Gisterenavond (donderdag) toen ik reeds in mijn bedje lag, werd ik opeens wakker gemaakt door Jess om te zeggen dat ze net op het internet las dat ook onze school voor een week gesloten is, omdat nu meer leerlingen besmet zijn met de Mexicaanse Griep.
Heel erg vind ik dat natuurlijk niet, maar het stomme is dat ik zoveel mogelijk moet binnen blijven, openbaar vervoer moet vermijden, kortom zo weinig mogelijk contact met andere mensen. Pfff!
Maar gelukkig, nadat Jess AFS verwittigde, kwam er toch nog wat goed nieuws bij, ik mag morgen toch naar het AFS-bal! Woehoew!
En ondertussen zijn we alweer twee weken verder. De tijd gaat snel zeg maar, want binnen een goeie vijf weken ben ik al terug in het Belgenland.
Tijdens de laatste twee weken was er hier in Australië veel aan de hand. Net zoals in alle landen van de wereld vrees ik en dan in het bijzonder, Mexico.
Iedereen weet waarover ik het heb, inderdaad, de Mexicaanse Griep, bij ons hier in Australië Swine influenza genoemd.
Het aantal besmette Australiërs loopt met de dagen op.
Om een klein voorbeeldje te geven: gisteren (27mei) waren er 61 besmet met de ziekte en vandaag is dat aantal reeds opgelopen tot 103. Gelukkig zijn deze er niet erg aan toe, slecht vier personen moesten in het ziekenhuis worden opgenomen. In scholen gaat dat natuurlijk snel rond. Reeds 5 scholen in Australië (Waarvan drie in Melbourne en twee in het Zuiden van Australië) hebben een week de deuren moeten sluiten. En gisteren (27 mei) kwamen de leerlingen van mijn school ook te weten dat de Mexicaanse Griep bij 1leerling gespot is. Het ging er een beetje hectisch aan toe die dag en nog geen uur na deze bekendmaking, was de televisie de school al aan het filmen. Maar er moeten geen zorgen worden gemaakt! Australië heeft zon problemen vrij goed in handen maar of het snel zal opgelost geraken ik hoop het maar!
En niet alleen de Mexicaanse Griep bracht veel nieuws op de laatste weken, neen, ook de overstromingen in het Noorden van Queensland stonden fameus in de kijker. De overstroming isoleerde kinderen van scholen, degene die langs het Zuiden van de rivier wonen, konden niet tot bij de dorpen aan de Noordkant van de rivier geraken, Ondertussen is dit hele gebeuren zo goed als opgelost, maar deze 2de natuurramp van het jaar, zal de bewoners veel geld kosten!
En gelukkig heb ik hier ook nog plezante dingen meegemaakt.
Onder andere een AFS kamp. En voor 10 van ons het allerlaatste.
Niet dat het triestig was hoor, in tegendeel, het was weer een heus feestje.
Deze zaterdag zien we elkaar dan toch weer op het AFS Bal. Maar daarover meer na het hele gebeuren.
Deze ochtend vetrokken we met zn allen om 1 van de beste dagen van Bushtrek mee te maken. Onderweg kregen we alle mooie plekken van de boers domein te zijn en naar een dik uurtje was het tijd voor koe labeling en nadien, jawel weer de zwangerschapstest bij de mamakoe.
Ik was blij het nog eens te mogen doen en het zal waarschijnlijk en spijtig genoeg de laatste keer in mijn leven zijn.
Na al dat gebeuren was het tijd voor een vieruurtje en om ons terug naar onze kampeerplaats te begeven. Daar hadden we nog een zwempartijtje een douche en avondeten waarna we nog wat rond het kampvuur zaten en al vlug in slaap lagen.
De volgende ochtend vertrokken we al vroeg naar White Cliffs waar we na een paar uurtjes rijden rond 10u aankwamen. Daar bezochten we eerst een ondergronds huis en na lunch een ondergronds en echt prachtig ondergronds motel. Omdat de dag voorbij vloog tijdens al die bezoekjes was het spijtig genoeg ook al snel weer tijd om ons terug naar Tiltra Station te begeven.
Gelukkig konden we nogmaals genieten van wat zwemmen en terwijl de rest zich dan gingen douchen moesten de vrijwilligers (waaronder ik) het eten klaarmaakten. De dag werd dan vreugdevol beëindigd met groepspelen en natuurlijk kampvuur.
