Een van mijn zwakke punten is het in het kort kunnen omschrijven van een gegeven. Op een of andere manier komen er altijd weer teveel woorden aan te pas. Neem nou mijn vorig bericht dat ging over het woord 'Nigga'. Eigenlijk was dat verhaal bedoeld als inleiding. Een kort voorwoord waarin ik wou aangeven dat we de jeugd (onze kinderen) duidelijkheid moeten verschaffen.
Duidelijkheid in woorden, maar ook in het verkeer, want beste lezer, daar wou ik het in het vorig bericht eigenlijk over hebben!
Gelukkig zijn we in België al geruime tijd verlost van de ontzettend domme regel: "Rechts is zijn voorrang kwijt wanneer het stil staat"... Wat de zin van deze regel was, snap ik op de dag van vandaag nog steeds niet. Volgens mij was het een zeer gehaast persoon die dit idee op papier heeft gezet.
Zo weet ik er ook een: "Tussen 3u en 5u uur maakt er bijna niemand gebruik van de baan, dus mogen de maximum snelheden worden verdubbeld!"
Klinkt goed toch?! Neen, men heeft gekozen voor duidelijkheid: "Op een gelijkwaardig kruispunt heeft rechts voorrang" punt uit. Gene zever!
Maar al rijdend in mijn groene monster Sjefke (Chevrolet Spark) hoorde ik op de radio dat men fietsers op sommige verkeerspunten de mogelijkheid wil geven om door rood licht te kunnen rijden... Met andere woorden: Rood betekent stoppen, maarrrrrrrr soms ook niet. Blijkbaar kicken mensen op onduidelijkheid.
Natuurlijk snap ik dat een fietsveteraan al juichend zijn fiets gaat knuffelen, maar bij mij kwam weer de vraag hoe ik dit soort wartaal moet gaan uitleggen aan die kleine spruiten die net beginnen leren fietsen en de daarbij horende verkeersregels leren kennen.
"Ja lieve kinderen, wie weet wat dit is? Juist, een verkeerslicht! En welke kleuren heeft dit verkeerslicht? Ja inderdaad: Groen, oranje en rood! En wat moeten we doen bij rood licht? Stoppen? Nou Noah, volgens het verkeerswetboek, artikel bla bla bla blijkt u niet geheel juist te zijn met uw antwoord".
Neen, wij gaan straks 10-jarige kinderen de verantwoording geven om al dan niet door rood licht te rijden, tenzij moeder of vader het ziet zitten om voor nog langere tijd hun handje vast te houden bij het fietsen.
Ow, maar dan blijven ze toch sowieso wachten bij een rood licht, hoor ik u al zeggen. Beste lezer, ik zie nu zelfs nog volwassen schapen zonder enige vorm van intelligentie klakkeloos dingen doen die een ander juist voor hem deed, vooral in het verkeer! Maar een kind moet zich wel kunnen beheersen om vervolgens juist te kunnen inschatten?
Het zal wel weer een haastige fietsveteraan zijn geweest die dit op papier heeft weten te krijgen
Zit u nog recht op uw stoel? Staat uw mond een beetje open van verbazing? Mijn excuses, ik had dan ook beter 'nigga' kunnen zeggen, want dat is namelijk veel vriendelijker: "Yo wazzup nigga!!!". Nog steeds een ietwat vreemd gevoel? Misschien wordt het dan eens tijd om wat meer naar rapmuziek te luisteren of naar films te kijken waar negers in voor komen. Snoop Dog, Kanye West, Jay-Z en Ludachris om maar enkele voorbeelden te noemen.
Deze Ludachris vertelde lang geleden in een interview met Oprah dat hij het woord nigga gebruikte om zo een positieve draai te geven aan het woord nikker. In eerste instantie kon ik deze man nog wel begrijpen aangezien gelijkheid nog steeds niet volledig is ingeburgerd; als een man boos is dan is rolt het "N-woord" nogal rap van zijn tong. Daarbij, wat heb ik -als blank persoon- er nou in tegen te brengen wanneer mensen een positieve draai proberen te geven aan een vuil woord.
Maar eigenlijk blijft alles hetzelfde: Onze zwarte medemens laat mij namelijk duidelijk merken dat ik als blank persoon het niet in mijn hoofd moet halen om het woord 'nigga' te gebruiken; ditmaal worden blanken buitengesloten. In een komedie zie je de sullige witte jongen dit woord nog wel eens roepen en vervolgens wordt hij vreemd aangekeken door zijn zwarte vrienden alsof hij iets fout heeft gedaan. En het publiek begrijpt dit helemaal en lacht er eens goed om (als dit jouw soort humor is dan wel). Het woord is exclusief gemaakt, slechts bestemd voor een gedeelte van de wereldbevolking. Kunt u mij nog zo'n woord noemen dat niet gebruikt mag worden door een bepaalde groep? Ik in ieder geval niet.
