Graag willen Helma en ik hier een dagboek optekenen over onze reis naar Fins Lapland, die aanvangt op 15 januari 2012.
We hopen hiermee onze familie en vrienden op de hoogte te houden van ons avontuur, maar ook hopen we om een bron van informatie te zijn voor iedereen die overweegt om richting Lapland te gaan.
Aanvankelijk wou ik er een verrassingsreis van maken, maar omdat het voor beide leuk moet zijn, heb ik er toch voor gekozen om eerst met mijn vriendin Helma te overleggen over deze reis. Niet iedereen vind het leuk om een vakantie door te brengen in een temperatuur tot -20 graden Celsius. Gelukkig was ze onmiddelijk gewonnen voor mijn idee. Ik had inmiddels al het nodige zoek en leeswerk gedaan op het internet en kwam vrij snel tot de conclusie dat het Fins Lapland zou worden. Dit omdat dit soort reis me al jaren tot de verbeelding spreekt.
In Nederland wordt deze reis aangeboden door Voigt Travel en in Belgie door Bureau Scandinavia. Onze keuze is gevallen op de Winterwonderland week die deze organisaties aanbieden, omwille van de mooie excursies die er in opgenomen zijn maar daarover meer in onze verdere verslagen. Er zijn kleine verschillen in het aanbod tussen de beide organisaties, bijvoorbeeld is bij Bureau Scandinavia (Belgie) een annuleringsverzekering in de prijs inbegrepen (heeft te maken met de Belgische wetgeving terzake) waar dat bij Voigt Travel niet zo is. Langs de andere kant bied Voigt Travel (Nederland) de mogelijkheid om in een chalet (aan de rand van het meer) te verblijven (waar je over een prive sauna beschikt) , bij Bureau Scandinavia verblijf je in een hotelkamer. Hier moet je de afweging maken wat voor jou prioritair is.
Ook willen we op zoek gaan naar de " Aurora Borealis " ofwel " Het Noorderlicht ", een magisch schouwspel van moeder natuur als de omstandigheden het toelaten. Natuurlijk, zoals iedereen, hopen we dit te mogen beleven.
We hopen dit blog dagelijks bij te werken tijdens de reis, met een verslag en foto's, maar dat zal afhankelijk zijn van de internet connectie ter plaatse. Na thuiskomst, en de montage van de film, hopen we ook een leuke film te kunnen plaatsen.
We hopen dat jullie met plezier onze verslagen zullen lezen.
Mocht je zelf overwegen om richting Fins Lapland te gaan en je wenst meer informatie, stuur gerust een mailtje, wij helpen je graag verder tijdens of na de reis.
Een berichtje in het gastenboek wordt door ons erg gewaardeerd.
We landen in Rovaniemi, Finland, wat bijna op de poolcirkel ligt, van daaruit worden we de wildernis ingebracht naar ons verblijf.
Enkele wetenswaardigheden over het gebied:
Lapland (Samisch: Sápmi) betekent Land van de Lappen. Het volk der Lappen beschikt wel over meerdere eigen talen, maar niet over een eigen staat. Lapland strekt zich uit over het noordelijkste gedeelte van Noorwegen, Zweden, Finland en Rusland .
De naam 'Lappen' wordt door de bevolking zelf als beledigend ervaren. Die geeft de voorkeur aan de naam Saami of 'Saamen'.
Lapland ligt zo dicht bij de poolstreken, dat de winters er zeer lang zijn en ijzig koud. In de wintermaanden komt de zon er niet op, en in de zomermaanden gaat de zon niet onder.
De Saami hebben echter in de loop der eeuwen geleerd zich aan deze barre omstandigheden aan te passen. Het gebied wordt ook wel de laatste wildernis van Europa genoemd. Het landschap wordt gekenmerkt door een bergachtig land, met uitgestrekte bossen, vlaktes en vele meren.
Rendieren leveren de Saami melk, vlees, bot en huiden en doen bovendien dienst als trekdier voor de slede.
De afgelopen eeuw zijn er in Lapland heel wat veranderingen gekomen. Door het vinden van ijzererts in dit gebied zijn er wegen en spoorlijnen gekomen en zijn de Saami zo nauw in contact gekomen met de "beschaving", dat velen van hen hun nomadenbestaan hebben opgegeven en zich als visser, landbouwer of zelfstandige ondernemer gevestigd hebben.
De meeste Saami zijn volledig opgegaan in de moderne samenleving. Hun leven verschilt tegenwoordig in weinig opzichten van dat van andere Scandinaviërs.
