Nog een paar dagen verlof te nemen, dus vlug alle weersites afspeuren. Het plan was om via een bezoekje aan mijn broer in Froschhausen door te reizen naar het Zwarte Woud. Het zag er daar helaas niet zo droog uit. Ook niet aan de Loire, niet in Bretagne en zelfs niet aan de Cote d'Azur, de Provence of de Ardèche. Nu, we weten ondertussen wel uit ervaring dat de verschillende weersvoorspellingssites niet altijd even duidelijk of eensgezind zijn, maar toch... Twijfel, twijfel, de enige streek waar het er redelijk stabiel en droog uitzag was de Moezelstreek. Dus, andere plannen werden opgeslaan op de harde schijf voor een volgende keer en er werd nog vlug een voorlopig reisplan opgesteld. Te beginnen met : Triêr. Ooit in een ver verleden wel eens bezocht, maar dat zijn nog slechts vage herinneringen. Bij aankomst op de enorme parking langs de Moezel, regende het nog een klein beetje, maar tegen dat de boterhammetjes verorberd waren, was het alweer droog. Op zo'n half uur stappen langs de rivier ligt het centrum, met verrassend veel, andere dan bij ons, toffe winkels, echt vernieuwend en betaalbaar. De tijd ging dan ook echt snel voorbij en het werd stilaan tijd om een Moezelwijn te proeven. Helaas, en dat zou dan de trend van de week worden, waren niet alle zaken geopend, of het waren meer tearooms, om een koffietje te drinken. We kwamen dan uiteindelijk in een plaatselijke pub terecht, en voor ons toch echt niet meer zo evident, waar er gerookt werd. Ik dacht echt dat het rookverbod overal in Europa van tel was. Niet dus, en ja ik geef het toe, echt aangenaam voelde het niet. Maar de wijn smaakte , de pint ook en dit was een perfecte aanloop naar een avondmaal in een origineel aardappelrestaurant: Kartoffelrestaurant Kiste. Lekker, niet verfijnde maar smakelijke maagvullende Duitse kost. Met het buikje rond vatten we de wandeling terug aan , om nog met een Duits wijntje de avond af te sluiten. De volgende dag bleven we in Triër, bezochten de toeristische hoogtepunten en pakten ondertussen ook een paar caches mee.Deze stad was een echte meevaller. We betaalden 18 euro voor 2 nachten op een geheel automatisch ingerichte parking voor mobilhomes. Jammer dat ze de dag voordien net de douches afsloten voor de winterperiode.

Onze volgende stop was in Neumagen-Dhron, het oudste wijnstadje van Duitsland. Bij aankomst bij de camperplaats Parktplatz Gaststätte Beim Ketsch, moesten we blijkbaar de eigenaar bellen. Je kan je er ook zelf je plaatsje uitkiezen, maar wij hadden electriciteit nodig en de sleutel van het sanitaire blok. Ja, heerlijk om toch een douche te kunnen nemen. Der Michael was daar snel, dus na installatie konden we het stadje intrekken. Het is er klein, wel karaktervol, en vooral doods in deze tijd van het jaar. We keuvelden er wat rond, aten onze boterhammetjes op op een bankje achter de kerk, om dan een lekker hete sambalsoep te gaan drinken in het bijna enige geopende restaurant met zicht op de Moezel. Daar het ook nog zondag was en de plaatselijke supermarkt dus ook dicht, moesten we bijna een alcoholvrije avond tegemoet gaan. Maar: hoor wie klopte daar aan ons deurtje: Het was der Michael, tevens wijnboer, met de vraag of we soms zin hadden om een flesje wijn te kopen? Daar moesten we geen twee keer over nadenken. En zo sloten we het avondje af met een lekkere Riesling, een Rivaner en een lekkere pasta met pesto saus en kip. De volgende dag namen we de fiets naar Piesport. Behalve dat we er een paar caches namen, weten we er niet veel meer over te vertellen. Op de weg terug deden we wat boodschappen en waren net op tijd bij Fons om het kleine kortdurende regenvlaagje te ontwijken. Daarna sprongen we terug de fiets op richting Leiwen, waar we een wandeling maakten tussen de wijnvelden en er ook telkens uitleg kregen over het hele proces van de wijnvelden tot de oogst tot het uiteindelijk in de fles komt. Eenmaal boven bij de kapel hadden we een prachtig zicht op de omliggende velden en de vallei. En ja, die dag vonden we er een cafeetje die open was zodat we voor het duister werd, nog een aperitiefje konden nuttigen. Voor deze standplaats betaalden we 24,5 euro, electriciteit in en de douche.

Bedoeling was de volgende morgen door te rijden naar Bernkastel-Kues. De mobilhomeparking was er echter gesloten, en ook in alle andere volgende dorpjes die we tegenkwamen. Uiteindelijk vonden we een prachtige plek in Traben-Trabarch, eveneens met alle voorziening, zelfs wifi, en dit voor 10 eur per nacht. Na installatie trokken we op verkenning aan de kant van Traben. We aten er een lekkere pizza in een Italiaans restaurantje en wandelden dan verder over de brug tot in Trabarch. We stapten er redelijk wat kilometers om ondertussen een paar caches te zoeken. Zo kom je wel op prachtige plekjes waar je anders nooit zou komen. Pittig dat wel, maar met schitterende vergezichten. Nog even wat boodschappen ophalen en we sloten de avond af met een Duitse kaasschotel, natuurlijk met een bijhorend wijntje. We maakten ook even gebruik van de gratis wifi om mails te checken en alvast de caches te loggen. Zoals gewoonlijk sliepen we weer heerlijk, wat wil je eigenlijk anders als je van 's morgens tot 's avonds in de buitenlucht vertoeft. Het schoonheidslaapje (of beter energieslaapje) was dan ook nodig om te volgende dag de kilometers naar Bernkastel af te malen. Fietspaden zijn daar echt prachtig, en zowel aan weerszijden van de Moezel. Meestal vlak, maar soms ook wel eens op en neer. Bernkastel was meer 'alive' dan de andere dorpjes, mooie huizen, leuke winkeltjes, wat meer toeristen en wat meer restaurantjes. We aten er 's middags als enigen in dat restaurant maar het was wel lekker : hertegoulash, rode kool en spätzle. Pff, daarna nog bergop naar de Sint-Annakapel, dat was puffen. En weten dat we ook nog terug moesten fietsen. Soms wordt er toch uit het oog verloren welke zware operatie Marnix in maart onderging. En alhoewel alles supergoed gaat, zijn zo'n inspanningen voor hem er echt wel een beetje erover. Maar klagen of opgeven, nee nooit! Love u schat, geef het nog wat tijd.

Onder een stralende zon konden we vertrekken en in één trek naar huis rijden.

Het was een toffe week, leuke dorpjes, mooie herfstkleuren, goed uitgeruste camperplaatsen, leuk gezelschap,... één klein minpuntje : jammer dat er zo veel zaken gesloten waren, maar dit lieten we niet aan ons hart komen.