Exact een week geleden zat ik op dit moment op de bus richting Sevilla. Afscheid nemen van Huelva gaf me toch een vreemd gevoel van binnen, want ik heb er natuurlijk veel meegemaakt. Ik wil jullie graag allemaal via deze weg bedanken voor het volgen van mijn blog, jullie lieve berichtjes, de leuke kaartjes, de harten-onder-de-riem en nog zo veel meer. Het was een hele ervaring en ik ben blij en trots op mezelf dat ik het heb aangedurfd, maar zonder jullie steun was het me nooit gelukt. Dankjewel allemaal :)
25 - 12 - 2014: Over Spaanse mist en kerstvakantie...
Hey hey!
Na een toch wel helse vrijdagavond- en nacht ben ik uiteindelijk toch terug thuis geraakt. En deugd dat dat doet! Vrijdagavond zag het er nochtans een tijdje naar uit dat ik nog een dagje langer zou moeten wachten vooraleer ik naar huis kon komen. Toen we om 20u in de rij stonden om op het vliegtuig te stappen, kregen we opeens de melding dat het vliegtuig kwijt was. We konden onze oren niet geloven, hoe kan een vliegtuig nu kwijt zijn?! Maar in Spanje kan alles, dus de lichte paniek begon toch toe te slaan. Een half uurtje later kregen we meer nieuws en toen bleek dat het vliegtuig noodgedwongen in Faro (Portugal) was moeten landen, omdat er boven Sevilla enorm veel mist hing en het daar niet kon landen. Gevolg? Wij met bussen naar Faro, een rit van zo'n 3 uur. Om 22.30 uur konden de bussen eindelijk vertrekken, om dan om half 2 die nacht in Faro aan te komen. Daar kregen we opnieuw een melding, namelijk dat we om half 3 ten laatste opgestegen moesten zijn, want dat we anders niet meer mochten vertrekken en zouden moeten wachten tot de volgende ochtend 10u. We hadden met andere woorden exact 1 uur de tijd om opnieuw in te checken, door de douane te gaan en op het vliegtuig te stappen. En ja o ja, om exact 2u29 vertrokken we. Landen deden we om 5u en om 8u15 lag ik eindelijk in mijn vertrouwde bed. Mijn hart heeft een aantal keer stilgestaan, maar al bij al beseften we ook wel dat alles eigenlijk echt nog wel goed en snel geregeld was. Het had gewoon leuk geweest om wat meer informatie te krijgen tussendoor.
Nu ben ik 3 weken in België en daar ben ik heel erg blij om. Tijdens de feestdagen in Spanje zitten zou niet goed geweest zijn voor mij. Ik ben blij dat ik iedereen kan terugzien!
Ik wens jullie allemaal hele fijne feestdagen met veel liefde, warmte en plezier!
Twee weekends en twee tripjes later, heb ik weer wat schrijf- en fotomateriaal voor jullie. Vorig weekend ben ik met de organisatie We Love Spain een weekendje naar Marokko geweest. Onderweg naar daar zijn we een bezoekje gaan brengen aan Gibraltar, een superleuke plaats. Het is een kolonie van de U.K., met als gevolg dat het daar een beetje op een Zuiderse variant van een mini-Londen lijkt. Met een mini-busje zijn we gaan rondrijden en naast genieten van prachtige uitzichten, supermooi weer en leuk gezelschap, konden we daar gewoon tussen de loslopende apen wandelen. Een hele belevenis! Daarna was het tijd om richting Algeciras te vertrekken, waar we de ferry zouden nemen naar Ceuta, een Spaanse grenskolonie in Afrika. Spannend!
Een goeie 2 uur en stresszweet (toch wel spannend of we de grens gingen over geraken) later, was het zo ver: ik was in Afrika! Ons eerste verblijf van het weekend zou in Tangiers plaatsvinden en dus hebben we de rest van de avond op de bus doorgebracht. Zelfs van op de bus bleef het genieten, want het uitzicht op de landschappen was geweldig. Na een lekker Marokkaans avondmaal kon ik al echt beginnen uitkijken naar wat er ons de volgende dag allemaal te wachten stond.
