Na een heerlijk ontbijt met alles erop en eraan vertrekken we om 10:00
met de bus. 't Is zondag dus eerst naar een Service. Aangenaam en levendig en
het trekt aan geen kanten op een eucharistieviering bij ons. Hier is dat, om
het kort te houden: starten door samen liedjes te zingen, dan mededelingen (wie
is er ziek, gestorven, getrouwd, wie moet geholpen worden, wat is er te
doen,...) alles ivm de eigen leefgemeenschap of kerk (parochie bij ons). Die dag werden
er ook 3 kinderen'gebaptized'
(gedoopt), halfweg dan een vurige preek, in dit geval over een stuk uit de
bijbel, om te eindigen met opnieuw samen zingen. Ik ben geen vuriger Christen en ook niet ineens een kerkbezoeker geworden maar dit is toch behaaglijker en gezelliger dan onze conservatieve, verouderde en, vergeef
me het woordgebruik want ik wil niemand voor het hoofd stoten, saaie kerkdiensten.
Het is hier ook meer een familiale gebeurtenis met iedreen van het gezien en de familie en van dezelfde kerk. (Hier
in de 'Church' van de headcoach neem je zelfs koffie en gebak mee naar binnen, zit er een heus orkest en immens groot koor) En
ze beleven het telkens opnieuw uitbundig want ik heb, uit respect voor de
mensen die mij hier helpen en daar ik weet dat ze dit heel erg waarderen, al
elke zondag een Services bijgewoond. Het leuke is ook dat ze zich niet
opdringen of je lastig vallen, ze willen je niet perse bekeren of op goddelijkere gedachten brengen. Ze respecteren
jou.
Na de spirituele scrimmage op weg naar het Charlotte Grady Cole Center voor
de BB scrimmage tegen Mercer. We spelen beiden op verplaatsing want ook het
Grady Cole Center is de thuishaven van Mercer niet. We zijn elkaar, om
praktische redenen (tijd en miles), halfweg tegemoet gekomen. Mercer is een
team waarvan iedereen na de zomer is teruggekeerd in vergelijking met Liberty
waar er 8 nieuwelingen zijn. Daarbij komt nog dat de LU Flames een vervanger voor hun All American Jess
Sanders (speelt nu professioneel in Italië) moeten klaarstomen, op de guard positie.
Voorwaar geen sinecure en de 'stand ins' hebben nog veel te leren voor ze het
Jesse statuut zullen halen.
De scrimmage loopt zoals verwacht maw we wegen te licht (lees gebrek
aan ervaring en automatismen) en verliezen. De headcoach weet het negatieve van
het verlies toch in het juiste kader te plaatsen. Enkele van zijn woorden:
"This was a good day,...". Iedereen stapt toch met gevoelens van
voldoening op de bus om de 4 uur durende terugweg aan te vangen. Om 21:00 terug in
Lynchburg. De batterij is plat. Op bed nog wat sport bekijken en slapen. Morgen
rustdag voor de mannen en gezien de damesploeg ook niet traint ook voor mij
geen practice op bij te wonen.
Enkel 's middags een game gerichte practice waarna snel terug naar mijn
hotel.
Inpakken en wegwezen naar Charlotte voor een scrimmage tegen Mercer ook
een NCAA div 1 team maar uit de Atlantic Sun Conference. Op weg naar de
vertrekplaats snel de sfeer van een LU Football game meegenomen en op film
vastgelegd. Groots in alle opzichten.
Om 16:00 vertrekken we dan met de bus naar Charlotte, een trip van een
dikke 4 uur. Sedert dit jaar heeft LU eigen bussen (3) waardoor ze de
verplaatsingen met hun teams goedkoper kunnen doen. We komen rond 20:00 in
Charlotte aan en stoppen aan een restaurant om te eten. Om 20:30 checken we in
een Marriotte Hotel in, net om de hoek. Ik deel de kamer met onze kine, Aaron.