De meeste Saami wonen in Noorwegen, zo'n 50.000. In Zweden zijn dat er ongeveer 20.000, in Finland 6.000 en in Rusland 2.000.
Wel is er, mede door de opkomst van het toerisme, respect en bescherming gekomen voor de Samische bevolking, hun leefwijze, hun cultuur en hun talen.
We verblijven in het hotel "Bear's Lodge" te Sinettä, op een half uur rijden van Rovaniemi . De lodge is gelegen op een idyllische plek, diep in de bossen en aan de rand van het Pohtimolampi meer.
Het hotel beschikt over 58 kamers, waarvan 36 dubbel kamers, en 20 familie kamers voor 3 - 5 personen. Alle kamers hebben douche/wc, haardroger, flat screen tv, radio, gratis internet (WLAN) en een waterkoker (met oploskoffie en thee).
Er zijn 10 chalets beschikbaar en 2 superior chalets, alle chalets hebben een (prive) sauna, haard, kitchenette met tafelgerei, aparte slaapkamer, living met hoog plafond. De superior chalets beschikken bovendien over een jacuzzi en dubbelbed.
Tot zover hetgeen geadverteerd wordt.
Onze bevindingen over het Bear's Lodge:
Eerst en vooral vermelden dat deze bestemming nieuw in het programma zit sinds januari 2012.
Ligging: Het Bear's Lodge ligt afgelegen (4 a 5 km van de bewoonde wereld af) maar wel ideaal als uitvalsbasis voor de safari's. Het organiserende Lapland safari's, heeft een kantoor bij het hotel en ze beschikken daar over het nodige materiaal. Dat heeft als voordeel dat je geen verplaatsing hoeft te doen voor de excursies. Het nadeel van de Ligging van het Bear's Lodge is dan weer dat je nergens naartoe kan zonder taxi te nemen, Rovaniemi ligt op ongeveer 25 km, de eerste supermarkt op ongeveer 5 km. Je bent dus volledig afhankelijk van het hotel. Maar, eerlijk is eerlijk, je hoeft maar enkele stappen te doen en je zit in de wondermooie natuur die Lapland te bieden heeft.
Kamers: De kamers zijn netjes en worden goed onderhouden, Er staan wel enkel bedden, waar wij persoonlijk toch liever een dubbelbed verkozen zouden hebben. De kamers zijn ook niet echt groot, maar de meest elementaire zaken zijn aanwezig. De TV heeft maar 4 kanalen, veelal Franse en nieuwskanalen, naar ons inzicht is hierin ruimte voor verbetering. Er staat buiten het bed, 1 krukje en een zetel, een zetel meer zou hier ook geen overbodige luxe zijn. De sauna's zijn s'avonds vrij snel gesloten en dat is wel jammer. Als je wat meer ruimte wenst en je hebt de mogelijkheid, kan je beter een familiekamer of een chalet nemen, Helma is in een chalet binnen geweest en was er vol lof over, bijkomend voordeel is daar de prive sauna, die van het hotel zijn vrij druk bezocht in de tijd dat ze beschikbaar zijn. De chalet's hebben 1 dubbel slaapkamer en boven op een videe staan ook 2 bedden, er is echter geen internet in de chalets.
Eten: Het eten is heerlijk, we hebben geen enkele dag gehad dat het eten niet meeviel, er is voldoende keuze en meestal is er vis en vlees verkrijgbaar. Wel is het zo dat het geen gerechten zijn die wij hier vaak eten, zoals bijvoorbeeld zoete aardappelen. Het zijn Finse (Lapse) gerechten maar er is steeds soep en salade verkrijgbaar. En rendiervlees is gewoon heerlijk, net zoals het brood wat steeds aanwezig is. De desserts die wij gegeten hebben waren ook steeds erg lekker. Er is enkel spa blauw bij het eten voorzien, wat eigenlijk jammer is want een frisdrank kost 3 euro, een lokaal biertje 5.5 euro.
Wlan - gratis internet: Het internet ter plaatse is niet echt goed te noemen, op de kamer (wij hadden kamer 215) is er zo goed als geen connectie, in de lobby gaat het beter, maar de connectie valt steeds uit, dan moet je naar de receptie om te vragen om het internet te resetten, daarna gaat het weer even goed. In de lobby staat ook een pc gratis ter beschikking, maar ook deze valt makkelijk uit en is niet veel vrij. Hier is zeker nog heel wat ruimte voor verbetering.
Safari's: De aangeboden safari's zijn erg leuk om te doen en zeker de moeite waard, enkel de husky en rendier safari vonden we eigenlijk te kort. Wij hebben een husky safari bijgeboekt bij een andere husky farm maar die was prijzig, 268 euro voor 2 personen + de verplaatsing er naar toe en terug.
