We zijn gisteren met een taxi naar Agra gereden en zijn daar blijven logeren om deze morgen zeer vroeg naar de Taj Mahal te gaan kijken. Tijdens de heenrit gisteren zijn we gestopt bij de Lotustempel, aan de uitkant van Delhi. De Lotustempel is een modern gebouw (stelt een Lotusbloem voor) en is een gebedsplaats voor alle religies. Er is geen enkel symbool van gelijk welke godsdienst aangebracht. En toch komt er heel veel volk naartoe om te bidden. Er staan nog zeven andere van die tempels verspreid over de wereld, waaronder één in Frankfurt.
Zo'n 40 km voor Agra zijn we gestop in Fatehpur Sikri, een oude stad die voor een korte periode de hoofstad was van van het Mughal-rijk. De stad is nu leeg, alleen de moskee wordt nog gebruikt door de moslims. De stad is werelderfgoed en de stop zeker waard. Dan verder naar Agra...daar zijn we terecht gekomen in één grote verkeerschaos....het was uiteindelijk 19 uur als we in ons hotel aankwamen. Onze taxi-man drukte ons op het hart om niet alleen op stap te gaan. Dat hebben we dan maar braaf niet gedaan....en zijn op tijd ons bed in gekropen.
Deze morgen heel vroeg naar Taj Mahal voor zonsopgang. Lang aanschuiven, want heel veel volk voor dit wereldwonder. De Taj is een verplicht nummer voor Noord-India, maar teleurstellen doet hij niet, integendeel...het zal wel het meest iconische bouwwerk ter wereld zijn. Het heeft iets magisch, iets sprookjesachtig. Volledig in witte marmer, compleet symmetrisch...een kunstwerk tot in de kleine details. 20.000 mensen hebben er aan gewerkt....aan een mausoleum dat Shah Jahan bouwde voor zijn derde vrouw Mahal, die stierf in het kraambed van zijn 14e kind...hij moet ze toch wel heel graag gezien hebben. De Taj is zeer belangrijk voor de Indiërs, al was het maar voor de toeristische inkomsten die hij opleverd. Er komen jaarlijks 3 miljoen bezoekers. In een straal van 40 km mag er geen vervuilende industrie komen en in een straal van 1,5 km mag er geen gemotoriseerd verkeer rijden.
Maar 50 meter buiten het domein van de Taj is het weer het echte India; armoede en vuil.
De weg tussen Delhi en Agra is goed. Het is een viervaksbaan waarop goed kan gereden worden. De luxueuse personenwagens delen de weg met volgestouwde tuktuks en grote vrachtwagens, af en toe een koe en soms ook voetgangers. Rijden in India is een kunst.....
Vanavond zijn we verhuisd naar ons laatste hotel; een bed and breakfast. Morgen nog een paar musea doen...en dan is het inpakken geblazen.
In New-Delhi staat de tombe van Humayun; hij was de tweede keizer van de Mughal-dynastie. Zijn tweede vrouw liet het complex zetten door een Perzische architekt in een combinatie van rode zandsteen en witte marmer. De gebouwen liggen op een domein van 12 hektaren, overwegend tuinen. Indrukwekkend mooi, en onder een stralende hemel bij 30° lijkt het wel sprookjesachtig. De tombe staat in New-Delhi, maar getuigt in ieder geval van de grootsheid van het Indische rijk in de 16e eeuw.
Na eeen stop bij een moskee in de buurt- verscholen achter kraampjes in een moslimwijk- zijn we doorgegaan naar het nationaal museum.
Het biedt een goed overzicht van het begin van de Indiase beschaving van 2700 jaar voor Christus tot de 18e eeuw na Christus (en ja, ook hier tellen ze in termen van voor en na Christus....) Mooie houten en bronzen sculpturen zeggen veel over de rijke cultuur die de geschiedenis hier heeft. De miniatuurschilderijen zijn van veel recentere datum...pareltjes van schiderkunst.
Op de terugweg zijn we langs het presidentiëel paleis gereden (ook hier veel grandeur, waar Berlusconi groen van wordt)
We hadden een taxi besteld om onze bezoeken te doen. Met dezelfde taxi rijden we morgen naar Agra.Daar staat de Taj Mahal.