Wat een prachtige kamers en zoals steeds bij Marriotte, heerlijke matrassen en
massa's zachte kussens. Om 21:20 video bespreking door het coaches team van de
tegenstander Mercer. Om 22:00 gedaan en naar de kamer. De coach heeft geen speciale
waarschuwende instructies. Enkel: jullie moeten je professioneel gedragen,
morgen moet jullie er klaar voor zijn, you know what to do!. Geen speciale
controle of andere voorzorgsmaatregelen. Het vertrouwen is groot en zal ook
niet geschaad worden. Op elkaar kunnen rekenen zijn hier geen loze woorden.
Iedereen weet wat hij moet doen, wat van hem verwacht wordt en iedereen houd er
hem dan ook aan. TEAM is iedereen, spelers, coaches, assisten coaches, medische staf,
managers.. iedereen die betrokken is.
Na wat Football lekker slapen en dat mocht een uurke langer want het
winteruur doet ook hier zijn intrede.
Jammer want dat houdt in dat het verschil met thuis weer 6 uur bedraagt
en dat heeft zo zijn problemen om, of hier, of thuis, voor een van beiden ,op een
deftig uur contact te kunnen hebben. Als ik hier om 24:00 ga slapen staan
jullie misschien al op want 't is in België dan 06:00.
Tijd om afscheid te nemen voor de schoondochter want ze gaat terug naar
huis.
In de voormiddag neemt ze nog een laatste shopping sessie voor haar rekening en dan is het tijd om afscheid te nemen
van het LU team in het Vince Center.
Op de middag vertrek naar Washington een trip van meer dan 3 uur.
Gaëlle veilig afgezet aan het vliegveld Washington Dulles en dan de lange 3 uur
durende trip alleen terug naar Lynchburg.
Ik weet niet wat het was maar een
raar "eenzaam" gevoel bekroop me als ik in de auto stapte en de
terugweg aanvatte. That was no funny feeling at all. Ik heb me moed moeten inspreken
en de radio, met leuke muziek wat luider gezet om dat akelige gevoel te
onderdrukken. Van zodra ik terug in het hotel kwam zo snel mogelijk een skypke
gedaan met 't vrouwke.
On the road maar dan zonder het Liberty Team maar met schoondochter
Gaëlle.
Eerst een bezoek aan de baskettempel van de Tar Heels en hun museum.
Voor de 2de keer kippenvel.
Ik kan nog altijd niet begrijpen waarom dit gebouw een dergelijke
impact kan hebben op mij.
Misschien omdat ik weet wie hier allemaal rondgelopen
heeft. BIG NAMES.
Misschien omdat dit gebouw het tastbare is van de rijke NC geschiedenis
en daarbij komt nog dat je je zo ontzettend klein voelt in deze gigantische
tempel.
Dan Tar Heel shopping. Het zou geen probleem zijn om hier "bankrupt"
te geraken.
Prachtig degelijk materiaal. The Gear is marvelous... and makes me
look good.
Na het shoppen, op weg naar Duke en het Blue Devils Cameron Stadium.
Ik moet toegeven, voor mij, minder impressionant, 'slecht' 9.000 plaatsen,
ten opzichte van het het Dean Smith Center van de Tar Heels, 22.000 plaatsen, maar
wel een gezelligere BBcourt door de donkerblauwe kleur, de kleinere omvang en
het publiek dat in je nek kan ademen tijdens de matchen.
Het doet me aan het Vince Center van de Liberty Flames denken maar ook in
die vergellijking is dit een compacter
stadium en van buiten af zou je zelfs helemaal niet zeggen dat het een zo
vermaarde baskettempel is. Binnen is het wel andere koek, de geschiedenis van
dit team druipt ook van de muren. Toch weer stil, daar komt dat nederige gevoel
weer.
Na de nodige foto's op weg naar VCU (Virginia Commenwelth University).
Matt Olinger, Director of BB Operations van LU heeft voor tickets
gezorgd.
Voor we de zaal binnen gingen, aan de overkant nog maar eens een shopke
gedaan.
Mens wat hebben die mannen hier fantastisch BB Gear. Mijn bankrekening
begint smoelen te trekken en 't is nog geen carnaval.
