Hier zijn we weer met een van onze laatste updates, want ons avontuur zit er jammer genoeg bijna op!
Vorige week hebben we onze stage in Mbour goed ingezet op de verzorgingspost!
Ons eerste gedacht was dat het heel primitief ging zijn, maar al bij al valt het nog goed mee!
We leren hier werken met de materialen die we hebben en de verpleegkundigen leren ons elke dag nog wat bij! We hebben ook kennis gemaakt met een heel andere manier van omgaan met de mensen dan dat wij gewoon zijn, maar we kunnen er ons steeds beter in vinden...
Het is nu eenmaal een andere cultuur waar wij ons moeten aanpassen! Vorige week hebben we ook al wat materiaal meegenomen naar de afdeling en deze hebben we al goed gebruikt!
Al de kompressen zijn erdoorheen gevlogen!
Elke dag krijgen we meer vertrouwen en we merken dat de patiënten ons ook steeds beter beginnen te kennen!
De kleine jongetjes kijken zelfs al heel verliefd naar ons!
In het weekend zijn we naar het Bandia park geweest en hebben we veel dieren gespot!
Jammer genoeg waren we onze safari hoedjes en camouflage kleren vergeten, maar de truck waar we inzaten maakte al veel goed! Pumba heeft weeral ons pad gekruist, maar Simba blijft zich verstoppen voor ons De hiëna van de Lion King zijn we wel tegengekomen, en in tegenstelling tot de film had deze een heel grote aaibaarheidsfactor! De dieren die ons het minst bevielen waren de struisvogels, waarom hebben die in godsnaam vleugels als die te vatsig zijn om te vliegen????? Veilig en wel zette onze taxichauffeur ons terug af voor de deur van petit Eden in zijn rammelbakje!
Als we de auto's hier bekijken zou Naomi haar crossmachine een echte top auto zijn!
De rest van het weekend hebben we genoten van het mooie weer en zijn we ene gaan chillen aan het zwembadje!
Ja hallo, we moeten wel bruin zijn als we terug komen he!
Achja, Hannelore zal sowieso weer melkflessen hebben eer het zomer is in België...
Maandag hebben we de laatste stageweek ingezet en nu beseffen we echt dat het begint te korten! Met volle teugen zullen we nog genieten van onze laatste dagen hier!
Vorige zondag ochtend zijn we vertrokken met ons privébusje naar St. Louis, een trip van een dikke 4 uur!
Onze chauffeur bracht ons veilig en wel tot deze stad.
Na wat buszitten, slapen en relaxen komen we aan in de drukte van le village du pêcheurs.
Voor ons is dit de stad van de perzikkenvangers!
Maar eigenlijk is het gewoon het vissersdorpje.
We maken kennis met de drukte hiervan en komen dan aan is Hotel Mermoz.
Hier zouden we normaal 2 nachten doorbrengen, maar er is een overboeking dus zullen we slapen in Hotel Diamarek.
Na het verorberen van onze maaltijd rijden we door naar het hotel waar we zullen slapen.
Per 6 slapen we in een hutje en we installeren ons snel om de namiddag aan het zwembad door te brengen.
Om 17 uur moeten we terug klaar staan, want we gaan een ritje maken met paard en kar doorheen St. Louis! Jehaaaa!
De volgende ochtend moeten we al vroeg uit de veren...
Om 8 uur vertrekken we voor een uitstap naar een ornitologisch park.
Ons eerste gedacht: My god, wearal vogels, maar deze gedachte wordt snel herroepen. We komen aan en worden overdonderd door 1000'en pelikanen en we zien ook nog enkele Pumba's van de lion King.
Nu nog nog zoeken naar Timon en Simba...
We stappen op ons bootje om onze vogeltocht van 14 km in te zetten in het water.
De pelikanen zijn ongelofelijk mooi!
Met grote aantallen begeleiden ze ons over het water, want door de bewegingen van de boot komen er meer vissen.