Maar nu hoor ik een lezer al zeggen: "Maar Bas, jij hebt nooit de verschrikkelijke geschiedenis van dit woord hoeven meemaken, hoe durf je!" Daarop zeg ik: Precies! En mijn toekomstige zoon / dochter zal dit ook niet meemaken, maar ze zullen door dit woord en het exclusief gebruik er van wel nog iedere keer er aan herinnerd worden dat negers 'anders zijn (geweest)'... Ik moet straks mijn toekomstig zoon of dochter gaan uitleggen waarom hij/zij het woord 'nigga' niet mag gebruiken en waarom de mensen op de cd's waar hij/zij naar luistert dit wel mogen. Waarom hij/zij in elkaar kan worden geslagen bij het gebruiken van dit woord. Twee keer fout maakt bij mij niet goed.
Neen, ik ben van mening dat het woord nikker in de geschiedenis moet blijven. Mijn toekomstige kinderen mogen weten dat tijdens het uitspuwen van dit woord mannen en vrouwen werden vernederd, geslagen, verkracht en/of vermoord als dieren. Daar is niets positief, stoer of grappig aan en we moeten er voor zorgen dat dit nooit meer gebeurt. Gelijkheid! En daar hoort -naar mijn mening dan- het gelijk gebruiken van dit woord ook bij.
Stel je eens voor dat de hedendaagse Duitser een positieve draai wil geven aan het woord Nazi... "Yo wazzup Nazzehhh". "Yo Nazzeh, moet je nu eens horen...". Stel je dan eens voor dat ze zo eens door bepaalde wijken in Antwerpen gingen wandelen. Gezellig toch?...
Ik moet iets bekennen; iets waar ik geen vrienden mee ga maken (misschien wel vriendinnen), maar ik vind de films van Twilight stiekem wel leuk om naar te kijken. Niet dat ik nou zo´n Edward, Jacob of zelfs Belle fan ben, maar vampieren doen mij gewoon iets. Vroeger las ik een kinderboek van Paul van Loon -waar ik nu de titel niet van weet- en ook dat ging over een vampier dat een schoolkind achterna zat. Alhoewel het een kinderverhaal was, vond ik het toch een beetje eng. Het was me als kind toen nog maar weinig voorgekomen dat ik met zoveel emotie een boek las.
Neen, ik kreeg er geen nachtmerries van want ik wist dat vampieren niet bestonden. Gothics en Emo´s zoals Edward en Belle zijn er genoeg in de wereld, maar van die bloedzuigende monsters die mij zouden veranderen in iets kwaads. Neen daar geloof ik niet in.
Nou ja, maak daar maar "geloofde" van, want ik heb die bloedzuigende ondingen dan toch echt gevonden en ze verschuilen zich allemaal achter een balie. Ik heb het hier over de mensen die werken bij een verzekeringsmaatschappij!
Ik ontdekte ze per toeval, zo vlak na mijn auto-ongeluk. Alhoewel mijn eerste contact er een was per brief, rook ik al onraad. De stank die van de getypte letters mijn neus binnen kwam, deed mijn hoofd draaien. Met tranen in mijn ogen bekeek ik het papier. Een vreemde taal wat nauwelijks te ontcijferen was; vampierentaal? Het was in ieder geval dat typisch moeilijk taalgebruik wat verzekeringsmaatschappijen wel eens gebruiken wanneer ze niet al teveel geld willen teruggeven aan de verzekerde.
Na enig denkwerk had ik het kunnen ontcijferen:
Men neemt een splinternieuwe auto van 7900euro (meneer de blogger kan afdingen) en voegt daar aan toe een omniumverzekering van 800euro in het jaar. Dit mixen we gedurende 3 jaar en krijgen als resultaat na een verkeersongeval: Een totaal verlies (7900 euro weg dus), 2400euro betaald aan omnium en dan een teruggave van 3800 van de verzekering. M.a.w We zijn weer eens flink in de poepert genomen.
Ik ga het internet op en zoek uitgebreid naar een occasie auto van 3800euro. Dat wat ik vind laat me wenen om mijn moeder: Wil ik eenzelfde auto kopen (occasie natuurlijk) dan moet ik ook nog eens 1000 bijbetalen. 1000 euro omdat een of andere gek niet wist dat hij verkeer van rechts voorrang moet verlenen. Langzaam voel ik het leven uit me stromen, maar ze hebben me niet zo gemakkelijk gevangen.