Aan de ingang van de zaal (het Siegel Center) geen problemen. We
stonden op de "coaches list" vermeld maw niet aanschuiven en (wat we
niet wisten) het waren free tickets. Thanks Matt. Zoals ik al herhaaldelijk heb
gezegd, LU bekommert zich over ons op alle gebied.
W e zijn verwende gasten.
VCU, een opkomend zeer goed Div. 1 program dat reeds deelnam aan de
Final Four, speelde een exhibition game tegen Virginia Union, een Div 2 team.
Het verschil was enorm. Aan de rust had de tegen stander met moeite 17 punten. (58
- 17) Op sommige momenten geraken Virginia Union niet voorbij de middellijn zelfs niet
voorbij hun vrijworplijn. VCU is zeer atletisch en kan als geen ander pressen
dat was wel duidelijk. Wat de spanning betreft, het stelde opd at gebied dus niet veel voor.Echter, niettegenstaande hun riante
voorsprong, speelde VCU geen seconde minder intensief. Vna de eerste tot de laatste seconde volle bak ertegenaan. Maar voor de sfeer was
het wel een ervaring. Het overgrote deel van het publiek is hier een intensieve
deelnemer en dat hoor je(luidruchtig) en zie je (black and yellow). Leuk, aangenaam en
gezellig met vaste rituelen en Call Outs, maar ook spectaculair (Cheerleaders)
en aantrekkelijk (Dance team). Eindstand 94 - 44.
Een heel leuke en leerrijke basketbaldag
ondanks meer dan 400 miles en meer dan 7 uur auto.
Na de eerste week aan de kant te hebben gestaan geraak ik
meer en meer vertrouwd met de spelers en de coaching staff. Ik ben een onderdeel
van het team geworden en dat geeft een heel aangenaam en betrokken gevoel.
Great people.
Dat houd vooral in dat we heel wat "closer" worden
en zijn en dat er nu ook meer gepraat wordt, ook met de spelers. Ze zijn het
ondertussen gewoon dat ik daar altijd ben en dat voor toch een redelijke tijd.
Vele oefeningen op training komen ook steeds terug zodat ik
minder tijd moet steken in noteren en meer tijd kan steken in het observeren van
de werkmethode. Algemeen terugkerend pluspunt is de intensiteit waarmee deze
jongens hier trainen. Ze worden hard aangepakt, fysisch en mentaal, maar ze weten
waarom en ze weten dat het hen helpt om hun doel te bereiken. Individueel een
betere speler worden en als team goede,, nee DE BEST MOGELIJKE resultaten
behalen. En dat bekom je niet door als een watje te trainen en behandeld te
worden. Het is hard, keihard en gezien opgeven hier uit het woordenboek
geschrapt werd, loont het ook. Het team staat ook als een blok achter elke
medespeler. Krijgt de ene speler het hard te verduren door de coaches dan staat
de rest als een blok achter hem, om hem op te peppen en hem aan te moedigen om
verder en beter te doen.
Ondertussen ook al het resultaat van alle noeste arbeid
gecheckt in een LU blue vs LU white onderonsje. LU ploeg werd verdeeld in 2
groepen en scrimmagen onder elkaar onder de coaching van Jason Eaker,
Assistant Coach en Brian Joyce,
Assistant Coach De headcoach keek toe van op afstand en was constant notities
aan het nemen met als motto: observe, learn, find the "to do betters"
and getting those items into next practice.
Zondag was er dan een heel interessante en intense scrimmage
tegen Wofford, een topteam uit de Southern conference, een ander NCAA 1st Div.
Conference.
Ditmaal stond de headcoach aan het roer en was het alweer
heel intens. We waren niet goed bezig defensief, namen we te weinig DR en
lieten te veel OR en second chances toe.
