We zagen uit, we keken er naar en we nemen nu stilletjes aan afscheid!
Dag lieve vrienden, familie en sympathisanten!
Hier is het moment aangekomen waarop we jullie waarschijnlijk voor de laatste keer gaan schrijven! Zoals het voor vele onder jullie bekende liedje al zegt, we zijn er bijna, we zijn er bijna...
Maar nog niet helemaal!
Na een deugddoenend reisje van drie weken, zijn we eindelijk terug thuisgekomen in het reeds zeer vertrouwde dorpje Artesanos, het lijkt wel bijna onze thuishaven! Alles is zo vertrouwd en iedereen kent ons! Maar eerst even een korte beschrijving van ons reisje, want het was een echte ervaring om waauw tegen te zeggen!
Hoe wij al onder de indruk waren van Guadalajara en omstreken, nog duizend keer meer waren we onder de indruk van de prachten die het zuiden ons te bieden hadden! En achteraf bekeken hebben we alles bijna gezien!
Onze eerste regen, onze eerste echte bergen en prachtige natuur, heel wat mooie archeologische vindplaatsen, prachtige watervallen, een zee die voor ons nog nooit zo blauw gezien had en die ook heel wat meer te bieden had dan onze noordzee die wij gewoon zijn van in België, wreed charmante mensen, onze eerste onbekende Belg, marktjes in overvloed gelegen in prachtige dorpen en nog duizend zaken meer! Het enige waarvan we soms wat konden klagen was de enorme warmte die voor iedereen zou ondraaglijk geweest zijn. In ieder geval zullen de fotos bij thuiskomst meer zeggen dan deze korte aantal woorden.
Maar nu, na deze onvergetelijke weken, staat er ons nog iets spannenders, leukers, maar misschien ook wel moeilijker te wachten! Namelijk het uitkijken naar ons thuiskomst, maar daar tegenover ook het afscheid van alle mensen hier! En dit willen we zeker op gepaste wijze doen. Zo laten we onze kinderen niet gaan zonder een overweldigend feestje, genieten we nog eens van de laatste aankopen in Guadalajara, plannen we nog bijzondere uitstapjes met al de belangrijkste families van hier... En uiteindelijk gaan we nog onze vier laatste dagjes in Mexico city gaan verkwisten aan uitstapjes daar met onze vrienden die daar momenteel aan het studeren zijn!
Jullie merken het waarschijnlijk, drukke tijden geweest, drukke tijden die nog zullen komen! Maar in ieder geval gaan we zeker en vast nog ten volle proberen genieten van onze laatste twintig dagen in dit prachtige land!
Lieve mensen, bedankt aan ieder van jullie voor onze verhalen hier te volgen en voor de steun die we kregen doorheen ons project! Het was heerlijk, het was zalig, maar we gaan toch blij zijn om elk van jullie terug te mogen begroeten of in de armen te nemen!
Hasta luego of waarschijnlijk zal het de volgende keer terug: Tot ziens zijn!
Drukke weken zijn gepasseerd! We hebben ons terug samengevoegd na drukke periodes van bezoeken! En onze tijd hier samen hebben we direct terug goed ingevuld. We zijn ondertussen al naar de ranch geweest, speelden spelletjes met onze kinderen, .. En... hebben ook al enige problemen ondervonden! We hebben een zeer drukke en zware week gehad, want wegens onvoorziene omstandigheden moeten we al morgen vertrekken op onze grote reis richting het zuiden! Dit bracht direct met zich mee dat wij ons project in alle snelheden moesten afsluiten. Laatste lesjes, laatste speeldagen en een mooie afsluiter van ons project met de zoo!
Door deze drukte hebben wij ook geen tijd gevonden om twee blogs te onderhouden! Maar we hebben er wel ééntje onderhouden en dat ééntje is dat van vzw artesanos zelf! Dus als jullie al onze verhalen willen horen van de laatste dagen, weken! Ga dan snel naar www.artesanos.be en onderaan kan je onze verhalen lezen bij dagboeken en dan onze naam! Sorry dat we deze blog even in de steek laten, maar het is voor ons even te druk geweest!
Dus veel leesplezier op de andere blog! Adios y hasta el proxima (maar tzal zeker niet voor binnen de eerste vier weken zijn! Want tijdens ons genieten door zullen we jammer genoeg geen tijd vinden ;))
Inderdaad, beloftes maken schuld! Al heel wat mensen zijn gepasseerd die ons aanspraken met de vraag: "Wanneer volgt er een nieuwe blog?" Wel, we kunnen jullie met veel vreugde (en toch ook wel enig schuldgevoel) dat jullie op dit moment onze laatste nieuwe blog aan het lezen zijn! Er is enorm veel tijd over gegaan, maar voor ons lijkt het net nog gisteren dat we de blog aanvulden! Ook krijgen we soms een beetje een schuldgevoel bij ons zelf dat we ervoor gekozen hebben om twee blogs aan te vullen! Want het gedacht dat we op alletwee aan het achterlopen zijn, doet ons uitstelgedrag nog maar meer groeien! Oké, nu gedaan met onze schuldbekentenis! We gaan over tot het werk waarop jullie zo lang hebben gewacht! Een nieuwe lading van prachtige informatie over het prachtige leven van Hanneleen en Sofie in het zo nog prachtigere Mexico!
Wel omdat het zolang geleden is, en er heel wat moet verteld worden, hebben we gekozen om het zo aan te pakken! De mensen die liever deze blog bekijken voor de fotos en een korte inhoud van informatie zullen we verwennen in deze blog met een kleine opsomming wat er allemaal in ons leven gebeurd is de voorbije maand! Daarna gaan we voor de mensen die liever een uitgebreid verhaal lezen over tot een mooie beschrijving van wat er allemaal gepasseerd is! Dus de haastige lezers lezen enkel deel 1 en gaan dan gewoon kijken naar de fotos in het uitgebreide gedeelte! De lezers die ervan genieten om wat meer te weten te komen, slaan dan maar het eerste gedeelte over (of als je het echt wil, kan je het ook allemaal lezen! Dan weet je het dubbel zoveel ;)) en gaan dan maar het tweede uitgebreide gedeelte lezen!