Zondagvoormiddag hebben we in Tangiers doorgebracht. We begonnen de dag met een kamelentocht op het strand. Leuke ervaring en zéker ook omdat we de hele dag weer van een stralende zon hebben kunnen genieten. Na nog wat rondslenteren in Tangiers zijn we verder gereisd naar Chefchaouen, het 'blauwe dorpje'. En dat mag je letter nemen: alle huisjes, gebouwen, winkels, etc. waren er blauwgeschilderd. Het was een supermooi zicht. Onze gids was een geweldige figuur: een man van 85 jaar, 1m55 groot, een wit gewaad, een rode 'fez' (Marokkaans hoedje), een roze sjaal en een iPad onder arm. De minst leerrijke gidstoer, maar de meest hilarische uit heel mijn leven. Daarna mochten we gaan winkelen in de smalle gezellige straatjes van Chefchaouen. Een feest!
Zondagavond mochten we de beentjes onder tafel schuiven voor een typische Marokkaanse Fantasy Dinner Show. Alles was aanwezig: de dansers, de muzikanten, het lekkere eten (soep, tajine, couscous, salade, koekjes en thee) en het geweldige decor. Het was in een zaal waartoe normaal gezien enkel toegang was wanneer er een trouwfeest werd gegeven en je daarop ook uitgenodigd was. Opnieuw een heel avontuur.
Maandag was al meteen de laatste dag van het Marokkaanse avontuur, maar opnieuw was elke minuut de moeite waard. We sloten ons weekend af in Tetúan met haar typische soeks, de smalle straatjes met marktkramers. Leuke plek om mee af te sluiten. Een zestal uur, grenscontrolestress en stijve zitspiertjes later lag ik weer veilig in mijn eigen bed. Zeker een aanrader!
Sarah en ik hadden afgesproken dat we samen nog een weekendje weg zouden gaan en we hadden daarvoor Cádiz in gedachten. Omdat het weer daar dit weekend een pak minder ging zijn, besloten we donderdag na de les te vertrekken tot vrijdagavond. Een topidee, al zeggen we het zelf, want we hadden weer supermooi weer. Cádiz is een mooi, authentiek stranddorpje met smalle schattige steegjes. Een perfecte combo om een dagje in rond te kuieren. We waren donderdag ook net op tijd daar om de prachtige zonsondergang nog even mee te pikken. We hebben vooral genoten van de mooie uitzichten, lekker eten en het mooie weer; meer hadden we niet nodig op ons laatste tripje van het jaar!
Dit was mijn laatste blogbericht van dit jaar, want over exact 6 dagen hang ik op dit moment in de lucht naar jullie toe! Ik kijk er enorm hard naar uit :)
22 - 11 - 2014 : Over onverwacht bezoek en hardnekkige naweeën...
Buenas!
De meesten onder jullie zullen het waarschijnlijk al gehoord hebben, maar ik wil hier nog eens uitgebreid mijn verhaal doen, omdat ik denk dat het mij wel zou helpen om het beter te verwerken. Het is nu een week geleden dat ik ook in oog stond met een inbreker toen ik wakker werd. Het was vrijdagnacht de eerste nacht dat ik hier alleen ging slapen en ik voelde me nog best goed op mijn gemak. Heb me hier altijd heel veilig gevoeld. Tot die nacht...