Op woensdag was het de dag van de BushtrekOlympics. De voormiddag van de Olympics werd gevuld met de Grote Race met verschillende manoeuvres, doorgeefspelen, in de knoop kettingen enzovoort. Na een welverdiende lunch werden de Olympics verder gezet met een zoekrace en nadenksport. Net voor het voorlaatste spel eindigde het Groene team (mijn team) en het Gele team op de 1ste plaats, maar tijdens touwtrekken met het modderbad in het midden, eindigde HET groene team op de 1ste plaats en werd dat gevierd met een moddergevecht.
Na ons gauw te hebben afgespoeld in het water en een heerlijke douche achteraf, hadden we een wel verdiend avondmaal waarna we ons iets verder in de Bush begaven en daar kampeerden, digeridoo speelden,
Die nacht was er dan eigenlijk geen sprake van slapen gaan en dat voelden we enorm die ochtend. Maar gelukkig konden we in de bus naar het National-Park nog wat slapen. In het National-Park, kregen we dan een hele rondleiding van Ian (de boer) waarna we ons dan naar the rockholl begaven waar we genoten van een heerlijke, ijskoude zwempartij. Toen we ons in de bus weer naar de camping begaven lag iedereen al snel in slaap. Maar gelukkig kon het avondmaal ons wakker schudden en hadden we nog een hele nacht rond het kampvuur.
En dan was het spijtig genoeg al vrijdag. Onze laatste volledige dag samen.
Het was een rustig dagje, waarin we onder andere onze banner maakten, elkaar wat brieven schreven en tegen de avond een talent voor de talentenshow voorbereiden. Het was een dan weer een heerlijke avond met grappige talenten en heerlijke uren rond het kampvuur maar dan was het spijtig genoeg zaterdag 25 april 2009 en we het was om 5u al tijd om op te staan ons kabassen te maken en den boel op te kuisen. Toen rond 6u de Brisbane studenten en Adelaide studenten met de bus vertrokken en we spijtig genoeg afscheid moesten nemen, kuisten wij (Saga, Rie en ik) nog een beetje op en begaven ons dan terug naar Meldura, waar we een heerlijke douche konden nemen en een filmke bekeken. We kropen er die ochtend al vroeg in, want de volgende ochtend moesten we om 9u al op de bus zitten (voor terug een 7tal uurtjes) richting Melbourne. Koe Labeling. Zwangerschapstest.
Ontbijt maken. Op weg. Achterin de Truck National Park Bushtrek Olympics touwtrekken GREEN TEAM!! Moddergevecht!! James (Ciro) Talent on the Talentshow.
Die volgende zondagochtend, was het na ontbijt, het maken van onze zakken en opkuisen, tijd om te vertrekken. Eerst begaven we ons in Broken Hill, waar we van op een heuvel over heel het drop konden kijken. Dan naar The Big Picture: Worlds largest acrylic painting geschilderd door 1man (Ando). The Big picture is geschilderd op een canvas van12m x 100m, telt 100000 zoutstruiken, 3000 wolken, 20000 bomen, 20000 stenen en nog veel meer. Ando geschilderde delen liggend op zijn rug, gebruikte ongeveer 3000 ton verf en nam vijf jaar te conceptualiseren, plannen en ontsluiert uiteindelijk The Big Picture in 2001.
Vervolgens was er middagmaal in het park. Rond 1uur begaven we ons dan richting Tirlta station, maar onderweg stopten we nog om de bekende sculpturen te bewonderen. Rond 3u begaven we ons dan echt zonder stop richting Tiltra station en eens daar aangekomen rond een uur of 6, werden we met open armen verwelkomt door Ian (den boer van dit gigantische en prachtige gebied) en Merrye (de boerin) Daar kregen we dan een introductie van wat er ons die week allemaal te wachten stond Nadien was er avondmaal waarna we ons weer rond het kampvuur nestelden.
Om even Ian en Merryes gebied te beschrijven: prachtig gebied van
Zesentachtigduizend hectare grond ( 30km op 30km) gebruikt om koeien en schapen op te brengen. Met vliegtuigen en brommers worden de schapen bij elkaar gebracht om hen te scheren en een bepaalde periode te slachten.
