Vandaag kon het geluk niet op! Ik heb in het Spaans kunnen vragen of ik donderdag en vrijdag verlof kreeg wanneer Gert komt. Maria vroeg mij van wanneer tot wanneer hij naar hier komt. Ik zei van maandag tot en met vrijdag. Tot mijn verbazing zei ze dat ik de hele week mocht thuis blijven. Dat ik ervan moest genieten en dan ik toch niet moest komen werken als mijn vriend hier was. Dus ga ik die week enkel maandag gaan werken omdat hij pas om 16u30 in de luchthaven toekomt De dag dat hij hier toekomt is het ook Sant Jordi. Dit betekend een soort van 2e Valentijnsdag. Maar met een echte traditie aan verbonden. De vrouw moet op die dag aan de man een boek geven en de man moet aan de vrouw een roos geven. Blijkbaar word er hier op die dag ook wel goed gevierd, ik ben benieuwd hoe het gaat lopen. Maar ik kijk vooral naar die dag uit omdat ik Gert dan eindelijk zal terug zien na 13 weken wat toch wel heeeeel erg lang is vind ik. Het staat ook vast dat we zaterdag (nadat Gert weg is) we met de studenten naar Ibiza gaan voor het verlengde weekend. Ook daar ben ik benieuwd naar wat dat zal worden. Deze avond vertrek ik dan voor een weekend naar Madrid. Daar zal ik Lien terug zien. Dat is al geleden van toe ik haar zag op mijn afscheidsfeestje. Zij zit nu in Madrid voor stage te doen, ook zij is helemaal alleen naar daar gegaan. Zij trekt zich aan de gedachte op dat ik het alleen heb aangekund dus dat zij dit ook kan. Het doet wel deugd om dat te horen. Het wordt wel eerst nog een zware busrit voor we aankomen in Madrid, hopelijk lukt het een beetje voor te slapen.
Na een veel te korte nacht moest ik alweer opstaan. Mijn schoenen en jeans broek waren nog steeds nat, ook de mouwen van mijn jas waren nog vochtig. Toen ik buiten kwam zag de lucht er niet al te goed uit, het was vrij donker. Hopelijk geraak ik droog op mijn stage. In La Garriga blijf ik normaal nog even aan het station zitten omdat ik anders veel te vroeg ben op mijn stage, maar vandaag heb ik mij gehaast dat ik op mijn stage was. Gelukkig dat ik dit gedaan had want om iets voor 10uur kwam de regen weer met bakken uit de lucht. In België zou je zeggen, ja dit is voor de hele dag. Hier is dit heel anders. Toen ik gedaan had met werken om 14u30 was de lucht weer helemaal blauw en scheen de zon opnieuw. Het slechte weer was voorbij. Hopelijk weer voor even lange tijd als ervoor. Gelukkig dat het niet meer regende, zo konden ik en Seppe toch gaan lopen vandaag en ik had er zin in. Ik zit nu op het punt dat ik echt wil gaan lopen en dat ik mijn moed niet meer bij elkaar moet rapen. Vandaag zijn we met de vespa tot aan de zee gereden en daar naast het strand gaan lopen. Veel betere lucht dan in het midden van het stad. Ik had alleen weer veel meer last van mijn voet. De pijn ging nu ook telkens door naar mijn scheenbeen en knie. Ik had echt geen zin om nu terug te moeten stoppen met sporten. Net nu ik goed bezig ben. Maar dit weekend zal ik al niet lopen aangezien ik in Madrid ben en daar niet ga lopen. Dus we zien maandag wel hoe het gaat. Vandaag ben ik ook te weten gekomen dat onze familie gisteren een Devillé rijker is :) Jonas is geboren. Het kindje van mijn neef Steve en Wendy. Het zal raar zijn als ik terug thuis ben want dan is het al bijna 3 maanden en dus niet meer echt een kleine baby. De familie Devillé krijgen ze niet klein :)
Ik was al iets minder moe, maar het slapen loopt niet echt vlot, ik word veel wakker en een half uur voordat mijn wekker gaat word ik ook al wakker. Als ik dan echt moet opstaan geraak ik er niet uit. Op de stage was het opnieuw bestellingen klaarzetten. Ik vraag mij af wanneer ik eens zelf mag schminken want ik kijk er toch wel naar uit. Ik leer ook wel door haar bezig te zien, maar zelf schminken is dan toch weer iets leuker. Mama heeft mij ook vandaag laten weten dan het dus vast staat dat zij en Anja dan toch niet meer komen. Het is veel te duur het weekend dat ze allebei kunnen en de eerste week van juni zal ook niet lukken aangezien het dan niet echt de moeite meer is omdat ik dan de 3e week al thuis ben. Jaja de tijd vliegt! Ik zal blij zijn als kris hier is volgende week. Met haar kan ik ook heel goed praten en het dan gaat de tijd nog sneller gaan. s Avonds is Seppe mij komen halen en zijn we samen naar een bar gegaan schuin over het appartement van PJ en Jana. Daar speelde deze avond een klein groepje op. Het was best gezellig, wel een kleine bar. De vrouw die zong in het groepje had echt wel een goede stem, alleen spijtig dat ze geen micro had, want het was vrij stil. Vandaag had het al bijna heel de dag goed geregend, laat ons zeggen, gegoten! Deze avond zag het er vrij goed uit, de lucht was bijna helemaal blauw op een paar wolken na. Maar toen ik en Seppe opnieuw met de vespa wouden vertrekken begon het opnieuw te gieten. Het was geen doen om er zo door te gaan, dan waren we allebei klets nat. Dus zijn we nog even bij Jana en PJ gegaan op het appartement, met de hoop dat het zou minderen. Maar helaas, dat deed het niet. Het werd alleen maar erger. Ik had echt geen zin om te blijven, ik wou thuis in mijn bedje gaan slapen en morgen op mijn gemak mij klaarmaken om te gaan werken. Dus ben ik daar vertrokken met een vuilzak over mij waar we gaten hadden ingeknipt en zo ben ik dan te voet naar het appartement gegaan. Het was wel goed aan het donderen en bliksemen dus heb ik mij toch even aan de kant gezet en gewacht tot de donder en bliksem weg was. Dan weer snel door gestapt. Toen ik in de straat kwam van het appartement zag ik een man ook met een vuilzak aan. Het eerste wat hij zei toen hij mij zag was, Hé mi amiga! Dan heb ik snel de vuilzak in de container gegooid en binnen gegaan. Toen ik mij daar in de spiegel zag, dacht ik onmiddellijk, wat een verzopen kieken staat hier. Ik kon mijn haar wel uitwringen. Mijn schoenen waren zo nat dat het leek alsof ik aan het soppen was. Snel alles op de verwarming en er onder gezet, mij afgedroogd en in mijn warm bedje gekropen.