Ik werd zaterdagochtend rond half 7 plots wakker van een zaklamp die in mijn ogen scheen. Ik schrok me rot en zag opeens een man in mijn kamer staan met een rode fleecevest aan. Eerst dacht ik zelfs nog heel even dat het een elektricien was, super gek. Ik vroeg 'Qué pasa?' (Wat gebeurt er?) en hij antwoordde 'No pasa nada.' (Het is niks.). En toen ging hij lopen. Ik zat even verstijfd in mijn bed en na 10 seconden ben ik naar de living gegaan, in de veronderstelling dat hij intussen weg was, maar tot mijn grote verbazing stond hij daar nog in het deurgat te kijken. Toen hij mij zag zei hij 'No es nada.' (Het is niks.) en liep hij weg. Het was pas toen dat ik echt besefte wat er eigenlijk gebeurd was. Ik zag dat het slot volledig van de deur was en er dus enkel nog een gat over bleef en dat mijn handtas en portefeuille volledig uitgestrooid op tafel lagen. Ik had al die tijd niks gehoord, omdat ik met oordopjes slaap... Het was op dat moment dat ik pas écht in paniek geraakte. Ik had geen beltegoed meer op mijn GSM en het was zaterdagochtend kwart voor 7 en iedereen sliep dus. Ik heb dan eerst een bericht gestuurd naar Sarah en naar David (de huisbaas). Dan ben ik overal in dit gebouw 2x gaan aanbellen in de hoop dat er iemand wakker zou worden en toen er dan eindelijk een man open deed en ik mijn verhaal deed zei hij gewoon 'No.' en gooide de deur toe. Ik ben nog nooit zo teleurgesteld geweest in de Spaanse gastvrijheid.
Rond half 8 kreeg ik dan een verlossend telefoontje van Sarah. Zij was op citytrip in Lissabon en was toevallig wakker geworden omdat ze naar toilet moet. Zij is drie kwartier lang bezig geweest met het bellen van de politie en dit geloof je niet: het politiebureau ging pas open (!) om 9u... Nog nooit heb ik zoiets meegemaakt. Een politiebureau met sluitingsuren. Gelukkig had Sarah toch nog iemand kunnen bereiken via het nummer van de brandweer en om half 9 stond hier een patrouille van 6 politieagenten. Ze vroegen me om mijn verhaal te doen, er zijn vingerafdrukken gezocht (en niet gevonden), foto's genomen en het bewijsmateriaal (schroevendraaier en een sigaret) dat hij had achtergelaten hebben ze meegenomen. Ze probeerden me gerust te stellen door me te vertellen dat hij hoogstwaarschijnlijk aan het foute adres was. Er hing hier namelijk in de gang een bordje met 'Abogados' (advocaten) en een pijl naar onze deur, terwijl het de deur naast ons was. Ze vertelden me dan dat hij waarschijnlijk in paniek was geraakt, omdat hij verwacht had in een kantoor aan te komen waar niemand was zo vroeg op een zaterdagochtend en waar veel computers en cash geld was. Er bestaat hier ook een regel in Spanje dat als je ergens inbreekt waar niemand thuis is, je straf ook minder zwaar is dan wanneer er iemand thuis is (emotionele schade) en dat was volgens hen nog een reden voor zijn paniek.
Die zaterdag leek eeuwig te blijven duren. Ik was zo ongelofelijk bang en kon geen kant uit, omdat ik de deur niet op slot kon doen. De huisbaas heeft wel supersnel gehandeld, hij heeft meteen een slotenmaker gebeld en die is ook meteen gekomen. Tegen 13u had ik een nieuw slot, was alles terug opgeruimd en begon ik eindelijk een beetje te kalmeren. Althaya (een goeie vriendin van mij die ik hier heb leren kennen, een Belgische) is die namiddag bij mij gebleven en 's avonds is Yana (een vriendin van in Antwerpen die in Sevilla op Erasmus zit) naar hier gekomen om met mij mee naar het politiebureau te gaan. Ik heb in totaal zo'n 300 foto's gezien van mogelijke daders en heb er daar eerst 10 uit gekozen en uiteindelijk heb ik er 3 overgehouden. Het was supermoeilijk om te kiezen, omdat ik enkel zijn ogen, zijn haar en zijn postuur had gezien en op die foto's enkel het gezicht te zien was. Na 2u zat het er weer op. Eerst wilde ik hier niet meer slapen, maar omdat Yana hier was en is blijven slapen, heb ik het toch gedurfd om hier terug te 'slapen'. Ik heb heel de nacht wakker gelegen, maar Yana was er om mij rustig te maken wanneer ik het moeilijk kreeg.