We stoppen plots en dan blijkt dat er een mini krokodil in een boom zit!
En als we de kleine zien, is de mama niet ver weg! En even later zien we de grote krokodil.
Ze blijven rustig liggen aan de waterkant... Kortom, ene aan het chillen!
Ook een varaan wandelt nog even voorbij en dan komen we terug aan land.
Als we richting busje wandelen horen we plots dat er een python in het gras voor ons zit...
Hannelore haar angsten worden werkelijkheid en Naomi loopt om een foto te maken.
Na wat flauw gedoe bedenkt hannelore zich en gaat ze toch ook even kijken! Joepieeeee!
De namiddag is weer voor het zwembad en 's avonds is er een 'soirree' in het hotel.
Omdat geen enkele Afrikaan in staat is om Hannelore haar naam uit te spreken heeft ze de naam Awa Saar gekregen.
Hier antwoordt zij op: als ge mij in België een ouwe zaag noemt, betekent da nie veel goeds he maat!
Na een dansje te placeren met de Afrikanen kruipen we ons bedje in!
Dinsdag kunnen we uitslapen en vertrekken we om 10 uur richting onze jeeps die met ons een ritje maken langs de stranden.
Hier komen we Mr. Krabs samen met zijn hele familie tegen!
's Middags picknicken we gezellig in het bos waarna we onze slaapplaats gaan verkennen.
We wisten dat we in tenten in de woestijn gingen slapen, maar zo mooi hadden we het nooit verwacht! Prachtig!
We genoten van ons uitzicht en de zonsondergang!
's Woensdags hadden we weer een lange rit te gaan terug naar Dakar.
Hier updaten we onze facebook en namen we afscheid van onze Waalse vriendinnetjes.
Vanaf nu gaan we verder met ons tweetjes!
Donderdag zijn we aangekomen in Mbour, en hier hebben we nog 4 dagen de tijd gehad om uit te blazen aan ons prive zwembadje om vandaag aan de stage te beginnen!
Het positieve is dat we samen werken op de verzorgingspost, zo kunnen we elkaar helpen en met elkaar praten op moeilijke momenten.
Die zijn er vandaag toch al wel geweest...
Al bij al een hele fijne stage plaats maar mentaal een beetje zwaar!
Jullie horen deze week nog van ons! Hannelore & Naomi
Hier zijn we weer met een verslagje van onze laatste stage week in Dakar.
Deze week hebben we weer heel wat meegemaakt!
Onze laatste week is ingezet en bij Naomi op de afdeling is er niet veel veranderd.
Er zijn wel kindjes op de afdeling gekomen met orthopedische problemen.
Ze had het hier moeilijk mee omdat de omgang met kinderen in Afrika totaal anders is als in België.
Op woensdag heeft ze eindelijk de surveillant te pakken gekregen om haar eindevaluatie af te nemen, en natuurlijk, gelijk we haar kennen was deze zeer goed!
Bij Hannelore is de week een beetje emotioneel begonnen.
De kleine die ze vrijdag gereanimeerd had is zondag gestorven.
Maandag en dinsdag waren er nog 2 prematuurtjes die hun strijd hadden opgegeven...
Deze week heeft ze helemaal alleen de opvang gedaan van een pasgeborene en ook heeft ze haar eind evaluatie gehad!
Ook Hannelore had het heel goed gedaan, dus we mogen beide fier op ons werk zijn!
Op de afdeling van Hannelore was er een klein mannetje dat geboren is op de verjaardag van haar vriend Dries, en de mama van het kleintje had gevraagd aan haar of ze de tweede naam wou kiezen voor de baby.
Joepie, nu leeft er een klein driesje in Afrika!
Donderdag zijn we naar marché Sandaga geweest...
Wat een gedoe! we stappen uit de taxi en we worden direct aangevallen door de lokale bevolking.
Ze willen ons allemaal leiden doorheen de markt en ons zo meenemen naar hun winkel.
