15-07-2013, 17:23 geschreven door Helena Sofia  

De vriendin die op internationaal niveau aan sport doet en toch in de derde Grieks-Latijn-Wiskunde zit zonder schijnbaar ook maar enige moeite te hoeven doen. De klasgenoot die altijd alles snapt, en die ene die altijd lacht. Je slanke frennemie met de perfecte zangstem en het pianotalent. De altijd vriendelijke vriendin die zo goed met mensen kan omgaan en al perfect weet wat ze later gaat doen. Iedereen heeft wel een talent. Maar wat is mijn talent? Ik kan de meeste dingen wel. Ik ben best slim, als ik iets teken zie je wel wat ik bedoelde. Ik kan wel zingen, als ik het luid genoeg doe. Maar ergens echt goed in? Ik ben gewoon een aspi. Net iets anders dan de rest, maar niet beter.

Maar als ik erover nadenk: ik ben nergens echt rotslecht in. Akkoord, ik ben een beetje onhandig, maar he. En ik ben goed in 'camoufleren': zorgen dat andere mensen niet merken dat ik anders ben. Niet supergoed, maar goed genoeg om mijn ouders me nooit te laten testen op ASS, zelfs niet toen mijn zus gediagnosticeerd werd. Er is wel altijd iemand beter, maar ook altijd iemand slechter dan ik. Die mensen wisselen wel, natuurlijk. Een sportieve rugbyster is beter in LO, maar ik ben dan weer beter in wiskunde. Ik zou graag ergens echt goed in zijn. Misschien zie ik het wel gewoon niet. Maar dat is niet het belangrijkste. Het belangrijkste is dat je je ergens goed voelt. Of dat nu bij vrienden, familie, in je kamer of in de bibliotheek is. Zolang je ergens thuis hoort hoef je misschien helemaal nergens Talent voor te hebben

19-06-2013, 20:28 geschreven door Helena Sofia  

Iedereen heeft ze gehad, of heeft ze nu nog, dus je kent het wel: je zit daar te wachten op je wiskunde-examen. En dan zijn er mensen die heel chill overkomen en er gewoon een beetje zitten en mensen die al hun leerstof opzeggen en ook luid verkondigen dat ze het echt-echt-echt niet gaan kunnen en zéker gaan buizen. En jawel, je raadt het al: zij hebben dan natuurlijk de beste punten van iedereen. Op zo'n moment denk ik: “Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaargh!”. Als je hier geen ervaring mee hebt: prijs jezelf gelukkig.

Nu, eigenlijk zijn deze mensen gewoon nerveus en bang om mensen teleur te stellen.

Geloof me, I've been there. Jawel, ik was vroeger zo'n stresskip die alles veel beter kon dan de rest maar te weinig zelfvertrouwen had. Als een stresskip zegt: “Ik kan het niet.” bedoelt hij: “HELP! Ik ben ik-weet-niet-hoe-zenuwachtig. Wat als ik iedereen teleurstel?” Want: stresskippen hebben vaak erg goede punten, wat ze zo irritant maakt voor relaxers. Eigenlijk zijn ze gewoon bang dat mensen hen dom zullen vinden of teleurgesteld zullen zijn als ze eens een 7 halen. Of als ze eens doodgewoon falen, want, let's face it, iedereen faalt wel eens. En als ze dus al op voorhand zeggen dat ze het niet kunnen, dan is het misschien minder erg als het echt mislukt. Veel stresskippen zijn ook erg perfectionistisch.

De relaxers aan de andere kant zijn eigenlijk bang voor hetzelfde: mislukking. Alleen hebben de relaxers hun boeken niet opgevreten, in tegenstelling tot de stresskippen, en daarom irriteren zij zich aan de stresskippen. Jep, I've been there too. Het geeft een heel onzeker gevoel als jij daar in de gang zit terwijl er een paar letterlijke delen tekst citeren en daarna uitroepen dat ze 'er toch echt niks van gaan bakken'. Vaak willen de relaxers hun leerstof wel zo goed kennen, maar ze kunnen het niet door gebrek aan discipline, tijd of simpelweg omdat ze niet zo'n studiebol zijn (wat op zich helemaal niet erg is).

Let op: ik zeg niet dat iedereen volgens een van deze twee beschrijvingen handelt! Iedereen gaat anders om met stress, dus eigenlijk kan je het sowieso niet goed doen: er zal altijd wel iemand zijn die zich irriteert.

Zelf pas ik niet echt binnen één van de twee profielen, ik schipper een beetje tussen de twee uitersten en probeer een middenweg te vinden tussen stressen en relaxen. Ik zeg nog steeds vaak “Ik kan het niet!”, en ik ben nog steeds niet in staat om genoeg discipline op te brengen om de leerstof echt goed te leren, maar ik doe mijn best. Ik hoef niet perfect te zijn, want ik ben ook maar een mens.

18-06-2013, 16:01 geschreven door Helena Sofia