vandaag in Hoi An toegekomen. Een klein stadje ongeveer in het midden van Vietnam, aan de kust. Lekker warm, 34°, geen regen! De kust heeft hagelwitte stranden met palmbomen en het zeewater is warm. In Hoi An wemelt het van de kleermakers. Elke minuut is er wel iemand die iets wil maken, zelfs in onze maat ;)) Na een frisse duik in het zwembad van het hotel zijn we nog iets gaan eten.
Deze morgen stonden twee motordrivers/gidsen ons op te wachten. Eén van hen was zich gisteren al komen voorstellen. We hebben het er maar op gewaagd. Vanachter op een brommer is de beste wijze om een stad en haar omgeving goed te leren kennen. We zijn begonnen aan een pagode boven op een berg, met de brommer naar boven, met de kabelbaan naar beneden, waar onze twee motards ons opwachten. Volgende bestemming: watervallen, iets groter dan Coo, maar wel met een rollercoaster terug naar boven...spectaculair. Nadien naar een zen-oord gelegen in een prachtige orchideeëntuin met verschillende theehoekjes en rustige muziek. Jonge meisjes borduren daar de mooiste kunstwerken op zijde. Vandaar naar een bloemenkwekerij (rozen, gerbera's en trosanjers) en verder naar een station uit vervlogen tijden; een overblijfsel van de Franse kolonisatie. We besloten de dag in "Crazy House", een constructie die heel fel aan Gaudi doet denken. De tussenstop in Dalat, met wat regen tussenin, is nog een mooie dag geworden.
nine eleven, je zou zo denken dat er die dag zeer grote waakzaamheid is op luchthavens en in vliegtuigen. Niet in Vietnam. We hebben een vlucht laten boeken van Saigon naar Dalat door de hotelreceptionist. De man wist niet beter en heeft geboekt op onze voornamen. Geen probleem in Vietnam. Miss Anne en miss Heidemarie/Belg zijn mooi door de security geraakt. Het vliegtuig was gepland voor 7u20. Om 7 uur zaten we erin, om acht uur moesten we er terug uit. De piloot vertrok niet, wegens te slechte weersomstandigheden in Dalat. Meer dan twee uur later zijn we dan toch vertrokken. Hij is uiteindelijk na de tweede poging kunnen landen, via een gaatje in het wolkendek. Voor een vlucht die 25 minuten geduurd heeft, waren we vele uren onderweg, maar voor 25 Euro mag je geen te hoge eisen stellen. Dat het weer in Dalat niet schitterend zou zijn, was te verwachten. En ja, regen, regen, veel regen, een beetje regen, en nog meer regen... Morgen wellicht beter??
Deze morgen vroeg eruit, voor drie uren rijden naar de Mekongdelta. De wegen in Vietnam zijn niet echt goed en het verkeer is hier hectisch. Voor verplaatsingen met de bus moet je veel tijd uittrekken. De Mekong ontspringt in Tibet, stroomt door 6 landen, en vloeit in Vietnam na 5000 kilometer in de oceaan. Het is daar nog fascinerender dan op de foto's in de vele boekjes te zien is...het commerciele leven speelt zich af op het water...een gewemel van boten, groot en klein. Een ondernemend volk, dat botenvolk... Een boottocht op de Mekong - met een grote boot, maar ook met een peddelbootje- geeft een goed beeld van hoe het er aan toe gaat. Verder hebben ze ons nog getoond hoe rijstpapier en kokossnoepjes gemaakt worden, en ook popcorn hebben we zien maken. Nadien nog eens drie uren terug in een kramikke bus, maar het loonde de moeite Morgen voor dag en dauw reizen we door naar de bergen, we gaan onze truien uithalen....
