Sinds Lars hier nu naar school gaat, is het hier ook zo druk de laatste tijd. Het schooltje waar we laatst zijn gaan kijken had inderdaad nog een plaatsje vrij en daar is hij dan op 1 april ook gestart. De uren zijn helemaal anders dan bij ons (maandag, dinsdag en donderdag van 12.30u tot 15u en vrijdag van 9u tot 15u), maar hij vindt het wel heel plezant. De eerste dag dat hij ging, vond hij al dat ik hem veel te vroeg kwam halen. Voor ons allemaal een teken dat hij het heel plezant vond. De juffen vinden ook dat hij heel goed meedoet, ondanks de taal.
Ook zijn we samen met Colin eens naar zijn gymklasje geweest. Het was daar opendeurdag en de kinderen mochten een vriendje meenemen. Ook dat vond Lars heel plezant, want ze hadden "gevaarlijke dingen" gedaan (over de balk lopen en over de brug). Spijtig dat dit klasje samenvalt met zijn schooluren, want dat had hij ook nog wel kunnen meedoen.
Mijn Spaanse lessen vallen tot hier toe nog altijd heel goed mee. Ondertussen is het leerboek ook aangekomen en kan ik beginnen inhalen wat de anderen van september tot nu toe gedaan hebben. En ik moet zeggen dat het mij redelijk goed lukt.
Wat onze toeristische uitstappen betreft hebben we weer een paar interessante dingen gedaan.
We zijn eerst, in de week na Pasen, naar het Railroad museum geweest in Strasburg, Pennsylvania. Daar staan, je kan het al raden, nog veel oude stoom- en andere treinen. De jongens, we waren daar samen met Nathalie en Colin, vonden dit gedeelte niet zo interessant, want ze hadden het Educational Center gezien. Daar stonden verschillende speeltreintafels waar ze naar hartelust met de treinen konden spelen. Een gedeelte ervan was volledig ingericht met Legotreinen, een ander gedeelte was volledig in het teken van "Thomas the Tank Engine". Colin is er echt gek van en ondertussen heeft Lars deze microbe overgekregen. Ze hebben zich daar dan ook geweldig geamuseerd.
Toen we naar dat treinmuseum zijn gereden, reden we door de streek waar ook veel Amish mensen wonen. Zij leven nog altijd zonder enige vorm van modern comfort, en rijden nog altijd met paard en kar. Dit gaf ons het idee om eens van dichterbij te gaan kijken. Een paar van hun oude, niet meer bewoonde, boerderijen en huizen zijn ingericht voor de toeristen om eens een betere kijk te geven op hun manier van leven. Vroeger leefden zij vooral van de tabaksplantages, maar meer en meer zijn ze overgeschakeld op de landbouw en de veeteelt. Het enige wat zij gebruiken aan modern comfort is een koemelkmachine. Van de voedselveiligheid instanties mogen de koeien niet meer met de hand gemolken worden, maar moet alles machinaal gebeuren. De Amish veeboeren lossen dit dan op door de melkmachine aan een generator te hangen die aangedreven wordt door brandstof. Het rare is ook dat ze niet zelf met de auto mogen rijden, maar als ze verre afstanden moeten afleggen, mogen ze wel gebruik maken van de modere vervoersmiddelen. Meestal doen ze dan beroep op bevriende Engelsen om met de auto te mogen meerijden. Het was wel eens interessant om te zien hoe zij leven en werken. De gids vertelde ook over de periode van de rumspringa. Dan mogen de jongeren, als zij tussen de 16 en de 18 jaar zijn, een paar maanden tot een jaar in de gewone wereld meedraaien. Dan mogen ze ook alles doen wat wij doen, soms met alle gevolgen van dien (zo zijn er een paar jaar geleden 2 Amish-jongeren betrapt op het smokkelen van drugs, met een gevangenisstraf als gevolg). Na deze periode moeten ze hun definitieve beslissing maken: terugkeren naar de Amish leefwijze of alles achterlaten en in de gewone wereld gaan leven. Dit heeft dan wel als gevolg dat ze alles moeten achterlaten en ook geen contact meer mogen hebben met de familie. Slechts 20 procent van hen beslist om nooit meer terug te keren. Het was wel raar om te zien dat er in deze tijd nog altijd mensen met paard en kar rijden. En het was al helemaal grappig om aan een supermarkt, tussen de autos, ineens een paard en kar geparkeerd te zien staan. Echt de moeite...
