De meesten onder jullie zullen het waarschijnlijk al gehoord hebben, maar ik wil hier nog eens uitgebreid mijn verhaal doen, omdat ik denk dat het mij wel zou helpen om het beter te verwerken. Het is nu een week geleden dat ik ook in oog stond met een inbreker toen ik wakker werd. Het was vrijdagnacht de eerste nacht dat ik hier alleen ging slapen en ik voelde me nog best goed op mijn gemak. Heb me hier altijd heel veilig gevoeld. Tot die nacht...

Ik werd zaterdagochtend rond half 7 plots wakker van een zaklamp die in mijn ogen scheen. Ik schrok me rot en zag opeens een man in mijn kamer staan met een rode fleecevest aan. Eerst dacht ik zelfs nog heel even dat het een elektricien was, super gek. Ik vroeg 'Qué pasa?' (Wat gebeurt er?) en hij antwoordde 'No pasa nada.' (Het is niks.). En toen ging hij lopen. Ik zat even verstijfd in mijn bed en na 10 seconden ben ik naar de living gegaan, in de veronderstelling dat hij intussen weg was, maar tot mijn grote verbazing stond hij daar nog in het deurgat te kijken. Toen hij mij zag zei hij 'No es nada.' (Het is niks.) en liep hij weg. Het was pas toen dat ik echt besefte wat er eigenlijk gebeurd was. Ik zag dat het slot volledig van de deur was en er dus enkel nog een gat over bleef en dat mijn handtas en portefeuille volledig uitgestrooid op tafel lagen. Ik had al die tijd niks gehoord, omdat ik met oordopjes slaap... Het was op dat moment dat ik pas écht in paniek geraakte. Ik had geen beltegoed meer op mijn GSM en het was zaterdagochtend kwart voor 7 en iedereen sliep dus. Ik heb dan eerst een bericht gestuurd naar Sarah en naar David (de huisbaas). Dan ben ik overal in dit gebouw 2x gaan aanbellen in de hoop dat er iemand wakker zou worden en toen er dan eindelijk een man open deed en ik mijn verhaal deed zei hij gewoon 'No.' en gooide de deur toe. Ik ben nog nooit zo teleurgesteld geweest in de Spaanse gastvrijheid.

Rond half 8 kreeg ik dan een verlossend telefoontje van Sarah. Zij was op citytrip in Lissabon en was toevallig wakker geworden omdat ze naar toilet moet. Zij is drie kwartier lang bezig geweest met het bellen van de politie en dit geloof je niet: het politiebureau ging pas open (!) om 9u... Nog nooit heb ik zoiets meegemaakt. Een politiebureau met sluitingsuren. Gelukkig had Sarah toch nog iemand kunnen bereiken via het nummer van de brandweer en om half 9 stond hier een patrouille van 6 politieagenten. Ze vroegen me om mijn verhaal te doen, er zijn vingerafdrukken gezocht (en niet gevonden), foto's genomen en het bewijsmateriaal (schroevendraaier en een sigaret) dat hij had achtergelaten hebben ze meegenomen. Ze probeerden me gerust te stellen door me te vertellen dat hij hoogstwaarschijnlijk aan het foute adres was. Er hing hier namelijk in de gang een bordje met 'Abogados' (advocaten) en een pijl naar onze deur, terwijl het de deur naast ons was. Ze vertelden me dan dat hij waarschijnlijk in paniek was geraakt, omdat hij verwacht had in een kantoor aan te komen waar niemand was zo vroeg op een zaterdagochtend en waar veel computers en cash geld was. Er bestaat hier ook een regel in Spanje dat als je ergens inbreekt waar niemand thuis is, je straf ook minder zwaar is dan wanneer er iemand thuis is (emotionele schade) en dat was volgens hen nog een reden voor zijn paniek.

Die zaterdag leek eeuwig te blijven duren. Ik was zo ongelofelijk bang en kon geen kant uit, omdat ik de deur niet op slot kon doen. De huisbaas heeft wel supersnel gehandeld, hij heeft meteen een slotenmaker gebeld en die is ook meteen gekomen. Tegen 13u had ik een nieuw slot, was alles terug opgeruimd en begon ik eindelijk een beetje te kalmeren. Althaya (een goeie vriendin van mij die ik hier heb leren kennen, een Belgische) is die namiddag bij mij gebleven en 's avonds is Yana (een vriendin van in Antwerpen die in Sevilla op Erasmus zit) naar hier gekomen om met mij mee naar het politiebureau te gaan. Ik heb in totaal zo'n 300 foto's gezien van mogelijke daders en heb er daar eerst 10 uit gekozen en uiteindelijk heb ik er 3 overgehouden. Het was supermoeilijk om te kiezen, omdat ik enkel zijn ogen, zijn haar en zijn postuur had gezien en op die foto's enkel het gezicht te zien was. Na 2u zat het er weer op. Eerst wilde ik hier niet meer slapen, maar omdat Yana hier was en is blijven slapen, heb ik het toch gedurfd om hier terug te 'slapen'. Ik heb heel de nacht wakker gelegen, maar Yana was er om mij rustig te maken wanneer ik het moeilijk kreeg. 

Sindsdien slaap ik heel slecht, maar da's het minste van mijn zorgen. Ik heb goeie en minder goeie dagen, het is en blijft een heel vreemd gevoel dat iemand in je huis heeft gestaan, aan je spullen heeft gezeten en zelfs tot aan je bed is gekomen; maar ik trek me op aan het idee dat hij aan het foute adres zat. Ik zie nog vaak de beelden voorbij flitsen, maar sinds Sarah hier terug is, ben ik wel een pak geruster. Ik heb ook een schuifslotje op mijn slaapkamerdeur en dat geeft mij een heel veilig gevoel. Dinsdag is de slotenmaker ook opnieuw langs geweest om een extra beveiligd slot te plaatsen, dus hopelijk nu geen last meer van onverwacht bezoek...

Ik heb dus voorlopig nog niet al te veel nieuwe verhalen, omdat ik me nu overdag vooral bezighoud met schoolwerk en 's avonds met vriendinnen tapas ga eten of iets ga drinken. Volgend weekend staat er een weekendje Cadiz met Sarah op het programma en het weekend daarna ga ik een weekendje naar Marrokko. Daarna ongetwijfeld weer nieuw verhalen!

Tot snel xxx