Hoofdstuk 11: Voor voor etnologen en Hoofdstuk 12: Een nonkel voor dat kind
In dit voorlaatste hoofdstuk(11) is Dimitri weer ouder geworden, zijn vader is inmiddels overleden en zijn oma is dement. Hij bezoekt zijn oma af en toe maar de gesprekken gaan altijd nergens over.
Zijn nonkels bellen hem ook op om hen te helpen dronkemans liederen te zingen voor tv, maar hij weigert en ze gaan dan aan hun moeder vragen of zij er nog kent, maar er komt niks uit haar mond, pas als de cameraploeg weg is begint ze ineens te zingen.
Eindelijk na een lange lijdensweg ben ik bij het allerlaatste hoofdstuk gekomen waarin Dimitri met zijn ongewenste zoon Joeri op bezoek gaat bij zijn ooms in zijn geboortedorp, ze gaan op café(zoals verwacht) en eigenlijk wil Dimitri geen alcohol drinken maar zijn ooms luisteren hier niet naar. Joeri mag ook is op de gokkast spelen met het geld van een nonkel. Hij wint 1500 euro maar mag die van Dimitri niet houden, hij geeft het aan nonkel Herman die er blij mee is.
Op de terugweg zegt Joeri dat hij moet 'zeiken' maar Dimitri verbeterd hem en zegt dat hij 'plassen' moet zeggen. Hiermee geeft Dimitri aan dat hij zijn geboortedorp ontgroeid is.
Het laatste hoofdstuk vond ik nog het beste doordat er eindelijk iemand van de familie zijn gezond verstand heeft gebruikt en de alcohol en vunzige praat achter zich heeft gelaten.
Het lezen van dit boek heeft mij niet het gevoel gegeven van tevreden te zijn dat ik een goed boek heb gelezen maar wat wel in mijn gedachten opkwam is dat je tegenwoordig niet veel meer moet kunnen om een boek op de markt te brengen en hier zelfs geld aan te verdienen.
Ik heb er niets op tegen dat andere mensen dit boek lezen en misschien wel graag lezen maar ikzelf hoop dat ik in de toekomst geen gelijkaardige boeken meer moet of ga lezen.
Hoofdstuk 9: De genezene en Hoofdstuk 10: De opvolging is verzekerd
In hoofdstuk 9 mag Pie voor het weekend naar huis gaan en hij probeert sober te blijven maar zijn broers kunnen hem toch overhalen om mee iets te gaan drinken en hierdoor is hij de eerste dagen niet meer te zien.
In hoofdstuk 10 is beland Dimitri in het ziekenhuis voor de geboorte van zijn kind bij een vrouw waarvan hij helemaal niet houd zo blijkt uit zijn denken. in tegenstelling tot zijn vader is hij helemaal niet trots op de ongewenste zoon en zal hij die zeker niet aan iedereen tonen.
Nadat ik dit had gelezen dacht ik bij mezelf:"Dat er mensen nu zo weinig wilskracht kunnen hebben dat ze gewoon altijd terug naar de drank grijpen zelfs al weten ze dat hun lichaam er niet meer tegen kan en ze ervoor in behandeling zijn".
Ik vind het ook onverantwoord dat hij eerst geen voorbehoedsmiddelen gebruikt en als het dan te laat is er pas aan denkt dat hij eigenlijk niet van deze vrouw houd en dat hij ook het kind niet wil.
In dit hoofdstuk komt Dimitri een vroegere vriend tegen die erop aandringt om nog is af te spreken. de eigenlijke bedoeling hier van is om te proberen om Dimitri als bemiddelaar te laten optreden tussen zijn vader en moeder die gescheiden zijn doordat de nonkel van Dimitri een verhouding heeft met de moeder. Maar Dimitri wil zich er niet mee bemoeien en vertrekt dan ook kort daarop.
Wat mij in dit hoofdstuk toch heeft verbaasd is dat het de schrijver is gelukt om het zuipen en de vunzigheid voor een keer niet de hoofdonderwerpen te laten zijn.
De Pelgrim is een afkickcentrum waar Dimitri zijn pa naartoe wil want het gaat echt niet goed met hem. Onderweg erheen besluiten ze om nog een laatste kroegentocht te doen maar als het tijd is om naar de Pelgrim te gaan neemt Potrel zijn verantwoordelijkheid en voert hij zijn broer ernaartoe. Daar aangekomen springt er juist een man uit een raam met het hoofd eerst en als de gevolgen vandien. Desondanks gaat Pie het afkickcentrum toch binnen.
in dit hoofdstuk gebeurd er eindelijk iets dat getuigd van gezond verstand, de opname van Pie in het afkickcentrum. Verder is mijn mening over het boek nog altijd niet veranderd.
Dit hoofdstuk heb ik op de trein gelezen bij gebrek aan iets anders om mijn aandacht op te vestigen en de saaie uren op de trein door te brengen.
Dit hoofdstuk is geheel gewijd aan de plaspas van de o zo gehate moeder van Dimitri. Er is bij de bevalling iets misgelopen waardoor het voor haar moeilijk is om controle te houden over waar en wanneer ze plast. Voor dit probleem heeft ze een plaspas gekregen die haar toelating geeft om overal gratis gebruik te maken van de wc en ze haalt dan ook te pas en te onpas dit ding boven, zelfs bij gelegenheden waarbij ze de pas eigenlijk niet kan gebruiken.