Naomi heeft sandalen gezien en we kijken voor haar maat, maar ze is en klein depke met kleine voetjes dus een maatje 36 hebben ze niet.
We zeggen tegen de verkoper dat 37 te groot is en we lopen verder.
Na een tijd komt de verkoper ons achterna gelopen met een andere 37, en weer zeggen we neen dit is veel te groot!
Enkele minuten daarna is hij weer daar en heeft hij een sandaal bij.
Hij zegt 'kijk, maatje 36' en dan schieten we allebei in de lach! De verkoper heeft met pen 36 over de 37 geschreven...
Jammer, maar zo simpel zijn we niet!
Omdat iedereen zo aanklampend is, is onze goesting om rond te kijken ver zoek en nemen we na een dik uur de taxi terug naar Ngor.
Dit is het dorpje in Dakar waar we slapen.
Wanneer we naar het strand gaan, zien we een man die rondloopt met een steen op zijn hoofd.
Terwijl gooit hij afval naar alle mensen op het strand en brabbelt hij wat in zichzelf.
Hij graaft zichzelf in in het zand en begint zand te eten...
Een paar dagen later zien we hem opnieuw, maar deze keer heeft hij een karton op zijn rug gebonden als 'vleugels' en een conserve blik op zijn hoofd.
Het is zo vreemd, maar de mensen kennen hem hier ondertussen al.
Op onze weg naar het ziekenhuis zien we ook elke dag een groot bewaakt gebouw.
Voor dit gebouw staat een zwarte man met een rood kostuum, hij heeft een mijter en alles aan.
Elke dag opnieuw moeten we hierom lachen, want we moeten direct denken aan Sinterklaas!
En dikke chans hebben ze hier, want das zwarte piet en Sinterklaas in 1
Vandaag zijn we eindelijk onze kleedjes kunnen gaan halen, en Hannelore wordt een pro in het afpingelen want we moeten minder betalen voor onze Taxi! Joepieeee! We zoeken onze naaister en wanneer we hen gevonden hebben, passen we de kleedjes.
Helaas zijn ze iets te klein, maar geen paniek!
De naaier hermaakt ze direct voor ons!
Ze zijn echt HEEL mooi!
Vorige week toen we de stoffen gingen kopen, had Hannelore touch bij een van de verkopers op de markt.
Hij heeft toen gevraagd om met haar te trouwen,...
Vandaag waren we weer op de markt en ineens horen we kei hard: CHERIEEEEE, jawel hoor. Daar was hij weer!
We moeten lachen en zeggen dat we door moeten.
We nemen de Taxi terug naar Ngor!
'S avonds moeten we onze valiezen nog maken want morgen vertrekken op uitstap naar St. Louis tot woensdag.
De nacht van woensdag op donderdag krijgen we een andere kamer en dan gaan we naar Mbour!
Na een weekend ontspanning begint de werkweek weer voor ons.
Zoals elke ochtend staan wij als eerste op om plaats te hebben in de badkamer..
Na ons ontbijt zetten we weer de gewoonlijke wandeling in naar de bus. Oh my godd, er staan gewoon koeien in het midden van de straat met gigantische horens!
We komen uiteindelijk aan bij de bus en week 2 wordt ingezet met een ritje van 1,5 uur in Dakar.
De stageweek loopt goed! Bij Naomi op de afdeling begint er al wat meer werk te komen!
Ze heeft geholpen met de medicatie en door haar medewerking heeft ze veel fouten voorkomen!
Blijkbaar wordt hier niet zo nauwkeurig gekeken of de mensen wel hun juiste pilletjes nemen..
Verbanden, kompressen plooien, watjes maken... niemand kan dit beter als haar nu!
Elke middag wordt ze uitgenodigd door de afrikaanse studenten om samen iets te gaan eten, maar vanaf volgende week zal ze de enige student zijn!
Hopelijk krijgt ze wat meer vertrouwen om zelfstandig te werken.
