Dag van vertrek. 's Morgens nog een wandelingetje in de buurt van het guesthouse. Half elf uit de kamer en om half twaalf kwam Laurens ons halen. Hij had zijn dochter mee en een andere safari auto. U gebreid afscheid op de luchthaven. normaal om 14u55 onze vlucht maar door technisch defect 30 minuten uitgesteld. Iedereen was zenuwachtig. We moesten immers om 19u05 onze nachtvlucht hebben vanuit Johannesburg naar Frankfurt. We hebben het gehaald maar moesten toch doorstappen, hoor. Nachtvlucht perfect verlopen met een slaappilletje en oordoppjes.
Tent afgelopen op weg naar windhoek aangestaard door een bus vlamingen aankomen in belmverdere middag shoppen in windhoek Laatste avondmaal in Joe beer bar
Laatste nacht gehad in het guesthouse. We kunnen er weer tegen om de volgende twee nachten door te brengen in het tentenkamp. We staan op het gemak op en het heeft opnieuw geregend vanacht. Nog een vrije voormiddag om nog wat souvenirs te kopen en dan richting Walvisbay. We stoppen bij de lagune, een soort van inham , rijk aan flamingo's, vakantiehuisjes en dikke villa's. We eten in een soort paalrestaurant op het water.
Doorgereden naar onze volgende kampplaats richting Sossusvlei, een hele beproeving door twee bergpassen waar de weg langs de ravijn niet is afgezet. Je begint er als het ware van te duizelen. Ongeveer 60 km van onze kampplaats maken we een tussenstop bij het bekende bezinestation "Solitaire", gekend voor zijn bakkerij geleid door Mousse met zijn bekende appeltaart. Tine Embrechts heeft onlangs nog een reportage hier gedraaid die op VRT is uitgezonden. Idd heel lekkere appeltaart. Veel later dan verwacht komen we aan in het tentenkamp. Weeral op een afgelegen plaats, wondermooi uitzicht, geen gsm verbinding,... Jammer dat het wat bewolkt is en regent. Maar dat kan de pret niet bederven. We installeren ons in onze vertrouwde tent. Het voelt als thuiskomen. Dan wat opfrissing, weeral een driegangenmenu gemaakt door Richard, onze kok. En als dessert, je raadt het niet: appeltaart, zelf gemaakt, overheerlijk maar teveel. We vragen het om opzij te houden voor morgen tijdens de dagtrip. Als we richting tent gaan begint het harder te regenen en te waaien. Dat belooft. We laten ons niet meer vangen ( 2de nacht op 1ste kampplaats niets geslapen ipv wind), onze oordopjes in en klaar voor een zeer korte nacht. Morgen om 6u vertrekken richting Sossusvlei om de duinen te bewonderen. Hopelijk met beter Weer.
Het miezert als we opstaan en het is frisser dan normaal. Het heeft gewoon geregend vanacht. De laatste keer dat het geregend heeft is 2 jaar geleden. Ze zijn daar ook niet op voorzien: er zijn geen riolen. Iedereen is dus blij dat er wat regen is gevallen. We vertrekken richting walvis bay voor een boot excursie. Walvis bay heeft niets gezellig en is eigenlijk een industriële haven. We hebben een bootje voor ons alleen en een keileuke kapitein. Hij noemt Peter, is 23 jaar en zijn vader runt het bedrijf voor de bootexcursies. Terwijl we de zee opgaan, gaat de Lau met onze truck naar de carwash.
Het wordt een keileuke, wel goed ingeduffelde boottocht. We krijgen een opwarmertje, een glaasje met sterke drank in. Weet niet meer hoe het noemt. We worden begroet door de flamingo's maar vooral door de pelikanen die meevliegen en zwemmen. Ze hebben al lang door dat ze vis krijgen van onze kapitein. Peter vertelt dat hij eerst nog een vriend moed gaan ophalen wat verder in de haven. Blijkt dat die vriend een zeehond is die gewoon even dag komt zeggen aan boord. Komen nog dolfijnen tegen, nog andere zeehonden. We picknicken aan boord met champagne. De jongens doen stoer en willen de meeuwen en pelikanen ook vis geven. Michael liet zijn vis niet snel genoeg los en zijn hele hand ging in de bek van de pelikaan. Het was echt een super boottocht, veel beter dan we hadden verwacht en zeker aan te raden. Na de picknick met een proper gewassen auto terug richting swakopmund. Jongens gaan quadrijden op de duinen en papa gaat met de meisjes de stad in. Het blijft kouder en donkerder weer dan normaal.
's Avonds gaan we eten op de pier. Ook opnieuw lekker. En telkens valt het ons op dat de mensen die uit eten gaan, vnl. blanke mensen zijn.