Vandaag zijn we dan naar de kust van de Atlantische Oceaan gereden (Rehoboth Beach, Delaware). Een hele mooie kust, waar de dijken nog niet zijn ontsierd door hoogbouwappartementen. Er zijn ook maar een paar winkeltjes langs de dijk en voor de rest is het heel open. Het was heel plezant, en nog (nu toch nog) heel rustig. Kristof en Lars zijn op het strand zelf een beetje gaan wandelen terwijl ik dezelfde wandeling deed, maar op de dijk met Quinten. Ze hebben daar 2 degenkrabben gevonden, een kleine dode haai en ook nog een krab. Lars heeft uiteraard ook nog schelpen gezocht en samen met zn papa heeft hij ook nog een stuk koraal gevonden. De zee hier is wel een beetje ruwer dan bij ons heb ik de indruk, en de golven zijn ook hoger. Het was wel mooi om te zien. Voor de heen- en terugreis hebben we de gps ons langs alternatieve wegen laten rijden ipv langs de highways te zoeven. Zo hebben we ook eens een heel ander stuk Amerika gezien. Langs kleinere dorpen en steden en ook mooiere landschappen. Een reis van 2,5 uur, maar daardoor zeker de moeite waard.
We houden jullie op de hoogte van onze volgende avonturen en hopen dat jullie er dan ook weer bij zijn!!
Wat hebben we deze laatste 14 dagen gedaan? Even nadenken...
Na Philadelphia Zoo was Kristof een week weg naar Parkersburg, West Virginia.
De woensdagvoormiddag was, zoals altijd, gevuld met de lessen in de vrouwenclub.
Lars was zo flink was geweest de laatste dagen dat ik hem had beloofd om die vrijdag (7 maart) met hem iets plezants te gaan doen. Omdat Kristof toch in Philadelphia landde die dag, dacht ik om maar al in die richting te rijden. We zijn dan naar het "Please touch Museum" geweest in Philly en zoals de naam al laat vermoeden, mogen de kinderen daar aan alles wat ze zien aankomen. Eigenlijk is dat geen museum maar 1 grote speelkamer, met een waterbaan waar ze bootjes op kunnen laten varen, een oude bus waar ze achter het stuur mogen kruipen, een afgesloten stuk dat is ingericht als boerderij en waar een tractor op kinderformaat in staat,... Kortom, amusement alom. Eens buiten gekomen was het aan het gieten, de rioolputjes konden het water bijna niet meer slikken,... En toen we juist van het museum vertrokken in de richting van de luchthaven kregen we bericht dat de vlucht van Kristof was uitgesteld: ipv om 17u zou hij er om 19u zijn (uiteindelijk was het 22u eer hij geland was). Reden: zware sneeuwstormen boven West Virgina. Dus dan toch maar terug naar huis, ...maar de rit, die normaal maar een goed half uurtje duurt, heeft nu meer dan een uur geduurd door die regen en de ongevallen.
Op zaterdag was het weer al niet veel beter: het heeft hier de hele dag geregend,... en dus hebben we niet veel gedaan. We zijn nog eens naar het overdekte shoppingcenter geweest, maar voor de rest was het echt niet aangenaam.
Daarna verliep de week weer zoals altijd. En op donderdag heb ik dan eindelijk eens voor de eerste keer de les Spaans gevolgd. Heel plezant, toffe lesgeefster en toffe "medestudenten". Zeker voor herhaling vatbaar,...
Terug weekend was het eindelijk nog eens mooi weer en zijn we hier in Wilmington naar het Hagley museum geweest. Dit is het museum "where the Dupont story began". Dit zegt genoeg,... Als je hier bent en je werkt voor Dupont kan je dat natuurlijk niet overslaan. Het was zeker de moeite om te zien hoe ze begonnen zijn op hun allereerste site. Omdat het gelegen is vlak naast de Brandywine river (woorden van de vrouw aan het onthaal: "don't drink it: it doesn't taste like brandy and neither as wine" ) konden ze volop gebruik maken van de kracht van het water. De hele site staat aan de waterkant vol met molens die de machines in gang moesten houden. Echt knap om te zien,... En heel mooi van omgeving: je zit er precies midden in de bossen.