Bij Hannelore op de afdeling verloopt het super!
Deze week heeft ze een nieuwe box gekregen met andere kindjes.
Ze mag helpen met de eerste zorgen aan de pasgeborenen en dinsdag zijn er vlak na elkaar een baby van 800 gram en een van 5200 gram geboren.. Wat een verschil!
Ook haar eerste maagspoeling en reanimatie zitten erop!
Op naar de laatste week bij de mini's en maxi's.
Buiten onze uren op de stage afdeling hebben we nog heel wat meegemaakt.
We hebben een auto gezien die letterlijk dubbelgeplooid aan het rondrijden was.
We lagen zelf ook dubbel van het lachen van zo een auto te zien rijden en onze lachbui werd nog erger toen de passagier via het raampje uitstapte...
Donderdag avond hebben we ons bewezen als echte poetsvrouwen..
Om even wat meer uitleg te geven: We kwamen terug van stage en er was geen water..
Om te testen of er al terug water was heeft iemand de kraan opengedraaid maar niet terug toe, en net toen we eten waren was er natuurlijk weer water...
Bij het bovenkomen hadden we ons plaatselijk zwembad gemaakt!
Aan Hannelore haar bed stond zo een 4 cm water, maar gelukkig stond de valies op het bed!
Vrijdag na stage stonden we allebei stijf van de spanning want we kregen de uitslag van school! en HOERA! allebei geslaagd, dit moet gevierd worden met een flesje vodka
Ook hebben we enkele dagen koud water gehad omdat iemand de gaskraan had toegedraaid... Slimme Walen!
Iedereen is hier ook al ziek geweest..
Maar wij zijn shterke Vlamingen en onze darmen kunnen Afrika goed aan
Vrijdag avond weerklonk er plots een enorm lawaai op de straten!
Ons eerste gedacht was een aanslag, maar dan bleek dat Madou gewonnen had met de Lute en hij nu wereldkampioen is.
Daarboven is hij ook nog afkomstig van Dakar dus extra feest!
Zaterdag ochtend hebben we de taxi genomen naar de HLM markt en onze kleedjes zijn in de maak! joepieeee!
Nangadef, een woord in de lokale taal waar de mensen elkaar mee aanspreken.
Bij ons wil het 'Hoe gaat het' zeggen. (wij zijn ons al helemaal aan het integreren tussen de Senegalezen!)
We hebben er weer heel wat leuke dagen op zitten!
Donderdag de 23e januari onze laatste dag van de week gewerkt en dan ons rugzakje gemaakt voor een uitstap naar Ile de Mar Lodge.
Vrijdag schrokken we wakker om 7 uur door de gebeden van de Moskee, het begint een gewoonte te worden.
Snel ontbijten en toen kwam Mamadou aan met een klein busje voor ons allen.
De bagage werd ingeladen en Sylvester (onze gids) begon al direct met zijn uitleg.
De eerste stop vond plaats in het schildpadden dorp. Reuzeschildpadden, termieten,...
Echt mooi om te zien!
In de verte hebben we ook een glimp opgevangen van de ninja turtels. (neenee mopje!)
De zon begon te branden en onze trip werd verder gezet, volgende stop: Lac Rose!
Dit is een meer waar zoveel zout in zit dat we gemakkelijk drijven.
We wagen ons in het water, maar het pikt verdorie hard en zijn er dus snel weer uit.
Ook maken we een tocht door de Sahara met de jeep!
Amsterdam-Dakar passeert hier, en volgens de chauffeur kunnen ze hier snelheden maken tot 200 km/h. Zand eten jam jam! Schuurt de maag hé.
Na deze opwindende ervaring mogen we genieten van een lekkere maaltijd aan Lac Rose.
Na enkele uren rijden komen we aan in Mbour, hier gaan we onze laatste weken doorbrengen.
Omdat sommigen van de meisjes moet plassen, maken we een stopje aan petit-Eden, hier gaan we slapen in Mbour.