Sindsdien slaap ik heel slecht, maar da's het minste van mijn zorgen. Ik heb goeie en minder goeie dagen, het is en blijft een heel vreemd gevoel dat iemand in je huis heeft gestaan, aan je spullen heeft gezeten en zelfs tot aan je bed is gekomen; maar ik trek me op aan het idee dat hij aan het foute adres zat. Ik zie nog vaak de beelden voorbij flitsen, maar sinds Sarah hier terug is, ben ik wel een pak geruster. Ik heb ook een schuifslotje op mijn slaapkamerdeur en dat geeft mij een heel veilig gevoel. Dinsdag is de slotenmaker ook opnieuw langs geweest om een extra beveiligd slot te plaatsen, dus hopelijk nu geen last meer van onverwacht bezoek...
Ik heb dus voorlopig nog niet al te veel nieuwe verhalen, omdat ik me nu overdag vooral bezighoud met schoolwerk en 's avonds met vriendinnen tapas ga eten of iets ga drinken. Volgend weekend staat er een weekendje Cadiz met Sarah op het programma en het weekend daarna ga ik een weekendje naar Marrokko. Daarna ongetwijfeld weer nieuw verhalen!
14 - 11 - 2014 : Over een weekje bezoek en de plotse stilte ...
Buenas!
Vorige week donderdag kon ik eindelijk naar Faro vertrekken om m'n gezinnetje te verwelkomen :) Aangekomen in Faro, ging ik op zoek naar onze hostel. Ik twijfelde nog even tussen taxi en te voet, maar ik had thuis nog even opgezocht hoe ik moest gaan, dus ben ik ook maar te voet gegaan. Natuurlijk is me dat niet gelukt en heb ik een uur rondgedwaald om uiteindelijk terug te belanden waar ik vertrokken was. Het werd dus een taxi. Nog een klein uurtje later waren ze daar en kon onze leuke tijd samen beginnen! Het weekend werd al geweldig goed ingezet met een superlekker avondmaal in Faro. Lekkere verse vis met patatjes en groentjes, mmm. Vrijdag hadden we een dagje Faro gepland. Geen supermooie stad, maar we hebben het wel heel gezellig gemaakt en ons niks aangetrokken van de regenbuitjes die ons af en toe uit ons humeur probeerden te brengen!
's Avonds zijn we dan naar Huelva vertrokken en hebben we onze vrijdag leuk afgesloten met de beste tapa's van Huelva :) Bladerdeegzakjes gevuld met philadelphia en zalm, geitenkaas met siroop en toastjes, huisgemaakte videekroketjes, mini-hamburgertjes, patatjes in aioli, ... Echt overheerlijk!
Zaterdag hadden we een strakke planning. Omdat Thomas, Lennert en Kathleen maar tot maandagochtend in Huelva bleven, wilde ik hen de leukste plekjes laten zien. Zaterdagvoormiddag hebben we ons eerst een 3-tal uurtjes beziggehouden in het Shoppingcentre van Huelva :) Vooral de dames hebben daar heel erg van genoten. Dan hebben we 's middags nog 'montaditos' gegeten, dat zijn kleine broodjes. Je kon kiezen tussen 100 verschillende. Opnieuw geslaagd! Daarna was het tijd om naar het Parque Nacional de Doñana te vertrekken, bekend als het mooiste park van Spanje. Met een busje zijn we 4 uurtjes gaan rondrijden in het park. We hebben minder dieren kunnen zien dan gehoopt, maar het was wel heel leuk. We hebben onze zaterdag in stijl afgesloten, met de taxi naar het restaurant :) Thomas was volledig in zijn sas, want het was een all-you-can-eat-restaurant :) Chinees, wok, sushi, Europees, alles was aanwezig. Smullen maar!