De volgende ochtend zaterdag 18 april 2009 (niet zoveel later) werden we te vroeg wakker gemaakt, hadden ontbijten een frisse douche en begaven ons met de bus naar die oude bekende plek waar we zoals vorige Bushtrek kamelen hebben bereden. Achteraf naar de Art galeries van Silverton en dan weer naar onze slaapplaats voor het middagmaal. Na de middag begaven de andere AFS-ers zich naar de zilvermijnen maar aangezien wij deze bushtek (Saga en ik en nog eenpaar AFS-ers die aanwezig waren op vorige bushtrek) vrijwilligers zijn (helpen met koken, opruimen,...) bleven we met alle andere vrijwilligers in de schuur, hielpen met het avondmaal een speelden een potje kaarten, totdat ze dan terug kwamen. Het was al vroeg avond en rond zonsondergang, begaven we ons met zen allen met de bus naar een schone plek in the middle of nowhere, waar we de prachtige zonsondergang bewonderden. Nadien was het tijd voor avondmaal en lange gesprekken, tot in de vroege uurtjes rond het kampvuur.
Ondertussen heb ik weer 10 onvergetelijke dagen busthrek achter de rug. Waarin in weer vele nieuwe vrienden van overal ter wereld heb gemaakt en mij bij gevolg en tenslotte dood heb geamuseerd!
Het begon allemaal op donderdag 16 april 2009 vroeg in de ochtend (rond een uur of half 6). Nogal gehaast en vol stress, begaf ik me dan naar Southern Cross station,zoals gepland en aangeraden, een half uur op voorhand, waar dan om 6:48u de trein richting Swan-Hill vertrok. Na ongeveer een 2tal uurtjes in de trein, begaf ik me in Swan-Hill waar ik dan moest overstappen naar een bus die me na 7u rijden in Meldura zou droppen. Gelukkig kreeg ik onderweg compagnie van Saga (AFS-student uit Zweden) en Rie( AFS-student uit Japan). Aangekomen in Meldura rond een uur of zes, werden we door Kim (een oude bekende van vorige Bushtrek) opgewacht en bij haar en haar familie verbleven we met ons 3tjes die avond en de nacht en s morgens vroeg vertrokken we met pak en zak met Ray (kims echtgenoot naar Broken Hill) Die autoreis verliep zonder zorgen voor een uur of 3 en na een uurtje Broken Hille vertokken we naar Silverton, waar dan de ECHT bushtrek begon. De AFS-ers die vanuit Adelaide reisden, waren al reeds aangekomen en al snel maakten we kennis met nieuwe vrienden. Zelfs een andere Belgische was van de parij. Een Vlaams! meisje uit Antwerpen. Nederlands praten, kwam wel niet van te pas, aangezien we beiden niet zo goed meer zijn in diet taal, maar een goed gesprek in het Engels over onze Belgische gewoonten deed echt nog eens deugd! Rond half 1 s nachts kwamen dan uiteindelijk de AFS-ers die vanuit Sydney reisden aan. En tot half 3 zaten we rond het vuur kennis te maken tot onze ogen het niet meer konden houden enwe ons rond het vuur in onze slaapzakken begaven.
De eerste dagen van de Paasvakantie waren geen pretje.
Nu het daar in België lekker warm begint te worden, wordt het hier steeds kouder en kouder en deze komende kou, had spijtig genoeg nogal watinvloed op de gezondheid, k was namelijk de eerste dagen van de vakantie goed ziek.
Door de regen viel dan spijtig genoeg ook de surfvakantie die ik en een vriendin gepland hadden, in het water. Maar de vakantie zit er nog niet op:
Nu is de 2de week van de vakantie reeds gestart en heeft ook het weer zich van gedacht veranderd.
Ik heb inmiddels van donderdag tot maandag in Wodonga doorgebracht, om Pasen te vieren met de hele familie, ook om de andere AFS-ers op te zoeken en een feestje te bouwen en helaas ook om afscheid te nemen van Wodonga, want Kate (Jesss moeder) verhuist namelijk binnen een 2-tal weken naar Ballarat. Maar k heb er goed van genoten. Het weer was heerlijk, heb nog eens als een klein meisje paaseitjes mogen zoeken in de tuin en ben zelfs heel voorbeeldig met Goed Vrijdag en op Paaszondag naar de mis gegaan.
Ondertussen zit ik op de bus terug richting Melboure.
Toen het nog licht was, had ik met wat Boudewijn in de oren van de ontwakende kangoeroes en het heerlijke uitzicht genoten. Nu het donker begint te worden heb ik de kans nog eens aan mijn blog te werken.
