Ik moet iets bekennen; iets waar ik geen vrienden mee ga maken (misschien wel vriendinnen), maar ik vind de films van Twilight stiekem wel leuk om naar te kijken. Niet dat ik nou zo´n Edward, Jacob of zelfs Belle fan ben, maar vampieren doen mij gewoon iets. Vroeger las ik een kinderboek van Paul van Loon -waar ik nu de titel niet van weet- en ook dat ging over een vampier dat een schoolkind achterna zat. Alhoewel het een kinderverhaal was, vond ik het toch een beetje eng. Het was me als kind toen nog maar weinig voorgekomen dat ik met zoveel emotie een boek las.
Neen, ik kreeg er geen nachtmerries van want ik wist dat vampieren niet bestonden. Gothics en Emo´s zoals Edward en Belle zijn er genoeg in de wereld, maar van die bloedzuigende monsters die mij zouden veranderen in iets kwaads. Neen daar geloof ik niet in.
Nou ja, maak daar maar "geloofde" van, want ik heb die bloedzuigende ondingen dan toch echt gevonden en ze verschuilen zich allemaal achter een balie. Ik heb het hier over de mensen die werken bij een verzekeringsmaatschappij!
Ik ontdekte ze per toeval, zo vlak na mijn auto-ongeluk. Alhoewel mijn eerste contact er een was per brief, rook ik al onraad. De stank die van de getypte letters mijn neus binnen kwam, deed mijn hoofd draaien. Met tranen in mijn ogen bekeek ik het papier. Een vreemde taal wat nauwelijks te ontcijferen was; vampierentaal? Het was in ieder geval dat typisch moeilijk taalgebruik wat verzekeringsmaatschappijen wel eens gebruiken wanneer ze niet al teveel geld willen teruggeven aan de verzekerde.
Na enig denkwerk had ik het kunnen ontcijferen:
Men neemt een splinternieuwe auto van 7900euro (meneer de blogger kan afdingen) en voegt daar aan toe een omniumverzekering van 800euro in het jaar. Dit mixen we gedurende 3 jaar en krijgen als resultaat na een verkeersongeval: Een totaal verlies (7900 euro weg dus), 2400euro betaald aan omnium en dan een teruggave van 3800 van de verzekering. M.a.w We zijn weer eens flink in de poepert genomen.
Ik ga het internet op en zoek uitgebreid naar een occasie auto van 3800euro. Dat wat ik vind laat me wenen om mijn moeder: Wil ik eenzelfde auto kopen (occasie natuurlijk) dan moet ik ook nog eens 1000 bijbetalen. 1000 euro omdat een of andere gek niet wist dat hij verkeer van rechts voorrang moet verlenen. Langzaam voel ik het leven uit me stromen, maar ze hebben me niet zo gemakkelijk gevangen.
Met een kruis, wat knoflookbrood en toiletwater dat ik die ochtend zelf nog rap gewijd had, ging ik naar daar waar enkel de meest geduldigen naartoe durven gaan: De wachtrij voor de verzekeringsbalie. Het geklaag en geween van al die andere mensen die tevergeefs om gerechtigheid vroegen deed me pijn aan de oren.
En plots stond ik daar dan: Oog in oog met een vampier. Zo rap als mijn arm bewegen kon, greep ik naar mijn papieren om de ultieme confrontatie aan te kunnen gaan. Mijn woorden uiterst voorzichtig gekozen leken allemaal het hart van de vampier te doorboren. Ook het wijwater, knoflookbrood en kruis leken te helpen, want de vampier gaf toe dat ik te weinig geld terug kreeg voor een omnium verzekering. Het zou herberekend worden... Wordt dus vervolgd!
Intussen zijn er weer twee auto´s tegen elkaar gevlogen hier op 'onze' kruising; verzekeringsvampieren rusten nooit... (En Belgen kunnen nog steeds niet autorijden, maar da´s weer een ander verhaal).