Gisterennamiddag zijn we aangekomen in Delhi. De Indiase hoofdstad is echt wel wat anders dan Varanasi. Varanasi had iets middeleeuws, waar de tijd is blijven stil staan. Delhi is een moderne wereldstad, met de grote contrasten tussen arm en rijk. Een vrij goede wegeninfrastructuur, een hypermoderne metro, design-gebouwen naast sloppenwijken, 4x4 Mercedessen rijden er naast tot op de draad versleten fietsen. Een mijoenenstad waar alles wat op straat rondrijdt, toetert en toetert en toetert... Maar de stad is toch wel redelijk proper...afval wordt er opgehaald Met ons guesthouse hebben we geluk. Het is centraal gelegen maar toch wel wat van de grote weg verwijderd...een rustige plek. De hoteluitbater is een beetje belerend, maar hij heeft ons echt wel geholpen om onze verplaatsing naar Taj Mahal en ons laatste hotel te regelen. . Vandaag is het hier Divali-festival; het lichtjesfeest dat in heel India gevierd wordt....zowat het Nieuwjaar van bij ons. Winkels zijn dicht...vuurwerk alom. We zijn naar Oud Delhi gereden met een gemotoriseerde tuktuk. Het rode fort is een indrukwekkend complex uit de 16e eeuw (voor de kenners; uit de tijd van de Mughal-dynastie) Het ene marmeren gebouw al mooier dan het andere. En het is ooit nog mooier geweest. Maar de Britten hebben er tijdens de koloniale periode, wat ze konden gebruiken afgehaald. Vandaar zijn we door de kleurrijke bazaars van de oude stad naar de Masjid-moskee gestapt. De bazaars zijn een mannenzaak, geen vrouw te bespeuren.... De moskee is een mooi gebouw, met twee grote minaretten. Westerlingen die foto's willen maken moeten betalen en wie binnen wil moet een nylonnen short tot op de grond aandoen...tot groot jolijt van de Indiërs...westerlingen, de attractie van de dag. Wie wil kan de minaret beklimmen om vandaar een mooi uitzicht te hebben over Delhi. Uitzondering: Vrouwen, zonder begeleiding mogen er niet alleen op....het mooie uitzicht over de stad hebben we dus moeten missen. Morgen gaan we naar het nieuwe Delhi.
Deze morgen om 5u45 op om, om 6u te vertrekken voor een boottocht van 2 uren op de Ganges.
Hetis moeilijk om hierover een stukje te schrijven, omdat noch woorden, noch fotos de juiste indrukken weergeven.
Rond 6 uur s morgens staan duizenden mensen op de trappen aan de Ganges.
Sommigen volgen er yogales of dompelen zich onder volgens de regels van het Hindoeisme, anderen wassen zich in het water, van wat waarschijnlijk de meest vervuilde stroom van de wereld is.
Een koe staat er haar gevoeg te doen, daarnaast wast iemand zijn tanden met hetzelfde water,en een beetje verder doet men de was van een ziekenhuis.
Nog iets verder staat men aan te schuiven omhet lijk van overleden familieleden te verbranden. Op de terugweg drijft een kadaver van een koe.
Het is laagwater, de modder die de overstromingen tijdens het regenseizoen met zich mee bracht, ligt opgehoopt tegen de gevels van de gebouwenaan de oever. De huizen aan de oever zijnpaleizen, destijds gebouwd door maharadjas, nu zijn de meesten in staat van verval.
Varanasi weet geen blijf met zijn afval en ook dat is te zien in en rond de Ganges. Tussen de brandende kaarsjes, die mensen er achter laten op zoek naar geluk, drijft een massa afval.
Voor westerlingen, als wij, met een eigen badkamer, een proper toilet en kraaknette lakens op ons bed,is dit een amper te beschrijven ervaring. Nooit gezien, overdonderend, weerzinwekkend ..
India is in ieder geval aan de oevers van haar meest gekende stroom-een doodarm land, de cultuurverschillen met het westen zijn erg groot westerlingen zitten er vanop bootjes aan de kant met verstomming naar te kijken.
We zijn terug gekeerd en gaan ontbijten echt gesmaakt heeft het niet.
