Zaterdag 11/11
Verjaardag Mathilde, niet vergeten!
Het regent stevig s nachts en Anneke slaapt slecht, omdat we van plan zijn vandaag op trekking te gaan richting de mountain Fitz Roy, en met die regen!?
We staan op rond 9h en gaan ontbijten next door. Het wordt alsmaar soberder : wit en bruin brood, confituur en kleine lapjes kaas en hesp, mààr wel een klein omeletje mogelijk wat we ook vragen.
We besluiten toch onze tocht te maken, en de eerste km stijgt geweldig ! eigenlijk is 2/3e van de tocht best lastig, en de lichte mist verhult soms de prachtige omgeving van bergen en groen, oneindig prachtig! We klimmen 4 van de 8km en moeten herhaaldelijk op adem komen, maar genieten en zijn best trots op onszelf! We lachen veel zoals altijd !
Onderweg passeren we backpackers en andere stappers, en we voelen ons deelgenoten !
Iedereen is vriendelijk onderweg , zegt spontaan hola, que tal? en dat is écht leuk!
We keren vlotter terug, bijna steeds bergaf en na ongeveer 5h stappen, komen we terug in ons stadje en drinken van grote dorst een serveza in een home brewery café. De serveza kost 100 peso per pint, en dat is minstens 15peso teveel, maar goed!
Terug naar het hotel.
We zoeken eens een ander gezellig restaurant op, het oudste van El Chalten en de pumpkin soep is brokkig maar lekker. Wat volgt is Argentine traditional carbonade met véél teveel pumpkin en hardly any carbonade, en het gerecht van Anneke wordt ook slechts voor de helft verorberd, pfff!
Morgen béter!
VRIJDAG 10/11
Ontbijt in hotel was povertjes wél opgedroogde roereitjes
Opgepikt door een bus om 9h, maar uiteindelijk werd het dik 9h30 en werden we volgepropt in een klein busje, met écht weinig plaats voor de bagage achterin (ze werd erin gestuwd!). Hoe meer mensen we ophaalden hoe dramatischer het werd, maar zoals het hier kan gaan, gaat hét!
Ik maak kennis met Jorge, een Argentijn van Buenos Aeres die, naar ik begreep, een software verkocht had en ging installeren enz..maar op zijn kaartje staat Jorge Campbell, director van Todo Ushuaria.com en Todo Calafate.com. hoe dan ook hij spreekt vlot engels en nog wat, en ik heb een heel interessant bijwijlen fylosofisch gesprek. Hij weet over werkelijk alles mee te spreken; hoe de wereld in mekaar zit mensen en dingen geld macht the London Square Fobinachi Fractalen en frekwenties als 4e dimensie de ruimte die er misschien anders uitziet dan men ons wil doen geloven! epigenetica!! - ...man man man, hij doet me aan mijn copain denken, omdat hij veel weet en aldoor babbelt, maar .. ér is er maar één mijn copain, dat is zéker!
Ons gesprek werd al eens onderbroken door de spaanse segnora (madam) die tussen ons in zit, en vraagt of we niet beter naast mekaar zouden zitten omdat we voortdurend babbelen maar ze moet maar haar oortjes inzetten zég, wat ze ook doét.
Jorge verteld ook over alles wat we onderweg tegenkomen, en we stappen een paar keer uit.
Om fotos te nemen van de befaamde Fitz Roy massief, en een pipi-stop van 15min die eveneens dient voor een koffie of snack, en de chauffeur is stipt!
Ik vroeg hem om onze voucher die we hem gaven nog eens te bekijken (ons vertrekuur stond daar op) maar dat kàn niet, enkel als we op bestemming zijn! De Jorge vraagt het nog eens beleefd maar wordt lichtjes afgesnauwd, en hij herhaalt menigmaal dat hij niet gemanierd is, en niet bijster intelligent is!, maar Jorge laat het tenslotte zo, béter!
De rit duurt ong. 3h en in El Chalten worden we gedropt aan ons hotel ( de chauffeur is inmiddels vriendelijker en geeft onze terug voucher) Patagonia. Een basic, trekkershotel met kamer met watervaldouche, geen frigo, ontbijt next door, wifi beneden, maar verder ok.