Ps': onze kapitein wist ons ook te vertellen dat het gemiddeld maandloon hier 4000 Namibische dollar is wat ongeveer overeen komt met 300.
Heerlijk geslapen in de tent met oordopjes ondanks dat er blijkbaar vanacht geen wind is geweest. Maar wou het zekere voor het onzekere nemen.
Om kwart na zeven vertrokken richting swakopmund, aan de zee.we gaan dus terug onder het volk komen. Maar voor we er geraken hebben we een rit van ongeveer 300 km door de desert voor de boeg.
Onderweg maken we een stop aan de zee waar een vrachtschip ooit vastgelopen is en half uit het water uitsteekt. We zetten onze trip verder en plots uit het niets verschijnen de eerste huizen. We zijn terug onder de mensen, swakopmund een wat grotere stad aan de zee. Lau rijdt ons wat rond zodat we de omgeving wat leren kennen oa de hoofdstraat. We parkeren de auto vlakbij een school om te gaan lunchen. Kinderen hebben ' s middags geen school en staan te wachten tot hun ouders gen komen halen. We stappen uit de auto worden door hen hartelijk begroet en geknuffeld. Eten is het Duitse restaurant is niet echt lekker. Daarna gaan we naar het guesthouse en hebben we een vrije middag. We verkennen de stad en gaan wat shoppen. 's Avonds gaan we eten in "cookies restaurant", een redelijk bekend restaurant en superlekkere seafood schotels. We vieren de 35ste huwelijksverjaardag van mama en papa en Marcel zijn derde verjaardag. Het is heerlijk.
Vandaag konden we uitslapen tot 7u15 omdat we pas,om half acht gingen ontbijten. Jammer genoeg zat dat er voor ons niet in. Doodmoe omdat we bijna de hele nacht zijn wakker gehouden van de oostenwind die de buitentent deed flapperen.
Na het ontbijt auto in naar de twijfelfontein, een aantal jaar geleden in 2007, uitgeroepen door het Unesco tot werelderfgoed. Een boer noemde de bron zo toen hij in 1947 de farm overnam. De bron was twijfelachtig omdat ze niet altijd water gaf. Er zijn verschillende rotsschilderingen en gravures te zien. De gravures zijn enige honderden tot duizenden jaren oud. De ouderdom is moeilijk te bepalen vanwege de onberekende weersomstandigheden. De meeste gravures zijn tekeningen van dieren. Mannen gingen op jacht en tekenen de dieren die ze waren tegengekomen op de stenen.
Op weg terug naar het kamp stopten we ook bij de 5 metershoge orgelpijpen en de zwart verkoolde Verbrande berg.
Als Lunch eten we taco, weeral een overheerlijke maaltijd. Tot 15u30, tijd voor afternoon tea, is het platte rust. Iedereen zoekt de schaduw op. Een dilemma: in de tent waar het te warm is maar waar je geen last hebt van vliegen of buiten maar dan als een gek met je armen slaan om de vliegen van je af te houden. Ieder heeft zo zijn eigen oplossing. Wij hadden maar gekozen om in de tent te rusten met een natte handdoek over ons. Dat was de beste oplossing. Om 16 u was iedereen klaar voor een game of nature drive. Als we de dessert olifanten zouden vinden , werd het een game drive anders werd het een nature drive. De "Lau" had verwacht dat we minstens 2 uren zouden moeten zoeken naar de olifanten maar na 10 minuten al we ze al in het vizier. Ze waren in de buurt van de rivierbedding, op weg in een mooie rij ( zoals in de films) naar de waterhole. De laatste olifant was de oudste, een vrouwelijke, de baas. Ik denk dat er ongeveer een 20- tal waren. ook een babyolifant, volgens Lau, nog maar enkel weken oud. Daarna reden we nog wat met de truck in de rivierbedding die nu helemaal uitgedroogd was. Er staat alleen water in tijdens het regenseizoen.
Voor we terug gaan naar het kamp, klimmen we nog wat op rotsen om nog wat te genieten van het unieke uitzicht en dit dan ook op foto te zetten.
We wandelen terug naar het kamp. Na een heerlijke douche, aperitief aan het kampvuur en opnieuw een lekkere maaltijd onder een heldere sterrenhemel.
Opnieuw de wekker om 6u00. Goed geslapen en 's nachts 2 maal een leeuw horen brullen. Wel te lui om op te staan en te gaan kijken. Na een stevig ontbijt alles terug ingeladen voor de langste rit van de vakantie.
