|
Dauwdruppels
Met druppels van dauw
die hangen, eindeloos
in de dageraad verdwaald
een verlangen doorheen
de toekomst zoals verlangen
gaat en dan is er de mond,
rozerood op weg naar weeral
verdriet die onze herinnering
schrijft, ontkennen kan ie niet
want duizend gedichten over
hoe zij hem verlaten heeft
schrijft hij neer, bij meerderheid
van stemmen, alleen keer op keer...
......en dan opnieuw, met die druppels van dauw die hangen
eindeloos in de dageraad verdwaald een volgend verlangen
doorheen de toekomst zoals ons verlangen gaat...
|