We laden uit en maken een wandeling langs de hoofdstraat en eten een soort linzensoep met vriendelijke bediening en dan naar het touristenbureau, waar ook een bankautomaat is...zonder geld, tot mààndag?? We wandelen dan richting Laguna Toro met een Condor panorama site, niet te zien, maar later zien we wél de Patagonia arenden.
Wat ons opvalt is dat er overal ofwel Argentijnse achtergrondmuziek is, ofwel oude rock/popmuziek speelt, en dat bevalt ons wél!
Na de wandeling kopen we een muts, water en potje confituur in de blauwe supermercado.
We keren terug langs een gezelllig cafeetje en drinken een happy hour serveza, 2 voor 150 pesos.
In ons hotel nemen we eindelijk een douchke en gaan later eten in een restaurant vlakbij, leuk uitzicht maar het eten is écht niet bijzonder : milanese lappen met bruingebrande fritten! En wok met ¾ rijst en een zoektocht naar de stukjes kip en de groenten, soms hé gvd!
In hotel nog wat smsen en naar de kamer!
Donderdag 9/11
We worden om 9h (oef) opgehaald voor een excursie naar de Perito Moreno gletjer.
We vertrekken met een grote bus en halen wat mensen op, en onze gids lijkt sterk op een Belgische uroloog uit Antwerpen, de Peter!
De toegang tot de parken is bijna nooit inbegrepen, en nu betalen we 500 peso pp. Voor de toegang tot het nationaal park ( alle bezienswaardigheden liggen in Nationale parken die beschermd gebied zijn!) en nog eens 500 peso pp. voor een boottocht langs de gletjer, en op aanraden doen we die mee!
Als overal ter wereld de gletjers aan lengte/volume verliezen, groeit deze nog aan en is trouwens een van de grootste ter wereld, met 250km2 werkelijk een indrukwekkende ijsmuur met vele ijspieken van 35 tot 75m hoog!
De gletsjer beweegt naar het meer toe en de druk kan je horen aan het krakend geluid dat soms gemaakt wordt, en waarbij dan kleine tot grote stukken ijs in het water vallen. Ik slaag erin om een te filmen wat bijzonder toevallig is, yes!!
We geraken niet uitgekeken op de gletjer en nemen veel fotos! Daarna hebben we 15min ! om ons lunchpakket (240peso pp vanuit het hotel) te nuttigen op een bankje buiten, want restaurantje/café té vol met bussen bezoekers!
De gids neemt ons vervolgens mee naar een groot plakket/plan van het terrein en legt de wandelroutes uit, waarna we besluiten om de langste mee te doen. de wandelpaden zijn aangelegd in hout en metaal, doorheen het bos en langsheen de gletjer en het water, en we doen zon 300 trappen onderweg! Om 15h30 terug aan de bus, en doodmoe in de bus wat geslapen;
We stappen af in het centrum van Calafate, en winkelen wat : oorbellen, kader en sleutelhangers, ..
Drinken nog een gin tonic in La Zorra, en gaan brochetten eten in ons hotelletje.
2 simpele brochetten met gebakken aardappeltjes is wat pover, het ijsje daarna is lekker!
We vullen de dagboek aan en kijken wat filmpjes na op de PC.
Woensdag 8/11
Verjaardag van Mark de schoonbroer van Anneke, wordt 60! En dus sms gestuurd vanop de luchthaven van Trelew, ah ja we zitten daar al inmiddels voor een volgende vlucht!
Het busje was er al om 7h45, we wisselen nog 55 dollar om in pesos.
Met vlucht naar Calafate en komen toe rond 12h30 waar de bus ons opwacht, zoals altijd stipt op tijd, top!
We rijden ongeveer 30min tot hotel Hainen, een chaletachtig hotel met sympathieke bediening.
We hebben een eenvoudige kamer met 3 bedden, waarvan we er 2 samenvoegen! :)
Dan stappen we naar Calafate en doen de winkeltjes over een lange straat links en rechts, eten een lekkere vissoep (ik) en groentensoep (Anneke) op een terrasje buiten.