Op zondag zijn we naar Camden in New Jersey gereden (aan de overkant van de Delaware River naast Philadelphia) waar het Adventure Aquarium is. Het is een groots gebouw en in verhouding staan er weinig aquariums, maar toch was het wel de moeite om te zien. Er was 1 heel groot aquarium waar veel haaien, wel een stuk of 20, in zwommen. Er waren ook 2 nijlpaarden, en 1 van de twee was juist jarig, en iedere bezoeker een gratis cakeje. Dat was wel plezant. Lars vroeg zich wel de hele tijd af welke van de twee er nu jarig was...
's Maandags ben ik samen met Lars eens gaan kijken naar een schooltje waar hij eventueel nog terecht zou kunnen. Een heel aangenaam schooltje waar de klasjes niet groter zijn dan 15 kindjes. Zelf ziet hij het helemaal zitten, dus denk ik dat we er volledig voor zullen gaan. De nu volgende week is het vakantie, maar daarna zou hij er kunnen starten. Daar is het ook helemaal niet zoals bij ons: het maximum dat de kinderen daar naar school kunnen is 3 halve dagen en 1 volledige dag. Maar niettemin zal het voor hem wel goed zijn om met kinderen van zijn eigen leeftijd te kunnen spelen en Engels te leren.
Deze week was de vrouwenclub gesloten omwille van de paasweek. Maar de voorzitster had op woensdag een paasbrunch voorzien voor de afdeling van de "moms and tots". We hebben eerst allemaal brood, bagels, cake en taart (met een fel gele, fel groene en fel blauwe "creme" erop) gegeten en daarna zijn de kinderen buiten paaseieren gaan zoeken. Geen chocolade eieren (er gaat immers niets boven de Belgische chocolade), maar plastieken eieren waar dan snoepjes in zitten (chocoladen koekjes vergelijkbaar met de "Maltezer"-chocoladebolletjes van bij ons). De kinderen hebben zich geweldig geamuseerd.
Op vrijdag had Kristof een dagje vrij en zijn we eens echt gaan shoppen. Iedereen (behalve Quinten) had wel iets nieuws nodig.
En zaterdag zijn we naar de Washington, DC gereden. Het was een lange autorit (iets meer dan 2u), maar zeker de moeite waard. En zo hebben we gezien dat het Witte Huis eigenlijk kleiner is dan het ons altijd heeft geleken. We hebben er het National Air and Space Museum bezocht en de het National Museum of Natural History. Heel mooi om te zien, maar jammer genoeg was er zoveel volk, dat je bijna letterlijk over de koppen moest lopen om iets goed te kunnen bekijken. Lars vond het in ieder geval geweldig om zoveel (oude) vliegtuigen, maanlanders, en dino's te zien. Op weg naar huis was hij nog zo opgewonden van het hele gebeuren dat hij pas het laatste half uur van de rit in slaap is gevallen.
Vandaag was het dan weer een rustdag: gisteren waren we heel laat thuis (10pm) en de kinderen waren, naar alle gewoonte, weer heel vroeg wakker, . Eerst zoeken wat de paashaas hier allemaal had verstopt en dan rustig boekjes lezen en spelen... Meer moest het vandaag echt niet zijn!
Nu jullie weer op de hoogte zijn van onze laatste avonturen, hoop ik dat jullie nog verder zullen blijven lezen!!
Goh,.. wat gaat de tijd hier snel... Er is weeral een week voorbij. Een rustige week, maar toch nog plezant.
Maandag was het President's Day en de scholen waren toe. Een van de vrouwen van de international women's club organiseerde een "kids play party" bij haar thuis. Het was geweldig leuk en de kinderen hebben zich heel goed geamuseerd. Het was hier zelfs rond de 20 graden en dus konden ze ook nog buiten spelen. Ik heb ondertussen van een Japanse vrouw geleerd om een kraanvogel te maken in origami-papier. Dat was moeilijk, en eerlijk gezegd ben ik eigenlijk ondertussen vergeten hoe het nu weer in mekaar zit.
Dinsdag was het hier rustig. Gewoon even gewandeld naar de winkels om de hoek. Nu ja, om de hoek, dan moesten we nog wel +/- 15 min stappen, maar het was mooi weer dus dan valt dat wel mee.