Dimitri haat zijn moeder hierdoor zo dat hij uiteindelijk besluit weg te lopen en als ze is een dagje aan zee doorbrengen ziet hij zijn kans schoon om weg te lopen.
Hoofdstuk 4: Alleen de allenen en Hoofdstuk 5: Het nieuwe liefje van mijn pa
In hoofdstuk 4 gaat het over de gokverslaving van nonkel Zwaren die ervoor zorgt dat de deurwaarder hun tv meeneemt en ze een oplossing moeten vinden om het concert van Roy Orbison te kunnen volgen want: 'een live concert moet je live zien en niet opgenomen'. Uiteindelijk kunnen ze bij een gezin uit Iran kijken, deze mensen spreken beter nederlands als hen, maar bij het bekendeste nummer van Roy zetten ze het kot op stelten en breken verschillende stukken meubilair.
In hoofdstuk 5 komt een dame van Jeugdzorg de leefomstandigheden van Dimitri controleren en vind deze maar erbarmelijk waarop ze vraagt waarom hij niet bij zijn moeder woont en hij kort antwoord: "Mijn moeder is een hoer".
Uit deze hoofdstukken is nog maar is gebleken dat ze niets anders kunnen dan drinken in problemen maken, ook hun taal trekt maar heel uit de verte op nederlands, zo onverzorgd is hun taalgebruik.
Ik ben er ook nog altijd niet uit waarom dat mensen dit soort boek graag lezen en er ook nog is geld aan uitgeven, ik ben er al lang uit dat het pure geldverspilling was, en ware het niet dat ik dit boek voor school moet lezen zou ik het ofwel hebben teruggebracht ofwel ergens hebben opgeborgen in een stoffige oude boekenkast waar het kan vergeten worden.
In dit hoofdstuk organiseert nonkel Potrel een ronde van Frankrijk, maar ipv deze te fietsen staat elke 5km gelijk aan een glas alcohol en hoe steiler de helling hoe zwaarder de alcohol. Dit idee komt er nadat er in een nabijgelegen café een wereldkampioenschap drinken word gehouden en hij niet mee mag doen omdat hij nog te jong is. De wedstrijd van Potrel zou 18 dagen duren maar door de velo liters alcohol die achterover werden geslagen lukt het hen niet om het 18 dagen vol te houden. Potrel was in de eerste etappes nog een verstandige drinker maar de dag voor de eerste bergrit krijg hij van oma Verhulst een echte racefiets omdat zij denkt dat hij echt aan het fietsen is, en mogelijk is dit de reden waarom hij bij de bergrit alles op alles gooide en het moest bekopen met een ziekenhuis bezoek wat ook het einde van de wedstrijd betekende.
Nadat ik dit hoofdstuk uit had dacht ik dat ik nog altijd bij hoofdstuk 1 zat want er was nog altijd niet veel anders gebeurd, ze hadden zich weeral in coma gezopen en hun oma geld afgetroggeld, deze keer weliswaar niet uit eigen beweging.
In dit hoofdstuk gaat het over een vijver waar een vrouw van het dorp haar baby's zou hebben verdronken en waar Dimitri ook puppy's van de hond van die vrouw moet in het water gooien en doden. Aan deze vijver heeft hij ook voor het eerst borstjes gezien bij een meisje en zelf ongegeneerd een erectie gekregen toen hij samen in de zon lag met zijn vriendin.
Het kost me nog steeds moeite om het boek niet dicht te slaan en iets anders te gaan doen dan verder te lezen want er is nog altijd niets speciaals gebeurd, zelfs bij de delen die wat "spannender" zouden moeten overkomen is het de schrijver niet gelukt om dit gevoel over te brengen naar de lezer.
Dat tante Rosie is teruggekeerd naar Reetveerdegem gaat als een lopend vuurtje het hele dorp rond en alle vrijgezelle mannen zien hun kans weer schoon om op jacht te gaan. Tante Rosie is een uitzonderlijk mooie vrouw met schone maniertjes die neerkijkt op de rest van familie Verhulst. Ze heeft een dochter Sylvie die ook netjes is opgevoed en al zeker is van haar plaats op de universiteit. De drie zonen van oma Verhulst zijn eveneens terug bij haar komen wonen, maar zij zijn niet zo netjes opgevoed en gaan elke avond zuipen tot ze erbij neervallen en komen dan naar huis om hun roes uit te slapen. Op een avond nemen de 3 nonkels van Sylvie haar mee op cafe en eerst drinkt ze alleen 'sugar free' limonade maar nadat de 2 dochters van de bazin binnenkomen veranderd ze als snel naar bier tot ze niet meer op haar benen kan staan van de zattigheid. Tijdens haar cafébezoek leert ze ook verscheidene vunzige liederen van een vaste klant, André. Als ze thuiskomen vertelt tante Rosie aan haar broers dat hij de echte vader is van Sylvie.
Nadat ik dit had gelezen had ik eigenlijk nog niet meer informatie gekregen dan toen ik het boek nog dicht in mijn handen had en alleen de achterflap had gelezen. Maar ik lees moedig door en hoop dat het boek nog interessanter wordt naarmate ik erin vorder.