We stappen op aanraden naar Lagune Nimez, een gans eind, om flamingos en andere vogels te spotten in een reservaatje aan de rand van een meer, maar er zijn geen flamingos en dus gaan we het park niet binnen.
Schuin tegenover drinken we iets op een terrasje en gaan langs een andere weg terug naar ons hotel.
Na het douchen stappen we terug naar het centrum en gaan avondeten in een alternatief café : La Zorra (de vos). Ze hebben een eigen microbrouwerij en ze halen hun mout in ...België! in het kasteel van Beloeuil, en brouwen o.a. een zoet Belgische bier! Toch maar niet geproefd, en beiden een gin tonic gedronken, t is hier goedkoop!
Ook het lamspotje en de kippenbrochette voor 420 peso zijn echt goedkoop en lekker!
De sfeer is daar ongedwongen tof en we blijven wat nàbabbelen, om terug naar ons hotel te gaan rond 21h !
Dinsdag 7/11
Laat opgestaan want dagje vrij! Dat is nodig want we staan meestal om 6h30 op om rond 7h te ontbijten en om 7h30 te vertrekken, dus...!
Anneke schrijft aan haar dagboekje, en ik aan de blog want sta al dàgen achter!
De zon schijnt dus gaan we daarna wandelen naar de kust met een mooi zandstrand en enkele duinen, zoals bij ons maar met een mooie blauwe zee!
Anneke loopt blootvoets in het water en zoekt wat schelpjes, en ik draag geox schoenen (met gaatjes in de zool ) dus op het zand!
We eten op een groot terras op het strand (veel volk) , nog een gin tonic en genieten van de zon!
Lekker gegeten, en terug wat gewandeld want inmiddels is het 19h. Als we in Cantina el Nautico (aangeduid door onze gids Selva als goedkoop en toch lekker) willen gaan avondmalen, blijkt het slechts om 20h te openen, en dat geduld brengen wed niet meer op!
We vinden ons hotel deze keer snel terug, en ik werk eens flink door aan de blog 1 week in één keer en we eten in de gezellige bar een plankje salami, kaasjes en olijfjes op en gaan slapen rond 22h.
Maandag 6/11
Om 8h opgehaald door onze nieuwe gids, Selva een vrouwtje van 1m30 hoog maar met een energie !
We pikken nog 2 franse meisjes op, die er gisteren ook bij waren, en rijden nu de andere richting uit via Trelew naar Punto Tumbo.
Het is een lange rit van anderhalf uur en Selva verteld regelmatig zeer interressante dingen, die samenhangen en vol details zitten. Ze spreekt vlot en verstaanbaar frans en engels, en blijkt ook italiaans (haar afkomst!) en chinees te spreken., maar dat hoeft niet!
En dat zegt ze : it is interesting no? yes, Selva!
In Punto Rumbo aangekomen wandelen we richting de kust doorheen een soort heidevlakte, en Selva licht ons in over de gebruiken van de pinguins : ze zijn monogaam en wisselen mekaar af op het nest als er jongen zijn, max 2 per keer, terwijl de andere gaat vissen! het hol maken ze oppervlakkig onder de grond, zodat je ze nog ziet liggen in het nest. De nesten zijn verspreid over een grote oppervlakte want er zijn meerdere 100.000en paren aanwezig! Als er eentje terugkomt naar het nest, herkennen ze mekaar aan het geluid. Voedsel halen in zee is een hele karwei, vanwege de afstand tot het nest o.a. en dus kunnen ze wel tot 6d wegblijven, terwijl ze het voedsel in hun maag bewaren.
De pinguins zijn mensen gewend, al kan je ze natuurlijk niet storen.
We reden terug naar het informatiecentrum om te middagmalen, en we zitten aan tafel met 2 franse meisjes (dikke en bleke met rode lippen). Anneke kop met tomaten en rijst, en ik steak milanees gepaneerd zonder fritten!
Onze rit terug duurt meer dan 2 h (180 km!), en we stappen af aan de kust om te voet verder te gaan.
We drinken onderweg in the Lizard elk een coctail op het terras in het zonnetje en gaan verder.
De weg is lang als je hem niet direct vind dus we vragen aan politieagenten en 2 dames, om uiteindelijk nog 20 cadra of blokken van 100m te gaan!