De moeheid blijft in mijn lijf zitten. Op de stage was het opnieuw een normale dag, bestellingen klaarzetten, Gelukkig ging de tijd snel voorbij en was het snel 13uur. Ik was aan het twijfelen om te gaan lopen omdat ik heel moe was en het weer was ook niet al te best. Maar Seppe ging mij komen halen met de vespa en dan gingen we samen naar de Montjuïc rijden en daar dan een toertje lopen. Het was best wel zwaar, eerst trappen als opwarming en dan nog bergop, ja ik voelde het aan de beentjes. Maar nadien deed het weer zo goed dat we het hadden vol gehouden, hoe zwaar het ook was! We hadden net op tijd gedaan want toen we terug met de vespa vertrokken begon het te regenen. Het zag er al een hele dag heel grijs uit dus het moest wel eens beginnen met regenen. Ook de kabinetjes die aan de kabelbaan hangen gingen van links naar rechts van de hevige wind. Wel nog gevaarlijk want er was zelfs eentje tegen de paal gebotst. Gelukkig zat er niemand in. s Avonds heb ik dan nog wat zitten praten met mama op skype, de kans is klein dat ze toch zou komen met Anja aangezien het heel duur is wanneer ze allebei kunnen. Maar misschien dat ze met Heidi naar hier komt voor een weekje, laat ons hopen. Het zou wel echt super zijn moest dat zo zijn. De 3 vrouwen samen. Ik zie het in ieder geval wel al zitten!
Op de stage was er opnieuw een cursus, er was niet zo veel volk, ik wist eigenlijk niet goed voor wat de cursus diende. Ik kwam toe en moest mij onmiddellijk ontschminken en mijn haar werd ook onmiddellijk gedaan. Ik dacht echt, niet opnieuw een fotoshoot! Daar had ik echt geen zin in. Nadat ik helemaal klaar was hebben we wat koekjes gegeten en is ze nadien bij het echte model begonnen. Dan mocht ik eindelijk nog eens kijken hoe ze te werk ging. Nadat zij klaar was, was het tijd voor de fotoshoot, deze keer niet van mij maar van het echt model. Wat een verandering als ze achter de camera staat, echt super! Ja ze kan er echt wel iets van. Deze keer gingen de fotos ook echt dienen om af te drukken en er reclame mee te maken en op te hangen waar de klanten ze zullen kunnen zien. Het was wel leuk om eens een fotoshoot mee te maken van dichtbij. Ook Maria had haar eisen. Ik dacht dat het een hele dag was de cursus maar tegen 14uur was iedereen al weg. Deze keer ben ik dan alleen met Maria en Teressa gaan eten. Opnieuw een voorgerecht, hoofdschotel en dessert. Deze keer had ik als hoofdschotel biefstuk gekozen, het was al geleden van toen ik er in België had gegeten. Maar hij was helemaal niet lekker! Heel veel olie of iets anders viezigs dat er op lag. Gelukkig waren er een beetje frietjes bij die wel nog meevielen. Hoewel een beetje mayonaise of andalouse had ook wel gesmaakt daarbij. s Avonds kon ik dan weer niets meer eten aangezien ik nog steeds geen honger had van het vele eten van deze middag. Gert heeft vandaag ook eindelijk zijn vliegtickets besteld om nog eens naar hier te komen. De laatste week van april, eindelijk! Het zal zo snel voorbij gaan, want als hij weg is dan is het nog maar een dikke maand en dan zit het hele avontuur er al op. Ook Isa heb ik vandaag nog eens gezien op skype. Ze ging bij mama en papa gaan slapen, ze is al zo hard veranderd en zo veel praten. Gelukkig herkent ze mij nog steeds. En ondertussen is de laatste nacht van het carnaval ook alweer aangebroken.