De komende dagen (dinsdag en woensdag) zal ik werkend voor school moeten doorbrengen.
Ik heb ook nog wel afgesproken met meisjes van school en een meisje van AFS want dan, donderdagmorgen neem ik vanuit Melbourne de trein en bus naar Meldura en Broken Hill, want ik heb namelijk een 10 daagse Bushtrek voor de deur staan, waar ik weer ERG naar uitkijk!
Het zal dan wel weer een tijdje duren eer er meer nieuws en meer fotos zullen verschijnen, maar het zullen er alleszins zijn om naar uit te kijken!
Ik las dit hier net in de krant en aangezien het bijna Pasen is en mijn blog nog wel wat kleurrijk beeldmateriaal kan gebruiken dacht ik, ik zet dit verhaaltje met foto's der eens op.
De Duitser Volker Kraft is bezig een boom in zijn tuin te versieren met naar schatting 9200 paaseieren, maar hij is bijna klaar. Het is een traditie rond Pasen die de familie Kraft al meer dan veertig jaar in ere houdt.
Het was al vroeg ochtend vandaag en tijd om naar school te vertrekken.
Kheb nog net op de valreep de trein van 7:38am kunnen halen, aangezien deze de enige is in de ochtend is die vrije zitplaatsen heeft.
Kwas wel al vroeg op school, maar dat is tegenwoordig een gewoonte, we zitten dan elke morgen met een paar vriendinnen samen in het Year 12 Study Center, wat bij te praten met een taske koffie of een kopje thee.
Deze ochtend was er een Year 12 surprise, aangezien het de laatste maandag voor de vakantie is. We werden verrast door een Easter-egg-hunt.
Best grappig eigenlijk: op het grasveld bij de school, lagen 100den kleine paaseitjes verspreid en alle laatste jaars moesten daar dan gaan rond staan.
Bij het startschot mochten we dan 4 eitjes rapen. Inderdaad 4!! Dat was dus natuurlijk voor niemand het geval en met onze zakken vol eitjes, begaven we ons dan naar de eerste les. In mijn geval Engels. Engels valt eigenlijk best goed mee dit jaar, niet dat dat vorig jaar niet het geval was. Maar de leerkrachten beschouwen me al als een gewone leerling en vinden trouwens dat mijn engels goed geëvolueerd is. Vervolgens had ik Design & Technology. Ik weet niet of ik daarover al meer heb verteld, maar hierin hermaken we een bestaand kledingstuk tot een nieuw, waaraan we 3dingen kunnen veranderen en 3dingen moeten behouden. Niet al te gemakkelijk, maar best de moeite om te leren! Als laatste 2 lesuren van de dag, hadden we nog Media en Food & Technology. Die vakken had ik ook vorig jaar en zijn eigenlijk amper veranderd. Hoewel het huiswerk daarvoor wel is verdubbeld. Na school, zitten we meestal nog wat in het Year 12 Study center bij te praten en rond een uur of 4, half 5 vertrekken we dan op ons gemak naart station.
Nu ben ik reeds thuis gekomen en zal na een beetje huiswerk (aangezien dat vandaag toch niet al te veel is, omdat het morgen Atlatic sports is) en zal me dan nog eens naar de fitness begeven. Conditie onderhouden é J
En ondertussen is er alweer bijna een maand gepasseerd.
Met veel maar echt tof werk voor school, plezante en onvergetelijke AFS uitstapjes, het rondhangen met vriendinnen in de stad, filmavonden, verjaardagsfeestjes, sleeping-overs, en zoveel meer
Ook de tijd begint te korten. Kben de dag van de laatste 100 dagen zelfs gepasseerd, wat gaat dat weer snel.
Voor jullie het weten ben ik er al terug.
Word ik thuis, in mijn eigen bed weer wakker met het gevoel een heel lange, onvergetelijke droom achter de rug te hebben.
Donderag 26 februari, weer een zonnige dag in het schitterende Melbourne.
Het begon vroeg die ochtend met een bezoekje aan het aquarium, aangezien Jess en Nehty dat hadden aangeraden. Achteraf zijn we dan op zoek gegaan naar souvenirkes voor het thuisfront en begaven we ons naar St. Kilda beach, waar we de bekende pier afliepen en ons tenslotte naar huis begaven.
Die avond zijn we dan naar de cinéma gegaan waarna we konden dromen van onze laatste 4 volle dagen samen.