Korte inhoud van een maand Mexico met Sofie en Hanneleen: - Begin maart: Sofie haar mama en papa en Hanneleen haar papa en zijn vriendin komen toe! - Halverwege maart: De ouders vertrekken terug allen samen na 10dagen onderdompeling in Mexicaanse cultuur, plaatselijke bevolking en aanschouwing van de mooiste plaatsjes in de nabije omgeving van Guadalajara-centrum! Met andere woorden, met voldoening! - Halverwege maart tot een week later: Sofie en Hanneleen zijn even alleen en genieten samen van een weekje met zijn twee! Genieten hierbij van de Artesaanse (of hoe zeg je dat??) feesten, van de kinderen, gaan even netwerken - Ergens begin van eind maart: Treesje en Stefaan (beste vriendin en broer van Sofie) komen aan in Artesanos! Ze maken een week deel uit van het project wat wil zeggen... Ze spelen mee, eten mee, wonen mee, geven mee les, gaan mee eten en netwerken, genieten mee en wassen mee! Na die week vinden ze het genoeg geweest en vertrekken ze voor 12 dagen op reis met zijn drie! Beleven daar heel wat avonturen en komen uiteindelijk terug vannacht, maandagnacht, waar ze de dinsdag terug moeten vertrekken naar Belgische gronden! En wanneer die drie weg zijn, is Hanneleen hier alleen! En moet ze dus ook haar dagen alleen invullen! Alleen eten, alleen spelen, alleen les geven, alleen netwerken, alleen filmpje bekijken, alleen wassen, alleen gaan slapen, alleen uitstapjes maken (of dan met Poncho...).. Dus met andere woorden bijna alles alleen! Maar aan dat alleen zijn komt ook alles een einde, want vanavond komen ze terug! En kunnen Hanneleen en Sofie nog samen 2 kleine maanden genieten van hun project met een positieve blik en glimlach af te sluiten en genietend van een eindreisje voor drie weken naar het zuiden!
Voila, dit was het korte deel van informatie! Scroll nog even naar
beneden voor de fotos te zien als je tijd hebt, en anders: Adios, hasta
luego y hasta la proxima! Besos!
En nu komt het uitgebreide gedeelte aan voor de aandachtige en heel geïnteresseerde lezers van ons project! Allereerst onze oprechte verontschuldigingen dat jullie zolang hebben moeten wachten op een nieuwe editie van het reilen en zeilen van Sofie en Hanneleen in Mexico! Maar het is hier een drukte van jewelste geweest.. Feesten, bezoekers, etentjes, ... Je leest er alles over! Het begon allemaal met de aankomst van onze ouders op 2 april! Deze avond verliep heel hectisch. Wegens omstandigheden vonden we geen rit naar de luchthaven dus was het een zoektocht vanachter op een brommer doorheen Artesanos naar een oplossing! En Doña Luz bracht ons die! Samen met haar, haar man en hun limousine gingen we onze ouders gaan opwachten in de luchthaven van Guadalajara! Lieve, de mama van Sofie, even met stress omdat ze angst had dat ze zou onderschept worden met een grote hoeveelheid aan tandenborstels, maar zonder iets van problemen kwam er uiteindelijk wel een mooie reunie tussen papa, mamas, Annekes en kinderen! Doña Luz was direct een grote held voor onze ouders, want ze hadden nog nooit zon rit meegemaakt en ze bleef haar best doen! Want de dag nadien, na het heerlijke eten bij Esperanza, het bezoeken van Tonala en het begroeten van onze kinderen op school en onze kindjes van Lomas, werden onze ouders ingedompeld in het leven van de echte Mexicanen, de Tequiladrinkers! Er werd geproefd, getest en nadien ook Mexicaans gegeten en vervolgens verplichte Doña Luz samen met haar schoonzoon Leo om ons allen nog naar ons hotel te brengen in Guadalajara! En daar kon de echte reis beginnen!
Een dagje bezoek aan Guadalajara in de koets waar Hanneleen ´savonds ook voor de eerste keer een Mexicaanse dokter moest bezoeken (is het dan toch die papa die haar ongeluk brengt?), een dagje Tequila waarbij er een (misschien iets te) uitgebreide rondleiding en degustatie gebeurde en een dagje in Tapala "het Ardennen van Mexico!". Uiteindelijk werden de wegen hierna voor even gesplitst. Sofie trok er met haar ouders op uit naar het zon, zee en strand van Puerto Vallarta terwijl Hanneleen met de hare ging gaan genieten van San Miguel met haar schoonheid en warmwaterbronnen! Uiteindelijk was de samenkomst van beide groepen in Guanajoato! Het stadje die heel veel op en neergaande straten kent, die ook geniet van haar schoonheid, die gebouwd is op een volledig ondergronds stratennetwerk en die ook het welgekende museum van de mummies heeft! We brachten hier nog een laatste mooie avond door en volgende dag mochten we al terugkeren naar ons huisje in Artesanos! Onze ouders mochten op hun laatste dag helpen met valiezen uit en inladen (want een deel van de souveniers werden al overgedragen) en mochten als laatste avondmaal meegenieten van heerlijke burritos met als dessertje de welgekende bionicos! De ochtend erna was er een vroeg afscheid waarbij er vele traantjes gelaten werden, maar waarbij we allemaal terug konden kijken naar 10 dagen van terug samen zijn!
Eens terug thuisgekomen hadden we elkaar al goed getroost en genoten we van een vrije rustige dag! Even uitblazen, verwerken en genieten! Met ´s avonds de start van de feesten van Artesanos om onze gedachten te verzetten! De week die hierop volgde was een week van spelletjes ingevuld in het thema van "grote spelen", van vrije invulling project circus, van lesgeven over dieren en natuurlijk niet te vergeten: Van de feesten van Artesanos! We genoten enkele dagen hiervan mee en werkten ook een avond zelf mee! We kozen ervoor om ons project wat meer bekendheid in te blazen dus gaven een gratis schminksessie voor alle kinderen die wouden!
Uiteindelijk kwamen op vrijdagavond dan Treesje (de beste vriendin van Sofie) en Stefaan (de broer van Sofie) aan. Zo was dat dan het vierde en laatste bezoek die ons mocht verwennen! Of was het wij hen? Want al van de eerste avond werden ze verwend met een bionico die ze met veel plezier lieten binnenglijden! De eerste dag werden ze al direct ingedompeld in het project! ´s middags konden ze ontdekken wat onze kleine rakkers in hun mars hadden met grote spelen en waterspelletjes! Dan even uitrusten en dan was het al genieten van het slotfeest van de Artesaanse (?) feesten! Een castillo, banda-optreden, Mexicaans eten en de Mexicaanse kermis! Het werd hen allemaal uitgelegd! Zelf de meest bekende gezichten voor ons leerden ze al die eerste dag kennen!
