Welkom Ik ben Hanne Vereecke, derdejaarsstudente lager onderwijs aan de KHBO.
Als keuzemodule koos ik voor muzische vorming. Binnen deze module moesten we onder andere een blog aanmaken, een voorstelling (musical) voorbereiden,...
Als je iets meer wil te weten komen, kijk dan even rond op mijn blog of laat iets na in mijn gastenboek.
Vele groetjes Hanne Vereecke
keuzemodule muzische vorming
05-02-2010
vrijdag 5 februari 2010 ( S.M.A.K.)
Vandaag brachten we een bezoekje aan het S.M.A.K. in Gent. We namen de trein van 9u19 en nadat we nog een stukje te voet gingen, kwamen we op onze bestemming aan.
Toen we uiteindelijk aankwamen aan het museum t S.M.A.K., stond Kristien Vanhaelewyn ons reeds op te wachten. Ze maakte ons wat wegwijs doorheen de tentoonstellingen in het museum.
Ze gaf ons een beetje uitleg over kijkwijzers. Dit bestaat uit 3 stappen namelijk
Stap 1: (algemeen: verwoorden van (eerste) gevoelens en gedachten - Wat zie je?
- Wat voel je?
Stap 2: (beschouwen van de kunstwerken) - Hoe is het gemaakt? (beeldaspecten: licht, vorm, compositie, kleur, lijn) - Met wat is het gemaakt? (materialen en technieken)
Stap 3 (persoonlijke mening van de kunstenaar + eigen mening formuleren)
Kijkwijzers zijn hulpmiddelen om kinderen essentieel te leren kijken bij een museumbezoek.
Het is ook zeer belangrijk om, samen met de kinderen, open te staan voor alle soorten van kunst. Vorm dus niet op voorhand een oordeel van wat je te wachten staat in een musea.
Ik vind het alleszins een moeilijke opdracht om met kinderen naar een museum te trekken. Zelf ken ik niet zoveel van kunst en alles wat erbij komt kijken, dus een spontane uitleg kan ik hen niet geven.
Daarom vond ik het dus zeer interessant dat we, net op het ogenblik dat wij rondliepen in het museum, er ook een groep kinderen aanwezig was uit het buitengewoon onderwijs, dat werd begeleid door een gids.
Dit zijn enkele opdrachten die zij moesten uitvoeren tijdens de rondleiding:
1.Tekenen
Bij dit kunstwerk werd gevraagd aan de leerlingen om het werk na te maken met kleurpotlood. Ze moeten dus zeer goed kijken hoe deze lijnen elkaar kruisen enzovoort.
2.Kleuren en figuren herkennen
De leerlingen hadden een dobbelsteen mee doorheen hun rondleiding. Daarmee konden ze gooien. Ofwel kwamen ze terecht op een groene zijde ofwel op een rode zijde. Dit helpt de kinderen om te zeggen wat ze mooi vinden aan het werk (groene zijde) of wat ze juist niet mooi vinden (rode zijde).
Ook hadden ze elk een kaartje om hun nek. Daarop stond een kleur bv. geel. Daarna moest het kindje met het kleur geel een stukje weergeven bij het kunstwerk dat een gele kleur had. Zo gingen ze verder voor verschillende kleuren. Ook moesten ze nadenken welke figuren ze erin zagen. Met wat hulp van de gids lukten al deze opdrachten vrij goed.
Ik vond het zeer leuk dat ik even kon meeluisteren met deze gids, want zo kwam ik ook heel veel interessante dingen te weten. De olifanten zijn gemaakt uit knuffels en staan in 2 baden met zwart water erin. De verbintenis tussen de 2 olifanten verwijst eigenlijk naar de eierstokken van deze dieren, wat het teken is voor vruchtbaarheid.
Na even deze kinderen te hebben gevolgd, liep ik zelfstandig door de tentoonstelling van Madeln. Deze is pas vorig jaar opgericht. Ik bekeek alle kunstwerken en was onder de indruk van verschillende werken zoals het stenentapijt, waar er precies een persoon onder ligt dat nog aan het ademen is. De stenen bewegen dan ook op het ritme van de ademhaling. Ook de glazen op de grond waarin iets verstopt zit, verwijzen naar gevangen zitten, zich bevinden in een beperkte ruimte.
Op het eerste zicht had ik niet direct door waarover deze tentoonstelling ging. Ik dacht wel dat het met de dood te maken had en dat het geen positieve gedachten bij me naliet, maar verder dacht ik op dat moment niet. Ik zag dan ook geen linken tussen de verschillende werken.