Morgen reizen we verder naar Delhi; de laatste halte van onze reis.
Daar willen we de mooie dingen van Delhi gaan bezoeken en maken we nog een ommetje langs de Taj Mahal.
Gisteren zijn we doorgevlogen naar Varanasi (India) Ondertussen zijn we hier al onze tweede dag. Men had ons van alles voorspeld in superlatieven: - Nepal is zoveel rustiger en netter dan India. We vroegen ons af hoe dat wel zou kunnen; maar inderdaad, Nepal was een oase van rust in vergelijking met India. Het is een van de dichtsbevolkte landen en dat is te zien. Zoveel volk bij mekaar...nooit gezien. - De armoede in India is schrijnend...en ja, doffe ellende, zo stellen we zelf vast. - De heilige koeien in het straatbeeld...ook dat klopt. We moesten onze valiezen opheffen omdat het geluid van de wielen de koeien wel eens zouden doen schrikken!! - Afval overal: en ja, het afvalprobleem is torenhoog, overal waar je kijkt ligt er wel wat. - de Indiërs zouden onvriendelijk zijn; tot nu toe klopt dit niet. Wij hebben alleen vriendelijke Indiërs gezien.
We logeren in een guesthouse aan de Ganges, in een kraaknette kamer, met zicht op de rivier. De hoteleigenaar is een beetje een kleine despoot, die kinderen inzet voor het onderhoud van zijn hotel....niet echt goed te keuren.
We zijn vandaag in een tuktuk met een gids de stad gaan verkennen. Hij heeft ons wat inzichten verschaft in het kastesysteem dat hier nog altijd overeind blijft...en waarschijnlijk het hele leven van de Indiërs beheerst.
Morgenvroeg gaan we varen op de Ganges...de heilige rivier waar alles gebeurt; de koeien worden er gewassen, mensen wassen zichzelf en doen hun was, kinderen spelen erin, doden worden er begraven en de asse gaat de Ganges in....en toeristen gaan er varen.
Morgen vertrekken we naar Varanasi in India; de heilige stad aan de Ganges, een bedevaardsoord voor Hindoe's. Vandaag zijn we naar Pashupatinath gegaan; een beetje klein Varanasi in Nepal. Het is een tempelcomplex iets buiten Kathmandu waar Hindoes naartoe komen om te bidden, te mediteren, te offeren en om hun doden te cremeren. Crematies gebeuren er publiek....aan de lopende band, dag en nacht. Het kastesysteem is hier wat crematies betreft, opgeheven. Er blijven nog drie categorieën over; de gewone mensen, de VIP's en de koninklijke famile. Voor iedere categorie is er een aparte plaats langs de rivier. Crematies zijn hier een mannenaangelegenheid. Er komen geen vrouwen aan te pas. Nu, de vrouwen zijn er ten opzichte van een aantal jaren geleden al een goed stuk op vooruit gegaan. Vroeger moesten ze zch in het vuur werpen, waarin hun overleden man verbrand werd....dat is ondertussen afgeschaft...maar op de crematie mogen ze nog altijd niet aanwezig zijn... Vrouwenemancipatie is hier een onbekend begrip. Al die info en nog veel meer weetjes over Sadou's (echte heilige mannen of geraffineerde bedelaars) hebben we gekregen van een mannelijk gids, die aan 't einde van zijn gidsbeurt probeerde om ons 20 euro af te troggelen. Zoveel heeft hij niet gekregen, maar toch 10 euro, wat naar Nepalese normen toch nog veel te veel is...denken we.
We zijn terug in Kathmandu. Toen we in het begin van de maand vertrokken, was het hier Dassainfestival. De stad was rustig en leeg. Vele inwoners waren weg naar hun familie op het platteland. Vandaag is iedereen terug en Kathmandu is inderdaad de heksenketel, die men ons voorspeld had. Op het spitsuur staat alles stil in de file; voetgangers incluis, want ook voor wie te voet is er vaak geen doorkomen aan. We hebben gisteren middag een frituur gevonden. (de zaak maakt reclame met ...the first frituur in Nepal) De kwaliteit van de fritten is meer dan behoorlijk...kan de vergelijking met de frituur aan Prinsenbos in Grimbergen doorstaan. Het eten in Nepal is overigens heel lekker...veel kip, groenten en rijst, momo's...een soort dumplings (dim sum) gevuld met groenten, kip of vlees. Gisterenavond hadden we afgesproken met een Vlaams meisje. Zij begint een van de dagen aan dezelfde tocht, als die wij deden. Ze gaat die alleen doen, op haar eigen tempo. Ze is twintig jaar jonger dan wij....dat zou dus wel moeten lukken.