Na de eerste dag volgde een dag in het zwembad van Ranch Allegre om uit te rusten, de dag nadien gingen we naar Chapala waar we een boot tochtje maakten naar een bijgelegen eiland, op dinsdag bezochten we Guadalajara. Voor ons voor de zoveelste keer, maar voor hen een blijkbaar mooie ontdekking. En telkens in de avond was het nog wat gezellig keuvelen, een spelletjes spelen, een boekje lezen of het uitstippelen van een reisplan!
En dan was het terug projecten die de klok sloeg! Want woensdag werden ze ondergedompeld in het leven van de scholen van Mexico! Ze mochten onze schatten van het tweede leren kennen en mochten mee vaststellen welke kinderen hun tanden goed konden poetsen of van welke kinderen het inderdaad (zoals we dachten) de eerste keer was! Alvast bij deze een grote dank aan Elmex, de neef van Sofies mama, sofies mama zelf en al de anderen die hieraan geholpen hebben, want zonder jullie konden wij onze kindjes niet met een enorme glimlach op hun gezicht zien vertrekken richting huis! Dan ´s avonds was het afsluiting van ons circusproject waarbij we de kinderen hun gang lieten gaan met al ons circusmateriaal die we hebben kunnen aanschaffen via de hulp van jullie (de mooie bijdrage van vrienden en kennissen en de centjes die we hebben ingezameld op ons benefiet/afscheidsfeest: Dank u hiervoor!)
%%%FOTO21%%%
Dan donderdag was een Tonala-dag, waarbij de eerste grote souveniers van Treesje werden ingeslagen (en ook een beetje van ons ;))! Nadien mochten we gaan eten bij Esperanza, en daarna konden de kinderen ons nog eens verwennen en nu met mooie tekeningen en met gevoetbal! En vooral Stefaan viel sterk in de smaak bij de vrouwelijke aanhangertjes die we reeds met onze spelletjes hebben ontwikkeld! Vrijdag was de laatste speeldag samen! We speelden Vlaamse kermis met onze rakkers en tussen de twee spelmomenten door had het trio tijd om hun laatste richtlijnen voor hun reisje uit te schrijven, een laatste was te doen, een laatste keer te spelen, Want die vrijdagavond hebben we na een week aan samen-projecten afscheid genomen! Zij trokken er met hun drieën op uit, terwijl ik, Hanneleen, hier voor 11 dagen het project alleen zou verder zetten!
%%%FOTO22%%% %%%FOTO23%%%
Mijn dagen vulde ik in met mailtjes schrijven, skypen met mensen, beetje wassen, beetje eten klaarmaken, beetje lezen... En vooral ook wel Sofietje missen! De eerste dag was een dag van spelen! Een eerste keer alleen spelen en knutselen, het was een hele belevenis met een hele groep kinderen, maar uiteindelijk waren de kinderen echte engeltjes! Ze hielpen heel goed mee en waren zo lief dat heel je dag ervan goed werd! s avonds sloot ik mijn avond af met een circusvoorstelling samen met Poncho! (circus blijkt hier nu eenmaal heel populair te zijn!) De dag erna was een eerste dag van even genieten en op mezelf te komen! Want het is niet niets om voor 5maanden 24u op 24u samen te leven met iemand! Maar dit laatste gegeven zorgde er ook voor dat ik savonds alweer wat heimwee had! Want alleen eten maken en alleen gaan slapen, het is toch leuker met twee en zeker als je het al voor zolang gewoon bent geweest! Uiteindelijk had ik wel geluk dat ik uitgenodigd werd door de familie om samen achter de buis te kruipen om de Mexicaanse Eurosong for kids te zien! Het was dan ook ontroerend om te zien hoe papa Alfonso de tranen in zijn ogen kreeg (die er nadien ook uittuitten) van ontroering! Maandag vulde ik in met een bezoekje aan Guadalajara, rustig mijn eigen ding doen. Rustig genieten van briefjes schrijven in de zon! Het was genieten. Dinsdag was dan de eerste speldag, zoals gewoonlijk niet veel kinderen, nadien een sapje bij Doña Luz en dan een beetje op jezelf zitten tot je de cena moet voorbereiden! En de cena was ook een geval speciaal! Mexico-Venezuela op tv, en dus zoals in alle gezinnen ter wereld, een grote ophef van mag ik niet eten in de zetel, oke dan niet, dan draai ik wel de tv naar de tafel! Het werd een "gezellige avond" van vlug vlug eten en vervolgens, terug, samen met het gezin naar het voetbal kijken! Woensdag was een dag van lesgeven! De kinderen leerden via het voorbeeld van mijn familie beter een stamboom kennen! En savonds was er nog de start van ons nieuw project, het fotografie, die jammergenoeg minder goed verliep dan gepland was, wegens de opkomst van voornamelijk jonge kindjes! Donderdag mocht ik spelen met de grootste rebelletjes van Lomas, maar bleek dat deze rebelletjes ook heel leuk konden zijn! En ook de dag nadien kwamen deze kinderen terug meespelen en ook vrijdag was het een plezier om ze erbij te hebben! Ze bleken heel geïnteresseerd te zijn in het leven van indianen en wouden zich dus met veel plezier omvormen tot echte indianen! Net zoals in Artesanos! Zondag en maandag waren rustige dagen van nog even tot rust te komen! Lang uitslapen, de was doen, rustige dag hebben, soep maken, naar een "extreem grote markt" gaan met poncho, ... het deed allemaal deugd, want vanavond, maandagavond, komen Sofie en haar accompagnonen er terug aan. En vanaf vanavond wordt het dus nog een eindsprint naar 31mei. We gaan er nog samen twee kleine mooie maanden van maken! Een uitstap met de kinderen naar de zoo (dank u, school van Kalmthout), afscheid nemen van alle mensen die voor ons ondertussen een deeltje familie zijn geworden, de laatste belangrijke taken afsluiten en uiteindelijk nog een prachtige eindreis! Jajah, dat staat ons nog allemaal te wachten!
%%%FOTO24%%% %%%FOTO25%%% %%%FOTO26%%%
Maar jullie krijgen in ieder geval wel nog minimum 1 keer iets van ons te horen! We doen zeker en vast ons best, maar we weten zelf nu al dat er nog een enorm drukke periode aankomt, maar we doen echt ons best!