Woensdag ging ik normaal gezien met Liedeke naar de IWC. Blijkbaar stond ze hier wel voor de deur maar de bel werkte niet (vanwaar kennen we dat ), en is ze terug doorgegaan. Dus hebben we dit donderdag gedaan. Er waren ook 2 Belgische vrouwen en een Nederlandse vrouw die hier al langer zijn en ook wel langer zullen blijven. Maar het is wel plezant om uw eigen taal eens te kunnen spreken. Ik denk dat ik ga meedoen met de cursus Spaans. Dat is eens iets anders he. En er is altijd een babysit voor de kinderen, dus kunnen onze petotters zich ondertussen ook nog amuseren.
Vrijdag was het echt een thuisblijfdag. Het had 's nachts goed gesneeuwd, er lag wel +/- 10cm. Samen met Lars hebben we een sneeuwman gemaakt in de tuin. We waren van plan om een hele grote te maken, maar eens Lars zijn handen in de sneeuw had gestoken, veranderde hij vlug van gedacht. We hebben er dan maar een gemaakt die op de tuintafel paste.
En toen was het weeral weekend,... pff, het gaat snel.
Zaterdag hebben we hier in Wilmington het Deleware Museum of Natural History bezocht. Daar hebben ze dinosaurussen, dus we dachten dat dit voor Lars echt wel heel plezant ging zijn. Het was wel een beetje teleurstellend, want ze hadden welgeteld 2 (!) replica's van dinosaurussen, maar niettemin was Lars heel blij dat hij "echte" dinosaurussen had gezien. Voor de rest hadden ze daar een collectie schelpen, een afdeling met opgezette Afrikaanse dieren en een kleine collectie mineralen.
Gisteren zijn we dan een beetje gaan shoppen. Alle winkels, op een paar uitzonderingen na, zijn hier open op zondag, de supermarkten zelfs tot 22u. In de week zijn de supermarkten zelfs open van 6u ('s morgens) tot middernacht. Dus je kan ten allen tijde je boodschappen gaan doen hier. Makkelijk, he.
En vandaag was het ook weer een plezante dag. Binnen de IWC is er een afdeling voor "moms and tots" en die gingen vandaag naar een springkastelenparadijs. Er stonden 4 hele grote springkastelen met opblaasbare glijbanen, en daar hebben de kids zich een hele voormiddag kunnen uitleven.
Daarna lekker gaan eten, en nu ligt Lars uitgeput in de zetel te rusten.
Jullie zien het, nog geen dag stil gezeten...
Hopelijk blijft het de volgende maanden ook nog zo!
Net een druk weekend achter de rug, de kinderen slapen en eindelijk weer effe rust en tijd om de blog weer effe aan te vullen.
Gisteren (zaterdag) is Liedeke ons, zoals beloofd, komen ophalen om de omgeving hier te verkennen: waar zijn hier de supermarkten, de shoppingcentra, het kinderziekenhuis, het ziekenhuis voor volwassenen, tankstations,... Noem maar op, we hebben het gezien. Eigenlijk wonen we hier best wel in een mooie omgeving: heel landelijk en heel heuvelachtig, tot groot jolijt van Lars, want telkens we zo'n heuvel naar beneden rijden, kriebelt het in zijn buik.
En Quinten sliep, ...
Het is ook onvoorstelbaar hoe groen het hier is. Blijkbaar werden, volgens Liedeke, honderden hectaren grond door de familie Dupont opgekocht om het zo groen te laten. Zij wilden niet dat de omgeving waarin zij woonden er binnen 100 jaar zou uitzien als pakweg New York. Nu zijn ze hier in de omgeving natuurlijk heel blij dat ze hier zo'n gegoede familie hadden (en nog altijd hebben) die ervoor gezorgd heeft dat de streek rond Wilmington nog steeds zo groen is. Dit heeft ook als gevolg dat er hier veel dieren zijn: reeen, allerlei soorten vogels (vooral eenden), maar vooral eekhoorntjes in deze wijk. Ze zijn ook helemaal niet mensenschuw, en dus kan je ze echt van dichtbij bewonderen. Lars vindt het geweldig. Ook de Brandywine Creek State Park voorbijgereden: een immens natuurgebied met kilometers lange wandelpaden, en, raar maar waar, om de zoveel meter een barbeque. Geen slecht idee voor deze zomer,...