Onze conclusie over een verblijf in het Bear's Lodge: Het is mooi gelegen, de kamers zijn sober maar netjes, de bedden slapen heerlijk. Er mochten wel wat meer kanalen beschikbaar zijn op de tv. Het eten is er gewoon heerlijk. Aan het gratis internet is er zeker nog werk. In het programma is er een vrije dag voorzien, dan ben je ietwat aan je lot overgelaten. tip !! neem een hoofdlampje of zaklamp mee, zodat je kan gaan wandelen.
Wat we gemist hebben tijdens ons verblijf: In eerste plaats een vertegenwoordiger van de Nederlandse reisorganisatie, laat me dit verduidelijken met voorbeelden. De Franse organisatie heeft wel een vaste vertegenwoordiger in het Bear's Lodge waar zij terecht kunnen met vragen en problemen. Wij waren aangewezen op de "goodwill" van de receptie van het hotel. De Franse reisorganisatie hadden een avondprogramma, filmavonden , avondwandelingen enz... terwijl wij (Nederlanders en Belgen) op onzelf aangewezen waren. De Franse reisorganisatie heeft betere voorwaarden kunnen bedingen want buiten water was er voor hen rode en witte wijn beschikbaar. Het welkom waarvan sprake in de brochure is herleid tot afgifte van een safari programma en 1 bon per persoon voor een welkomsdrankje, door een gids van de safari's, met de vermelding dat je steeds terecht kan bij de receptie van het hotel. Ook hier is er ruimte voor verbetering mijn inziens.
Is dit kritiek ? Nee, laat me benadrukken dat we een FANTASTISCHE reis gehad hebben, het zijn enkel punten die voor verbetering vatbaar zijn.
Ook plaatsen we hier een actueel weerbericht van de omgeving van het Bear's Lodge.
Na weken naar deze reis toe te leven is het eindelijk zover, vannacht vertrekken we, en morgenochtend omstreeks 6.00u stijgen we op vanuit schiphol richting Lapland.
We zullen ook onze verslagen plaatsen op het Nederlandse Lapland blog van de reisorganisatie, ik vermoed dat zij zullen uitkijken naar de beschrijving van onze verblijfplaats omdat deze recent in het aanbod is opgenomen en er nog niet veel particuliere info beschikbaar is. Dus aan onze Nederlandse vrienden daar, ook een warm welkom op ons blog, we gaan jullie zo veel mogelijk info verschaffen.
Bij de reisorganisatie nemen we ook deel aan de wedstrijd "wordt Lapland reporter" daarom hopen we dat onze verslagen gesmaakt zullen worden en dat ze een beetje leuk en informatief zijn, we gaan er in ieder geval ons best voor doen.
Film en foto materiaal is klaar en ingepakt, en wij zijn er ook helemaal klaar voor, dus voor ons kan het avontuur beginnen
Het volgende bericht zal vanuit Lapland zijn, als de techniek niet faalt.
Zorg goed voor elkaar en we houden jullie op de hoogte.
Rond middernacht werden we met de wagen naar Weert (nl) gebracht waar we de intercity trein namen richting SHertogenbosch, toen we dachten te moeten overstappen bleek dit niet zo te zijn, dus vliegensvlug terug op de trein, waarna we heel relaxed verder tot Schiphol werden gebracht, waar we omstreeks 3.00u toekwamen. Om 3.30u konden we beginnen met de check-in voor onze vlucht.
Vouchers en identiteitskaarten werden gevraagd en toen begon er wat mis te lopen, de Nederlandse identiteitskaart van Helma was enkele maanden verlopen, aanvankelijk dacht ze dat de man een grapje maakte , maar hij keek heel ernstig. Helma zag de reis in het water vallen , want zo zou ze niet verder mogen, ik keek haar aan en ze zag lijkbleek, en sloeg licht in paniek. Toen de man vroeg of ze geen ander ID bij zich had keek ik haar weer aan en ze zag zowaar nog bleker, Ik zei haar om haar Belgische identiteitskaart te geven, ik dacht Helma goes gothic zo bleek zag ze. Gelukkig nam de man er genoegen mee en konden we verder naar de security check. Alles de band op, daar moesten onze flesjes drank achter laten, en gans onze rugzak met foto en filmmateriaal uitladen. Verder geen probleem daar, dus konden we ontspannen afwachten , met koffie en de nodige sigaretten lukte dat best. Helma was helemaal van haar melk door het paspoort incident en dat was nog enkele uren zo, tot we konden boarden op het vliegtuig.