Zondag zijn we eerst naar gaan wandelen in het Parque Moret en dan gaan chillen op het strand. We hadden opnieuw enorm veel geluk met het weer. Het was wat frisjes soms, maar de zon hielp ons er door :) 's Avonds zijn we aan de haven naar de zonsondergang gaan kijken. Eerst op de brug over het water en daarna in een bar. Heel gezellig allemaal. Onze laatste avond werd afgesloten met opnieuw superlekker eten.
Maandag was het al tijd voor het eerste afscheid. Terwijl ons ma, pa, Thomas, Lennert en Kathleen naar Sevilla vertrokken - waar Thomas, Lennert en Kathleen zouden opstijgen - vertrok ik naar school. Het is eens wat anders :) Maar het was een topweekend en ik heb er met volle teugen van genoten!
Omdat ik op dinsdag en woensdag een examen had, moest ik maandag na school nog de hele namiddag en avond studeren. Ons ma en pa zijn er dan met z'n tweetjes op uit getrokken, nadat ze met de anderen een dagje Sevilla hadden gedaan. Dinsdag zijn we samen nog even naar het Monasterio de la Rábida geweest hier in Huelva zelf. Het was de moeite!
Woensdag was het alweer onze laatste namiddag en avond samen. We zijn naar het dorpje Riotinto geweest. Dat was vroeger een mijnwerkersdorpje waar een roodkleurige rivier door loopt. Het is een heel schattig dorpje met enorm mooie uitzichten. Op onze laatste avond hebben we nog eens heel lekker gegeten, zwaardvis en zeebarbeel. Njummie. Het was een mooie afsluiter van een supertoffe week! De volgende ochtend was het opnieuw tijd voor afscheid. Toch een gek gevoel om ze hier te zien vertrekken. Het is opeens maar stilletjes hier, maar over een maandje zie ik ze alweer terug! :)
4 - 11 - 2014 : Over ferias, eten, citytrippen en liefde
Hola a todos!
Het is alweer even geleden, maar hier ben ik weer, met een hele hoop te vertellen. Als ik graaf in mijn geheugen, is het eerste wat ik me herinner Spaanse administratie die alweer op niets trok. Wie dacht dat het na Danguelos, Oostvogets en Joanna A wel zou beteren, heeft het goed mis. Toen ik langs het secretariaat ging om me in te schrijven op school (de lessen waren intussen al een maand bezig), was ik nergens in het computersysteem terug te vinden. Tot ze opeens 'Oqstvqgels' vonden. Achteraf kan ik er altijd nog wel mee lachen, maar op het moment zelf is het toch even stressen, want er hangt toch altijd verdomd veel vanaf.
Op een zaterdagmiddag zijn we eens naar een Feria geweest. Dat is een soort van Spaanse kermis: kermiskraampjes en marktkraampjes, gecombineerd met heel veel eten. Het was eens leuk om mee te maken, dat zeker wel; maar het stadje zelf, Gibraleón, was absoluut niet de moeite waard.
Twee weken geleden zondag was een dag om naar uit te kijken. Yana kwam op bezoek! Zij is op Erasmus in Sevilla en is een dagje naar Huelva gekomen. We zijn eerst op z'n Spaans gaan ontbijten, met tostadas con tomate en hebben er nadien een gezellige stranddag van gemaakt. Eind oktober nog 30 graden op het strand. Ons hoorde je zeker niet klagen. Het was leuk om haar nog eens terug te zien!
Omdat er een periode van veel bezoek aan zat te komen voor iedereen, besloten we nog eens met z'n allen af te spreken voor wat tapatjes. Een gezellige bende is het hier toch wel, hoor. We hebben ons goed geamuseerd, lekker gegeten en goed gebabbeld. Dan was het eventjes 'afscheid' nemen, want ... Tututututututuuuuummm.. ENZO KWAM! Tadaaaaa!