Dinsdag dan video bespreking in team EN individueel. Ik kan
je verzekeren het ging er keihard aan toe. De spelers werden een voor een gewezen
op hun fouten (kregen ze ook op papier) en er was geen discussie mogelijk want
het werd zwart op wit (al was het color movie) getoond. Het was heel, heel stil
in de "team meeting room" dat kan ik je verzekeren. Enkel, YES, sir,
NO sir. Na de ontnuchterende bolwassingen, practice. En wat dacht je, de
gensters vlogen er af. Iedereen wilde iets doen aan zijn fouten en werkte
keihard. Het werd een ongelofelijke intense training. A great answer, no... THE answer from the players to the
coaching Staff. Na de training, douche, samen eten EN opnieuw videobespreking. De
coach was nu minder 'agressief'. Goede en slechte offenses werden getoond,
geanalyseerd, besproken en toegelicht. Er werd meerteamgericht gekeken: shotpercentage, post
feeds, charges taken, rendement van de defense full en 1/2 court, Offensieve
timing, positioning, shotselection, 50/50.
Vandaag een super learning day. Door de Headcoach
uitgenodigd op de individuele video besprekingen. Heel leerrijk hoe hij alles persoonlijk
benadert, bespreekt en communiceert met zijn spelers aan de hand van de back on
white, I can't cheat video. Daarna practice, maar het was het dagje niet. Zaken
die net besproken werden in de "close encounter" met de Headcoach
werden door sommige spelers wel gehoord maar ze hadden, tot grote wanhoop van
de HC, jammer genoeg niet geluisterd.
Na de training werden we uitnodiging door Brian Joyce, een
van de assistent coaches om bij hem thuis te komen eten. SCHITTEREND. Na dagen
alleen op een hotelkamerke was het heel leuk en bezinnend om eens terug in een
aangename huiskamer rond een gezellig tafel, sfeervol samen te eten met de
coach en zijn gezin. Intens moment waarop je naar thuis verlangt.
Nu terug op de kamer en... basket on ESPN, day 2 of the NBA.
En pas straks slapen.
Morgen, on
the road, North Carolina opnieuw bezoeken en 's avonds een match van VCU met
coach Shaka Smart meepikken. maw having a great basketball time.
Een fantastisch lang weekend gehad. Op vrijdag met een gehuurde wagen op weg gegaan naar UNC Tar Heels in het Dean Smith Center. (150 miles) Met de gps, beschikbaar gesteld door mijn LU friends, probleemloos tot voor de deur van het Center kunnen rijden.
Onmiddellijk de zaal binnengegaan en overweldigd door de aanblik. Wat een basket tempel. Je kan je een idee vormen als je ze op TV bezig ziet maar ik kan je garanderen, als je in die grote zaal komt dan voel je je nog een heel klein ukkepukje. Breathtaking. En dan was er nog geen publiek. Kan je je inbeelden wat het is als er daar 21.000+ gekke UNC fans zitten te supporteren of beter, roepen en tieren. Je zal maar de tegenstander zijn. Naast het Dean Smith Center ook hun BB museum bezocht. Rijke en succesvolle geschiedenis en the best of the best MJ, maar ook nog vele andere basketbal grootheden. Na de training van de Tar Heels bijgewoond te hebben (15:00 tot 18:00) mij hotel opgezocht want ik ben niet teruggereden naar Lynchburg omdat de clinic 's anderendaags al om 08:00 begon. Na een verkwikkende nachtrust om 07:30 aan de zaal. Om 08:00 werd er een ontbijt aangeboden en ik moet zeggen, 't was zelfs lekker en de koffie was op Belgisch niveau. Hot en strong. Om 08:30 begon de clinic met Strenght & Conditioning. (Coach Sahratian) Om 09:00 Post Player Development (Dir of Operations Halladay) Om 10:00 Perimeter Player Workouts & Shooting (Coach Hubert Davis) (vorig jaar nog commentator op ESPN) Om 10:30 Game Film Breakdown (Coach McGrath) Om 11:00-12:00 Carolina BasketBall met Headcoach Roy Williams. Coach was nog niet 100% want hij was herstellende van een medische ingreep en moest het nog rustig aan doen. Alle items van de namiddag training werden behandeld, uitgelegd en verduidelijkt. ( ZIE: http://espn.go.com/mens-college-basketball/story/_/id/8398677/north-carolina-tar-heels-roy-williams-surgery-remove-kidney-tumor ) Alle onderwerpen heel interessant en een schat aan info genoteerd. Alle clinics gedemonstreerd door spelers van de Tar Heels ploeg. Na de lunch was er om 14:00 nog de namiddag training. Net voor de training nog de mogelijkheid gehad om eventjes met de Headcoach contact te hebben en samen met hem op de foto te gaan.