Stipt op tijd vertrok onze Boeing 737 richting Lapland waar we omstreeks 9.00u landen. De check-out verliep erg snel en vlot. Terwijl we ons naar de uitgang wandelden viel mijn oog op een vreemd bord Rovaniemi official airport of Santa claus ik had nooit durven denken dat hij een startbaan zou nodig hebben met zijn rendieren, maar goed, het is hier zijn Noordpool, misschien lopen we hem wel tegen het lijf en kunnen we het hem misschien vragen. Bij het buitenkomen voel je onmiddellijk dat je in Lapland bent, op de luchthaven was het bij aankomst 17 graden. We werden opgewacht door de mensen die de safaris doen, met de bus ging het richting hotel. Nou, dat bleek meteen een kennismaking met de rijstijl hier, 90 km per uur , met een bus, op een beijzelde weg. Ik heb niet zo snel bang maar hier was ik toch niet echt gerust in. Je lijkt in een roetsjbaan te zitten in een winterlandschap, maar ze hebben hier gelukkig spijkerbanden, anders zou het een kamikaze rit geweest zijn. Dus , van het vliegveld naar de hoofdzetel van de organisatie die de safaris doet, iedereen een thermo pak ontvangen, handschoenen , mitten enz . Daarna verder naar het Bears Lodge. Daar de nodige formaliteiten vervuld waarna we onze kamer konden betrekken. Even een dutje gedaan en savonds gaan dineren. Na het diner hebben we nog een wandeling gemaakt in de omgeving van het hotel, het was inmiddels 25 graden, berekoud dus. Na deze wandeling zijn we maar vlug de sauna ingedoken om terug een beetje op temperatuur te komen, en dat lukte aardig.
Morgen gaan we op stap met de sneeuwscooters, dat beloofd dus wat te worden.
We hebben beide heel goed geslapen, en zijn toen gaan ontbijten, nu daar mag geen mens van klagen, er was van alles, zowel verschillende ontbijtgranen, als havermoutpap, fruit en yoghurt, dan verschillende soorten brood, met beleg, dan was er roer ei, gekookt ei, gebakken spek, witte bonen en worstjes. Soort worstenbroodjes heb ik nog zien liggen, je kon pannenkoeken bakken, brood roosteren, gewoon genoeg je moet er echt geen honger lijden. De porties zijn steeds gigantisch.
Na dit goed ontbijt zijn we onze thermische kleren aan gaan doen, en om 10.00 werden we verwacht aan de receptie van het Lapland safari team. Daar kregen we een helm en mochten we naar buiten op zoek gaan naar een sneeuwscooter. Wij hadden twee gidsen, Mikko en Matias , die legde ons uit hoe de sneeuwscooter werkte. En onze toch begon, het ging heel langzaam, maar dit was van korte duur, als we volgde ging de gas erop. Dat rijden met een scooter is niet zo makkelijk is weten we nu, de scooter heeft een beetje een eigen wil, hij zoekt het spoor voor je uit, nu denk je dat is makkelijk en dat is ook, maar als hij van spoor aan het wisselen is en je geeft beetje gas op dat moment dan schiet hij door en als je dan de pech hebt dat je langs het pad geraakt, kun je wel eens diep weg zakken in de sneeuw. Wij hebben dit gelukkig maar 1 keer gehad hij zakte gelijk weg tot het zadel, en dan kun je hem uitgraven, och dat ook eens leuk.
Dan onderweg, de natuur die is heel mooi, echt genieten,Constant door de bossen rijden, met bomen zwaar beladen met sneeuw, we hebben ongeveer 45 kilometer door de bossen gereden, dat gebeurd over zogenaamde trails , je kan in de winter heel Lapland en Finland doorkruisen op een sneeuwscooter, iedereen heeft het en het is een erg populair vervoermiddel, op sommige stukken raakte de takken je helm zon smalle paden. Je kan een sneeuwscooter hier bijna vergelijken met een fiets in Nederland.Iedereen heeft het en het wordt voor alles gebruikt. Als later de film klaar is zul je dat wel zien, want ik heb de terugweg bijna helemaal gefilmd. Na 2 1/2 uur genieten kwamen we aan op de rustplek, daar kregen we een heerlijk kopje woudvruchten thee en er stond een hele tafel eten klaar, belegde boterhammen, cake, en een heerlijk stoofpotje van aardappelen en rendierenvlees. Dat werd geserveerd in een Kuksa ( traditioneel kommetje uit hout gesneden met een handvatje) Dit hebben we opgegeten in een Kota ( wigwam met een open vuur) wat heel warm en gezellig was. Voor de dames was er een wc voorzien, een hokje met een opstapje zodat je thermische overall niet op de grond hangt, toch ook over nagedacht. Na het eten zijn we naar het bevroren meer gelopen, we kregen instructies hoe we moeten ijsvissen, eerst een gat boren, het ijs en sneeuw eraf halen en dan maar vissen, met een nep made. Jammer genoeg heeft er niemand wat gevangen, denk dat de vissen veel lol hebben gehad daar beneden.