En dan was het vrijdag 27 februari 2009 en aan de zon te zien die ochtend, leek het een warm dagje en dus een ideaal zeedagje te worden. Na ontbijt begaven we ons naar Aspendeal, één van de kleine dropen van de prachtige kustgebieden van Viktoria. We genoten van de zon, zee strand, totdat het weer omsloeg en het ineens begon te gieten. We besloten dan maar ons boeltje bijeen te rapen en ons met de trein naar een ander dorpje te begeven waar we op ons gemakje een terrasje konden doen. Aangezien we die dag Jess en Nethy beloofd hadden voor hen te koken, begaven we ons naar huis om inkopen te doen en s avonds voor hen te koken. We zaten nog gezellig samen te praten, tot het weer de tijd was voort slapengaan.
Vandaag, zaterdag 28 februari, begon de dag vroeg, aangezien we die ochtend met Jess meegingen naar de moskee met haar Indonesische tour.
(Jess heeft namelijk een Uniting Through Faith tour georganiseerd voor 14 Indonesiërs die hier 3 weken verbleven en een tour doorheen Viktoria maakten) na daar aandachtig te hebben opgelet, ben ik Bram doorheen de Viktoria Market gaan rondleiden, waarna hij dan Mc Donalds wou eten en we nog door de stad zijn getrokken. Als afsluiter van de dag, zijn we naar het Chocoladerestaurant gegaan, aangezien ik Bram eerder deze week, een Belgische Wafel beloofde. Achteraf begaven we ons weer vrij laat richting huis en dromenland. De volgende dagen werden steeds angstaanjagender. Het afscheid is in zicht. Zondag hebben we, aangezien Jess en Nethy thuis waren, met hen nog ongeziene delen van Melbourne gaan verkennen.
s Avonds, toen we terug thuiskwamen zijn we dvds gaan kopen om thuis te bekijken.
De volgende en spijtig genoeg laatste volle dag samen. (maandag 02 maart 2009.) Namen we de trein naar South Yarra op zoek naar het Albert Park, voor het bekeiken van het Formule 1 race parcours dat ze toen reeds aan het opbouwen waren. Aangezien Bram alles wou zien daar, hebben we daar uren doorgebracht.
Op dinsdag 03 Maart, was het andere koek en ei.
s ochtends waren we al vroeg wakker en maakten we op ons gemakje Brams valies. Rond een uur of 2 begaven we ons dan naar het station om goed op voorhand onze bustickets naar de luchthaven te kopen. Nog goed op tijd en dus nog even tijd op uitgebreid afscheid te nemen kwamen we dan aan in de luchthaven. Maar de tijd ging snel, te snel. En even later zag ik hem al door de deuren verdwijnen op weg naar zijn vliegtuig, op weg naar huis.
Eindelijk hebben we dan eens iets langer kunnen slapen en na ontbijt, begaven we ons naar de prachtige zee in New-Caslte. Met immense, azuurblauwe golven, schoon wit zand en een lekker warme zon. Daar bleven we dan een uurtje of 2 (aangezien het na de middag veel te heet is om in de zon te zitten) en begaven ons naar huis voor een lekker en gezond middagmaal.
Achteraf gingen we dan een boswandeling maken. Waar Bram ook zijn eerste wilde Koalas en Kangoeroes zag. Om de dag goed af te sluiten, bekeken we nog een filmke (In Bruge) waarna we weer in ons bedje kropen.
Het weekend was reeds voorbij, want het was weer maandagochtend (23/02). En we begaven ons die voormiddag nog langs het strand om in de namiddag dat tijd te hebben voor een museum bezoek en het bewonderen van de stad zelf. Tegen de avond, toen we weer aankwamen bij Rick en Hill, kregen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld gevolgd door ook een lekker dessert.
Tenslotte bekeken we nog gezellig samen de Oscar Uitreikingen en voor het slapengaan maakten we nog gauw onze rugzakken om de volgende ochtend weer naar Sydney te vertrekken.
Om 8 uur, dinsdagochtend 24 februari begaven we ons reeds in het station van New-Castle om de trein terug richting Sydney-Central te nemen.