Eerst nog een zalig uitgeslapen, want dat kon ik wel nog eens gebruiken. Hoewel als ik het nu zo bekijk heb ik helemaal niet lang geslapen, om 6uur ben ik in slaap gevallen en tegen 13uur was ik dan wakker. Dus niet echt uitgeslapen. Maar het is zo zonde om hier in u bed te blijven liggen als je buiten de zon ziet schijnen. Dus mij dan komen opfrissen op mijn appartement en dan terug naar Pieter-Jan en Jana vertrokken, dan zijn we samen naar het Ciutadella park gegaan en daar genoten van de zon. Het was er wel vrij druk, om de 10 minuten kwam er wel een man vragen, cervesa, cola, agua, Fanta. Op de duur word je daar echt lastig van! Zeker als je zalig ligt te genieten in het zonnetje. Zeker omdat ze dan zagen dat je drinken had. Het is wel super om daar op u gemak te liggen maar heel op mijn gemak lag ik daar toch ook niet met die mannen met hun cervesa, die zijn niet echt te vertrouwen, je moet altijd alles goed in het oog houden van u spullen. Dat vind ik hier wel jammer. In België moet je dat ook wel doen maar hier is het nog 10X erger. Nadien ben ik dan eens gaan kijken hoe het was met Sophie, zij was niet meegekomen naar het park aangezien ze aan haar stagecase wou verder werken. Daar nog wat zitten praten en dan naar het appartement gekomen. Pizza in de oven en verder werken aan mijn blog :) Deze avond zal het ook niet te laat worden want morgen word het weer een zware dag. Morgen is het op de stageplaats weer een cursus dus opnieuw een hele dag blijven. Ik hoop dat het meevalt en dat ik niet te moe ben. Deze morgen heb ik ook super goed nieuws gekregen, Stijn heeft eindelijk goedkope tickets gevonden om naar hier te komen in de paasvakantie. Wat wil zeggen dat ik bijna 3 weken aan een stuk bezoek heb. Echt super want dan gaat de tijd snel voorbij en zal Gert hier ook snel zijn.
Vandaag begint in België carnaval. Het is toch wel raar om er niet bij te kunnen zijn na zoveel jaren. Maar er volgen nog zoveel jaren. Maar toch mijn gedachten zullen de komende 3 dagen toch wel veel in Halle zijn. Gelukkig ben ik niet alleen dat normaal elk jaar naar carnaval gaat en dit jaar ook hier zit. Dus we konden met zijn tweeën een beetje denken aan carnaval. s Morgens heb ik dan eindelijk eens goed kunnen uitslapen, wat echt goed deed en het was nodig ook. Nadat ik dan mijn uurtjes die ik in de week te weinig had geslapen had ingehaald, heb ik mij aangekleed en met volle moed gaan lopen. Het was wel weer raar om alleen te moeten gaan lopen. En het was ook wel nog een zware training, maar niet opgeven is mijn motto :) Nadien heb ik nog wat aan mijn blog gewerkt en mijn haar ook eens onder handen genomen, want nu dat het gekleurd is zag je nog harder dat mijn punten gesplitst waren. Heb ik mezelf maar eens helemaal in orde gebracht. En nadien mij dan klaar gemaakt, niet om zoals elk jaar naar het carnaval te gaan maar om deze avond met Pieter-Jan, Jana en Sophie naar een flamencoshow te gaan. Sophie en Jana hadden gratis tickets gekregen en mochten elk iemand meenemen en wij waren de gelukkigen. Als dat niet lief was. Vooral omdat we voor de show uitgebreid mochten genieten van een heerlijk buffet en a vollenté drank. Wij als studentjes zaten daar tussen allemaal oudere mensen die vrij veel geld zullen hebben om dat te betalen want normaal was het voor een ticket 70, voor het eten en de show. We hebben er met volle teugen van genoten, zeker omdat het gratig was. Het was wel de moeite en ook eens leuk om dit mee te maken. Ja, flamenco het is een dans waar pit in zit. Nadien was het plan om een fout feestje op te zoeken zodat we onze carnaval toch een beetje konden vervangen, maar dit is niet echt goed gelukt. Waar we dachten dat er een feestje was, was er eigenlijk niet echt iets te doen. Wel veel volk maar niet veel ambiance. Dus zijn we dan naar een andere bar gegaan maar het was ook niet veel meer aangezien hier ook de meeste bars sluiten om 3uur. Enkel de zalen blijven langer open maar dan moet je weer zoveel ingang betalen en betaal je ook vrij veel om er iets te drinken. Dus zijn we dan maar naar huis gegaan. Ik ben meegegaan met Pieter-Jan en Jana en daar hebben we een poging gedaan om een film te kijken maar die is niet echt gelukt. De film was nog niet lang bezig of ik lag al in slaap. Typisch ik.
Deze nacht heb ik heel slecht geslapen, slechte droom gehad die ik zo snel mogelijk wil vergeten. Deze morgen was ik nog zieker dan gisteren, mijn neus raakt steeds vaster. Gelukkig is het dit weekend kalmer aangezien de rest aan hun stagecase gaat werken en we dus niet echt veel gepland hebben. En het belangrijkste, ik kan uitslapen. Vandaag was het op mijn stage zowat een ramp. Ik wou me bezighouden met alle bakjes (van de producten) in de juiste volgorde te zetten, zodat het makkelijker ging zijn als ik een product zocht. Dus begon ik meer met schuiven en tillen. Tot dat ik op een moment net iets te veel bakjes op elkaar had opgenomen en ze allemaal op de grond vielen wat een hels lawaai maakte en waardoor al de doosjes op de grond door elkaar lagen. Vloeken dat ik deed. Teressa kwam eens kijken wat er aan de hand was, ik legde haar dan uit wat ik aan het doen was. En toen zei ze mij dat de bakjes zo stonden omdat er een deel bij de ene firma moet besteld worden en het andere deel bij een andere firma moet besteld worden. Dus al het werk voor niets dacht ik. Maar ze zei dat het geen kwaad kon, dat ik het maar moest zetten hoe ik wou en nadien gingen we de bakjes van de ene firma er uithalen en terug op zijn plaats zetten. Dat was mijn eerste blunder van vandaag. Toen ik dan vertrok op de stageplaats moest ik de vuilbakken in de container gaan doen. Toen ik daar dan was dacht ik, shit, mijn gsm ligt nog op de stage (tweede blunder van vandaag) dus dan snel terug gelopen en aangebeld, gsm genomen en toen zag ik dat ik mijn trui niet meer in mijn handen had. Ik was aan het denken, waar heb ik die nu weer achter gelaten. Ik had hem laten vallen aan de containers, dus opnieuw teruggelopen naar de containers en mijn trui lag er gelukkig nog. En dat was mijn derde blunder van vandaag. Op de trein heb ik dan extra opgelet dat ik niets vergat en dat ik afstapte waar ik moest afstappen. Want vandaag was het een dag waar er blijkbaar alles kon mislopen. :) s Avonds zijn we dan met zijn allen gaan paella eten voor Seppe zijn verjaardag, hij verjaard wel pas zondag maar morgen gaat hij naar huis om daar iedereen te verassen. Dus hebben wij het hier vandaag gevierd. Ook Ruben was er niet bij aangezien hij naar Valencia vertrok deze avond, het is daar dit weekend een soort carnaval ook met grote praalwagens en van die dingen. Ik dacht ook nog te gaan maar niemand anders ging mee dus zal het voor een volgende keer zijn. Voor de rest hebben we het die avond heel rustig gehouden, na de paella nog iets gaan drinken en dan naar het appartement gegaan, iedereen was heel moe. Het vroeg gaan slapen ging mij goed doen.