Tot de volgende blog of wie weet is het wel voor sommige mensen tot in België! Het voelt toch wel enorm vreemd aan om dit al te kunnen zeggen! Laat ons dus nog maar goed van onze laatste twee maanden hier genieten!
Lang lang... HEEEEEL lang geleden... toen Sofie en Hanneleen nog in België vertoefden, begonnen ze steeds meer en meer te dromen hoe het mooie Mexico er wel niet uit zou zien!
Ondertussen zijn we al meer dan vier maanden later en was dit het begin van ons verhaal. We leerden heel wat mensen kennen, ontdekten de cultuur van Mexico, mochten genieten van de Mexicaanse families en nog meer van het Mexicaanse eten. We startten ons project met enige onzekerheid, maar ondertussen is deze onzekerheid verleden tijd geworden!
Mexico begint ondertussen ook op te warmen. De dagen worden langer en waar we vroeger lange kleren moesten aantrekken en een extra slaapzak moesten over ons leggen voor de koude nachten, beginnen we het steeds warmer en warmer te krijgen! Te denken dat we de warmste maanden ons nog tegemoet komen en dat het dus steeds warmer en warmer zal worden! Langs de ene kant kijken we er naar uit, maar langs de andere kant mag het ook wel niet véél warmer worden!
Het is al heel lang geleden dat jullie nog iets van ons konden vernemen, maar de voorbije maand is dan ook een enorm drukke maand geweest. Enerzijds mocht Hanneleen haar vriendje Mathijs verwelkomen die ze drie lange maanden had moeten missen. Het was even wennen om terug bij elkaar te zijn, maar ze beleefden wel een prachtreis die ze in ieder geval nooit meer zullen vergeten! Het afscheid viel dan ook na twee weken terug heel zwaar! Maar voor ze het weten zijn ze terug samen. En anderzijds moest er nog heel wat voor deze periode geregeld en gepland worden!
We lieten samen met Mathijs het thema van beroepen aanbod komen. De kinderen moesten helpen met de West-Vlaamse bakker om zijn bloemsporen terug te vinden en ze mochten die week ook een mooie beroepenmemory in elkaar knutselen. Terwijl Hanneleen daarna met haar vriendje samen Mexico ontdekte, zette Sofie moedig op haar eentje het project voort! Ze speelde spelletjes en maakte maskers met de kinderen ingekleed in het thema van superhelden. Voor de reis kwam het thema van superster nog aan bod, waarbij de kinderen konden bewijzen dat ze echte supersterren zijn en waarbij ze konden meehelpen om een middeltje te bereiden voor de zangeres die haar stem kwijt was
En eens Mathijs vertrokken was konden we samen terug genieten van, na een lange tijd, terug eens met ons tweetjes het project verder te zetten. We kozen voor een themaloze week zodat we het allemaal terug wat konden gewoon worden om samen te spelen en hierdoor konden we ook ervoor kiezen om nog eens onze kinderen te laten afkoelen met waterspelletjes.
Doordat we iedere week een knutselactiviteit hebben en we het idee hadden om telkens iets op onze muur te hangen als herinnering, is onze muur al heel mooi versierd geraakt! We beginnen steeds meer en meer het gevoel te krijgen dat het huisje helemaal het onze is, want het krijgt steeds meer en meer een mooie herinnering aan een mooie tijd in Mexico! We zullen het hier toch ook wel missen na onze zeven maanden samen leven, vertoeven en genieten van ons Mexicaans leventje!
Ook bleven we deze maand de kindjes van de twee schooltjes entertainen. We hebben even een klasje minder omdat dit klasje voor twee maanden lang geen les krijgt op woensdag doordat de leerkracht voor zolang een cursus volgt (jajah, zo gaat het hieraan toe in Mexico!). Maar voor de andere klassen bereidden we lesjes voor over de kleuren, het menselijke lichaam, de emoties, de voeding en voor morgen volgt er nog een lesje in het Engels waarbij we de kindjes het opgewekte liedje zullen leren: If you´re happy and you know it, clap your hands!
Ondertussen hebben we ook al samen met Poncho gaan zwemmen in Rancho Allegré, zijn we naar het circus van Artesanos geweest, hebben we mogen meegenieten met de jongens van de Ranch van hun afscheidsfeest omdat ze naar een volgend niveau gaan, genoten we van Zapopan by night met Louis en Betty en van Tlaquepaque by night met de Poncho, mochten we meevieren met Esperanza en haar vriendinnen voor haar verjaardag, ontdekte Sofie dat alleen naar een verjaardagsfeestje van Vero gaan toch niet zo leuk is, beleefden we een toffe schaatsnamiddag, legden we een kaartje met de zonen van de famillie, hebben we onszelf verwend op een film in de cinema die toch niet zo goed bleek te zijn en zijn we ook al volledig door onze Harry Potter- voorraad geraakt!
Dus... het wordt tijd dat onze papas (let op... dit is de Spaanse verzamelnaam voor papa, mama, ...) hier aankomen met een nieuwe lading aan films, vreugde, goed gemoed, eerst "volle" en dan "lege" valiezen voor onze spullen en nog zoveel meer! Voor Hanneleen is het nog niet zolang geleden, maar voor Sofie wordt het nu toch wel eens tijd dat ze even voor een weekje kan genieten van een welverdiende vakantie! Jajah, jullie merken het wel... Het zijn, waren en blijven drukke tijden en dat zal nog zo blijven duren tot de 31ste mei. Onze dag van thuiskomst! Maar daar denken we nu nog liever niet aan.. Laat ons eerst nog maar drie goede maanden genieten van dit heerlijke Mexico.
Tot de volgende... en we doen BELOOFD ons best om er nu niet meer zo lang over te doen!
...waren we
als we dit weekend de Ranch verlieten. Nu vragen jullie zich waarschijnlijk af
hoe dat dit kwam. Wel, we hebben daar de kans gekregen om paard te rijden en
vlogen er goed in! Maar de gevolgen hebben we kunnen dragen, amai stijf dat we
waren. Naast het paardrijden was er ook tijd voor ontspanning zoals een boekje
lezen, een spelletje spelen,... Louis ging met ons de eerste dag mee en zorgde
voor een leuke sfeer met zowel nederlandse als Spaanse gitaarmuziek. We maakten
op de laaste ochtend pannenkoeken voor de gasten op de Ranch en vertrokken dan
terug richting huiswaarts. Ze beloofden ons een lift met de auto maar die bleek
kapot te zijn, we gaven er niet om want twee stoere binken gaven ons een
avontuurlijke lift op de brommer!