Toch sprak de biljarttafel mij het meeste aan. Ik wist totaal niet wat ik er mij moest bij voorstellen. Zoals zovelen dacht ik dat het gewoon hoopjes zand waren, een soort speeltuin voor kinderen, waar ze ook met ballen zich konden uitleven. Uiteindelijk bleken het hoopje klei te zijn, waarbij de biljartballen verwezen naar de bombardementen tijdens de oorlog.
Toen ik opeens het verhaal hoorde van de bombardementen en de oorlog enzovoort bij de biljarttafel, werd mijn vermoeden toch bevestigd. De kunstenaars wilden de oorlog en alles wat daarbij komt kijken, in de verf zetten. In de eerste plaats zou je er niet echt iets negatiefs bij denken. De mooie kleuren van de biljartballen deden me niet denken aan de andere werken die een negatief gevoel bij me teweeg brengen.
Het leuke eraan, vind ik het materiaal dat gebruikt wordt. Ook vind ik het een zeer leuk en boeiend idee om van deze materialen iets te maken. De kunstenaar gebruikt ook een zeer aparte ruimte.
Wel is het jammer dat er rond dit kunstwerk niet echt veel te vinden is.
Mijn elfje hieromtrent luidt als volgt:
tafel
vol met ballen
in alle kleuren
doorheen moeilijke tijden
bombardementen
Wanneer we verder gingen, zagen we dat er overal op de muren van de zalen en gangen precies bladzijden uit een boek tevoorschijn kwamen. Kristien vertelde ons toen dat dit Gagarin was nl. een internationaal kunstenaarsmagazine. Daarin staan vele, speciaal geschreven en ongepubliceerde teksten van kunstenaars die vandaag de dag, overal ter wereld werken. De volledige GAGARIN catalogus wordt nu in het S.M.A.K. uitgehangen en tentoon gesteld voor de bezoekers.
Op het einde van onze rondleiding door Kristien Vanhaelewyn kregen we nog een kaartje met daarop een woord. Bij mij was dit woord fluotheater. Het was de bedoeling dat je dit woord ging linken aan kunstwerk, het werk dat er het beste bij paste. Doorheen onze tijd in het S.M.A.K. kwamen we een volledig verduisterde ruimte tegen en dit stelde het kunstwerk My portret voor van Tetsumi Kudo. Daarin kon je 2 strandstoelen terugvinden en hier en daar lagen er enkele voorwerpen bij. Alles wat zich in deze ruimte bevond, kon je slechts waarnemen door hun gele en oranje fluoriscerende kleur. Dit verkreeg hij door een speciale techniek toe te passen. Het was ook net alsof er een tijd geleden personen op deze stoelen lagen. Je kon hier nog enkele restjes van bespeuren (precies of ze waren gesmolten.)
Je kon er zowel de bouwsteen ruimte goed in terugvinden, alsook mijn woord dat op mijn kaartje stond, fluotheater.
Deze ruimte was trouwens overal wel opvallend. Toen we boven toekwamen in de verschillende zalen met schilderijen rond landschappen enzovoort, werd er bijna niets van deze ruimte in beslag genomen. Enkel enkele kunstwerken die tegen de muur hingen, waren aanwezig, maar voor de rest had je een zeer grote, open ruimte.
Ook deden we er een zeer leuke opdracht, die zeker ook toepasbaar is met een klas uit de basisschool. Het ging als volgt: er werden koppeltjes gevormd. Er is 1 persoon die tegenover een kunstwerk gaat zitten. De andere persoon gaat rug aan rug zitten met de 1ste persoon, zodat hij/zij het kunstwerk niet kan zien. Degene die het werk kan zien, beschrijft wat er zoal op waar te nemen is. Op basis daarvan schetst de andere persoon een kunstwerk dat hier zo goed mogelijk op gelijkt. Nadien mag degene die tekende, het werk bekijken en vergelijken met zijn versie.
Enkele foto's van het museum en van in het museum:
het stenen tapijt De biljarttafel
De glazen op de grond Een kunstwerk met allemaal lijnen (hulp: kleefband)
Deze morgen kwamen we nog even samen om vast te leggen met welk idee we verder in zee gingen. Uiteindelijk had Alexander een heel leuk verhaal uitgewerkt rond een kinderboek uit de bibliotheek van de KHBO.