Na het ijsvissen zijn we begonnen aan de terug tocht, deze was ook weer heel mooi. De lappen hebben hier bleu time dat is een periode wanneer de zon onder gaat, maar het nog niet echt donker is. Door de sneeuw krijgt dan alles een blauwe schijn, dat hebben we mogen meemaken tijdens de terugrit, je mond valt er gewoon van open als je dit aanschouwt, zo mooi. We hebben een fantastische dag gehad in een adembenemend winter decor.
Morgen gaan we met sneeuwschoenen aan naar het Husky kamp en mogen een rit maken met de honden. Daar kijken we nu al naar uit.
Na alweer een stevig en lekker ontbijt was het moment om de sneeuwschoenen aan te binden aangebroken. We kregen de nodige instructie van onze gids Matias en gingen op weg. Na een paar honderd meter heb je het al behoorlijk onder de knie en gaat het vrij vlot, op de heenweg bleven we keurig op de paden, maar toch bleef het vrij zwaar om te doen, maar wel erg leuk. Aangekomen op de Husky farm werden we beloond met een kopje warme bosvruchten thee in de plaatselijke kota, waar weer een lekker warm vuur knetterde, heerlijk. Van Antti,de baas van de honden, kregen we uitleg over het leven van de sledehonden, hun training en het besturen van een hondenslee. Dan was het tijd voor het echte werk, Helma stuurde de eerste helft van de rit terwijl ik de video maakte, ze vond het zalig! Voor de start zijn de honden erg onrustig en maken een kabaal van jewelste, maar eens op pad, willen ze enkel nog vooruit met de slee , ze worden rustig en denken enkel nog aan werken, je hoort dan anders niets meer dan het ruisen van de slee door de sneeuw. We gingen door de bossen en over heuvels, je kan dan niet anders dan met bewondering kijken hoe mooi de natuur in de winter in Lapland is. Af en toe happen de honden wat sneeuw maar denken niet aan stoppen. Halfweg hebben we gewisseld en was het mijn beurt om de slee te besturen, wat een zalig gevoel, het was bar koud maar daar maal je niet om, dit maak je niet vaak mee in je leven. De koude was dan ook nog enkel aan de handen omdat we anders de cameras niet kunnen bedienen. Als je de regel van het kleden in lagen respecteert en je volgt de raad van de gidsen, heb je hier geen kou. Jammer genoeg was de rit , naar mijn gevoel, te snel voorbij. Na nog een tasje thee en napraten in de kota was het alweer tijd om terug te keren. Helma had een blaar gelopen en ging met de wagen terug naar het hotel. Ik bond de sneeuwschoenen terug aan en we gingen weer op weg. Onze gids nam echter een andere route, en jammer genoeg nu niet meer over een pad, maar door de losse sneeuw. Dat was enorm zwaar, ik had spijt van iedere sigaret die ik gerookt had en dacht dat mijn longen uit mijn borstkas zouden springen. In de losse sneeuw, zelfs met sneeuwschoenen aan, zak je weg tot aan de knieën en iedere stap wordt dan loodzwaar om te doen. Zonder sneeuwschoenen zou je wegzakken, verder dan je middel, ik geloofde de gids en was zeker niet van plan om het uit te proberen. Gelukkig was de terugweg een stuk korter, maar naar het einde toe waren we allemaal best moe, Als uitsmijter had de gids nog een berg in petto waar we op moesten, sjonge jonge dat was nog even afzien, maar als we boven kwamen werden we beloond met uitzicht op het hotel waar de lunch ons stond te wachten en er nog druk nagepraat werd met onze Nederlandse vrienden. We zijn hier met acht en ook savonds is het altijd gezellig tijdens het eten. We zitten dan altijd samen en praten na bij een glas Lampin Kula (het lokale bier) over de afgelopen dag en de excursies die nog moeten komen. Vandaag was alweer een dag om nooit te vergeten, morgen zal ongetwijfeld weer een super leuke dag worden, want er staat wat speciaals te gebeuren.