Maar voor
de Ranch is er ook al heel wat gebeurd. Te beginnen met oudejaar. We zijn samen
met Doña Luz en haar familie naar Ameca geweest.In een huis waar maar af en toe elektriciteit
was konden we proeven van de rituelen van het Mexicaanse oudejaar. Op avonden
als deze besef je dan toch maar eens hoe goed het in België is.
We zijn de
volgende ochtend, na een verse koeienchocomelk met een vleugje tequilla, al
snel vertrokken op reis om het nieuwe jaar direct in te zetten.
Na een lange busrit kwamen we aan in Manzanillo, daar vonden we snel een
hotelletje en maakten nog een haaienshow mee. De volgende dag zijn we vrij snel
naar Barra de Navidad vertrokken omdat er in Manzanillo niet echt veel te
beleven viel. In Barra maakten we een supermooie boottocht waarbij we ook
snorkelden. Het was echt de moeite en we genoten er met volle teugen van.
Manzanilla gaf ons twee dagen zon, zee, strand en ontspanning. Dit was een
mooie afsluiter van ons reisje.
Mooie
snorkelbeelden ...of is dit in de zoo
van Guadalajara?
Samen met
Yola en haar gezin gingen we naar de zoo van Guadalajara. Als je denkt dat de
zoo van Antwerpen groot is, dan heb je het goed mis, want de zoo in Guadalajara
is GIGANTISCH. T was een fijn dagje waarbij we getrakteerd werden door de
Mexicaanse gastvrijheid.
Ook met Esperanza maakten we nog een fijne dag mee. We klommen de berg van
Lomas op en genoten daar van een heerlijk uitzicht en ontbijt met pannenkoeken.
Ondertussen
zijn we na de vakantie terug begonnen met onze spelletjes! We speelden onder
andere rond het nieuwe jaar, maakten van onze kindjes echte ridders en
prinsessen en deze week spelen we rond het thema rond, bol en alles wat kan
draaien.
Binnenkort
wordt het wat drukker, we hebben er een schooltje (in Lomas) bij waar we ook
lesjes kunnen gaan geven. Vanaf nu gaan we in allebei de scholen van start met
de tweedes. Hopelijk zijn deze kinderen geïnteresseerd in de Belgicanas.Ondertussen mogen we onszelf zo wel noemen
want ons Spaans gaat hier goed!
Halfweg ons
project kunnen we nog de volgende wist je datjes meegeven:
WJD1:
Hanneleen verlangt naar het moment dat haar vriendje binnen 17 dagen toekomt?
WJD2: We
ons een bult verschoten toen we een 12 jarige kennis alleen achter het stuur
zagen zitten?
WJD3:
Mexicanen soms toch wel goed kunnen doorwerken? (Met de werken op de patio)
WJD4: Post
van november pas in januari toekomt?
WJD5:
we pannenkoeken stilletjes aan beu gegeten zijn maar dat bionico´s ons nog lang
kunnen bekoren
je moet... kloppen... kloppen...kloppen want de bel doet het niet!
Meer dan
twee drukke weken zijn voorbij gevlogen en nu genieten we eindelijk van twee
dagen volledige rust! Allee volledige rust, de dagen zijn alweer goed gevuld,
want gisteren startte de dag met een tweede grote schoonmaak van het huis (wat
het stof hier niet allemaal teweeg kan brengen, amai amai amai), de wasbeurt
van de kleren mocht er ook aan geloven, er volgde een bijles voor Sammy (de
zoon van de familie) en we maakten nog wat tijd voor een bionico en
skypemomentjes!
Vandaag staat nog een vluchtig bezoekje aan guadalajara op het plan en het
voorbereiden van onze reisjes!
Maar
goed... De afgelopen weken!
Twee weken
geleden werd de week gevuld met een uitstapje naar het zwembad rancho állegre
samen met Esperanza, op dat uitstapje konden we beslist zien hoe Mexicanen hier
omgaan met een kapotte motor, konden we merken hoe zalig stil het is als je
maar met drie in een zwembad zit en konden we door het trage rijden prachtige
landschappen waarnemen!
De donderdag verwenden we dan Esperanza en haar man nog met een heerlijke
lasagne en een nog heerlijkere appelcrumble!
Op dinsdag ging de cena weer door en maakten we voor de familie spaghetti en
het bleek hen toch te bekoren, want we hadden nooit gedacht dat de potten zo
snel geleegd zouden worden!
Deze week was ook de week van de feesten in Lopez waar we meerdere malen naar
toegegaan zijn! En telkens male kregen we de uitnodiging om de typische
bandadans van hier aan te leren (te lezen als foefdans voor de
geinteresseerden) wat we toch telkens opnieuw afwezen!
Ook kregen we een uitnodiging om samen met Georgina en haar gezin de verjaardag
van het nichtje mee te gaan vieren! Het was een grappige dag, die zeer
vermoeiend afgesloten werd!
Voor de
spelletjes die week leefden we ons uit met een weekje zonder thema´s. We lazen
verhaaltjes voor waarbij zij moesten tekenen en maakten prachtige vliegers die
bij de één al beter in de lucht bleef hangen dan bij de andere!
Dan nu de voorbije
week, week 9 van ons Mexicaans avontuur, was de drukste week tot nu toe! Onze
eerste Belgische bezoeker was aangekomen op zaterdagmorgen in de vroege
uurtjes. Geert, de broer van Hanneleens papas nieuwe vriendin, kwam ons voor
een weekje vergezellen! Twee uur later dan verwacht kon ons avontuur met ons
drie van start gaan.
De eerste dag bezochten we de tianguis, san Juan en Guadalajara centrum! En ja,
ook deze keer ontdekten we nog nieuwe plaatsjes (en ontdekte Geert dat hij
duidelijk met twee vrouwen op stap was)
De zondag en de maandag brachten we door in casa Nazareth en de ranch. Eerst
was er in casa nazareth een SUPERLANGESAAIEVERVELENDEENSLAAPVERWEKKENDE mis
waarbij het hoogtepunt toch het doedelzakoptreden van Louis was (even ter
verduidelijking: Louis is de Belg die België heeft gelinkt aan het project in
zijn startfase). Het was voor ons wel leuk dat er nog twee mensen aanwezig
waren die wat Nederlands spraken.