Het verhaal gaat als volgt: Er was eens een speels meisje dat klaarzit om te gaan slapen, maar ze mist nog 1 iets: haar knuffelbeer. Die zit nog in de wasmachine. Jammergenoeg kan ze normaal niet slapen zonder haar beer, dus besluit ze te wachten tot de beer gewassen is. Ze gaat bij de wasmachine zitten in haar pyama en wacht. Maar plots valt ze toch in slaap. Ze komt terecht in een droom. In haar droom merkt ze dat haar beer weg is. Ze raakt in paniek en gaat hem overal zoeken. Ze gaat van de ene kant van de zaal naar de andere kant van de zaal en zoekt overal. (Ze volgt de rode draad van het verhaal: letterlijk uitgebeeld door een rood lint dat op de grond kleeft) Op deze 4 plaatsen in de zaal gebeurt er iets en komt ze kledingstukken tegen die in de wasmachine zitten. Uiteindelijk wanneer ze deze 4 plaatsen heeft gedaan, schiet ze wakker en merkt ze dat het slechts een droom was. Op dat moment is de wasmachine ook klaar met draaien en ruikt haar beer zoals nooit te voren. Nu kan ze eindelijk gaan slapen.
We bespraken ook al enkele zaken errond zoals: 1. de personages - het meisje - een zwart persoon/ persoon met vuile kleren aan waarop zwarte handdrukken worden geplaatst. - 3 personen met 1 groot kledingsstuk aan (bv. persoon met enkel een jeansbroek rond het volledige lichaam)
2. de ruimte We spelen eerst op het podium waar er (hopelijk) een kapotte wasmachine staat. Daarachter is er ook een groot stuk karton met een groot gat in (= hele grote wasmachine, zelf gemaakt) De leerlingen zitten in de midden in een grote rechthoek. Er wordt in hoeken rondom hen toneel gespeeld en de leerlingen moeten zich de hele tijd mee draaien naar het toneel.
Ziezo, dit is hetgeen we al gevonden hebben. We zijn er allemaal enthousiast over en ik ben blij dat we al zover zitten.
Vandaag zitten we opnieuw samen maar ik vond het veel leuker dan de dag voordien. Dit is omdat we ons vandaag richtten op de voorstelling die we moeten in elkaar steken. Eerst keken we nog naar een filmpje maar daarna vlogen we er onmiddellijk in.
Onze groep koos voor een musical die voorzien zal zijn van muziek, drama, dans en woord. We staken de koppen samen en brainstormden even, maar toen we merkten dat daar niks uit voort vloeide, trokken we naar de bibliotheek. Daar gingen we snuisteren in kinderboeken om misschien te kunnen vertrekken vanuit een bestaand verhaal.
We kregen inderdaad enkele ideeën. Ik som ze hier even voor u op: - werken met ballonnen (het boek: de blauwe ballon) - werken met een droom die verweven zit in de musical - rondom het publiek werken (publiek zit in de midden) - het boek 'Ik wil ergens anders wonen' over een mol die wil verhuizen - werken rond kleuren (de kleuren van de regenboog zijn gestolen) - werken rond vliegen in de ruimte
Maar ook enkele sprookjes en bestaande voorstellingen flitsten door ons hoofd, zoals: - Alice in Wonderland - Annie (aanpassen: zoon van de oprichter wordt verliefd op arm weeskind maar dit is een verboden liefde) - ...
Uiteindelijk raakten we er vandaag nog niet helemaal uit. We hadden een 4tal grote ideeën die we verder uitwerkten, maar toch was er nog niemand echt overtuigd. Daarom lieten we het even rusten en behielden we hetgeen we al hadden. Sowieso had Alexander ondertussen nog een boek gevonden waarrond we ook iets leuks konden doen (en dat ook minder cliché was). We gingen dus naar huis met onze ideeën in ons achterhoofd en Alexander ging zijn idee nog wat verder uitwerken thuis zodat we morgen er verder mee aan de slag kunnen.
Vandaag was de eerste keer dat we samenzaten voor de keuzemodule muzische vorming. We kregen uitleg i.v.m. al onze opdrachten die we moeten uitvoeren. Ook werd ons enkele data voorgelegd waarop we uitstapjes doen naar musea, om koffers te bekijken en ermee te leren werken, ... Er werden ons ook enkele filmpjes voorgelegd waarvan de meeste ook wel interessant waren. Om te eindigen, speelden we 'sixtet' met alle domeinen onder muzische.
Wat ik van deze eerste samenkomst vond: Ik werd eerst even afgeschrikt van de 6 opdrachten die we moeten uitvoeren en vooral het aantal uren dat we eraan moeten besteden. Ook vond ik het jammer dat we op voorhand niks wisten over de uitstap naar Gent dat doorgaat op vrijdag 5 februari. Ik vraag me af waarom dit niet op het lessenrooster terug te vinden was. Dit zou toch gemakkelijker zijn om zo een weekplanning te kunnen opstellen en navolgen.