Rond 10uur kwamen we daar dan aan en begaven ons via ons plannetje op zoek naar het Hard Rock café. Tijdens onze zoektocht zijn we dan tot het besluit gekomen dat dat Hard Rock Café niet meer bestaat en we vervolgde onze weg richting The Art Gallery of NSW waar we echt (vooral ik toch) genoten van de prachtige werken daar. Na Mc Donalds voor Bram, eindigden we onze dag in Sydney met een bezoekje aan het bekende strand: Bondi Beach (dat regelmatig op TV komt voor zijn redders en haaiaanvallen, )
Waarna we ons spijtig genoeg weer naar het station moesten begeven om de trein richting Melbourne te nemen. De treinrit verliep nog erger dan in het opgaan. Werkelijk slapeloos!
We waren echt blij toen we op woensdagochtend 25 februari om 8u aankwamen in het station van Melbourne! We begaven ons dan gauw nog even naar huis om er wat slaap in te halen en dan weer fris te zijn voor de dag.
De eerste dag, 18 februari begon al vroeg. Bram had namelijk last van een jetlag waardoor slapen voor hem die nacht haast onmogelijk was geweest.
Dan zijn we maar vroeg opgestaan om Melbourne-stad te verkennen.
Federation square, museum, Yarra River, kunst in de stad en zoveel meer.
Tegen 6 uur begaven we ons dan naar de Night Market, waar we hadden afgesproken met Jess en een paar van haar collegas. Daar kregen we dan een rondeleiding, aangezien ik de Nitgt Market ook nog had ontdekt, hadden we avondeten en genoten we nog even van de plaatselijke concertjes, waarna we ons naar het station en dus naar huis begaven.
Daar was er dan de kennismaking tussen Bram en Nethy met veel gepraat, cadeautjes enzovoort. De dag liep op zijn einde, het was reeds 12u en nog steeds zaten we in de living te tetteren.
Tenslotte zijn we maar in ons bedje gekropen. Om weer fris te zijn voor een nieuw dagje vol ontdekkingen.
En weer snel was het donderdag (de 19de), Brams verjaardag.
Khad hem dan vroeg in de ochtend verrast met cadeautjes en na ontbijt begaven we ons weer naar de stad. Daar namen we the city-circle die ons een rondleiding rond de stad gaf en wat best boeiend was!
En tegen de avond begaven we ons richting Balaclava (bekend voor de goeie cafeetjes enzo) om er te trakteren voor Brams verjaardag.
Het was al vrij laat toen we ons weer naar huis begaven en het was dus ook al snel tijd voort slapen gaan.
Veel te snel was het weer de volgende dag. (20/02)
Na het opstaan en het ontbijt, maakten we onze rugzakken voor ons reisje naar Sydney en begaven ons vervolgens nog naar de winkels om wat eten te kopen voor tijdens onze treinreis.
Alles was gepakt en gezakt en met onze tickets stevig in de hand begaven we ons dan naar het station, waar we dan een gezellige 11uur-treinrit voor de boeg hadden. De treinrit zelf viel nog redelijk mee. Behalve dan dat ze vrij slaaploos was, aangezien slapen op een trein nog veel moeilijker is als in een vliegtuig of in een auto.
En vrij vermoeid stapten we op 21 februari om 7u s ochtends af in Sydney Central Station,
waar we dus eerst en vooral op zoek gingen naar een informatie center voor een stadsplannetje. Nadien begaven we ons dan door de prachtige tuinen van Sydney (Royal Botanic Gardens en Hyde Park) naar het beroemde en indrukwekkende Sydney Opera House en de nog indrukwekkendere Sydney Harbour Bridge. Daar hebben we dan het grootste deel van onze dag doorgebracht en rond de middag begaven we ons door het andere deel van de tuinen (waar we een tal van rare dieren: vleermuis kolonies, rare volgens, ontdekten) de stad in. Daar hadden we dan nog een middagmaal en moesten ons spijtig genoeg rond 2uur alweer richting het station begeven om de trein te nemen naar New Castle, waar we voor 3 dagen bij Jesss tante Hill en nonkel Rick verbleven.
Bij aankomst in New Caslte werden we erg goed ontvangen.
Kregen een hele lading vragen over ons en begaven ons tenslotte voor het slapen gaan nog langs het strand voor een wandeling.
Die deed natuurlijk enorm deugd hoewel we al doodop waren door de slaaploze treinrit. En al vlug begaven we ons naar dromenland.
Vol stress begaf ik me nog voor de laatste dag van de maand naart scholeke.
Had alles met de leerkrachten in orde gebracht en begaf me dan, na school, met nog meer stress richting huis. Daar verdeed ik dan voornamelijk de tijd met alles in orde te brengen voor de komst van het jaar.