Deze stad slaapt nooit! Wij wel...met oordoppen... Vietnam heeft ongeveer 14 jaar oorlog gevoerd tegen de Amerikanen. 3 presidenten hebben er hun tanden op kapot gebeten. En uiteindelijk heeft de VS de oorlog verloren. In Saigon hebben ze er een herdenkingsmuseum rond gemaakt, dat een zeer brutaal maar levensecht beeld schetst van deze waanzinnige oorlog. Foto's laten niets aan de verbeelding over, de gevolgen van de napalm blijven nazinderen. In het museum lopen honderden mensen...het is er ingetogen stil. Tussen de regenvlagen door zijn we ook nog naar het presidentieel paleis gegaan. Niet echt indrukwekkend, Sarkozy is beter behuisd... En verder hebben we nog geprobeerd om in de Notre Damekathedraal binnen te geraken, maar die was dicht...we zijn dan maar in een Duitse bakkerij koeken gaan kopen. Terug naar het hotel met de taxi voor 1 euro, voor die prijs wil Heidi haar schoenen niet meer verder verslijten... Morgen naar de Mekongdelta...weer water
Met al onze bagage in een tuktuk naar de luchthaven van SiemReap. In de regen, maar toch luchtig ondanks alle plastiek om ons heen. Ons laatste Cambodjaans geld lieten we aan de chauffeur, die we daar onnoemelijk gelukkig mee maakten. Hij bleef zwaaien tot we in Saigon aankwamen ;)) Een uurtje later landen in Saigon. Met een taxi naar de stad, die geregeerd wordt door 4 miljoen scooters. Hels lawaai! Gewemel van brommers. Het enige dat hier verplicht is in het verkeer, is de helm! Ondanks de chaos hebben we geen verkeersongelukken gezien. Toch is de weg oversteken geen sinecure. Onze taxichauffeur nam links en rechts een koffer en een hand van elk van ons en loodste ons naar de overkant van de straat. Ons hotel dat we gepland hadden was volzet. Achter op een scooter werden we naar een ander hotel gebracht, eveneens hartje Saigon. Naast de deur zijn ze een nieuw gebouw aan het zetten. Kloppen en boren de ganse dag. Oordoppen doen wonderen!
Late namiddag vertrokken voor een stadsverkenning. We merkten snel dat je vol zelfvertrouwen en met blik op oneindig de straat over moet. We zijn onze eerste dag Saigon zonder kleerscheuren doorgeraakt.
Angkor Wat. Vanmorgen met een tuktuk vertrokken naar een tempelcomplex gebouwd in 1100, een gebied zo groot als West Vlaanderen. Hindoetempels die na een paar eeuwen omgebouwd werden tot budhatempels. Zeer mooi bewaard complex, dank zij Unesco-geld. Het wordt het achtste wereldwonder genoemd en terecht! Voor ons was dit de reden om via Cambodja te reizen. De omweg meer dan waard. Angelina Jolie heeft hier haar Lara Croft film gedraaid! Onbeschrijfelijk hoe de bomen zich hun weg banen door de muren van de tempel heen. Hier kan je vijf dagen rondlopen en nog niet alles gezien hebben.
En dan naar de floating village: een dorp met huizen op palen of op boten. Hier wonen Vietnamezen in de meest erbarmelijke omstandigheden, in de Mekong delta. Zelfs de mooie kleuren die je hier ziet kunnen deze schrijnende toestanden niet verbloemen. We worden er stil van.
Ondertussen is het hier weer zoals elke avond aan het regenen. De afkoeling doet goed op ons verbrand vel. Morgen vliegen we door naar Vietnam.
met een vliegtuig met schroeven ..... een uur vliegen en we landen in Siem Reap. Het contrast met Bangkok is groot. Het doet denken aan Kinshasa, wat de wegen betreft. En qua architectuur aan Cuba. Ons hotel ligt down town, maar met een tuktuk en een engelssprekende chauffeur geraken we overal. Deze namiddag hebben we een zijde-farm bezocht waar het hele proces te zien is, van moerbijboom tot zijderups naar zijden stoffen.
