Er is alweer enige tijd voorbij...

Geen zin, tijd of courage om te schrijven? Mja... een beetje een combinatie van dit alles, denk ik...

Maar allez... ik ben er dus eindelijk nog eens toe gekomen...

De afgelopen weken waren nogal... 'turbulent'. Een mix en eigenlijk ook wel een rollercoaster van gevoelens.

Over ’t algemeen gaat het redelijk goed, moet ik toegeven, maar af en toe duiken er toch -geheel plots en schijnbaar uit het niets- onaangename gevoelens als angst, melancholie of een algemeen niet nader te beschrijven 'onbehagen'... en het komt zó plotseling en out of the blue dat het me echt opvalt, en óvervalt... Het boezemt me wel wat angst in, dat lukrake, plotse veranderen van gemoedstoestand... Is het een gebeurtenis, iets dat me (onbewust) heeft geraakt, beïnvloed? Is het het zien, voelen, ruiken, horen van iets dat me beïnvloedde? Of zijn het gewoon mood swings? Ben ik gewoon zo wispelturig? Heb ik een bipolaire stoornis (manisch-depressief) of ben ik nen 'borderliner'? Of misschien krijg ik cold feet van het idee dat ik -normaal gezien- in september terug aan het werk ga, en schrik heb dat ik het misschien nog niet aan zal kunnen of misschien zal hervallen?

Ondertussen is mijn medicatie aangepast (kleine drie weken al), en zouden de 'donkere' gedachten en/of daden (of pogingen tot) héél wat minder of volledig weg moeten zijn, maar dat is nog niet helemaal het geval en dat zint me niet echt...

Ook neem ik ’s avonds nu een pilletje dat me een beetje moet helpen bij het in- en/of doorslapen. Dat helpt precies wel wat, hoewel ik afgelopen twee weken toch ook wel nog een keer of twee, drie tot 2/3u heb wakker gelegen, of om 2/3u wakker word en de slaap niet (onmiddellijk) meer kan vatten... En dat is best wel vervelend, en vermoeiend...

Maar er zijn ook leuke zaken gepasseerd, zoals ons weekje in de Franse Elzas... Heel ontspannend, low profile, prachtig weer, wat quality time met het gezin... enfin, ’t was leuk en deugddoend.

Morgen gaat mijn echtgenoot terug aan het werk... Vooral sneu voor mij, want ik had er wel deugd van dat hij zo veel thuis was en me overal mee hielp en in steunde... Maar misschien kan ik het zien als een soort test voor mijn professionele 'comeback' in september... 

Volgende week terug op visite bij de shrink en dan medio augustus bij de huisarts...

Zien wat volgende dagen/weken brengen...

(wordt vervolgd...)