Ik begin weer ziek te worden, veel niezen, neus die vast zit, gevoelige klieren, Ik weet niet van wat het komt. Ofwel is het van het stof dat hier is, aangezien het al lang niet meer geregend heeft hangt er veel stof in de lucht, ofwel is het omdat het hier s morgens warmer is dan op mijn stageplaats en s middags is het warmer en geen wind op mijn stageplaats en hier is er dan weer wel wind. Ik zit ook al een paar dagen te twijfelen van mijn haar te kleuren, aangezien ik een enorme uitgroei heb :) Ik heb het al niet meer gekleurd sinds de laatste keer in België. Dus echt al heel lang voor iemand die kapster is. In België zou ik nooit zo lang durven rondlopen met zon uitgroei, zou ook geen goede reclame zijn. Dus heb ik snel naar Sophie een smsje gestuurd om te vragen of ze het zag zitten om vandaag mijn haar te kleuren. Eerst ben ik dan met Seppe gaan lopen, hoewel ik wel super moe was maar toch heb ik doorgezet en achteraf was ik blij dat ik dat gedaan had want het doet zoveel deugt nadien. Toen ik op het appartement toekwam heb ik dan snel eten gemaakt voor mij en Sophie en hebben we eerst gegeten en nadien heeft ze dan mijn haar gekleurd. Ik was wel benieuwd en had eigenlijk vooral schrik dat het vrij donker ging zijn. Sophie had vooral schrik dat ze het niet ging goed doen. Maar uiteindelijk heeft ze dit heel goed gedaan, en valt de kleur ook super goed mee. Hoewel ik het niet erg zou vinden moest het nog wat afbleken, wat wel het geval zal zijn met de zon. Ik was blij dat ik het eindelijk gekleurd had. Dit kleurtje gaan we nu laten, zo kan mijn haar op het gemak weer gezond worden. Na 2 jaar mijn haar te kleuren mag dit ook wel eens. Het was wel weer even wennen aan de bruine kleur, maar er zit nog steeds een schijn in :) Ik ben benieuwd naar de reacties op mijn stage en van de anderen.
Hier de beloofde foto's van de fotoshoot en ervoor, van vorige week.
Vandaag, binnen 3 maanden zit ik al terug in België, wat vliegt de tijd! Het is toch met een dubbel gevoel dat ik daarnaar kijk hoor, zeker omdat het nu echt aftellen wordt en ik het hier goed gewoon ben aan het worden. Maar ik mis ook iedereen heel hard! Ik zal nu nog meer genieten dan in het begin. Want het zal sneller voorbij zijn dan ik denk. Ook omdat er nog heel veel bezoek zit aan te komen. Vandaag was het niet echt mijn geluksdag, het ging niet zo goed vandaag, ik was het liefste alleen op mijn gemak maar Sophie had mij dan toch kunnen overtuigen om naar buiten te komen. Toen ik uiteindelijk klaar was om voor te gaan en ik dan de deur in het slot liet vallen merkte ik dat mijn sleutels nog in mijn kamer lagen. Ik wist dat Marta nog binnen was dus belde ik aan de deur, na een kwartier te bellen heb ik het opgegeven. Ben ik naar buiten gegaan en heb ik daar nog eens geprobeerd maar ik kreeg geen reactie. Dan ben ik maar vertokken tot bij Pieter-Jan en Jana waar Sophie ook was. Daar heb ik mijn gedachten dan kunnen herzetten door met de kaarten te spelen, deze keer Mannilen. Tegen 22uur ben ik dan terug naar het appartement vertrokken met veel moed. Gelukkig moest ik deze keer niet 20 keer bellen eer ik antwoord had, na 3 keer kwam Leti de deur open doen. Ze zei me dan dat ze mij haar nummer ging geven voor het geval dat het nog eens ging voorvallen. Ik hoop van niet. Het was echt mijn dagje niet vandaag.