Vandaag moesten we vrij vroeg uit de veren, snel een stevig ontbijt en we gingen op weg naar de rendier farm, nee deze keer niet met sneeuwschoenen maar lekker comfortabel met de bus. Na een half uurtje rijden kwamen we aan op de rendier farm. Daar moesten we eerst allemaal een hele grote gesloten kota in bij de eigenaar, hij vertelde ons dat we de poolcirkel overschreden hadden en we eerst een traditionele Lapse ceremonie moesten ondergaan. Hij vertelde ons het verhaal van de traditionele Lapse mutsen en de vier winden zoals ze verteld werden vroeger door de sjamaan. Nadien was er de, ook al traditionele, tekengeving daarvan moesten we beloven om die 6 uur te laten staan, anders zou de zegen niet werken. Nadat we ingewijd waren gingen we naar de plaats om een tochtje te maken met een rendier en een arrenslee. Iedereen op de farm was gekleed in folkloristische kledij. We werden ingedeeld in 2 groepen, wij zouden als laatste groep aan de toch beginnen. En ja, vrienden, toen we daar stonden op de Noordpool is de grote vraag gesteld, en Helma heeft aanvaard. De nodige fotos zijn genomen en toen was het onze beurt om met de rendieren te gaan rijden. Was echt leuk om te doen , maar ook weer veel te kort naar ons gevoel.
Toen we het er goed vanaf gebracht hadden met het besturen van de arreslee hebben we ons rijbewijs ontvangen voor rendieren, wij mogen dus in Lapland 5 jaar lang rendieren mennen, dan verloopt het rijbewijs.
Van daaruit zijn we naar het Santa Claus Village gereden, het echte dorp op de Noordpool van de kerstman. Het eerste wat we gingen doen is hem een bezoek brengen, hij heeft ons ontvangen en we hebben een gesprek met hem gehad, we vertelde hem van onze verloving een uurtje geleden en hij heeft er zijn zegen over gegeven, wel vermelde hij dat we nu een speciale band hebben met de poolcirkel en Lapland en we op tijd moesten weer keren naar Lapland. Santa Claus Village is een een mooi en sfeervol dorp, het sneeuwde licht, we zijn elfen tegen gekomen en toen we er rondliepen had het echt iets feeëriek en romantisch. Het leek of je rondliep in een snowglobe. Er werden nog enkele zaken gekocht in de shops en na enkele uren was het jammer genoeg alweer tijd om te gaan. De lunch zouden we gebruiken in rendier blokhut, een mooi restaurant met een knetterende haard en iedereen alweer gekleed in traditionele klederdracht. Na een heerlijke maaltijd begon het alweer donker te worden en was de tijd gekomen om afscheid te nemen van de poolcirkel, de kerstman en de rendieren om terug te keren naar het hotel.
Je kan wel merken dat we weer een fantastische dag gehad hebben, trouwens vrienden, wie kan er zeggen dat ze ten huwelijk gevraagd is op de Noordpool en de zegen van de Kerstman gehad heeft?
Wij gaan hier vanavond lekker vieren met onze reisvrienden, van jullie verwacht we vele felicitaties op het blog.
Vandaag hebben we normaal gezien een vrije dag zonder excursies. Wij hebben een bijkomende excursie geboekt dit keer naar een andere husky farm , de Northern Gate Husky farm voor een lange rit met de hondenslee. Deze is gelegen nabij Rovaniemi, en het Santa Claus village. De vrienden uit onze groep hadden via het hotel een taxi(busje) besproken en gingen naar de stad. Wij hadden afgesproken op het hoofdkantoor van de safari organisatie in de stad en gingen dus ook mee. De kosten voor de rit viel mee, 16 euro enkele reis voor 2 personen, omdat we in groep gingen. Wij ook een tijdje door het winkelcentrum gewandeld en toen naar het hoofdkantoor van de safari, daar ter plaatse betaalden we onze extra excursie, die was wel erg duur, best kan je die vooraf bij de reisorganisatie boeken. We werden naar de husky farm gebracht en na een korte uitleg gingen we op weg voor een tocht van 15 km, wat toch al snel enkele uren in beslag neemt. De natuur onderweg was weer even adembenemend en spectaculair, de rit even leuk, nadien natuurlijk weer een bessenthee in de kota bij een open vuur. Daar kregen we nog een kleine uitleg over het werken en leven van de honden, waarna we terug naar de stad gebracht werden gebracht. Terug aangekomen op het hoofdkantoor moesten we nog terug naar het hotel zien te raken, daar gevraagd aan de dame aan de balie of ze iets voor ons kon doen, maar de enige manier was een taxi. Wij naar de stand van de taxis in de stad, 100 meter verder, en gevraagd aan de eerste taxichauffeur wat een ritje naar het Bears Lodge zou kosten, de eerste man zei 70 euro, nou . Dat vonden we behoorlijk wat, dan maar naar de tweede, die deed er nog een schepje bovenop, maar wist het niet precies. Die hebben we ook maar bedankt. In het hotel had men een prijs voorop gesteld van 40 a 50 euro, dus vonden we het een beetje met de haren getrokken. Allemaal goed en wel maar we hadden nog steeds geen vervoer terug, en een kleine 30 km wandelen in een temperatuur van -10 graden was ook geen leuk vooruitzicht. Dus wij besloten terug te gaan naar het safari kantoor om te vragen of naar het hotel wilde bellen, de knaap aan de receptie kon misschien wel iets regelen voor ons tegen een gunstiger tarief. Toen we aan het kantoor aankwamen stond daar buiten Petri te roken, een gids die we al gezien hadden aan het hotel. We hebben met hem een babbel gedaan, de situatie uitgelegd en hij wou ons wel helpen, voor de gunstige prijs van 20 euro bracht hij ons naar het hotel met zijn eigen wagen. Moraal van het verhaal, plan alles op voorhand, als je hier van het programma wil afwijken kost het, hoe dan ook, een pak geld.