Mooie hutjes, maar de wc's willen niet doorspoelen!
Gaat leuk zijn daar! In Mbour laat Sylvester ons uitstappen en we wandelen naar de haven.
Dit hebben we nog nooit gezien..
Een overrompeling van mensen, 'noir du monde'.
Overal liggen dode vissen, het ruikt er overheerlijk , en deze vissen eten wij op...
Daarna rijden we nog een beetje en dan ineens stopt de bus, onze bagage wordt in de boot gelegd en we varen naar Ile de Mar Lodge.
Een echt paradijs...
We zien pelikanen, en 1000 andere vogels!
Het lijkt net of we in expeditie robinson zitten! We komen aan en we brengen de nacht door met ons 2 in een hutje.
Het eten wordt op de barbeque gemaakt en we drinken nog een lekkere vodka sprite.
Dan is het slaaptijd en sluiten we onze ogen onder het muskietennet.
Tsilp Tsilp, de volgende dag is daar en we passeren langs een verzorgingspost en een schooltje in de lokale dorpjes op het eiland.
We gaan overal naartoe met paard en kar en de natuur lijkt juist op 'The Lion King'.
We zoeken simba, maar vinden hem niet
De kindjes van de dorpjes lopen naar ons toe, willen foto's, raken ons overal aan..
Blanke mensen zijn speciaal!
Als we terugkeren krijgt Hannelore een 'cadeau' van een meisje.
Een reuze schelp waar we de zee in horen.
Naomi is nog in de zevende hemel van haar kleine juleske! (mini negertje)
Namiddag hadden we vrij, dus dat was een namiddag vol van bakken en braden in de zon.
Naomi mooi bruin en Hannelore zo rood als een kreeft! Heerlijk toch. Dan is de dag weer om.
En na een slechte nacht van weinig slaap ontwaken we om terug te vertrekken naar Dakar. Als we aankomen op het vaste land wordt hannelore uit de boot gedragen door een vriendelijke neger! hihi. Dan rest er ons alleen nog een lange trip naar huis... We keken uit naar een warme douche en dan was er een grote verrassing.. GEEN WATER!! #wassenmetregenwater#ijskoud
Tot de volgende! Kusjes Hannelore & Naomi
PS: We krijgen blijkbaar geen foto's meer op onze blog geüpload, als ge foto's wilt zien, voeg ons maar toe op facebook voor degene die ons nog niet hebben!
Bonjour! Cava? jaja zo spreken ze elkaar hier allemaal aan! En als we het niet doen krijgen we de hele dag een een lang gezicht terug :d Na onze eerste update van vorige keer hebben we weer heel wat meegemaakt! Zo hebben we allebei onze eerste 3 werkdagen erop zitten een hele ervaring die zowel positief als negatief is.. Naomi staat op orthopedie en ze is niet de enige student. Er zijn ook nog Senegalese studenten en in totaal dus met 4 die willen/moeten leren. Omdat ze slechts 9 patiënten hebben valt dit niet goed mee.. er is weinig werk! Maar ze is ondertussen wel een echte pro in het plooien en vouwen van kompressen ! (dit is haar dagelijkse bezigheid op de afdeling) We hebben gevraagd aan Trudy (onze begeleidster) of ze kan veranderen van afdeling want zo leert ze niet echt veel bij... Hannelore staat op neonatologie en bij haar valt het heel goed mee! na 3 dagen te werken met de verpleegsters heeft ze al veel vertrouwen gewonnen en ondertussen is ze 'verantwoordelijke' voor 4 prematuurtjes. Alles is nog wennen maar na de 14 dagen zal ze de werking volledig onder de knie krijgen! Het enige wat tegenzit is de liefde die absoluut ontbreekt. Ze gaan bruut en wild om met de baby's en dan breekt haar hart 10 keer! Om in het ziekenhuis te geraken beleven we elke dag een heel