Ik zal blij zijn als het weekend is dat ik eindelijk kan uitslapen. Maar vandaag troosten ik mij met de gedachte dat ik maar 3 uurtjes moest werken. Toen ik terug in Barcelona toekwam heb ik mij op de banken aan placa Universitat gezet, heerlijk in de zon en na een tijdje heb ik mij daar ook neergelegd. Het was weer zalig genieten. Hopelijk blijft het hier heel de tijd zo, zonder regen. Ja, daar kan ik best aan gewoon worden. Regen is nergens goed voor. Of toch een beetje, om minder stof te hebben. Maar dat is dan ook het enige. Dus dan heb ik liever meer stof en minder regen. Tegen 17uur ben ik dan voor de eerste keer met Seppe gaan lopen. Het is ons uiteindelijk dan toch nog gelukt. Tijdens het lopen probeerden we wel wat te praten, maar lang kan ik dat ook niet volhouden. Het was wel leuker om niet alleen te moeten gaan lopen en donderdag hebben we terug afgesproken om te gaan lopen. Ik hoop dat we dit goed volhouden. Hoewel we het binnen een paar weken wel wat later zullen doen doordat de temperatuur hier toch wel begint te stijgen. Onderweg zagen we een thermometer die aangaf dat het 26 graden was. Ik weet niet goed of ik het moest geloven maar het was toch wel even verschieten. Lopen is eigenlijk echt wel goed om alles te kunnen vergeten, gewoon te lopen en aan niets anders te denken. Het is wier wel soms lastig aangezien er veel verkeerslichten zijn en we dan af en toe aan een verkeerslicht rondjes zaten te lopen. Het zal niet echt een zicht geweest zijn maar zo bleven we toch in beweging. Nadat ik een douche had genomen heb ik niet veel meer gedaan, nog even op internet en dan was het alweer tijd om te gaan slapen, de tijd vliegt hier voorbij.
Opnieuw vroeg opstaan, opnieuw moeilijk om op te staan. Deze avond proberen iets vroeger in bed te kruipen. Op de trein was het ook zo moeilijk om mij wakker te houden. Elke keer dat ik in de trein zit vallen mijn ogen toe en is het moeilijk om ze open te houden. Zeker als ik iets aan het lezen ben. Op de stage waren dan alle producten toegekomen. Wat een chaos! Eerst de meeste dozen open doen en dan de dringendste bestellingen afmaken zodat deze klaar stonden om met de leverancier mee te geven. Maar het waren alle bestellingen door elkaar dat ik er op de duur niet meer aan uitkon. En soms zei Teressa iets tegen mij dat helemaal niet zo van belang was maar dat ik het ook niet helemaal snapte wat ze bedoelde. Op het einde van de dag kon ik geen witte piepschuim meer zin. In elke doos zitten er producten en wordt de lege ruimte gevuld met van die witte letters. Overal lag het er vol mee. Ik werd er gek van. Ik was blij toen het 14u30 was, tijd om met de trein terug te keren naar Barcelona. Daar heb ik dan mijn kamer gekuist en nog wat met Gert op skype gezeten. Pieter-Jan kwam na zijn werk dan naar hier om zijn haar te laten knippen. De eerste keer dat ik iemand anders zijn haar knip sinds ik hier ben. En dan zijn we samen vertrekken met een zak vol eten tot bij Sophie want daar ging ik mijn specialiteit maken, rarararararararara :) Uiteraard Bakske kots Ze waren benieuwd wat het ging zijn en vooral of het er ook zo slecht ging uitzien dan hoe ik het noemde :). Toen uiteindelijk het eten klaar was vonden ze dat het er nog vrij goed uitzag. Dat het er niet echt uitziet als kots, maar dat is nu eenmaal de chiro naam dat wij eraan geven en iedereen weet waarover we het hebben en hoe lekker het wel niet is! En dat vonden zij ook, dat het heel lekker was. Ik heb er weer zoals gewoonlijk veel te veel van gegeten. Het kleine restje dat er nog over was heb ik dan meegenomen om er morgen nog een keer van te kunnen genieten. Het was al snel heel laat dus het op tijd in bed kruipen was niet voor vandaag, dan zullen we morgen maar een tweede poging ondernemen.
Het 'bakje kots' waarover ik het telkens heb maar dan met gekleurde pasta.
Zondag morgen, veel te weinig geslapen en veel wakker geworden. Maar het was wel een super leuke dag vandaag. Eén van de dingen was dat ik na een lange tijd meter en peter Rink, meter zuun en peter beneden heb gezien. Wat wel deugd deed om hen nog eens terug te zien en te horen. Vandaag heb ik ook voor de eerste keer gedacht, IK GA HET HIER ECHT MISSEN! 3 Maanden geleden dacht ik niet dat ik dat ooit ging zeggen. Doordat Seppe en Ruben bij een bedrijf werken die vespas verhuren konden we vandaag met de vespa naar de Montjuïc gaan en daar lekker gezellig in de zon gaan picknicken. Het was echt super goed weer vandaag. Met de vespa ging het toch wel iets sneller dan dat ik met mama en papa te voet ben gegaan, hoewel vanaf dat we op de berg zaten voelde we toch ook dat hij aan het trekken was :). Toen we dan boven een mooi plekje hadden gevonden met mooi uitzicht zijn we ons daar dan gaan neerzetten en genoten van al het lekkers in het zalige zonnetje. Toen we dan wouden vertrekken had ik nog een mooi plekje gezien waar ik een foto kon trekken van het mooie uitzicht. Maar ik ben nooit tot aan dat plekje geraakt aangezien ik eerst een foto trok van de rest die naar de vespas aan het stappen waren en nadien draaide ik mij om en knalde ik tegen een boom, ja dat was wel even verschieten. En vooral omdat mijn beige broek onder de rode wijn zat. Het was wel grappig aangezien ik ervoor nog zei dat ik wel nog kon recht lopen, blijkbaar kon ik nog iets te recht lopen. Op de terugweg zijn we dan nog gestopt aan het Olympisch dorp, W hotel en zijn we ook eens de brug over gegaan tot aan de andere kan van het water. Toen ik dan op het appartement toekwam heb ik dan snel mijn broek ingewreven met het product voor vlekken en snel in de wasmachine gestoken. Toen ik hem er dan om na 2uurtjes uithaalde was ik toch wel blij dat alle plekken eruit waren. Aangezien dit mijn enige lichte broek was die ik hier heb tot nu toe, al de rest moet nog toekomen met het bezoek dat eraan komt.