Nog een klein berichtje voor Sonja van deze kant, want ze was benieuwd hoe rendier vlees smaakte. Wel Sonja, we hebben het hier al vaak gegeten en op verschillende manieren bereid en we kunnen zeggen .het is heeeeeeerlijk.
Morgen gaan we weer op pad met de sneeuwscooter , Het is zo dat de mannen deze keer met een heeeel kleine hartje gaan deelnemen aan deze safari. De dames uit onze groep hebben beslist dat zij gaan sturen, dus het beloofd alweer een hilarische dag te worden, met veel sneeuwscooters uit de sloot trekken vrezen we. Als ik morgen de dag levend door kom ben ik er weer met een verslag van deze trip. Ik hou jullie op de hoogte.
Vanochtend na het ontbijt was het dus zo ver , de dames gingen sneeuwscooter rijden. Nadat de pampers uitgedeeld waren door de gidsen en we die aangedaan hadden, vertrokken we richting snowhotel, we hadden een nieuwe gids, Patri, een scooterrijder voor gevorderden. Ik dacht nog, mijn god, als dat maar goed komt. De eerste 100m gingen op een slakkenpasje, de rest van de rit tegen een rotvaart. Helma voelde zich helemaal in haar sas en had de rit van haar leven, we reden door bossen en over bevroren meren. Helma draaide flink aan het gas en ik hing er achterop te bengelen met de video camera in de hand, sjonge jonge, wat een rit. Aan het snowhotel toegekomen gingen we dit natuurlijk bezoeken, dat was echt mooi , je kon enkel maar in bewondering staan voor de artiesten, van over heel de wereld, die dit op enkele weken gemaakt hebben. Echt subliem. Eigenlijk echt zonde dat het binnen enkele maanden weer gewoon wegsmelt, Het voordeel is wel dat er ieder jaar een ander design van hotel komt te staan. Dit jaar hebben ze hier een wereldprimeur gemaakt, ze hebben zelfs saunas in het ijshotel gemaakt, We hebben er even ingezeten, met onze kleding aan, als demonstratie, het was er kokend heet in. Na de rondleiding van een 40 tal minuten was het weer tijd voor bessenthee en koekjes, deze keer niet in een kota maar in de blokhut die er naast staat. Na een tijdje was het alweer tijd om terug te keren naar het hotel, dus terug de scooter op, met Helma aan het stuur, en er werden weer behoorlijke snelheden gehaald. Ze kon er niet genoeg van krijgen, wij waren blij dat we de lichten van het hotel zagen en de rit ten einde was. Op de parking toegekomen vroegen de gidsen of er nog mensen waren die nog sneller wilde gaan, enkele dames en kinderen hielden het voor bekeken, wij gingen weer mee. Nou .deze keer ging het gas pas helemaal open, er werden snelheden in het bos gehaald tot 80 km per uur, ik kan je met de hand op het hart zeggen dat het verdomd snel is met een sneeuwscooter, maar erg leuk om te doen, onderweg was de natuur weer adembenemend, enkel .je kon er niet van genieten want het flitste zo voorbij. Na terugkomst in het hotel besloten we te gaan oefenen voor het langlaufen morgen, toen hadden de dames natuurlijk weer iets minder praat en gingen ze al eens in de sneeuw liggen. Na een korte oefentocht van een tweetal km hielden we het voor bekeken, we zijn er van overtuigd dat het morgen allemaal goed gaat komen. Het begon zo wat donker te worden, dus gingen nog een fikse wandeling maken onder elkaar, rond het meer. We hadden hoofdlampjes mee dus kon er niet veel gebeuren, ik heb actief gezocht naar het Noorderlicht, maar jammer genoeg niet gezien. De weersvoorspellingen zijn niet gunstig de volgende dagen, dus zullen we voor het noorderlicht nog eens moeten terug komen. Het was weer een super leuke dag vandaag, wij gaan zo aan de tafel en dan nog een tijdje napraten met de vrienden.
