Als alles volgens planning was gelopen, zat ik nu met een arm in het gips en werd het weekend vol regen. Maar één : de operatie aan mijn pols werd in extremis uitgesteld en twee : de weerkaarten hadden weer eens kuren waardoor de regen verdreven werd door een stralende zon. Van drie had ik nog niets gezegd , want er waren helemaal geen andere plannen, dus werd de beslissing vlug genomen. Wij zijn weg. Want zeg nu zelf, niet thuis zijn wil ook zeggen : geen verleidingen om hier en daar een werkje te doen en dit dan moeten beboeten met pijn, ondanks de pijnstillers. En als weggaan de gezondheid te goed doet, dan moet je gaan é.  En Marnix is solidair natuurlijk.

We moesten nog even naar Gistel want hier hebben we nog geen buitenkraantje met stadswater om de tank te vullen. Telt daar nog een tankbeurt bij op en omleidingen troef en dus is het al rond 11 uur als we de autostrade oprijden. Het gaat vlotjes tot net voor de ring van Brussel, waar we wegens een ongeval zo'n drie kwartier mogen aanschuiven. Maar niet getreurd, de camperplaats in Oud -Rekem , met zicht op het Albertkanaal, is nog volledig maagdelijk. Plaats zat , al moeten we wel even wachten met parkeren tot een grote vrachtwagen met aanhangwagen gepasseerd is. Chapeau voor die chauffeur hoor : een heel eind in achteruit, op een smal weggetje met een bocht, en een grachtje aan één kant. Terwijl we een sandwich opeten slaan we hem gade en na zo'n poging of tien geraakt hij toch de baan op.

Het plan voor de komende dagen was vlug gemaakt : we wandelen een stuk van de Lanaker Trail, in totaal 100 caches te pakken, maar aangezien ik niet zo lang kan fietsen met de pols, rijden we enkel het kleine stukje tot het startpunt en wandelen in lussen. Die vrijdagnamiddag wandelen we zo'n 15 km. Gelukkig gaat de zon al een beetje later onder, zodat we nog net voor het donker in Rekem terug zijn. Een bezoekje aan het 'wereldbekende' cafeetje De ouden God valt in het water. Vrijdag sluitingsdag. Dan maar naar het enige andere café/eetgelegenheid voor het welkome pintje. De camperplaats is ondetussen behoorlijk vol gelopen. 's Avonds hebben we weer zoveel te vertellen dat er geen tijd meer is voor een spelletje yahtzee. Man ,man, waar halen we toch die inspiratie voor dat getetter. De volgende dag zijn we al voor tien uur op stap met de picknick mee. De wandeling gaat voornamelijk langs de kanalen en kleine ons onbekende dorpjes zoals Smeermaas, Gellik,.. en gaan zijdelings langs de grens met Nederland. Het zonnetje laat zich vandaag minder zien, maar we kunnen toch meestal zonder jas lopen. We pikken de caches op, al dan niet met wat langer zoeken, maar de meesten zijn helemaal niet zo moeilijk te vinden. We lunchen in de berm aan het kanaal, want nee hoor, cafeetjes of andere gelegenheden komen we weer eens niet tegen. Na zo'n kleine 20 km komen we terug bij het vertrekpunt aan, daar zien we een pijltje naar een brasserie. Ondanks de stramme spieren, en de groter wordende dorst en honger, gaan we daarnaar op zoek. Het vinden was niet zo moeilijk, maar wat denk je : gesloten !!! Balen! Dan maar terug, rijsttaartje en een cola kopen bij een carrefourtje en zo hebben we uiteindelijk 22 km gestapt. Nu moet de "Oude God" ons toch genade schenken. Maar, onze zonden zijn zeker niet te overzien, want net als we rond 17 uur binnenstappen, gaan ze sluiten. Hoe willen ze dan nog dat we blijven 'geloven' ;). Fut om iets anders te zoeken hebben we niet meer, dus zijn we vrij vroeg terug op de camperplaats. De apero en het diner zijn avondvullend en heel vroeg duiken we onder de wol.

Zondag besluiten we nog een toertje Oud-Rekem te doen. We volgen de beschrijving op de gps en komen zo het een en ander te weten over Oud-Rekem, die zowaar in 2008 tot mooiste dorp van Vlaanderen werd uitgeroepen. Groot is het niet maar de met kasseistenen belegde straatjes en steegjes maken het geheel charmant. Precies een beetje openluchtmuseum. Wat we niet hadden verwacht , dat we ook een stukje natuur zouden aandoen tijdens deze Multi. We moesten bomen tellen, een vogeltje herkennen, de spijlen van een brug bekijken, enz. om stapje voor stapje dichter bij het uiteindelijke doel te geraken : de cache zelf; We doen zo'n Multi niet veel, maar eigenlijk is het wel een hele leuke manier om een plaats te leren kennen. We genoten hier echt van, de 17 graden, de natuur, het dorp  en de cache die verstopt zat in een vogelhuisje.  Het was al middag en dringen voor een plaatsje op het enige open terrasje. Maar we hadden geluk toen we een tweede keer voorbijkwamen. We besloten hier te lunchen en daarna naar huis terug te keren.

Het was zalig; ook even de pijn vergeten (al gaat die niet weg natuurlijk), de eerste lentezon en de natuur.

We zullen ook deze camperplaats met stip bewaren : geen voorzieningen , maar gratis, zicht op het water, rustig. Misschien voor onze grotere broers wat smalletjes, maar daar hebben wij geen last van.