Ongeduldig moest ik dan nog een uurtje langer mijn tijd verdoen, aangezien Brams vlucht al een uurtje vertraging had en dan, uiteindelijk, rond 8uur ben ik dan naar het station vertokken om bustickets, treintickets te kopen en me richting de luchthaven te begeven.
De stress, die liep met de seconden op. Maar daar in de luchthaven, kroop de tijd maar traag vooruit
En dan, uiteindelijk, begonnen de schuifdeuren op te gaan. En daar stond ik dan, ongeduldig te wachten tot een bekend en natuurlijk mooi gezichtje zou verschijnen, in mijn armen te springen en me voor 2 weken niet meer zou loslaten. En dat was ook het geval. Eerst voelde het allemaal een beetje raar, nieuw. Maar ik wist sinds de eerste seconde dat ik hem daar weer vast had, dat het twee ongelooflijke weken gingen worden, om nooit meer te vergeten.
Een haai heeft een 15-jarige surfer in de omgeving van de Australische havenstad Sydney gebeten en zwaargewond. "Volgens de eerste berichten is hij buiten levensgevaar", zei een medische bron. De jongen is het derde slachtoffer van een haai in drie weken. Het stijgend aantal aanvallen door haaien in de omgeving van Sydney is erg ongewoon.
Vader en zoon De jongen was met zijn vader aan het Avalonstrand aan het surfen. Beiden bevonden zich kort na zonsopgang alleen op zee, toen het dier aanviel. De haai beet in het boven- en onderbeen van de jongen. De vader slaagde er uiteindelijk in zijn zoon aan land te trekken.
Zuiverder en warmer Deskundigen zijn van mening dat het water rond Sydney zuiverder en warmer is geworden, en daardoor nieuwe vissoorten aantrekt die dan weer haaien aanlokken.
De branden woeden reeds vierenvijftig kilometer ten noorden van
Melbourne, dat wil zeggen nog een tijdje van mijn verblijfplaats verwijderd, maar het land staat in rep en roer!
Het begon allemaal op zaterdag 07 februari 2009, toen Melbourne een top temperatuur behaalde van achtenveertig graden en daarmee de titel: warmste dag ooit behaalde.
En toen besefte ik maar al te goed hoe warm het op andere plaatsen rondom Melbourne, (waar het meestal een goeie vijf tot tien graden warmer is) moest zijn!
De volgende ochtend hadden we het allemaal al snel door. De staat Vicotria werd verwoest, door de meest dodelijke bosbranden in de Australische geschiedenis: vier verdiepingen hoge en hete vuren en hevige wind verwoesten een breedte van zon tachtig kilometer, waarin zevenhonderdvijftig huizen en driehonderdduizend hectare natuur (grootte van Luxenburg) verloren zij gegaan.(Van het stadje Marysville en omliggende gehuchten in het district Kinglake is weinig meer over.)
Minstens 181 mensen gaven hun leven voor het beschermen van hun eigendommen en het ergste van al, de schade loopt nog steeds op.
Bosbranden doen zich 's zomers in Australië vaak voor. Volgens onderzoek van de regering is ongeveer de helft van de gemiddeld zestigduizend branden per jaar aangestoken of verdacht. Andere oorzaken zijn blikseminslag of onvoorzichtig gebruik van machines bij uitgedroogde begroeiing. En ook deze keer: De Australische politie vermoedt dat een deel van de meer dan vierhonderd bosbranden bewust zijn aangestoken. Gespecialiseerde onderzoekers zijn erop uit gestuurd om bewijzen voor brandstichting te verzamelen.
Premier Kevin Rudd uitte zijn afschuw. Als blijkt dat sommige branden inderdaad zijn aangestoken dan valt dat niet anders te omschrijven dan als massamoord, zei hij zondag.
Volgens procureur-generaal Robert McClelland staat er 25 jaar gevangenisstraf op brandstichting met doden tot gevolg, maar riskeren brandstichters levenslang als ze schuldig bevonden worden aan moord.
In het deel van Melbourne waar ik verblijf, is nog niets te zien van de bosbranden en hopelijk zullen ze ook tot hier niet doordringen, maar alles is zo angstaanjagend dicht. In
Wodonga, de plaats waar Kate (Jesss moeder) en veel van mijn vrienden wonen, dreigt in gevaar te komen voor deze verschrikkelijke branden. Het leek eerst allemaal niet werkelijk te zijn, maar wanneer je vrienden en familie in de omgeving van de branden hebt, wordt je er erg bewust van gemaakt en lijkt het nog zoveel erger! Bidden tot de weergoden is de opdracht!