En Quinten sliep,...
's Avonds waren we uitgenodigd bij de boss van Kristof. Heeft al 3 grote kinderen (2 meisjes van 18 en 16 (waren compleet weg van onze kids) en een jongen van 14). Daar hebben we typisch amerikaans gegeten (kip met brocoli overgoten met (straffe) kaassaus, en een slaatje waar ook weer geraspte kaas werd ingestrooid. Lars, de charmeur, haalde zijn beste Amerikaans boven en zei tegen de vrouw des huizes: "it' s delicious!!" (geleerd van Dora). Waarbij alle gastvrouwen in koor uitriepen: "He's sooooo cute!!" (10/10 voor Lars, )
En Quinten sliep,...
Daar hebben we dan weer heel wat geleerd over het Amerikaanse schoolsysteem: - Preschool is vanaf 2 jaar en is helemaal niet verplicht. De scholen die deze klasjes hebben zijn ook privescholen. En dus heel duur - Kindergarden begint vanaf 5 jaar en is ook niet verplicht, dit komt overeen met onze 3de kleuterklas. Alle publieke scholen en hebben kindergarden. - Grade school of Primaryschool: van 6 tot 10 jaar (1st grade to 5th grade), komt bij ons overeen met het 1ste tot en met het 5de leerjaar. - Middle school of Junior High school: van 11 tot 13 jaar (6th grade to 8th grade), komt bij ons overeen met het 6de leerjaar tot en met het 2de middelbaar. - High school: van 14 tot 18 jaar (9th grade to 12th grade). Vanaf 16 jaar mogen de leerlingen het opgeven en gaan werken. - Technical school: hogeschool - College/University: Universitaire studies. Het verschil tussen College en University is dat een College maar 1 studierichting heeft en de Universiteiten verschillende studierichtingen hebben. Dan hebben ze nog maar een bachelor degree (bij ons de vroegere kandidaturen). Voor een masters degree moeten ze nog extra 2 jaar studeren.
En Quinten werd ondertussen wakker voor pap.
Na nog een gezellige babbel was het tijd om op te stappen. Jassen aan, alles bijeenrapen (speelgoed, papfles, tut,...).
En Quinten,... sliep niet meer en belandde in de armen van de boss, en lap,... kristof's baas helemaal onder de melk!!!!!!!!!! En die kleine ukkepuk vond het nog grappig ook, want hij begon meteen te lachen. Hij gelooft het nooit als we hem dit binnen een paar jaar vertellen...
Vandaag waren we uitgenodigd bij de Big Boss. Hij is gehuwd met een Japanse, die ook lid is van de International Woman Club (IWC), en heeft 2 meisjes van 7 en bijna 4. Ook weer reuzeleuke speelkameraadjes voor Lars. We hebben daar heel lekker gegeten; een mengeling van europees (ze hebben heel lang in Zwitserland gewoond) en turks (hij is turks). Heel lekker. De kinderen hebben heel goed samen gespeeld. We stonden ervan versteld dat ze, hoewel ze elkaar niet verstonden, toch vanalles konden duidelijk maken. Ook hier kwam de charmeur in Lars weer naar boven, en hij wond die meisjes zo om zijn vingers. Ze maakten zelfs ruzie om wie er aan tafel naast Lars mocht zitten. Na het eten werden de kleurtjes bovengehaald en nu hangt daar de ijskast vol met tekeningen van Lars. De vrouw des huizes vond het heel schattig dat zij tekeningen van hem kreeg. Toen we doorgingen kregen de meiden van Lars een heel dikke kus en een heel dikke knuffel, nog nooit gezien,...