Die zaterdag vertrok ik met de bus richting Sevilla. Alles verliep natuurlijk weer niet zoals gepland: bus volzet, fout ticket, uur wachten, trage bus, extra lang wachten op aansluitende bus, 50min op de bus richting luchthaven in plaats van 30min en dan natuurlijk geen belkrediet meer hebben. Daar zat ik dan, ongerust omdat ik Enzo niet op de hoogte kon brengen... MAAR alles is uiteindelijk goed gekomen. Eerst hebben we een tof weekendje Sevilla gehad. We hebben lekker de toerist uitgehangen op een tour-bus.Trots als we waren op onze goeie deal, vertrokken we die avond naar de bus voor een 'Romantic tour by night'. Op de brochure stond 21u, dus om 21u stonden we aan de beginhalte klaar. De bus kwam eraan en nog voor we konden opstappen, zei de buschauffeur ons dat ze net klaar waren. Wie ooit het fabeltje heeft verzonnen dat Spanjaarden altijd te laat zijn... Maar we hebben ons niet laten doen, we zijn nog wat gaan rondwandelen en zijn op een gezellig marktje terechtgekomen met leuke muziek en kraampjes. Het was met allerlei specialiteiten van andere landen van over de hele wereld. Een leuke afsluiter van onze eerste dag samen. Zondag was toerist-zijn-dag. Het was een hele leuke dag. 's Avonds was het tijd om naar Huelva terug te keren en heb ik Enzo al even laten kennismaken met 'Huelva by night'.
Maandag had ik een les en Enzo is die mee gaan volgen :) Ik denk dat hij het wel eens leuk vond om te zien, maar voor één keer was het wel meer dan genoeg :) We zijn daarna nog een namiddagje naar het strand geweest. Dinsdag heb ik hem het Parque Moret laten zien en woensdag zijn we naar de zonsondergang gaan kijken op de befaamde 'brug van Huelva'. Dat is een houten brug over het water met uitzicht op (industrie en) wat natuurgebied. Romantiek verzekerd ;) Donderdag zijn we, alweer, op het strand beland. We hebben zeker genoten van de laatste zomerdagen.
Op vrijdag zijn we een dagje naar Córdoba geweest. Om half 6 's morgens stond de wekker al, om om 10u in Córdoba aan te komen. De rit was gelukkig goed verlopen en we waren waar we moesten zijn. We zijn meteen Córdoba ingegaan om het mooie historische stadscentrum te gaan verkennen. Een klein, maar enorm fijn stadje. 's Avonds om half 11 waren we weer thuis. Het was echt de moeite!
Zaterdag hebben we een rustig dagje gehouden. Eerst uitgeslapen en 's avonds zijn we gaan shoppen en hebben we de dag afgesloten met een gezellig etentje aan het water.
Zondag voelden we allebei dat het afscheid weer dichterbij kwam, dus hebben we er nog een leuke dag met ons tweetjes aan het strand van gemaakt. Het was uiteindelijk nog beter weer dan voorspeld en na een fikse regenbui, kwam de zon er weer lekker fel door.
Maandag was het grote afscheid alweer daar. Het was superleuk om mijn schatteke terug bij mij te hebben en hem ook eens te laten zien hoe ik hier leef. Ik mis hem al terug!
Nu is het even schoolwerk inhalen en uitkijken naar het volgende bezoek: donderdag komen de mams en paps, de broertjes en Kath :)
Tot snel met allerlei nieuwe verhalen!
P.S. Ik plaats een van de dagen een link met foto's van de Feria, van Sevilla, Córdoba en nog wat sfeerfoto's van Huelva.
13 - 10 - 2014 : Over school, yoga, Lagos en marktjes ...
Hola a todos!