Er zijn nog meer foto's maar die kan je vinden op facebook. Ze geraken er hier allemaal niet op.
Op de stage was het nog steeds hetzelfde, halve bestellingen klaarzetten. Ja, ik zal blij zijn dat het maandag is, dan zal het wel even druk zijn maar liever zo dan dat ik niet weet wat ik moet doen. Ze waren wel blij met de appelcake die ik mee had, ze vonden hem heel lekker :) Ik moest toch eens iets terug doen é voor al die traktaties die ik al had gekregen. Vanavond had ik ook niet veel zin om iets te doen, eigenlijk meer zin om gewoon rustig een filmpje te kijken. Ook omdat mijn eten op mijn maag lag. Maar toen ik dan bij Jana aankwam en iets had gedronken ging het al ietsjes beter. Ik was wel vrij moe maar uiteindelijk ben ik dan toch nog mee gegaan naar een bar en nadien naar een feestzaal. Ik heb me goed geamuseerd deze avond en er zijn veel deals gemaakt tussen mij en Seppe, nu nog zien of we er ons allebei zullen aan houden. Eén van de deals was dat we samen gingen gaan lopen, aangezien we allebei het probleem hebben dat we dat wel willen doen maar dat het moeilijk is om dit alleen vol te houden dus probleem opgelost, we gaan nu samen lopen. De tweede deal was dat we morgen gingen beginnen, ik ben benieuwd, als er geen goed excuus is dat we niet kunnen wordt het trakteren aan iedereen. Hopelijk houden we het allebei vol, zou wel mooi zijn! Maar of het we morgen zullen starten met al die beloftes is nog een groot vraagteken aangezien het vrij laat (of moet ik vroeg zeggen) was vandaag eer we in ons bed lagen.
Vanmorgen had ik niet veel zin om op te staan. Uiteindelijk ben ik dan toch maar opgestaan, snel iets gegeten mij klaar gemaakt en naar het station vertrokken. Daar heb ik dan nog een half uur op mijn trein moeten wachten want er was super veel vertraging op het spoor waar mijn trein komt. Het is hier nog erger dan in België! De treinen zijn hier NOOIT op tijd! Gelukkig was ik nog op tijd op mijn stageplaats geraakt. Daar heb ik dan sleutelhangers die bij de nieuwe collectie van de make-up horen ingepakt voor te kunnen bijgeven als cadeau als ze iets kopen van de nieuwe collectie. Dan heb ik ook vrij veel bestellingen al moeten klaarzetten wat ik kon maar ook niet alles aangezien er veel producten niet meer zijn en deze komen dan maandag opnieuw binnen. Maar zo staan ze al grotendeels klaar. Toen het tijd was om terug naar Barcelona te vertrekken was het zalig weer buiten. De zon gaf goed veel warmte, geen wind, echt genieten. Telkens als ik op de trein zit te wachten schrijf ik ook in mijn dagboek dat ik van Michaël, Sylvia, Heidi en Joeri heb gekregen. In België zou ik nooit in een dagboek schrijven waar anderen het zouden kunnen lezen maar hier zullen ze er toch niets van begrijpen. :) Toen ik toekwam in Barcelona was er daar iets meer wind maar in de zon was het zalig, heb ik mij daar in het zonnetje gezet en ondertussen in de trotter zitten kijken welke stadjes ik nog zou kunnen bezoeken, ik heb een lijstje gemaakt wat ik nog allemaal wil doen voor ik wegga. Ik zal wel stilaan aan mijn lijstje moeten beginnen anders zal er niet veel van komen. Nadien zijn Sophie, Jana en Pieter-Jan er komen bij zitten in het zonnetje. Tegen 18uur ben ik dan naar het appartement vertrokken en zij blijven wachten op een vriendin die voor een paar dagen naar hier kwam, iemand die ze vorig jaar hebben leren kennen in Madrid. Hier heb ik mij dan klaargemaakt om nadien te gaan eten met Eli, Xenia en Alba (de meisjes van op mijn eerste stageplaats) Ik had voor hun een grote doos Mercikes mee en een kaartje waar ik, met behulp van Sophie en Jana, een kleine bedanking had opgeschreven. We zijn dan samen naar een typische Spaanse bar gegaan. Al de tapas stonden op de toog en daar kon je dan nemen wat je wou, eerst waren het koude tapas en nadien warme. Als je daar tapas at was het ook aan de bar dat je deze alleen kon eten, niet gewoon aan tafel. Ja een typisch Spaanse sfeer, wel vrij druk maar lekker en gezellig. Ook van hun had ik een cadeautje gekregen, een massagekaars, 2 gezichtsmaskertjes en thee. En dan nog een leuk kaartje dat ik hier al aan de muur heb gehangen. Om toch nog iets te kunnen betalen zijn we nadien nog iets gaan drinken in een bar iets verder en daar hebben we nog wat fotos genomen om toch één foto te hebben van hun. Deze avond heb ik ook zo goed als alleen Spaans gepraat. Toen ze zeiden dat ik al goed Spaans sprak gaf mij dit wel een duwtje om nog meer mijn best te doen, het doen zo veel deugt om te horen dat ik vooruitgang maak en zij kunnen dit het beste weten :)