Door Kishiko ben ik dan weer meer te weten gekomen over de werking van IWC: zij geven taalcursussen, yogacursussen, gymklassen,... noem maar op, en altijd zijn er babysitters zodat de kids mee kunnen. Bijna alle vrouwen die van deze afdeling lid zijn, zijn vrouwen waarvan de echtgenoot bij Dupont werkt, dus dat schept al meteen een band. Ben benieuwd voor woensdag, wanneer ik er samen met Liedeke naartoe zal gaan. 'k Heb ook weer wat tips gekregen waar je de beste verse groenten, vlees, vis,... kan gaan halen. Geloof mij, de amerikaanse voeding is echt niet geweldig (is nog zacht uitgedrukt). Ik heb vrijdag geprobeerd om een europeese maaltijd klaar te maken, met amerikaanse ingredienten: het vlees (hamburgers) had geen smaak, de aardappelen hadden geen smaak en de groenten (spinazie met roomsaus), smaakten heel zoet... Helemaal niet voor herhaling vatbaar. Maar dankzij Kishiko komt daar hopelijk verandering in. Morgen zien we elkaar terug. Het is morgen namelijk President's day (verjaardag van Licoln en Washington die ze vieren) en alleen de scholen hebben vrij. Kishiko heeft een kinderparty georganiseerd met een aantal vrouwen van het IWC en dat is leuk om kennis te maken met andere mensen, en ook voor Lars om nog eens met andere kinderen te spelen.
Na dit drukke weekend zijn we echt wel pompaf, en zal een goede nachtrust ons deugd doen.
Dus, ...See you next time voor nog meer avonturen!!
Het is vandaag al vrijdag. De eerste week is hier eigenlijk redelijk vooruitgevlogen. Hopelijk blijft dit zo.
De kids zijn ondertussen al goed aangepast aan het uur, Ze zijn niet meer wakker om 3u, zoals de eerste dag, maar gemiddeld is het al half 7 geworden.
Hier in het huisje werden we de voorbije dagen geplaagd door een paar ongemakken: de sleutels die we hadden gekregen pasten niet en dus kon de voordeur niet op slot. Gelukkig is dit hier niet zo'n probleem. Je kan hier de voordeur open laten, zonder dat er iemand binnen komt. De wasmachine werkt ook niet zoals het zou moeten: de pomp is kapot en dus blijft het water er allemaal instaan (hier wordt de was bovenaan in de machine gestopt). Dus heb ik gisteren alle was met de hand uitgewrongen en zo in de droogkast gestoken. Wat een gedoe,.... Maar vandaag werd het probleem van de sleutels toch al opgelost, de wasmachine zal voor volgende week zijn, want die pomp moesten ze bestellen...
Mijn uitstapje naar de internationale vrouwenclub is met een weekje uitgesteld: de inwonende schoonmoeder van Liedeke werd met hartproblemen in het ziekenhuis opgenomen, en uiteraard wil zij zoveel mogelijk tijd bij haar doorbrengen. Toch gaat ze voor ons morgen tijd maken om ons de hele dag mee op trot te nemen. Ze heeft blijkbaar al een hele waslijst van dingen die ze ons moet laten zien. 'k Ben eens benieuwd...
Ze had ook onze gegevens van hier doorgegeven aan een Nederlandse vrouw (Nathalie) die ook haar man gevolgd is naar de USA. Niet voor 5 maanden, maar voor 5 jaar! Zij zijn hier nu ongeveer 2,5 jaar en hebben een zoontje (Colin) van 3. Gisteren belde Nathalie me al op om vandaag eens af te spreken als het mooi weer was om eens samen naar een speeltuin of zo te gaan. Maar ja, doordat ze hier nog die sleutels en wasmachine kwamen regelen, kon ik hier niet weg. Dus belde ik Nathalie om af te bellen, maar ze stelde dan zelf voor om naar hier te komen om kennis te maken. En dus hebben Lars en Colin de hele namiddag samen kunnen spelen. Ze hebben zich geweldig geamuseerd, en ik heb weer een aantal tips gekregen om hier te gaan winkelen, en me meer te integreren in "the american way of life". Best wel grappig. Toen zij naar huis gingen vroeg ik Lars of hij het een beetje plezant heeft gevonden vandaag, want dat we dan eventueel nog wel eens zouden kunnen afspreken. Hij beweerde van niet en als ik vroeg waarom niet, dan antwoorde hij: "omdat ik het helemaal niet plezant vind om op te ruimen!!!" Zo kennen we hem!!
Voila, jullie zien het, de dagen zijn tot hier toe al goed gevuld geweest. Als het zo blijft gaan deze 5 maanden om zijn voor we er erg in hebben!!
Het is eindelijk gelukt, een beetje tijd vinden om de blog te maken.
Bedoeling is dat wij hier een beetje onze avonturen gaan neerpennen, want binnen 5 maanden zullen we ongetwijfeld niet meer weten wat we vandaag allemaal gedaan hebben.