Het is hier regenseizoen en in het naar huis rijden merken we dat. De regen komt met bakken uit de hemel, maar de afkoeling doet wel eens deugd na het warme weer van de laatste dagen. Ze zeggen dat het niet te lang zal duren.
Morgen met de tuktuk naar Angkor Wat, de reden van ons verblijf in Camboda.
Vroeg uit de veren voor 1,5 uur rijden naar een drijvende markt, met een chauffeur die nog nooit hoorde van snelheidsregels. Een busje met 12 mensen, waar niets mee mag gebeuren, of.... Maar de verplaatsing waard... Na de bus een tocht met een boot met een soort van motor op en nadien verder met een pendelbootje. Op de 'floating market' is behalve lekker exotisch fruit, veel kitch te koop... felle kleuren en blinkend klatergoud.
In de namiddag naar Wat Pra Kaew, volgens de boekjes, de tempel der tempels in Bangkok. Iedere vierkante meter staat vol met torens, tempels of beelden, allemaal in dezelfde kitcherige stijl.
Op weg naar huis langs de 'schapulierkensstraat', een soort Scherpenheuvel maar dan met Buddha's.
Onze laatste dag in Bangkok zit erop, morgen vliegen we door naar Cambodja.
vandaag de eerste tempel bezocht; Wat Arun. Prachtige Cambodjaanse stijl, volledig bezet met keramiek, gebroken stukken porselein afkomstig van chinese koopvaardijschepen. Net zoals bij de chinezen maken Thai hoge, stijle trappen. Ik ben mee geklommen tot de eerste etage, Annemie nog een etage hoger en stijler (kwasi 90%)! Annemie met volle moed naar boven en met een klein hartje naar beneden. Chapeau!!! Ik heb de rol van fotograaf opgenomen, dat leek me veiliger.
In de namiddag hebben we een "Khlong"-tocht gemaakt op de zijarmen van de Praya, de grote stroom die Bangkok in twee stukken verdeelt. Ze vergelijken het met het Venetie van Azie, maar dat klopt niet echt. Het geeft wel een goed beeld van de contrasten die op de oevers van de rivier te zien zijn: met de achterbuurten aan de ene zijde en villas, tempels en wolkenkrabbers aan de andere kant.
Nadien de volgende tempel met een vergulde Buddha van 46m lang en 15m hoog. De binnenkoer staat vol torens die met keramiek bezet zijn. De tempels zijn hier eleganter dan in China, maar zijn verguld, fel gekleurd en kitscherig ... vaak erover.
In het tempelcomplex zit ook een Thaise massageschool, waar we onze voeten hebben laten verwennen. Die madammem waren hun geld waard!
Terug naar huis zijn we voor de eerste keer "afgezet". De taxichauffeur wou niet op de meter rijden, maar al bij al blijft dit soort vervoer spot goedkoop (1.5 Eur voor een kwartier)
woensdag 2/9 en donderdag 3/9 vliegen, vliegen, vliegen, .... van Brussel naar London, van London naar Hongkong, van Hongkong naar Bangkok .... drie keer alles gecheckt, zelfs schoenen uit, annemie gefouilleerd, ... in Hongkong vrezen ze de mexicaanse griep tot in het extreme: mondmaskers, infrarood detectors, en afstand houden aub!!!
ondertussen was het 3 september 14u. doodop, jetlag, eten ging nog net en nadien de klok rond geslapen
dinsdagavond .... nog even skype testen, de blog controleren, rugzak pakken en handbagage checken, nog wat telefoontjes en smsjes met goede reiswensen beantwoorden
met een beetje chance toch op een redelijk uur in bed. morgenvroeg om 5 uur rinkelt de wekker. een geluk dat slapen in het vliegtuig niet verboden is ;))
Heidi & Annemie 
zondag 13/9
donderdag 10/09
dinsdag 8/9
vrijdag 4/9
