Nu mijn woorden klaarwakker werden

vraag ik niet meer om verschoning

de zachtzinnige vertelsels raken uitgeput

zodat het gefluister ontspoort

(Ambrosia, wat vreet mij aan?)

nog nooit was de reuk van roze kamers

zo nabij

en verrukkelijk is het

om alleen te ademen

ik kweek geen bloemen

ik steel geen scherven

maar ik hou van

spiegels die nooit echt zijn

van stenen die heel hard zijn

en van beelden die hun schaduw kennen.