We zullen beginnen bij het begin: de 8u durende vlucht met 2 petotters. Omdat het voor deze petotters de eerste keer vliegen was, hielden we ons hart een beetje vast. We hadden Lars beloofd dat hij, eens het vliegtuig in de juiste koers vloog en het lichtje van de gordel uit was, hij in zijn nieuw kleurboek mocht kleuren met zijn nieuwe kleurtjes en in zijn dinosaurusboek mocht lezen. We waren amper de lucht in (het vliegtuig was nog volop aan het stijgen en koers aan het zoeken) en hij vroeg al of hij mocht kleuren. Hij was dus duidelijk niet bang en vond er dan ook al snel niets meer aan. Voor de rest hadden we voor Lars de nodige afleiding voorzien: 4 cadeautjes voor de flinke man als hij flink zou blijven. Eten op de vlucht deed hij ook zoals de groten: er waren bij de warme maaltijd crackers mee bedeeld, en daar zat hij, zoals een echte fijnproever, de bijgeleverde kruidenkaas op te smeren met zijn vorkje ;-).
Ook Quinten was heel flink: die heeft heel de vlucht geslapen...
Bij het dalen dacht Lars altijd dat we gingen vallen, want "zijn buik kriebelde zo heel hard".
Eindelijk in Philadelphia aangekomen werden we met een busje naar ons huisje gebracht in Greenville, een randgemeente van Wilmington (Delaware). Een mooi huisje met 3 slaapkamers, 2 badkamers, keuken, eetplaats, living, en immense kelder. Wel wat ouderwets ingericht, maar praktisch (veel bergruimte). In ons huisje aangekomen waren we allemaal heeeel moe. Het was hier nog maar 5u in de namiddag, maar voor ons was het eigenlijk al 23u. Erg vermoeiend, maar toch nog geprobeerd om nog even wakker te blijven. De kinderen waren niet meer wakker te houden, dus hebben we ze maar vlug in bed gelegd. Het gevolg was wel dat om 3u 's nachts de eerste (Quinten) al wakker was en Lars ook al om half 4. Vermoeiend!!!!!!!!!!
De eerste dagen dat we hier zijn, gaat Liedeke (Alida voor de Amerikanen want zij kunnen "Liedeke" niet uitspreken) ons overal mee naar toe nemen om hier te omgeving hier te verkennen. Ze heeft een bedrijfje dat niets anders doet dan mensen die tijdelijk in Amerika verblijven te voorzien van huisvesting en de nodige informatie en hen in het Amerikaanse systeem wat wegwijs te maken. Het toeval wil dat zij een Nederlandse is die met een Amerikaan gehuwd is. Veel makkelijker om elkaar te verstaan natuurlijk.
Ze heeft ons al naar verschillende winkeladressen gestuurd en gezorgd dat we onze huurauto konden gaan halen, en morgen troont ze mij mee naar de plaatselijke internationale vrouwenclub. 'k Ben eens benieuwd wat dat gaat zijn!
Voor Lars zal het een beetje moeilijk zijn om nog een school te vinden: de zomervakantie begint hier al in mei en er zijn niet veel scholen die nu nog leerlingen aannemen. Voor Liedeke geen probleem, zij is op zoek naar een knutselklasje, schilderklasje, zwemklasje,... zodat hij met andere kindjes kan spelen.
De aanpassing naar het uur is voor iedereen vandaag al een beetje vlotter verlopen, Quiten was wakker om 6u en niet lang daarna ook Lars.Morgen nog beter?
Ik ben vandaag voor de eerste keer alleen met de auto (een minivan) naar de supermarkt gereden, ook dat was een hele ervaring. Met automatic rijden ben ik helemaal niet gewoon, en de keuze die je hier hebt in de supermarkt is immens. Nog nooit gezien.
Voor Kristof was het vandaag de eerste werkdag.Verslag: K: 't was plezant
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
) konden ze volop gebruik maken van de kracht van het water. De hele site staat aan de waterkant vol met molens die de machines in gang moesten houden. Echt knap om te zien,... En heel mooi van omgeving: je zit er precies midden in de bossen.
. Eerst zoeken wat de paashaas hier allemaal had verstopt en dan rustig boekjes lezen en spelen... Meer moest het vandaag echt niet zijn!