Vervolgens aten we een uitgebreide maaltijd van verschillende soorten die alle
families van de gasten hadden meegenomen, let op het detail dat de vrouwen niet
hun eten zelf mochten gaan halen maar dat de mannen dit moesten doen voor hen
(ook in Belgie aanschaffen?)
Daarna
gingen we over tot de posada waarbij de groep in twee verdeeld wordt. Er wordt
een lied gezongen terwijl de ene helft binnen staat en de andere helft buiten.
Dit schetst het verhaal dat jozef en maria op zoek gaan naar een herberg (een
enorm belangrijk ritueel in de Mexicaanse cultuur).En als einde sloten we de
dag af met verschillende piñatas waarbij we caña (een stok waarvan ze
rietsuiker maken en die zoet sap bevat) leerden kennen.
Na het feest in caza nazareth trokken wij samen met 8 mannen naar de ranch,
waarvan vier nieuwe ex-drugsverslaafden. Onze eerste kennismaking met hen was
dan ook vannachter in de pick-up! Onze avond in de ranch werd gevuld met het
spelen van domino, uno, een partijtje schaak en een kampvuur met Marchmellows.
Het was een zalig en vooral rustgevend gevoel dat we terug ervaarden in de
ranch!
Op maandag genoten we van een vroege ochtendwandeling, het lezen van een
boekje, het spelen van een spelletje... Wat kan het leven van drie Belgen in
Mexico soms toch mooi zijn, niet?
Dinsdag was
een rustige dag want we beseften dat de rest van de week nog enorm vermoeiend
gng zijn! We dronken nog een sapje bij Doña Luz en speelden op het gemak met
enkele kinderen.
%%%FOTO21%%%
Woensdag was onze vrije dag, school ging
niet door wegens vakantie voor de kinderen, dus we kozen ervoor om een
uitstapje te maken met ons drie. Tlaquepaque was onze bestemming. Ook hier kon
Geert terug merken dat hij met twee vrouwen weg was, maar boven op dit,
bezochten we heel wat prachtige dingen die deze stad te bieden had.
%%%FOTO22%%%
Donderdag maakten we met Esperanza een uitstapje naar tonala die gevuld was met
één en al markt (hiergenaamd Tianguis). %%%FOTO23%%% %%%FOTO24%%%
Vervolgens
speelden we in Lomas met onze kinderen het grote Kerstmis-spel! En vrijdag
mochten we Geert na een overvolle en drukke week alweer uitwuiven!
De vrijdag
knutselden we dan nog met een heel miniem aantal aan kindjes engeltjes voor in
de boom te hangen! Maar het minieme aantal aan kinderen zorgde er voor dat de
sfeer wat losser was... de fotos hieronder zeggen waarschijnlijk wel meer dan
genoeg!
%%%FOTO25%%%
%%%FOTO26%%% %%%FOTO27%%%
En dan
vrijdagavond de eerste echte feestdag, kerstavond! We hadden het gevoel dat het
toch niet de zelfste kerstmis zou worden als bij ons in Belgie dus de heimwee
naar huis was die dag toch groter dan normaal. De avond startte met een korte
aperitief tussen ons (wat waarschijnlijk het hoogtepunt was) en het geven van
onze eigen cadeautjes aan elkaar!
En daarna gingen we samen met de familie naar de kerstmis. Een goede twee uur
werd gevuld met kerstliederen, preken van de priester en het kussen van het
geboren kind Jezus door heel de kerk!
Het gezang en het bekoren van Jezus werd vervolgens vervolgd ten huize van
familia Flores. Wij samen met de familia flores en de familie van schoondochter
Miriam luisterden samen naar het geviool en gegitaar van de zonen des huize en
vervolgens zongen we hier ook nogmaals de posada!
Daarna was er een sobere maaltijd van posole (kort uitgedrukt een soep met
mais, blijkbaar typisch kerst) en het vervolgde zich met het uitdelen van
pakjes (lees snoepgoed, en van ons mooie cadeautjes) en het eindigde met
spelletjes spelen! Tenslotte kropen we ons 3u30 doodmoe in ons bed.
%%%FOTO28%%%
%%%FOTO29%%%
Om 9uur
mochten we er al uit om onze kerstdag te vieren in casa nazareth. Gasten samen
met familie zorgden ervoor dat we een fijne dag beleefden met domino en een
lekkere maaltijd, toch hadden we die dag helemaal geen gevoel meer van kerst.
%%%FOTO30%%%
En zo zijn
we terug aangekomen bij het begin van deze blog. Het is een serieuse boterham
tekst, maar het zijn dan ook serieus drukke weken geweest! Hopelijk hebben
jullie toch kunnen genieten van ons verhaal!
Hieronder volgen nog enkele korte wistjedatjes!
WJD 1 we
Wally gevonden hebben op de ranch?
WJD 2 bussen
ons niet altijd even goed gezind zijn en dus ook beslissen om niet op te dagen?
WJD 3 Sofie
de voeten van kindje Jezus toch niet zo aantrekkelijk vindt?
WJD 4
liefdesbrieven van drugsverslaafden niet altijd even gemakkelijk zijn om te
krijgen?
WJD 5
bussen soms wel eens durven verder rijden, terwijl je nog met een serieus grote
zak probeert naar buiten te geraken?
WJD 6
vuurwerk onder ons deur schrikwekkend en gevaarlijk lijkt?
WJD 7
buurtruzies soms veel puta madres kunnen bevatten?
WJD 8 dat
we zaragoza-gas ontdekt hebben en dat dit toch een fijner deuntje heeft?
WJD 9
bewakingsagenten ook kunnen ingeschakeld worden als super-live-gidsen?
WJD 10 we
iedereen zo gemist hebben tijdens deze kerstdagen?
Voila, dat
was ons verslag..
Binnen twee weken zijn we er weer met verhalen over oudejaar en verhalen over
onze eerste reis samen! Ook voor jullie fijne feestdagen! Feliz Navidad!
Ondertussen is het alweer meer dan twee weken geleden dat we jullie iets via onze blog lieten weten! Dus bij deze moet een snelle update kunnen hé!