Met een kruis, wat knoflookbrood en toiletwater dat ik die ochtend zelf nog rap gewijd had, ging ik naar daar waar enkel de meest geduldigen naartoe durven gaan: De wachtrij voor de verzekeringsbalie. Het geklaag en geween van al die andere mensen die tevergeefs om gerechtigheid vroegen deed me pijn aan de oren.
En plots stond ik daar dan: Oog in oog met een vampier. Zo rap als mijn arm bewegen kon, greep ik naar mijn papieren om de ultieme confrontatie aan te kunnen gaan. Mijn woorden uiterst voorzichtig gekozen leken allemaal het hart van de vampier te doorboren. Ook het wijwater, knoflookbrood en kruis leken te helpen, want de vampier gaf toe dat ik te weinig geld terug kreeg voor een omnium verzekering. Het zou herberekend worden... Wordt dus vervolgd!
Intussen zijn er weer twee auto´s tegen elkaar gevlogen hier op 'onze' kruising; verzekeringsvampieren rusten nooit... (En Belgen kunnen nog steeds niet autorijden, maar da´s weer een ander verhaal).
Daar stond ik dan die ochtend; het begon zachtjes te regenen terwijl ik haastig op zoek ging naar iemand die mij een telefoonnummer wou geven. Egoïstisch misschien, maar ik had dit al eens eerder meegemaakt. Nu leek het een soort van droom waar ik uit had moeten leren en dat paste ik nu toe in praktijk. Het was nog maar van gisteravond geleden dat ik mijn eerste woorden op deze blog schreef, een introductie, maar met een einddoel: Een verkeersveiliger België (een mens moet dromen hebben)
Maar een dag later stond ik daar dan in de regen. Ik wierp een figuurlijke blik op mijn auto nadat een kleine minuut geleden iemand anders letterlijk een groot stuk blik tégen mijn auto had geworpen; namelijk zijn eigen auto. Ik had inmiddels twee mensen aangesproken die mij hun telefoonnummer wilden geven, moest de tegenpartij moeilijk gaan doen en ik dus getuigen nodig hebben. Natuurlijk heb ik al gezien dat de blikwerper reeds uit zijn auto is gestapt, dus zo heel erg zal het hem niet afgaan, toch vraag ik het nog even: "Alles ok met u?". Gelukkig krijg ik een knik, zo hoef ik me niet meer schuldig te voelen voor mijn zoektocht.
De botsing zelf was natuurlijk uniek. Ieder ongeluk is wel uniek, maar er zijn altijd excuses te vinden waarom de dingen zijn gegaan zoals ze... zijn gegaan. Het excuus van meneer: "Maar ik ben niet de enige, anderen rijden ook zo!" Meneer was namelijk een hele rij stilstaande / wachtende auto's voorbij gestoken op een kruispunt (op zich al erg genoeg). Waar deze man echter geen rekening mee hield, was dat ik (komend van rechts) van deze andere automobilisten nog de ruimte kreeg om dat kruispunt over te steken.
Als een slak rijd ik het kruispunt op, kruis de stilstaande auto's van links en kijk naar rechts of daar iets aankomt. Op het moment wanneer ik zie dat de weg van rechts vrij is, voel ik een knal van links en stoot mijn hoofd tegen het zijraam. Achteraf noemen ze dat een 'zijwaardse whiplash'; het is ook pas achteraf dat ik voel waarom zo zoiets een whiplash noemen.
De woorden "Ik ben niet de enige" (die een rij stilstaande auto's voorbijschiet omdat ik haast heb) hebben mijn auto zijn voorkant gekost. Bekrast, gedeukt en kapot gewrongen alsof het een bakje boter was. Ik ben geen kenner, maar als ik het voor het zeggen had: 'per total' of voor de Nederlanders: 'total loss'. Had ik iets rapper gereden en een meter extra naar voren gestaan, dan zou het de zijkant van mijn auto zijn geweest. Ik vraag me af of ik dan ook nog om telefoonnummers had kunnen vragen...
Maar weet je wat het erge is van al? Als deze rij er niet had gestaan, als er geen enkele andere auto was geweest dan nog had deze man mij met dezelfde snelheid van links gepasseerd. Waarom? Omdat veel mensen hier in Gent (en België) vergeten zijn dat rechts nu eenmaal voorrang krijgt; hoe breed de straat van hem en/of hoe smal de straat van mij ook mag zijn.
