Heel ver is het niet rijden naar Doornik en druk was het ook niet, we konden dus rond lunchtijd een plaatsje zoeken aan de Halle des Sports. Al heel wat andere camperaars hadden een plaatsje ingenomen maar op deze ruime verharde parking met sani-station was er nog plaats genoeg om er onze kleine tussen te plooien. Met een stuutje met verse vissalade (kadootje van de mama) en een stukje ingelegde zeehondje(!) (gekregen van de schoonmama), laadden we ons energiepijl weer de hoogte in, zodat we , ja hoor het is een verslaving, een toertje cachen kunnen aanvangen. Het weer was zalig, het gewatteerde jasje ging al gauw uit, wat niet zo vlot ging door dat verdomde gips. Maar rustig blijven is het motto van de voorbije weken. Het is verrassend rustig rond Doornik, niet iets wat je zou verwachten. We genoten dan ook van de wandeling, de rust, het zoeken en het meestal vinden, maar waren ook blij bij het naderen van de stad, want de cafeetjes onderweg waren weer schaars, of euh beter gezegd, onbestaand. Op de markt was er echter keuze genoeg. Wow, zomergevoel : prachtige gebouwen, in de zon zo'n 27 graden, een frisse kriek on ice, bakje kaas en cool gezelschap. What else? Misschien de moed om recht te staan en boodschappen te gaan halen. En die voeten van me doen verschrikkelijk zeer. Gelukkig offert Marnix zich op om de inkopen te gaan doen en strompel ik terug naar Fons en maak ondertussen de bedden. Ja, met de linkerhand maar traag gaat ook. Als Marnix terug is, zetten we de tweede ronde van de apero in. Na een gekochte en gepimpte paëlla en een spel Yahtzee duiken we ons favoriete bed in.

Op zaterdag hadden we een wandeling langs de Schelde gepland. Het weer was er weer eentje om in te kaderen, alhoewel er aan de waterkant wel een fris windje stond. Rond 16 uur kwamen we weer in de bewoonde wereld, deze keer langs de andere kant van 't stad, zodat we ook een 'heel' klein beetje aan sightseeing konden doen. Maar de batterijen waren weeral bijna op om nog meer cultuur op te snuiven, dus leidde ons instinct ons weer richting marktplein. Het was bijna vechten geblazen voor een vrij plekje in de zon. Iedereen wou profiteren van de zomerse temperaturen. Deze keer gingen we samen de boodschappen doen . De namiddag werd al gauw avond, tijd om af te ronden.

Zondag stond er niet veel meer op het programma. Rond de middag werden we bij zoon en schoondochter in Kortrijk verwacht. En daarna was er nog wat tuinwerk te doen.

Maar conclusie van het weekend: dit nemen ze ons weeral niet meer af