Het is alweer even geleden, want het is eventjes druk geweest. De schooldagen zijn eigenlijk vrij gewoontjes, dus daar valt niet zo heel veel over te vertellen. Op maandag en donderdag hebben we rustige dagen, maar dinsdag en woensdag zijn heel pittig. Die twee dagen hebben we van 9u 's morgens tot 15u aan één stuk les. Dus da's echt vermoeiend. Het voordeel is dan weer dat we er daarna vanaf zijn én we vrijdag geen les hebben :) We zijn vorig weekend ook nog een dagje naar het strand geweest, niet Punta Umbría, maar Mazagón deze keer.
Donderdagavond hebben we nog eens een tapas-avondje gehouden. We zijn eens de andere richting uit gegaan en hebben weer een nieuw plekje leren kennen. De kans dat we er terug naartoe zullen gaan, is wel vrij klein, want het was een beetje een gekke bedoening. We gingen rustig aan een tafeltje zitten met de kaart en waren aan het wachten tot ze onze bestellingen kwamen opnemen. Na een kwartiertje ofzo hoorden we ineens iemand door een micro roepen. Er stonden een paar mensen recht, gingen weg en kwamen terug met hun plateaus met eten. Bleek uiteindelijk dat het een soort 'Spaanse-fastfoodketen-in-tapas' was. We moesten dus echt zoals in McDonalds gaan bestellen, kregen grote glazen drinken en moesten dan terug gaan zitten en wachten tot ze onze naam afriepen. We hebben dan maar 'Sarah' gebruikt, want met namen als 'Alena', 'Althaya', 'Assia', 'Magdalena' en 'Hanne', zouden we onszelf alleen maar in nesten werken. Al bij al was het eten zeker geslaagd en 't was eens een andere ervaring, maar ik verkies toch nog altijd de traditionele manier :)
Vrijdag was een vreemde dag met veel regen en dreigend onweer. Een beetje een 'voos dagske'. Wat gewinkeld, administratie gedaan, schoolwerk, zo van die dingen. De regen was op een bepaald moment wel echt angstaanjagend (zie foto's). Maar eind goed al goed :)
Mijn verwachtingen voor zaterdag lagen héél hoog. Ik ging voor het eerst yoga doen. En niet zomaar yoga, maar 'yoga en la playa'. Jaja, je leest het goed, ik heb yoga gedaan op het strand. En het was de moeite. Ik ben er nog niet zo goed uit of het een eerste yoga-ervaring was of eerder een yoga-aanvaring; want ik had wel echt mijn ups en downs. Het eerste deel van de yoga was enorm intensief. Anderhalf uur lang fysieke oefeningen doen onder de brandende zon met een hele zee voor je waar je niet in kan duiken en dan een man die hele tijd zit te zeggen 'Denk niet aan de pijn, denk niet aan de pijn.' Makkelijker gezegd dan gedaan, me dunkt. Na anderhalf uur tijd was het dan tijd voor ontbijt. Toastjes met ham, olijfolie of tomaat; fruitsapjes, gewoon fruit. Het was lekker. Maar wat ik niet doorhad, is dat er daarna nog een deel 2 kwam. Hij noemde het 'een minder intensief deel', maar in het begin was het toch nog wel de moeite vond ik. Na een tijdje gingen we meer richting meditatie, wat me toch wel iets beter lag :) Het was een beetje een dubbele ervaring, want het was een super leuke locatie en nadien voelde ik mij wel goed, maar misschien iets te professioneel voor mensen die voor de eerste keer yoga kwamen doen :)
Zondag was het tijd voor mijn eerste echte 'uitstap': een dagje Lagos. En het was de moeite. De busrit duurde een dikke 2 uur, maar het was het zeker waard. Eerst hebben we even op het strand gezeten en geschuild voor een stortbui. Daarna zijn we op zoek gegaan naar het centrum van Lagos. Een klein, maar fijn dorpje met mooie uitzichten. Op de terugweg is de bus nog even gestopt voor een extra uitzicht. Het was een toffe afsluiter.