Eerst een berichtje voor Irene op haar vraag over het snowhotel. Ja Irene , ze hadden eigenlijk alles wat je nodig hebt in het snow hotel hoor, slaapkamers, een bruidssuite en een kapel. Natuurlijk waren al de Nederlanders me direct aan het aanporren, maar ik vond het wel goed zo, deze Belg laat zich niet zo snel gek maken hoor. De kamers worden ook verhuurd, je kan er dus overnachten, de dag dat wij er waren zouden er savonds 50 Nederlanders komen overnachten, ook in de kapel worden er huwelijken voltrokken, die kan je ook huren, het papierwerk moet je wel in je thuisland enkele maanden voordien doen. Maar het is wel prijzig hoor, als ik het goed voor heb 180 euro per nacht , per persoon voor een overnachting.
Vandaag was het zo een beetje uitslaap dag, we hoefden niet te vroeg op pad dus dat viel al wel mee. Lekker relaxed opgestaan, zoals steeds een stevig ontbijt en we konden gaan langlaufen. Het langlaufen op zich was natuurlijk leuk met de nodige valpartijen. We hebben een tocht over het meer en door de bossen gedaan. Na een uurtje moesten we een berg op, die was knap lastig, maar de beloning als we boven kwamen was er onmiddellijk. Een kota, waar er een lekker warm vuur in knapperde en de bessenthee en black pot coffee stonden natuurlijk ook al klaar. Er werden worsten op het vuur gebakken en die smaakte heerlijk. Toen we daar zo boven op die helling stonden, na de inspanning begin je te zweten, op je voorhoofd bevriest het gewoon en kan je de drupjes er gewoon aftrekken. Raar hoor, zo koud is het hier.
Zo, jammer genoeg loopt onze reis ten einde en zal dit het laatste bericht vanuit Lapland zijn.
Helma en ik willen je graag bedanken om ons te volgen op het blog, en natuurlijk ook voor de leuke reacties die we van jullie mochten ontvangen. Het was echt aangenaam om ze te lezen.
Ook onze reisvrienden, met wie we een erg leuke tijd gehad hebben willen we danken. Yolanda en Ruud, Briggitte en Ron, Nieves, Jaap en als laatste Alexander.
We hebben besloten om het blog verder te laten bestaan, dus na thuiskomst wordt de tekst herschreven en bijgewerkt, zodat het een beetje een samenhangend verhaal is, fotos worden aangepast, en er komt een beschrijving van het hotel en de excursies. Dit doen we om toekomstige reizigers naar het Bears Lodge zo veel mogelijk te informeren. We hebben ook heel wat videomateriaal, dus na de montage komt er ook nog een film hier te staan over onze Lapland reis.
Voor de mensen die vanaf morgen naar het Bears Lodge komen hebben we de volgende tip, souvenirs zijn goedkoper in Santa claus village dan in Rovaniemi stad, en het verschil is soms echt aanzienlijk. Als je op je vrije dag een verplaatsing wil doen, doe het in groep, dan is het betaalbaar, je moet dan minstens 6 personen hebben. Voor de rest gewoon genieten van de adembenemende natuur en de leuke safaris.
Morgen na het ontbijt keren we huiswaarts , dus zien we onze vrienden zeker de volgende dagen.
Onze conclusie voor deze reis: Lapland is super mooi en feeëriek als je van de winter houd, wij hebben in ieder geval de intentie om nog terug te keren naar dit winterwonderland, we hebben trouwens jammer genoeg "het noorderlicht" (nog) niet mogen beleven en dat op zich is al reden genoeg om terug te keren.
Bureau Scandinavia en voigt travel, onze hartelijke dank voor deze geweldig mooie reis.
We verblijven in het hotel "Bear's Lodge" te Sinettä, op een half uur rijden van Rovaniemi . De lodge is gelegen op een idyllische plek, diep in de bossen en aan de rand van het Pohtimolampi meer. 