We kunnen in het hotel niet eten, maar wel bestellen en we bestellen bij the Lizard 2 schotels mét fritten, die na 20min bezorgd worden, yes!
Bed in!
Zondag 5/11
We worden opgehaald door een bodybuilder als chauffeur en een vrouw met blond krulhaar als gids.
Ze heeft een sterk accent zowel in het engels als het frans, en we doen konstant moeite om er iets van te begrijpen, kortrijks had misschien gemakkelijker geweest!?
Ze herhaald tijdens de rit herhaaldelijk vanalles, en probeert de dingen te omschrijven, ik ben al blij als ze even zwijgt tegen ons, maar dan babbelt ze de hele weg tegen de chauffeur (die terugbabbelt en haar dus begrijpt?)
Na een rit van 1,5h bereiken we Punta Tombo en krijgen een reddingsvest aangetrokken.
We stappen met een 30tal personen in een grote rubberboot en krijgen wat instructies om afwisselend de walvissen links of rechts te kunnen spotten en filmen.
Na 15 min zien we al een fontein spuiten en komen we wel heel dicht bij een moeder met jong (de mannetjes zijn na het paren al weer vertrokken en de moeder met jong blijft een aantal maanden na om te zogen, 70l melk per dag! Terwijl de moeder nagenoeg niet eet, maar dan wegzwemt om zich opnieuw aan te sterken in krielrijke wateren!)
De walvissen duiken geregeld na enkele minuten weer op naast de boot, en zwemmen er soms onderdoor. We hebben gedurende zeker één uur de tijd om 2 paren te volgen en te filmen, wat een gigantische beesten zo dichtbij! Een ongelooflijke ervaring!
Terug in ons busje rijden we naar een strand waar we zeeleeuwen zouden kunnen spotten, en we trekken door de duinen naar een plateau boven het strand en ontwaren honderden zeeleeuwen.
De vrouwtjes en hun jongen liggen vaak naast elkaar helemaal stil op het strand. Er zijn ook jongen die alleen zijn gelaten, en verschillende mannetjes (die veel groter zijn) liggen wat afgezonderd te pitten. Af en toe richt er zich eentje wat verbaasd op, weeral toeristen zeker, en gaat dan weer roerloos liggen, wat een leven!
We rijden naar een restaurantje in het domein, waar we aan een tafeltje gaan zitten met een ander koppel : zij een pediatrische verpleegster en hij een verwarde filosoof. Beiden duitsers die in zwitserland zijn gaan wonen voor het comfort, als is het er veel duurder dan in Duitsland, maar met hun wedde lukt het wel.
Meneer heeft gedoctoreerd in Oxford en er les gegeven, met interesse in Body and Mind, om later in Zwitserland te doceren en onderzoek te doen naar : Can animals think?
Volgende week spreekt hij op een congres in Cordoba Argentinië.
We hebben aangename gesprekken aan tafel en rijden terug met de bus.
We eten de rest van onze pizzas op die nog lekker zijn en gaan slapen!
Wat een fantastische dag !
Zaterdag 4/11
Wakker geworden van donder en bliksem en hevige stormwind.
Als we gepakt zijn is de storm wat over maar regent het nog.
Onze stapschoenen zijn gelukkig droog, en na het ontbijt brengt een busje ons naar de luchthaven rond 11h30.
De vlucht van Iguazu naar Buenos Aeres is wat onrustig door vele luchtzakken en Anneke wordt wat misselijk. In het hardrock café in de luchthaven eten we een caesar salade en empanadas met vlees, en besluiten we om voorlopig nog geen t-shirt te kopen.
We vliegen verder naar Trelew en een lange rit van 1h brengt ons tenslotte in Puerto Madrin, naar het Pasada Hotel.
Heel eenvoudige kamer op het gelijkvloers met dubbeldeur naar buiten, met een verwarmd zwembad in de tuin.
Het hotelletje heeft geen restaurant en we sterven van de honger!!
2 blokken of cadra om door de kou, kunnen we twee pizza bestellen die we meenemen naar ons hotel. In de refter mogen we die opeten, en de overschot wordt in de frigo gezet samen met onze halve fles witte wijn, das dan weer handig en we zien worgen wel of ze nog te eten zijn !