Drie weken geleden is Dorien met haar popis uit het mooie Mexico vertrokken, maar het lijkt nog net als gisteren... Met andere woorden vliegt de tijd hier nog altijd verder voorbij! Toch zijn we blij dat we haar regelmatig nog eens mogen horen J
Onze ouders konden voor de eerste keer al onze live verhalen horen via een avondje uit samen met onze popis en Dorien... Maar voor ons ging het project zijn gangetje in sneltreinvaart verder! We speelden en knutselden hier ondertussen al rond fruit en groeten, maar zorgden er ook voor dat de kinderen hun afkoeling konden vinden door een weekje rond het thema water te werken. We speelden vele verschillende waterspelletjes (wat voor jullie waarschijnlijk wel wat cynisch klinkt daar in België) en maakten een mooie onderwaterwereld- collage met kranten, de resultaten mochten gezien worden! Deze week laten we ons volledig gaan rond het thema familie. Droom zeker en vast maar even weg met de onderstaande speelfotos van ons en onze kindjes!
Buiten de spelletjes en onnozeligheden met de kinderen, leerden we ook in de voorbije weken terug iemand nieuws kennen. Oscar, broertje van twee andere superleukejongens, verjaarde en hij nodigde ons uit om bij hem thuis te komen om mee te vieren. Dus wij, ervan uitgaande dat hij dit ook met zijn mama had afgesproken, stonden op de bewuste dag met een verjaardagskaart voor de deur. De mama keek nogal heel verbaast op om ons te zien, maar vervolgens nam ze ons heel hartelijk in ontvangst in haar huis en bleek dit een super mama te zijn. Wie we die avond niet te zien kregen, waren de jongens, maar toch was het een enorm toffe avond. We keren zelf vanavond nog eens terug naar hen.
Samen met Doña Luz en het gezin trokken we naar de 1ste verjaardag van het zoontje van Carmen (de oudste dochter van Doña luz). Het was een toffe middag en de contacten met hen blijven we dus ook goed onderhouden: Maar de persoon die ons hart het meest van al gestolen heeft is Esperanza. Met veel plezier nodigt ze ons iedere week uit en kookt ze terug een heerlijke maaltijd voor ons samen. Als we zeggen dat het eten van Mexico ons niet zo goed kan bekoren, is dit toch buiten Esperanza gerekend. Ook nodigde ze ons al van harte uit om de komende weken verschillende uitstapjes samen te maken (en Geert, ze heeft gezegd dat je zeker en vast meer dan welkom bent!)
Esperanza was trouwens ook één van de aanwezigen op Sofie haar verrassingsfeestje! We merkten dat het niet hetzelfde is om een verjaardag hier te vieren, maar toch probeerde Hanneleen ook om van Sofies 22ste verjaardag er een ongelofelijke dag van te maken... Maar vermoedelijk dat de vele cadeautjes van het Belgenland er ook wel voor iets tussen zaten! Twas een fantastische dag vol verrassingen!
Ondertussen kennen we Guadalajara al mooi uit ons broekzak... Of toch, dat zou zo moeten na de vele bezoekjes! Toch geraken we nog altijd niet wijs uit welke straat ons nu juist kan leiden naar het quartier met de duizend en één knutselwinkeltjes! Wat we wel al door en door kennen is de mooie kerk van het grote Guadalajara. Een toevallige citysizing van ons bracht ons tot aan deze kerk, maar toevallig hadden Gallo en Karla het zelfde voor ogen om aan ons te tonen. Maar wij, engeltjes die we zijn, waren te bescheiden om hen dit te zeggen, dus genoten we maar een tweede keer van deze kerk. Gallo en Karla doen en willen zoveel voor ons doen dat een tweede kerkbezoek er wel nog bijkon.
Ook bezochten we het park net voor Guadalajara (of toch het voorparkje ervan :s) en zijn bewakers J We merkten op dat het soms toch wel eens handig kan zijn om een andere taal te spreken en te doen alsof we totaal geen Spaans spreken! Maar al bij al... soms eens een rustige dag in een stukje groen kan ook hier in het verre Mexico wel eens deugd doen!
De sporten van Mexico leerden we ook beter kennen. Zo leerden we dat baseball een sport is die zeker en vast een helm nodig heeft en dat badmintonnen in de straten van Artesanos kinderen en vreemde dronken mannen lokt!
Voor de rest valt alles hier nog altijd in zijn plooien! Ons Mexicaans leventje, met onze vrienden pinche en padra, blijven hier rustig verder gaan. Het blijven drukke dagen, ondanks we denken dat het een rustige week zal worden! Want we merken hier altijd wel ergens iets op wat we kunnen doen of worden uitgenodigd door iemand, maar daar genieten we natuurlijk ten volle van. Toch genieten we ook af en toe eens van een rustig momentje met een heerlijke fruitbeker met crema in de hand.. We weten alvast nu al zeker dat we deze enorm zullen missen als we terug in België zijn!
Vers van de pers! Een leuk nieuwtje! Miriam, de schoondochter van de familie beviel afgelopen nacht van een superschattig meisje, Melanie genaamd! Moeder en dochter zijn beiden gezond en de hele familie en wij natuurlijk ook, zijn in de zevende hemel!
We blijven hier genieten en dromen stiekem toch ook al naar de maanden die nog zullen komen! Toch dromen we misschien nog het meest van al naar alle bezoekjes die we zullen krijgen, want ondertussen liggen alle bezoek/reisdatas vast!
Lieven vrienden, familie, kennissen of ... geniet verder van de mooie tijden daar in België. En alvast nu al van ons de beste wensen voor deze eindejaarsdagen en het volgende nieuwe jaar!
Ja, zo noemen onze 2 nieuwe schildpadden en het is eveneens een scheldwoord in t Spaans. Jullie zien, ons Spaans gaat vooruit hee J.
De laatste week is hier wat rustiger verlopen, we namen afscheid van Dorien en Popis die terug naar België vertrokken.
Dat was wel eventjes een minder leuk moment maar we pikten toen snel terug de draad op en begonnen met volle moed te spelen. We kwamen zelfs 1 keer aan 40 kinderen in Lomas, daaraan geraakten we onze energie wel kwijt! Dat was efkes slikken maar tegelijkertijd deed het ons veel deugd om met zoveel enthousiaste kindjes te spelen. We speelden spelletjes over de dieren, maakten leeuwen- en olifantenmaskers en een dierenmemory.
Ook gaven we onze eerste lesje op het schooltje. We deden een soort quizje over de verschillen tussen België en Mexico waarbij ze een rood of groen kaartje naar boven moesten steken als ze dachten dat de stelling juist of fout was. Sommige kindjes waren er van overtuigd dat we in België hond aten. Deze misverstandjes zijn dus bij deze allemaal rechtgezet en de kindjes hebben nu een beter beeld van hoe België eruit ziet.