Dus (voorlopig) met een auto minder, maar met nog meer wilskracht dan eerder ga ik op weg naar mijn doel: Een België waar mensen de verkeersregels weer op juiste wijze weten toe te passen; waar geen brommer meer bang hoeft te zijn om (onterecht) aan de kant te worden gedrukt en waar op een gelijkwaardig kruispunt geen auto meer hoeft te stoppen voor het verkeer van links omdat "anderen dat nu eenmaal ook doen".
En in 'komkommer tijden' (niet die Duitse komkommers) zullen er ook nog wel wat luchtigere onderwerpen langs komen waaien.
Ik sta in de rij... te wachten. Iets waar ik normaal gesproken niet goed in ben, want het begint me dan te kriebelen. Steunen op het rechterbeen, iets later op het linkerbeen. Ik kijk naar datgene wat ik van plan ben te kopen en vraag me dan af of ik nu altíjd de verkeerde kassa kies. Heel soms word ik uit mijn dagdromerij gehaald door de klant vóór mij. Blijkbaar is er iets gebeurd dat heel grappig is dus ik lach mee alsof ik er iets van begrijp. En dat terwijl het voor mij altijd nog veel te langzaam gaat
Maar vandaag is anders, want vandaag is het warm, zéér warm zelfs. Wat je dan ziet zijn mensen die te weinig of juist al te veel gedronken hebben en ook zij gaan in de rij staan. Vandaag kijk ik nog maar net om me heen of ik zie dat een man ruzie maakt met een medewerker van de Makro: Hij wilt binnen zonder pas, maar dat mag natuurlijk niet. Regels zijn regels en het zijn oude regels ook nog eens. In plaats van zich te verontschuldigen, zet hij zijn rug op en blaft. Zo lekker macho stijl in de hoop zich naar binnen te kunnen bluffen. De medewerker sputtert nog redelijk goed tegen, maar verliest uiteindelijk wel de strijd. Misschien had deze medewerker ook door dat het een veel te warme dag was.
Na mijn boodschappen is het tijd om naar huis te vertrekken: Helm op, er voor zorgen dat mijn tas goed over mijn schouder hangt, sleutel in het contact en dan met volle snelheid het asfalt onder mijn twee wielen voelen schuiven. Nou ja, volle snelheid... De volle 45km/u dan wel, want ik zit op mijn brommer. Mijn brommer, op een baan, op een veel te warme dag, samen met de mensen die veel te weinig of juist veel te veel hebben gedronken. Ik voel mijn eigen adem terugkaatsen van van mijn helm en besef dat het daardoor alleen maar warmer lijkt.
En dan gebeurt het, ik wou graag zeggen dat het "plots vanuit het niets" was, maar ik weet al beter. Een auto komt naast me rijden, slechts enkele centimeters van mijn stuur vandaan. Ik hoop dat de wind die vandaag niet van zich heeft laten horen ook nu lekker blijft liggen zodat ik daadwerkelijk kaarsrecht kan blijven rijden zoals de automobilist blijkbaar van mij verwacht. Wanneer ik voel dat dit kaarsrecht rijden mij niet gaat lukken, rem ik af. Juist op dat moment wordt het gat dat deze auto voor mij liet alsmaar kleiner. Sterker nog, de autoband schiet over de stoeprand heen en het duurt enkele seconden alvorens meneer alles weer 'onder controle heeft'. Terwijl ik allerlei onchristelijke dingen bijeen roep, zie ik dat de vrouw in de auto ook figuurlijk aan mijn zijde is. Met wilde gebaren maakt zij de mannelijke bestuurder duidelijk dat hij te ver is gegaan.
Ik ben nog aan het bekomen van dit rare incident wanneer ik geblaf achter mij hoor, of misschien eerder agressief geclaxoneer. Wederom een auto die denkt dat ik kaarsrecht kan rijden en wederom wordt het gat waartussen ik mag rijden kleiner; ditmaal wel veel bruusker. Mijn knokkels zien wit van het knijpen in mijn handremmen en ik weet nog net de auto te ontwijken. Ik roep, ik roep van schrik, angst en woede en krijg een middelvinger als reactie. Blijkbaar wil de autobestuurder op deze manier proberen duidelijk te maken dat ik niet thuishoor op de weg, maar op het fietspad. En ach, dat ik daarbij onder zijn auto kon belanden is blijkbaar maar een bijzaak...
Maar nu mijn vraag aan u: Kent u de verkeersregels wanneer het aankomt op brommers? Wanneer moet u mij op de baan verwachten en wanneer mag ik het fietspad op?