Vandaag verhuizen we naar een ander hotel, voor twee dagen, want het hotel waar we nu logeren is volgeboekt. Om 12 uur komt de man van Green Lotus ons ophalen. Ondertussen is het hier avond geworden en 't was onze gids die ons hier afzette (met kleren aan die we hem gaven, leuk...) We zijn deze namiddag terug naar Thamel getrokken om een pakje te versturen naar huize Stieglitz. Een hele onderneming...2 uren hebben bij de koerierdienst gezeten. Eerst offerte maken....dan een geschikte doos vinden...dan het gerief inpakken....dan een gedetailleerde inventaris maken van wat er moet verstuurd worden....dan afrekenen (ondertussen was er al ongeveer 1/5 van de prijs bijgekomen aan taxen, VAT en andere extra's) En dan betalen met VISA.....het visatoestel (zo'n voorhistorisch ding met papierkes) was bij een andere koerierdienst in de stad....iemand sturen om het op te halen...wachten....na 2 uren was de klus geklaard....hopelijk komt het pakje ter plekke voor we terug zijn.
Vandaag terug naar Kathmandu met de bus. De rit heen was heel rustig....toen was het Dassainfestival en heel rustig op de weg. Vandaag was een helse rit. Alle verkeer moet langs diezelfde smalle weg; vrachtwagens, wegenwerken, lokale bussen, toeristenbussen, brommers en voetgangers. Over bergkammen, langs smalle wegen..soms wel een hachelijke onderneming. Toen we Kathmandu binnen reden, dachten we dat we er waren. Niets minder waar....nog meer dan een uur file. Om 8 uur vertrokken in Pokhara, om 17 uur in Kathmandu....9 uur onderweg. Chombi onze sherpa, stond ons op te wachten en heeft ons in 't hotel afgezet. We blijven nog een paar dagen in Kathmandu en gaan dan door naar India.
We hebben het vandaag rustig aan gedaan. In de voormiddag hebben we onze vliegtuigreis en ons hotel voor India geregeld en zijn we wat rond getrokken in Pokhara. In de namiddag heeft een taximan ons naar een Tibetaans vluchtelingenkamp gebracht, iets buiten Pokhara. Een paar honderd Tibetanen zijn er in 1961 terecht gekomen na hun vlucht uit Tibet, na de inval van de Chinezen. Het Rode Kruis heeft hen aan "woningen" geholpen. Ze leven er in troosteloze omstandigheden. Om een beetje aan de kost te komen, worden er tapijten geweven en Tibetaanse souvenirs verkocht. We hebben onze bijdrage geleverd... Om 3u hebben we in het plaatselijke klooster, een Tibetaanse gebedsdienst gevolgd. Een 50-tal monikken heeft mantra's opgezegd vergezeld van drum, hoorn en bellen. We hebben er niet veel van begrepen, maar het deed wat denken aan "Seven years in Tibet"...real life.
We zijn ongeveer een week geleden vertrokken voor de trekking. Met de gids ( hij heet Chombi en - Ianna, of wie Ianna kent...het kan jouw jonger broer zijn, in een donkere versie-) en de taxi naar het vertrekpunt in Naya Pul. Daar stond de drager ons op te wachten. Hij heeft onze bagage de ganse trekking op zijn rug naar boven (en beneden) gedragen. Tegen het einde van de dag waren we op 1990 meter hoogte (een verschil van 1140 meter in trappen) Het verhaal van dag begint vrij rustig..smalle paadjes, kolonnes muilezels, rijstvelden, dorpjes met kinderen. Na de lunch begint het trappenverhaal. Vanaf dan gaat het duizenden trappen omhoog. De sherpa leert ons hoe we daar moeten mee omgaan...."langzaam maar zeker" (hij kent wat Nederlands, denken we....blijkt achteraf veel meer te zijn dan we dachten....) Maar zeker langzaam...Bergen beklimmen is een les in traagheid, zo weinig mogelijk bewegen, voor ons 25% conditie en voor de rest wilskracht. Na ongeveer 8 uur stappen kwamen we doodmoe en afgepijgerd aan in Grandruk. We zijn een paar keer gestorven, maar de lodge is mooi, het uitzicht op een 8000-er overweldigend. Primitief gehuisvest...gedroomd over te hoge trappen, maar 's morgensvroeg toch zonder veel kleerscheuren terug fit.