avontuur! Smorgens om 6 uur staan we op en om kwart voor 7 vertrekken we naar de 'bushalte'. We betalen 200 cfa voor de bus ( ongeveer 33 cent) en hiermee geraken we tot in het zieknhuis. Onze rit duurt 1,5 uur voor 7 km te rijden.. Het verkeer is een echte ramp! en wij die dachten dat Brussel al erg was.. Op de bus worden we geplet gelijk sardientjes in een pot.. (en we eten al elke dag vis potverdikke)! Om terug naar huis te gaan nemen we de taxi per 4, wij met ons 2 en dan nog 2 walen hier betalen we 2500 cfa voor in totaal (ongeveer 4 euro, en dit delen door 4) Na onze stage gaan we altijd ene chillen op het strand, omdat we blank zijn en schitteren in de zon (vooral Hannelore met haar kaasbenen) trekken we de juwelen verkopers aan. Hier moeten we altijd non merci tegen zeggen en dan komen ze meestal nog naast u zitten om een klapke te doen. Op deze manier hebben we zelfs al de broer van Naomi Campbell ontmoet... Alle da dacht hij zelf toch... Savonds kruipen we moe maar voldaan in ons bedje, op naar de volgende dag! Dikke kus Hannelore & Naomi (PS: die walen luisteren echte shitty muziek, wij lekker stampen op Gunther D's botsautomix )
(PS²: krijgen de foto's even niet geupload, proberen andere keer nog wel eens, excusez-nous! )
Gisteren zijn we om 12 uur deze tijd aangekomen op onze slaapplaats!
Ons vliegtuig was geland omstreeks 21.45 uur en toen we uitstapte hadden we al meteen door dat het hier best wel vochtig was... Lekker plakken tegen elkaar
Na een lange tijd aan te schuiven en te wachten op onze bagage zagen we eindelijk Trudy die heel blij was om ons te zien. Eens aangekomen in Ngor (hier overnachten we) sliep natuurlijk iedereen al, en er volgde nog een verrassing...
Er zijn 2 kamers van 3 personen in ons 'appartement' en we liggen helaas niet bij elkaar..
Maarja geluk bij een ongeluk hoor ik Naomi nu niet snurken Na een sowieso al korte nacht werden we om 5 uur smorgens gewekt met de moskee die zijn gebeden aan het jengelen was.. Hoera!! (wij kunnen zelfs nog beter zingen als we bezopen zijn....)
Bij het opstaan konden we eindelijk zien wie onze kamergenoten waren, want 's nachts was dit nogal moeilijk te zien... En jaaaaaaaaaaaaa het Frans kwam ons tegemoet Na een sober ontbijt kwam onze persoonlijke chauffeur ons ophalen om Dakar te gaan verkennen met een busje.
Doorheen de smalle straten vol met mensen en dieren hebben we kennis gemaakt met onze stad waar we 4 weken verblijven. Tijdens deze rondrit zijn we ook gestopt op de stage plaatsten.
Onze eerste stop was aan het weeshuis, echt sjattig die kleintjes!
We hebben zelfs een albino negertje gezien! Hierna gingen we richting 'hôpital pricipale' de Dakar.
Dit is het ziekenhuis waar wij staan. Naomi staat op orthopedie en ze heeft 9 patiënten onder haar vleugels, waaronder zelfs een duitser. Hannelore krijgt de kans om op neonatologie te staan en samen met 3 verpleegsters zal ze 21 prematuurtjes verzorgen.
De kleinste weegt bijna 1 kg Ook hebben we de kans gekregen om de spoed afdeling en het OK te zien. Smiddags rijst en vis gegeten en daarna waren we vrij en zijn we lekkere fruitjes gaan kopen op een lokaal marktje.
Omdat we in Afrika zitten en niet meer in Belgie zijn we naar de zee kunnen gaan (lekker weertje) waar we een MEGA pelikaan hebben ontmoet zo zit onze eerste dag er bijna op en morgen beginnen we met het echte werk!!