Bezoek aan de Himba stam. De stam, die we bezoeken wordt gesteund door een project van de regering. Dat is ook een van de redenen waarom ze bezoekers toelaten. Ze leiden een nomadisch leven. Bij aankomst waren er een aantal kinderen aan het voetballen. Er was geen school vandaag want het is zaterdag. 1 van de mannen, gekleed in westerse kledij leidt ons rond. Voor we naar de hutten gaan leert hij ons enkele woorden( dag, danku en danku dat ik een foto mocht nemen). Het blijft confronterend. Ondanks dat deze stam wordt gesteund door regering om kinderen onderwijs te geven, heb ik moeite om te aanvaarden dat zij zo willen leven. Als echte oermensen. 20 km verder ligt een dorp waar mensen normaal gekleed zijn en westers eten eten, waar een restaurant en een guest farm. toch wel grappig te weten dat ze daar inkopen doen, zoals vlees en deegwaren. water halen ze wat verder op het domein. We spelen wat met de kinderen en wanneer we in de hoofdhut zijn geeft een van de vrouwen en baby jongetje in mijn armen. Had al eerder met dit kindje gespeeld. Denk dat hij een maand of zes was. Tijdens de uitleg van de gids, een man die tot de stam behoort maar wat verder woont in een huis, vraagt de vrouw of ik haar zoon niet wou adopteren. Bizarre situatie.
Op weg naar onze mowani mountain camp site stoppen we nog bij " petrified forest" of vertaald " het versteende woud". Rotsblokken die op houten boomstammen lijken.Rondleiding.
Aankomst bij kamp weeral in the middle of nergens. Corry, de kampmanager, vertelt ons dat ze gisterenavond bezoek hebben gehad van de dessert olifanten. Na thee en koffie gingen we douchen in de zelfgemaakte douche. geweldig. lekker warm water want het begon al behoorlijk af te koelen. Kampvuur. Lekker eten.
Tentenkamp verlaten om 7u30 en vertrokken naar onze volgende bestemming: Okaukuejo. Een kamp in het etoshua park. Op wegnaar daar doen we nog een game- drive. We stoppen aan verschillende waterholes waar we weer een aantal dieren zien. We nemen een route langs de etoshua pan. Dit is eigenlijk een grote zout vlakte. Het was vroeger een immens meer dat uitgedroogd is.
We stoppen onderweg voor een plaspauze en een 10 uurtje maar we moeten opletten want deze area is niet afgebakend. We rijden doorvaar het etoshua lookout point. Hier voel je je heel klein op de wereld. Het enige wat je ziet zijn steentjes op een grote vlakte, het vroegere meer. We maken wat kunstzinnige foto's. Denk dat dit een van de mooiste mooiste plaatsen is in de wereld waar ik ooit ben geweest.
''s Middags stoppen we in halali , wat betekent," de jacht heeft een eind". Dit is ook een soort van campingin het park waar je een tent kan opzetten of een kleine chalet kunt huren. De Lau heeft lunch mee gekregen van de mensen van het tentenkamp. Terwijl hij deze voorbereidt, gaan wij een kijkje nemen aan de waterhole vlakbij. We hebben pech en er is geen enkel dier te zien. Dan maar drank kopen en lunchen. Na het eten hebben we meer geluk en we zijn getuige van een familie olifanten die komen drinken en zich wassen. Denk de ouders, een jonge olifant en nog een baby. Echt schattig.
We zetten onze hobbelige reis verder. Op de wegen mag er maar 60 km/ u worden gereden. Sneller is ook niet aangewezen OLV de verschillende putten in de wegen. We worden meermaals door elkaar geschut en zitten volledig onder het stof.
In de namiddag komen we aan bij onze volgende slaapplaats:Okaukuejo. Ieder krijgt hutje met daarin een bed met een muskietennet. Het eerste wat we doen is ons badpak aan een een duik nemen in het redelijk frisse water van het zwembad.
In Okaukuejo is net zoals in Halali een drinkplaats voor dieren die 's nachts wordt verlicht.
We kijken 's avonds na een warme douche, bij de drinkplaats naar de zonsondergang. Eens dat de zon is verdwenen achter de horizon, wordt het behoorlijk koud. Een pulleke 's avonds bij het eten is nodig.
Opgestaan om zes uur. Iedereen had slecht geslapen omdat het heel lang heel warm is geweest in de tent. Ontbijt was weeral in orde en om zeven uur stipt vertrok onze tweede game-drive. Benieuwd of we evenveel geluk gingen hebben als gisteren en idd we kwamenonze leeuwin weer tegen en nu konden we haar welpen tellen. 4 zijn het er. De rest van de dieren zagen we toen we het park inreden. Oa kuddes van oryxen, zebra's, springbokken,... Het meest unieke gezicht waren twee mega olifanten die op weg waren naar de waterhole. Toen we daar aankwamen, zagen we niet alleen die twee olifanten maar ook een kudde zebra's en springbokken met een leeuwin op de loer. Ongelofelijk mooi gezicht. ''s Middags zelfgemaakte lasagna en brood gegeten op de campplaats en ons dan geïnstalleerd aan het zwembad, wachtend op de volgende game-drive.