Vandaag hadden we een dagje vrijaf omdat het gisteren nationale feestdag was hier. 'Día de la Hispanidad'. En we hebben onze verlofdag stijlvol ingezet: we zijn gaan ontbijten. Churros con chocolate y zumo de naranja :) Zeker de moeite, maar ook zeker niks om elke dag mee te beginnen. Omdat we gisteren de hele dag in Portugal waren, hadden we de sfeer van de Día de la Hispanidad nog niet echt kunnen opsnuiven, maar gelukkig duurt een Spaanse feestdag meestal langer dan 1 dag. We zijn naar een middeleeuws marktje geweest hier in het centrum van Huelva. Superschattig en heel gezellig.
Er staan weer een paar nieuwe fotoalbums online: Mazagón, tapas, Spaanse regen, Lagos en Día de la Hispanidad Dit is de link: http://be.fotoalbum.eu/HanneOostvogels
Woensdag was stressdag. Het was voor mij de dag waarop de Bachelorpaper-onderwerpen online zouden komen. Ze zeggen geen uur, enkel een dag en wat de onderwerpen betreft, geldt het 'eerst-is-eerst-principe'. Na 3u wachten, kwamen ze om 12u dan eindelijk online. Om 12.05u was mijn mail naar mijn 'hopelijk-toekomstige-promotor' verzonden en nog geen 2u later had ik al een antwoord dat ik een soort van motivatie mocht sturen en mocht vertellen welke richting ik uit wilde enzovoort. Resultaat: mijn eerste keuze heb ik gekregen! Mijn bachelorpaper zal een vergelijkende studie worden tussen Spaanstalige en Nederlandstalige Dove-reclame en de rol die taal speelt in de aantrekkelijkheid en het overtuigingskarakter van reclame. Joepie :) Estoy muy contenta!
Na al dat goeie nieuws, moest er nog eens iets minder leuk gebeuren, natuurlijk. En dat stond me donderdag te wachten. Overdag was alles nog oké, leuke vakken leren kennen en iets minder leuke, maar in ieder geval een oké dagje. Om 18u had ik nog 'Marketing Operativo' en daar hing wel veel vanaf. Ik had daar echt een vrijstelling voor nodig, omdat dat examen in België in januari valt in plaats van in juni (door miscommunicatie); maar het 'vervangvak' in Spanje is niet evenwaardig aan dat in België. Gevolg? Herexamen in augustus en volledige zelfstudie. Da's niet zo leuk, maar ik heb het er wel voor over, want ik wou dat vak heel graag doen en heb dat nodig om mijn master in Marketingcommunicatie te kunnen doen.
Van vrijdag hebben we ons weekelijks dagje vrijaf gemaakt :) Maar om eerlijk te zijn, er zijn ook echt geen interessante vakken op vrijdag. Jammer, seg :) We hebben zeker niet stilgezeten! Om ons op school te kunnen inschrijven, moeten we een ziekteverzekering hebben en ons aanmelden bij een van de 'huisdokters' hier. Ieder deel van Huelva heeft zo zijn gezondheidscentrum. En je kan het al raden, zeker? Wij zaten in het verkeerde. Eerst een dik kwartier staan aanschuiven, dan aan die balie komen, heel je uitleg doen en dan na 5min 'ahja, maar waar wonen jullie? ahja, da's niet hier hé' en 'ahja, je hebt nog een kopie van je paspoort en je European Assistance Card nodig en je moet deze papieren nog invullen'. Rustig Hanne. Diep in en uit ademen. Het is hier helemaal geen 30 graden, Spanje is niet ongeorganiseerd, Spanje is leuk, iedereen heeft hier gewoon veel geduld, het is niet zo erg. Een uur later was alles zo ongeveer wel in orde.. Denk ik..
's Avonds konden we alle stress er laten uitwaaien op de boottocht. Team Belgium was aanwezig en het was heel gezellig. Er waren plateaus met fruithapjes, drankjes, goei weer en mooie uitzichten. We waren weer helemaal 'zen' nadien.