We hebben ondertussen terug enkele uitstapjes gemaakt. We zijn gaan zwemmen in een buitenzwembad dichtbij het meer Chapala met een supervriendelijk koppel, Gaillo en Carla. Zij hebben een superschattig zoontje, Roberto. Raar genoeg was dit zwembad verwarmd, een frisse duik kon je het dus niet echt noemen maar toen het wat afkoelde deed het wel deugd om wat rond te dobberen. Toch missen we hier wel nog een zwembad in de buurt waar we af en toe een frisse duik in kunnen nemen.
We besteden een hele namiddag aan het maken van een taart met Carmen, de dochter van Doña Luz. En gaven deze als bedanking aan de familia Flores.
Ook gingen we naar een luxueus resort waar we uitgenodigd waren door een vriend van Memo (zoon van Guille van het winkeltje hier in de wijk). Daar deden we iets aan ons conditie want we liepen heel het resort af om te zoeken naar een verloren gelopen hond van Angel. Chelsey (zo noemde de hond, hij was mooi wit met een prachtig roos pakje) was het noorden kwijt en liep de golfbanen op en af en hupla, het bos in. Gelukkig vonden de buren hem terug en a dit grappig avontuur genoten we van een lekkere BBQ. %%%FOTO21%%%
Onze eerste ervaring met een Mexicaans circus hebben we ook al gehad, het was nogal wat! Wat begon met playbackende kinderen, vervolgde met een playbackende travestiet en sloot af met een hypnotiserende Mexicaan. Hij liet een persoon stokstijf tussen twee stoelen liggen. %%%FOTO22%%%
En een uitstapje naar Guadalajara centrum eindigde met een harry potter film! We vermoeden dat het een goede film is maar het Spaans kan wel voor wat verwarring gezorgd hebben.
Voor derest beginnen we hier wat bekend te worden in de wijk maar blijven de venten ons nafluiten. Ook het voorbereidingswerk en de was moeten gedaan worden, maar gelukkig blijft het zonnetje hier schijnen! En wij schijnen mee J
%%%FOTO23%%% %%%FOTO24%%%
Bij deze sturen we wat zonnestraaltjes mee naar het koude Belgenlandje.
Ondertussen is het al een week en een half geleden dat jullie iets van ons gehoord hebben. Daarmee onze tweede update!
Jullie denken waarschijnlijk, vanwaar die titel? Wel, hier rijdt regelmatig een busje rond dat gas verkoopt, en dat liedje gaat zo: teta teta teta -gas.We zongen dit altijd vrolijk mee totdat Dorien ons vertelde dat het eigenlijk zeta gas was J oepsie!
Onze weken zijn alweer zeer mooi gevuld en we hebben het al superdruk gehad. Ons Spaans is al veel verbeterd in deze periode, we kunnen ook al wat langer en beter slapen, maar het eten vormt nog altijd een moeilijk punt. Het doet ons deugd om nog eens Belgisch te koken, of althans dat proberen we toch... want we vinden hier toch niet alles in Mexico... zoals een goe latje chocolade of bloem voor sauzen te maken is nog een zoektochtje om dit allemaal te vinden.
Onze eerste themaspelletjes zijn al gespeeld. Vorige week hebben we rond de dias de los muertes gespeeld en geknutseld. En deze week knutselen en spelen we rond het thema kleuren. Het is deze week de eerste keer dat we alleen (zonder Dorien ) spelen en dat is toch wel een hele beproeving voor ons Spaans. Maar t begint altijd maar beter en beter te lukken en de kinderen helpen ons hier goed bij!
In de afgelopen dagen hebben we alweer zeer veel bezocht en gedaan. We hebben nog enkele mensen leren kennen zoals Esperanza, Memo, Yola,...Twaren allemaal aangename bezoekjes en we proberen die contacten goed te onderhouden. Ondertussen is Vero, de dochter van Doña Luz bevallen van een superschattig meisje, Gresia genaamd.
Met de familie verliep het de eerste cena (iedere dinsdag de avondmaaltijd) wat stroef, maar met ons Spaans die steeds beter verloopt, verlopen onze contacten met de familie ook beter. We mochten mee de 18de verjaardag vieren van Sammy en gisteren was onze eerste cena waarbij we zelf moesten koken voor de familie. Voor deze avond maakten we een taart voor de familie samen met Carmen (dochter van Doña Luz). Twas veel werk, maar heel leuk en het is, al zeggen we het zelf, goed gelukt! De avond werd dan ook geslaagd afgesloten met deze taart en het getokkel en beluisteren van gitaarmuziek.
We bezochten ook nog vele mooie plekjes zoals San Juan, een supergrote markt in Guadalajara, en het centrum zelf. Ja, daar waren we wel een namiddagje zoet J. We zagen ook al Chapala, het grootste meer van Mexico by night. Daarvoor hebben we een avontuurlijk ritje voor moeten maken in de laadbak van nen chevrolet, dat was echt superleuk maar vreselijk koud! Ingeduffeld in dekens en slaapzakken overleefden we de koude nachtelijke trip.
Vorig weekend gingen we voor het eerst naar de Ranch en naar Casa Nazareth. Padre Madrid nam ons eerst mee naar een bijeenkomst met allemaal padre´s, twas wel even geduldig afwachten tot die bespreking gedaan was met in slaap vallen tot de kop toe, want veel verstonden we er niet van. Na een lekkere maaltijd reden we verder door naar de Ranch. De Ranch is zeer afgelegen en het ligt in het midden van de natuur. Het was voor ons echt leuk om eens helemaal tot rust te komen. We speelden daar party animals met de andere jongeren die daar zitten en schoven mee aan tafel. Het was echt een aangenaam groepje en we kijken er al naar uit om volgende maand terug te gaan.
Na de Ranch maakten we ons klaar om naar Skalloween te gaan. Ons eerste Mexicaans verkleedfeestje. We hadden een hele disco outfit, de foto´s spreken wel voor zich J.Sommigen waren echt suuupermooi verkleed en een Avatar won de prijs van het sjiekste kostuum!
Jullie horen het al, we beginnen ons hier al thuis te voelen, we hebben het superdruk, maar toch we vergeten jullie niet hoor!
%%%FOTO21%%%
%%%FOTO22%%% %%%FOTO23%%%
