Man woonde in iemands hart,
stond eerst terzijde,
dan onder dat liefdes-dak,
en nooit meer apart.
Misschien waren er geen echte trappen
van vergelijking meer,
won de aanhouder soms;
vaak zelfs keer op keer.
En toch was er geen echte schilder
zonder dat primaire verfpoeder;
zoals n hulpeloze man niet kan
zonder vrouw of moeder.
Dus, hij schilderde en schreef haar
neer, in 1 enkel gebaar,
in dat gevoel van meer en meer
en wanneer trouw dan moest blijken,
of voor altijd verbintenis was
bleek de tocht oneindig in puurheid
der liefde en ook in haar gemis
dat destijds der eeuwigheid was,
zoals t de dag van vandaag misschien
nog steeds leeft of is......
.......and Ti's the mind that makes the body rich(Shakespeare)
|