Hier boven mijn 3 'oud' collega's: vlnr: Eli, Xenia en Alba
Op de stage was het een beetje saai, tekens heb ik halve bestellingen moeten klaarzetten aangezien veel producten er niet meer zijn. Maandag komt er een hele lading met producten binnen en dan kunnen we alle bestellingen afmaken en opsturen. Ondertussen is het dus half werk doen. Teressa is wel een beetje een rare, ik denk steeds dat ze het tegen mij heeft maar eigenlijk praat ze vaak tegen zichzelf. Tja rare mensen moeten ook een plaatsje krijgen op de wereld é :) Toen ik dan op het appartement toekwam ben ik dan eindelijk aan mijn appelcake begonnen, tot ik plots zag dat ik niet genoeg boter had dus heb ik het in 3 moeten delen mijn recept :) Op een gegeven moment dacht ik, dit komt echt niet goed maar toen ik van het deeg proefde was het wel lekker. Dan mijn klein beetje deeg in de mega bakvorm doen. Ik had alles mooi op één vierde gelegd van de bakvorm. Maar uiteraard, daar had ik dan weer niet over nagedacht, door de hitte van de oven liep het deeg beetje verder uit tot in de helft. Op een klein kwartier was mijn cake klaar, aan de rand een beetje verbrand doordat het daar dun was maar voor de rest, super! s Avonds ben ik met Pieter-Jan, Jana, Seppe en Ruben naar cientos montaditos gaan eten. Je kan daar op woensdag alles aan 1 krijgen. Het zijn allemaal minibroodjes met kip, zalm, tortilla, Lekker maar super veel volk, dus altijd goed op tijd gaan als je er een goed plaatsje wil. Een aanrader op woensdag maar op andere dagen vind ik het toch maar duur voor wat je krijgt. Morgen ga ik dan met mijn collegas van op mijn eerste stageplaats gaan eten, ik ben benieuwd wat het zal worden en vooral, over wat ga ik in godsnaam praten :)
Om 11uur toch eerst een checken of Seppe al wakker en klaar was om te gaan lopen. Zoals ik dus dacht, hij was nog veel te moe en haakt al af van de eerste dag. Dus ben ik maar alleen gaan lopen, eerst is het even mezelf dwingen maar nadien ben ik zo blij dat ik heb doorgezet en toch ben gaan lopen, dan voel ik mij duizend keer beter. Seppe wil pas maandag of dinsdag beginnen met lopen, niet in het weekend. Hoewel het wel zijn eigen idee was om dan te beginnen :) Nadien had ik dan afgesproken met Sophie, Jana en Jasmine om naar Gracia te gaan. Daar zouden we naar de leuke winkeltjes gaan die ik was tegengekomen met Marijke toen we naar het tapas restaurant aan het stappen waren. Uiteindelijk hebben we deze niet onmiddellijk gevonden dus hebben we de grote straat dat uitkomt op Placa Catalunya. Eigenlijk de straat met de dure merkwinkels. Waar ik en Jana bijna zijn omvergereden door eerst een brommer, die op een haartje naast ons is gereden in volle snelheid en nadien oog in oog met een taxi die in volle snelheid op ons afkwam. Tuteren doen ze hier wel als het voor hun groen is en er toch mensen oversteken maar hun snelheid minderen dat niet. Ja, het was inderdaad rood voor ons maar we waren zo druk aan het praten dat we dat niet doorhadden totdat natuurlijk de brommer tuterde. Ja dat was toch wel even verschieten. Nadien zijn we samen met Seppe en Ruben van een heerlijk menu gaan genieten in de Macdonald :) Hoe hard heeft mij dit gesmaakt. Als ik terug ben in België ga ik sowieso frietjes van de frietuur gaan eten. Waarschijnlijk pas vrijdag samen met Gert. Maar het eten van thuis mis ik ook heel hard! Zoals patatjes in roomsaus, volle vent, stoofvlees, ribbetjes van het kippenkraam, Daar ga ik zo van genieten als ik terug ben :) Nadat we ons buikje hadden vol gegeten zijn we ons gaan klaar maken om s avonds weg te gaan. Eerst naar een feestje van een Belg die ik ook had leren kennen. Hij gaf een feestje waar je naartoe moest gaan met een snor. Wij hadden het pracht idee om er naartoe te gaan met een snor die we op onze vinger hadden getekend. Maar helaas was dat niet goed genoeg en kregen we allemaal een snor die we er moesten opkleven en ik heb er eentje opgetekend gekregen. Toch vond ik onze snor veel origineler. Nadien zijn we dan met zn allen vertrokken naar Razzmatazz. Ik voor de tweede keer, de rest voor de eerste keer. Ja het was me weer een feestje en na dat feestje hebben we genoten van de frietjes van het frietkraam. Eigenlijk een churroskraam maar de frieten hebben meer trek. Ze smaken wel alleen nadat je een beetje hebt gedronken en wel redelijk veel honger hebt :) Hoe zou dat nu toch komen? Misschien omdat het geen Belgische frietjes zijn?
