Daar stond ik dan die ochtend; het begon zachtjes te regenen terwijl ik haastig op zoek ging naar iemand die mij een telefoonnummer wou geven. Egoïstisch misschien, maar ik had dit al eens eerder meegemaakt. Nu leek het een soort van droom waar ik uit had moeten leren en dat paste ik nu toe in praktijk. Het was nog maar van gisteravond geleden dat ik mijn eerste woorden op deze blog schreef, een introductie, maar met een einddoel: Een verkeersveiliger België (een mens moet dromen hebben)
Maar een dag later stond ik daar dan in de regen. Ik wierp een figuurlijke blik op mijn auto nadat een kleine minuut geleden iemand anders letterlijk een groot stuk blik tégen mijn auto had geworpen; namelijk zijn eigen auto. Ik had inmiddels twee mensen aangesproken die mij hun telefoonnummer wilden geven, moest de tegenpartij moeilijk gaan doen en ik dus getuigen nodig hebben. Natuurlijk heb ik al gezien dat de blikwerper reeds uit zijn auto is gestapt, dus zo heel erg zal het hem niet afgaan, toch vraag ik het nog even: "Alles ok met u?". Gelukkig krijg ik een knik, zo hoef ik me niet meer schuldig te voelen voor mijn zoektocht.
De botsing zelf was natuurlijk uniek. Ieder ongeluk is wel uniek, maar er zijn altijd excuses te vinden waarom de dingen zijn gegaan zoals ze... zijn gegaan. Het excuus van meneer: "Maar ik ben niet de enige, anderen rijden ook zo!" Meneer was namelijk een hele rij stilstaande / wachtende auto's voorbij gestoken op een kruispunt (op zich al erg genoeg). Waar deze man echter geen rekening mee hield, was dat ik (komend van rechts) van deze andere automobilisten nog de ruimte kreeg om dat kruispunt over te steken.
Als een slak rijd ik het kruispunt op, kruis de stilstaande auto's van links en kijk naar rechts of daar iets aankomt. Op het moment wanneer ik zie dat de weg van rechts vrij is, voel ik een knal van links en stoot mijn hoofd tegen het zijraam. Achteraf noemen ze dat een 'zijwaardse whiplash'; het is ook pas achteraf dat ik voel waarom zo zoiets een whiplash noemen.
De woorden "Ik ben niet de enige" (die een rij stilstaande auto's voorbijschiet omdat ik haast heb) hebben mijn auto zijn voorkant gekost. Bekrast, gedeukt en kapot gewrongen alsof het een bakje boter was. Ik ben geen kenner, maar als ik het voor het zeggen had: 'per total' of voor de Nederlanders: 'total loss'. Had ik iets rapper gereden en een meter extra naar voren gestaan, dan zou het de zijkant van mijn auto zijn geweest. Ik vraag me af of ik dan ook nog om telefoonnummers had kunnen vragen...
Maar weet je wat het erge is van al? Als deze rij er niet had gestaan, als er geen enkele andere auto was geweest dan nog had deze man mij met dezelfde snelheid van links gepasseerd. Waarom? Omdat veel mensen hier in Gent (en België) vergeten zijn dat rechts nu eenmaal voorrang krijgt; hoe breed de straat van hem en/of hoe smal de straat van mij ook mag zijn.
Dus (voorlopig) met een auto minder, maar met nog meer wilskracht dan eerder ga ik op weg naar mijn doel: Een België waar mensen de verkeersregels weer op juiste wijze weten toe te passen; waar geen brommer meer bang hoeft te zijn om (onterecht) aan de kant te worden gedrukt en waar op een gelijkwaardig kruispunt geen auto meer hoeft te stoppen voor het verkeer van links omdat "anderen dat nu eenmaal ook doen".
En in 'komkommer tijden' (niet die Duitse komkommers) zullen er ook nog wel wat luchtigere onderwerpen langs komen waaien.