Dag 2; eerst een paar uren (600 meter)steil naar beneden...duurde wat langer dan normaal. Rond de middag zouden we nog vijf uren moeten stappen, om ons eindpunt te halen. Daarom heeft de gids een shortcut genomen, waarmee we in de vroege namiddag ter plaatse waren. Nog een stuk steil omhoog in 35° vlakke zon tot Gurtung.
Dag 3: Verder door naar Tadapani...opnieuw steil omlaag en omhoog over hoge treden door de jungle tot Tadapani. Tegen Tadapani zien we de Machapuchare; een 8000-er in het Annapurnagebied. Water weten we ondertussen sterk te appreciëren...krijgt hier zowat de status van champagne...een godendrank. We zitten ondertussen op 2680 meter. In Tadapani is het ontzettend koud, vochtig en bewolkt. We trekken alle kleren aan die we hebben. Alle lodges zitten vol met een internationaal gezelschap, Finnen, Spanjaarden, Duitsers, Koreanen.... De sherpa's en dragers moeten in de keuken op een matje slapen.
Dag 4: naar Ghorepani, opnieuw door de jungle. Veel wilde dieren hebben we niet gezien. Maar toch een familie apen met witte hoofdharen en witte baard. en verder ook nog een Engelsman op blote voeten, die de binding met de natuur wilde houden..... In Ghorepani logeren we in lodge "super view". Het uitzicht is inderdaad super...met zicht op besneeuwde bergen, soms in de zon, soms in de wolken. Hier boven is het al merkelijk kouder, maar in de lodge is er verwarming (een vat waarin ze hout stoken). Dat geeft eindelijk een gevoel van deugddoende warmte.
Dag 5: Om 3u45 uit ons bed, om in het donker omhoog te trekken naar Poon hill (3.280 meter) Om 5u30 begint de zon op te gaan en begint het schouwspel. De ene besneeuwde top na de andere wordt in de schijnwerper geplaatst...een mooie film. We zitten op de eerste rij, samen met nog een paar honderd andere moedigen.En na een stevig ontbijt, beginnen we aan de steile afdaling naar Kikitunga. De vele duizende trappen die we op dag 1 gestegen zijn, zijn we die dag gedaald. (1.380 meter naar beneden op een dag) Onderweg zijn we een groep Koreanen tegen gekomen. Een groep collega's die op kosten van hun bedrijf een trekking "mochten" maken. Of ze goed wisten waaraan ze begonnen weten we niet. De vrouwelijke collega's stonden zich tijdens de middagpauze wat bij te schminken...
Dag 6: Om iets voor zeven zijn we vertrokken voor ons allerlaatste stuk van de trekking; een gemakkelijk stukje... Terug naar het hotel in Pokhara, met een eigen badkamer, een proper toilet en een goeie matras... Achteraf bekeken, was de trekking toch niet zo licht als we zelf gedacht hadden...maar we zijn er geraakt en kijken met voldoening en trots terug op de afgelopen week.
Nepal
We zijn gisteren met een taxi naar Agra gereden en zijn daar blijven logeren om deze morgen zeer vroeg naar de Taj Mahal te gaan kijken.
In New-Delhi staat de tombe van Humayun; hij was de tweede keizer van de Mughal-dynastie.
Gisterennamiddag zijn we aangekomen in Delhi.
Gisteren zijn we doorgevlogen naar Varanasi (India)
Morgen vertrekken we naar Varanasi in India; de heilige stad aan de Ganges, een bedevaardsoord voor Hindoe's.
Vandaag terug naar Kathmandu met de bus.
We zijn ongeveer een week geleden vertrokken voor de trekking.