Het uitzicht van op het appartement bij Sophie
Ik met Kaj en Anouk (Hollands meisje die hier ook stage doet) op de andere foto zie je: Kaj, Seppe, Sophie, Jana en Marc (Hollander die hier werkt)
Eindelijk een foto met Kaj Mijn loopmaatje (vanaf volgende week dan toch :) )
Hier de frieten in een plastiek bekertje met brochettenstokje (echt niet handig :)
Hip hip, hoera. Hip hip, hoera. Hiperdepiperdepiep, Hoeraaaaa! Ja want vandaag is de papa jarig J. Vanmorgen ben ik met de gedachte opgestaan, als ik terug kom van mijn werk ga ik terug in mijn bedje kruipen, ik was nog zoooo moe! Op de stage ging de tijd snel voorbij, ik heb alles opgeruimd van de dag voordien, want vrouwen van rond de 30 jaar kunnen er nogal een boeltje van maken. Het was zelfs nog erger dan wij vorig jaar in de klas. Nadat alles weer proper was was het tijd om te vertrekken. En zogezegd zo gedaan, ik ben onmiddellijk in mijn bedje gekropen en heb een lange siësta gedaan van bijna 3uur, het was nodig! Toen ik dan wakker werd was het tijd om mij te douchen en mij klaar te maken, normaal was ik nog van plan om te gaan lopen maar dat zal voor later deze week zijn aangezien er geen tijd meer was. Nadat ik gedoucht was heb ik nog samen met mama en papa een groepsgesprek met Isa, Michaël en Sylvia gedaan op skype, Isa was super schattig, ze had haar kroon aan om papa gelukkige verjaardag te wensen. En telkens als de webcam uitviel riep ze, opa?! Het is een echt opas kindje J.s Avonds ging ik dan bij Kaj, daar gaan eten en gaan slapen aangezien zij ook alleen was. Het was al super lang geleden dat ik haar nog had gezien door al het bezoek dat bij mij en bij haar is geweest en ze heeft het nu ook heel druk met werken. Jaja ook een buitenlander vind hier werk, het is niet zoals de meeste denken dat het moeilijk is om hier als buitenlander werk te vinden. Je verdiend wel een pak minder dan in België, dus ook minder luxe maar als je werk hebt dat is het voornaamste. Samen lekkere scampis in roomsaus gemaakt en vooral zitten bijkletsen, want ondertussen was er toch al heel wat gebeurt. Het was weer eens leuk om op een ander te zijn, even weg van alles. Toen we naar tv aan het kijken waren viel ik telkens in slaap, ik snapte er niets van, ik had nog maar net een dutje gedaan en toch kon ik terug opnieuw gaan slapen. Tegen 12uur ben ik dan in bedje gekropen. Het was weer eens een gezellige avond.
Vandaag was
het een dag vol verassingen, opnieuw. J
Zoals ze mij op mijn stage vrijdag hadden gevraagd ben ik vandaag dus met
geschminkt naar daar gegaan. Het viel mee, ik voelde mij nog steeds
Hannelore. Toen ik dan toekwam op de stage zei ze dat het goed was maar dat
ik aan mijn ogen iets meer moest doen. Dus heeft zij dit snel in orde gemaakt.
Het viel goed mee, het was mooi, niet te fel. Ja ik was er tevreden mee. Dan
kwamen al de vrouwen toe en was het de presentatie van de nieuwe collectie.
Iedereen van ons had dan ook een kleurtje van de nieuwe collectie op de lippen
en nagels. Tot ze mijn plots vroegen of ik eventueel model wilde zijn zo hadden
ze er twee en was het leuker om te zien bij 2 verschillende types. Tja, wat
moet je daarop zeggen in het Spaans. Si, es bien zeker? J Dus hup, daar ging al
de schmink die nog maar net op mijn gezicht zat er al weer af, arm velleke.
Daar zat ik dan in de stoel met allemaal Spaanse/Catalaanse vrouwen rond mij.
Hoe meer schmink erop mijn gezicht kwam hoe meer ze zeiden, Muy guapa! Si si,
gracias J
Ja wat moet je daar nu telkens op zeggen. Gelukkig zagen ze niet dat ik rood
werk door al die fon de teint op mijn gezicht. Toen de make-up gedaan was zijn
ze aan mijn haar begonnen. Maar dan kwam het echte werk. Ik moest poseren
voor de camera, ik was het niet meer gewoon. Vorig jaar moesten we dit ook wel
elke keer doen na een opdracht maar dit was nu toch wel al even geleden. Het
deed raar om zo terug geschminkt voor een camera te staan en vooral in een
andere taal, mensen die ik niet ken en constant es muy guapa zeggen. Het was
toch wel even onwennig. Maar ook wel leuk om eens te doen. Nadien moest ik nog
snel bestellingen klaarzetten, dus tijd om mij te ontschminken had ik niet. Dan
zijn we met al de vrouwen naar het restaurant vertrokken. Daar zag ik dan een
bord hangen wat je allemaal kon eten. Er stond spaghetti op het bord, ook al
had ik er nog maar net zaterdag gegeten, toch had ik er weer zin in. Toen ze kwamen
opnemen wat iedereen moest hebben, begon ze met wie wil spaghetti voor de
eerste pla? Wat, dacht ik, voor de eerste pla??? Ok ja ik, en dan voor de
tweede pla heb ik vis genomen en nadien nog een dessert. Ja, mijn buik was rond
en gezond gegeten. Waardoor ik dan s avonds ook niets meer heb gegeten
aangezien we ook pas om 14u30 zijn gaan eten, ik had helemaal geen honger meer.
Op restaurant werk ik vrij wel door iedereen bekeken waardoor ik mij ook niet
op mijn gemak voelde, ik voelde mij niet meer Hannelore Toen ik dan aan het
eten was kwam er een man naar mij toe om te zeggen dat de mannen die vooraan
zaten vonden dat ik schitterde, erg mooi was, Opnieuw geluk dat ik fon de
teint aan had, dat is dan weer een voordeel daaraan J Ja de Spaanse mensen zijn
heel gul met complimenten, ze laten het de vrije loop. Wel leuk maar op de duur
weet je niet meer wat je erop moet zeggen. GRACIAS POR TODO!
Eindelijk een foto met Kaj