Doodmoe gaan we slapen !
Vrijdag 3/11
Onze gids Beatriz haalt ons opnieuw op om 7h30, we krijgen echt geen tijd om eens uit te slapen! En we bekijken vandaag de Iguazu watervallen langs de Argentijnse kant, wat in alle reisgidsen een traditie blijkt omdat het ook anders is!
Het ziet er erg bewolkt uit, en ik breng Anneke haar regenjas mee uit onze kamer. Zelf heb ik gisteren rondgestruikeld met dikke wandelbottinen en draag vandaag lichte sportschoenen, wat ik me enigszins zal beklagen achteraf!
We vertrekken en het regent van begin tot einde! We kopen een lichte plastieken poncho in het winkeltje aan het park, en proberen door een grote menigte bezoekers het is een vrije dag in Argentinië om in een treintje te stappen. We zitten opeengepakt tussen originele vrouwen, het treintje is open aan de zijkanten en de regen slaat heerlijk naar binnen. Dat de vrouwen beginnen te zingen doet er allicht geen goed aan !
We wandelen over ijzeren bruggen over het water naar de watervallen en verschillende uitzichtpunten, maar filmen of fotos nemen is moeilijk door de regen en de verstuiving en de kudde toeristen vordert soms traag over de bruggetjes! We nemen terug het treintje om nadien 1,5km over ijzeren brugjes te wandelen en de watervallen van een andere kant te bekijken.
We eten nadien fastfood in een van de 2 restaurantjes en krijgen nadien wat geschiedenins over de IGUAZU watervallen : 1800km3 water/ seconde, over 2,7km en 70 meter naar beneden!
Op enkele pancartes staat de hele uitleg, en vernemen we dat er ook een film is gedraaid met Robert de Niro : the Missing. Die gaan we eens bekijken!
We werden vooraf gewaarschuwd om rondlopende neusberen of coatis geen eten te geven of niet te eten in hun bijzijn, want ze worden agressief en proberen het af te nemen, met mogelijk ernstige verwondingen tot gevolg. We komen ze zeer regelmatig tegen, maar zonder erg.
We zien nog veraf een toekan in een boom zitten, maar geen capucijnerapen of andere dieren.
mesnat komen we terug thuis, en schuif ik uit in de kamer wat Anneke in een bijna plaslachbui brengt, en ik lag daar!
We douchen en gaan een Argentijnse steak eten : een chorizzo de bife.
Goed geslapen !
Donderdag 2/11
s morgens vroeg op om 6h30, om 7h eten en om 7h30 opgehaald met een busje om de watervallen van IGUAZU langs de Braziliaanse kant te bezoeken.
Omdat we de grens passeren moeten onze paspoorten mee, en betalen we de toegang tot het park.
In de bus zit een jonger koppeltje van Maasmechelen, die al in Calafate waren en ons waarschuwen voor de koude daar. Zij hebben als doel om de 7 wereldwonderen te bezoeken : de Taj Mahal, ...waarvan ze er al enkele gedaan hebben. Het is een leuk gesprek tot we aankomen aan de watervallen, waar we elk onze weg gaan.
De watervallen van Iguazu zijn 2,6km lang en bestaan uit een aaneenschakeling van watervallen, die in 1 of 2 stadia naar beneden vallen en een ongelooflijk mooi overweldigend aanzicht bieden !
We staan veraf en soms dichtbij watervallen, en de kleur van het water is lichtbruin vanwege de veelvuldige regenval die nu meer modder meeneemt vanwege de ontbossing in het regenwoud hogerop. Het debiet per seconde is fenomenaal! We geraken er niet op uitgekeken.
Tegen de middag zijn we terug in het hotel, eten een slaatje en gaan het zwembad in.
We liggen in de zon langs het zwembad, drinken een wijntje en genieten! Zalig !
We annuleren onze tafel en bestellen een shuttle naar het stadje Iguazu Puerto rond 19h30.
We lopen wat rond, er zijn heel wat restaurantjes maar we eten italiaans op een open terras van de eerste verdieping : wok met pasta en zeevruchten.
Rond 22h keren we terug en slapen als een roos !
