Help! Ik heb een paard...

Inhoud blog

	Waarom deze blog?
	Help! Ik heb een paard...

Categorieën

Mijn favorieten

	bloggen.be
	Alles wat je moet weten over Paddock Paradise
	Informatieve site over natuurlijk paarden houden
	Een paard aanschaffen

Help! Ik heb een paard...

Fries hengstje zoekt een nieuwe thuis... Daarmee werd een lang gekoesterde droom werkelijkheid. Maar als nieuwe paardeigenaar zonder ervaring ging ik op zoek naar informatie en had ik soms het gevoel dat ik eerder in een nachtmerrie was beland. Ondertussen ben ik wat meer tot rust gekomen. Ik heb nog veel te leren en mijn 20-maanden oud Friesje ook. Maar ik ben ervan overtuigd dat we samen en met vallen en opstaan uiteindelijk ons doel zullen bereiken. Kom je mee op onze ontdekkingsreis?

15-12-2016

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Waarom deze blog?

In de blog Help! Ik heb een paard kun je al lezen dat bij de aanschaf van een paard meer komt kijken dan naar een verkoper te gaan en daar een paard uit te kiezen. Een paard is geen hond of kat dat je in een opwelling mee naar huis neemt en waarvoor je op bijna iedere hoek van de straat het nodige kunt kopen. In tegenstelling tot het gemiddelde huisdier vergt een paard de komende 20 - 30 jaar zorg, verantwoordelijkheid en toewijding. Een lange periode van discipline dus. Die periode hangt uiteraard af van de leeftijd van het paard op het moment van aanschaf, maar dan nog is deze periode gemiddeld langer dan de mens normaal gesproken voor zijn of haar eigen kinderen zorgt.
Geen wonder dat je op verschillende paardenfora verhalen tegenkomt die eigenlijk schrijnend zijn voor het paard an sich. Het verwonderde me dat ik vrij vaak een verhaal of vraag tegen kwam waaruit bleek dat dochter- of zoonlief een paard of pony had gekregen zonder dat noch ouders noch kind wisten waar ze aan begonnen. Gemakshalve wordt zo'n dier dan op een boerderij, paardenpension of manege gedumpt en 1 keer per week op zaterdag wordt kindlief naar paard of pony gebracht en krijgt het arme dier wat aandacht. De al beperkte tijd gaat grotendeel op aan schoonmaken van de stal, paardrijles en misschien nog wat poetsen. Het dier krijgt immers toch iedere dag hooi gevoerd door de manege-/pensionhouder of de boer. Je leest schrijnende verhalen over paarden en pony's die een hele week op stal staan zonder dat die tussendoor op zijn minst opgestrooid wordt. Of een dier dat ziek is en niet de nodige verzorging krijgt want de eigenaar komt af en toe een keer langs. Valt het jou ook op, als paardenhouder, hoe vaak een paard ergens alleen op een wei staat afgezonderd van iedere vorm van sociaal contact? Soms ook nog op een weide zonder schuilmogelijkheid en in het beste geval ligt ergens een bot hooi in een hoek. Het ergste is nog dat ook volwassenen zich hieraan bezondigen. Een kind is vaak nog "slachtoffer'" van de eigen onwetendheid en die van de ouders. Als zij het beste voor hun paard willen, wordt dat vaak weggewimpeld en bestempeld als "verwend" en "nooit tevreden". En dan nog gezwegen over verlegde prioriteiten als het kind ouder wordt, gaat studeren en op kamers gaat en uiteindelijk zelf een gezin sticht.
Als kersverse nieuwe paardeneigenaar, ben ik zelf nog volop op zoek naar informatie en zoekende naar wat het beste is voor mijn paard. Er is genoeg informatie te vinden op het internet maar al snel raak je het spoor bijster.
Bijvoorbeeld zoekend naar kwalitatief goed voer, overschreeuwt de ene producent de andere met verhalen waarom hun voeder het beste is. Het ene is al duurder dan het andere. En voor ieder merk vind je weer tegenargumenten. Op de websites van de fouragehandel, zie je door het hooi het gras niet meer. Want hun ruwvoer is het meest betrouwbare en van de beste kwaliteit. Hooi uit alle streken van Europa worden aangeprezen. Als je dan op zoek gaat naar specifieke informatie, vind je ook weer artikelen van paarden die overleden zijn omdat dat hooi nu net vervuild was. Kies ik nu het beste droog hooi of kuilgras? En hoe weet ik of het ruwvoer inderdaad van goede kwaliteit is?
Dierenartsen en zogenaamde paardenexperts spreken elkaar tegen. En zelfs de gespecialiseerde paardenhandel in de buurt is niet in staat om mij van accuraat en eenduidig advies te voorzien.
Lees ik verder over het houden en opvoeden van hengsten wordt het zo mogelijk nog erger. En vind maar eens informatie wat je moet of kan doen met een paard van nog geen twee jaar oud.
Uit de topics op verschillende fora blijkt ook dat paarden ondanks dat ze vanzelfsprekend soortspecifiek gedrag vertonen, toch voornamelijk individuen zijn. Met andere woorden de meeste informatie is veralgemeend maar uiteindelijk speelt de aard van het paard ook een hele grote rol in de aanpak en het uiteindelijke succes. Gebrek aan kennis leidt tot teleurstelling. Het paard "voldoet"dan niet aan het gedroomde plaatje en wordt genegeerd of verandert weer eens van eigenaar.
Dit was voor mij de aanleiding om de hoofdlijnen waaruit wel overeenstemming te vinden was, als leidraad te gebruiken in de verdere aanpak en mijn ontwikkeling als paardenhouder. Het zogenaamde finetunen zal zich noodgedwongen met vallen en opstaan verder ontplooien. Ik ben me ervan bewust dat ik wel eens iets fout zal doen. Maar daartegenover staat dat ik ook wel iets goed zal doen.
Ik heb niet de pretentie om de wereld te verbeteren of te denken dat ik alle onnodig leed kan voorkomen. Maar als ik door het delen van mijn ervaringen en bevindingen, zowel fouten als successen, ervoor kan zorgen dat mensen beter geïnformeerd zijn vooraleer ze een paard aanschaffen, heb ik mijn doel bereikt.
In ieder geval, bij alles wat ik doe en zal doen met mijn paard staat slechts 1 ding voorop: zijn welzijn en zijn belang gaat voor op mijn wensen. En ik ben ervan overtuigd dat we naast de onvermijdelijke teleurstellingen samen veel plezier gaan beleven in het ontdekken wat we allebei leuk vinden.

Geef hier uw reactie door