En ja, die kader ik in, 't zal wel zijn.
Buiten mijn verwachtingen een zeer aangename, vriendelijke, toegankelijke en open man. Na de training terug naar Lynchburg en nog geskypt met 't vrouwke want ze was jarig... en ze was nog op al was het al heel laat... in België. Zondagmorgen nog eens met het vrouwke geskypt maar ook met Tim en Lindsay en Nils en Gaëlle. 's Namiddags een bezoek gebracht aan Downtown Lynchburg want ik had nog altijd de huurauto. Lynchburg is op 7 heuvels gebouwd, dus veel ups and downs en is ook een middelpunt geweest van hevige en bloederige gevechten ten tijde van de American Civil War. Op de terugweg nog gestopt bij de Walmart en (veel) inkopen gedaan want vanaf morgen is alles weer te voet te doen. Maandagmorgen was het al vroeg dag: training om 07:00. Om 09:00 de auto teruggebracht naar zijn thuisbasis aan het vliegveld van Lynchburg waar ik werd opgepikt door een van de managers van LU Flames. Ik kan het niet genoeg gezegd krijgen maar die mensen doen hier werkelijk alles voor mij en met de glimlach en super vriendelijk. (straks meer ***) En dan teruggevallen op de gewone routine. In de voormiddag, in het LU basketball Office, waar ik een eigen plaatske heb gekregen, mijn clinicnota's properkes overgeschreven zodat ik ze ook aan de coaches van LU kon afgeven. Ik mag in het basketball Office van de Liberty Flames vrij in en uit gaan en alles bekijken wat ik wil. En als ik iets nodig heb dan moet ik het maar vragen ze staan onmiddellijk klaar om me te helpen. Een fantastische groep BB coaches en managers. 's Namiddags een krachttraining meegemaakt van 14:00 tot 15:00 en dan nog een werkelijk 'fired up' training van 15:00 tot 18:00. Iedereen was in de goeie mood en de gensters vlogen er werkelijk af. Really Hard Work and a lot of Sweat. Je ziet ze progressie maken. Na de training terug naar het hotel, mailkes lezen, facebook bekijken, eten, afwassen en dan ook nog wat kleren gewassen en gedroogkast.(van het werkwoord droogkasten: ik droogkast, jij droogkast,, wij droogkasten,...) En ondertussen een blogske geschreven want ik moet op de was wachten tot ze gedaan is. Ik sluit af. Ik ga mijn was halen en dan nog wat American Football kijken voor ik ga slapen. 't Is in België ondertussen 05:00 en hier 23:00. Jullie staan bijna op en ik ga er naar toe. Morgen enkel training in de namiddag om 14:00, de rest van de dag LU BasketBall Office. See you in the next blog. (***: ze spelen op 09/11/2012 een NCAA match op Richmond en ze zijn aan het kijken welke 'job' ze me gaan geven zodat ik deel uitmaak van het team en dus ongehinderd kan meegaan. Capaciteit van de zaal 9.071. Dat wordt lekker overdonderd worden en shiveren in het hol van de leeuw... toch zeker wat mij betreft... The flames however go there to win not to shiver.
Zoals elke morgen vroeg opgestaan. Wekker loopt af rond 06:15. Ik wil hier geen minuut missen maw luie kont uit bed en vroeg uit de veren. Valiesje gisterenavond al klaargemaakt want we overnachten in North Carolina, niet ver van Duke. Big basketball cities. Mail en facebook gecheckt. Nog een skypje gemaakt met het vrouwke voor ik vertrek. 't Is ondertussen 08:00. Nog mijn morgenmaal nemen en ... afwassen en dan komt er iemand van het team mijn oppikken om me naar het vliegveld te brengen waar ik een auto zal huren. En dan opweg naar MJ's place en kennis maken met het Amerikaanse verkeer en zijn verkeersborden... East, Wets,... Spannend. Eerstvolgende stop: NC Tar Heels. We blijven de droom beleven en genieten met volle teugen.
