We hebben gisteren ons Zazoetje moeten laten inslapen. Hij was ongeneeslijk ziek, we hebben alles geprobeerd, maar we hebben de strijd verloren. Zazoetje was een lieve Lhasa Apso van vijf jaar. We missen zijn ochtendbegroetingen en zijn kusjes voor papa en knuffels voor mama. Hij kon zo genieten op de Bangkirai met zijn neus in de wind. Zijn mama verdedigen voor de boze wereld was zijn doel. Als we op reis gingen was hij er altijd bij. Hij heeft op die manier veel van Europa gezien. Rijden in auto's was niet direct zijn favoriete bezigheid, maar gaan wandelen aan de zee en puttekes graven dan weer wel. We missen hem ons klein venteke, maar we zullen hem nooit vergeten, hij zal altijd een plaatsje in ons hart hebben. Zazoe, mijn lieve schat, we denken nog veel aan je en missen je. Dikke zoen
Schatten van hondjes