Aangezien ik al mijn huiswerk voor tijdens de vakantie laten liggen had en de laatste week, de enige periode was waar ik de tijd kon vinden om daar aan te werken, was het dus hoogtijd om die schade in te halen. Maar veel problemen had ik daar niet mee, want buiten komen kon vanaf dinsdag maar amper. Het begon met achtendertig graden op dinsdag. Donderdag liep het op tot tweeënveertig graden. E(n ik die dacht dat dat al té warm was), nee, op donderdag werd het tot zelfs vierenveertig graden en zo ook op vrijdag. Het was werkelijk verschrikkelijk, onhoudbaar-warm! Kletsnat keerde je weer, wanneer je nog maar vijf minuten buiten rondliep. En dat was dan enkel overdag, de nachten koelden enkel een paar graden af, dat wil zeggen, deze overleven in 35 graden, het was afzien!
Maar waarschijnlijk hebben jullie dat ook wel gemerkt, bij het bekijken van de tennismatchen op de Australian Open!!?
De heerlijke finales en halve finales maakten het weer wel ideaal om binnen vol spanning voor de TV de tennis te bekijken!
Er wordt gevierd dat in 1788 de Eerste VlootSydney (Australië) bereikte. Onder de Aborigines staat deze dag bekend als invasion day.
Vandaag was het ook alweer onze laatste halve dag in Halls Gap.
Na een ontbijte op de camping en het inpakken van onze kabassen, zaten we al terug in de auto om nog wat mooie plekjes in Halls Gap zelf te bezoeken, nog wat te wandelen en tenslotten (rond 3uur) terug naar huis te rijden.
Onderweg zijn we wel nog een paar keerjtes gesopt en rond half acht kwamen we dan uiteindelijk thuis. Daar moesten we dan gauw al wat kleren wassen, aangezien het morgen weer werkendag is en na het eten en het bekijken van de match tussen (de hatelijke) Jo-Wilfried Tsonga (Frans) en James Blake (Amerikaans) 6-4 6-4 7-6(3) in ons bedje.
Vandaag waren we al vroeg uit de veren, want we gingen namelijk trekken.
Twaalf kilometer op 5 uur hebben we gedaan naar de top van Pinnacle.
Het was zwaar en toen we die avond rond 6uur terug kwamen van onze lange trektocht, waren we alledrie kappot! Na eerst een douche te hebben genomen, hadden we onszelf beloond met een heerlijke barbecue. Daarna nog een kort wandelingetje om wat uit te stretchen en dan gauw in ons bedje.
Die zaterdagochtend was het al vroeg tijd om op te staan, aangezien we vandaag op ons gezinsvakantietje vertrokken naar Halls Gap.
Na een uurtje of 3 rijden, moest Jess het eerste uur in Halls Gap al werkend door brengen. Maar dat was gelukkig maar voor even en daarna hadden we alle tijd om te genieten van het lange weekend. We verbleven daar in Halls Gap op eengezellige en sfeervolle camping. s Avonds zijn we dan nog gaan eten en zijn al vroeg gaan slapen voor de zware dag die ons te wachten staat.
De eerste een dubbelspel: Feliciano Lopez (Spanje) en Fernando Verdasco (Spanje) tegen Max Mirnyi (Wit-Rusland) en Andy Ram (Israël) een snelle maar indrukwekkende match met de uitslag: 6-3 6-4
Vervolgens hadden we vrij veel pech. We misten namelijk het dubbelspel met de Williams Zusjes, aangezien we niet zeker waren van de arena waar ze speelden. En wanneer we dan door hadden dat ze in de zelfde arena speelden als het vorige dubbelspel, zat het alweer vol en kon er niemand meer bij.
Maar, ach, we hebben dan toch nog een andere goeie match kunnen bijwonen tussen de Franse Marion Bartoli en de Tsjechische Lucie Safarova met de volgende uitslag: 6-1 6-4
Tenslotte zagen we nog een erg indrukkwekkend dubbelspel tussen de Poolse zusjes Radwanska (Urszula en Agnieszka) en de twee Australische Samantha Stosur en Rennae Stubbs. Het was de meest verbrluffende match van de 3 die we die dag zagen en heb hieruit besloten dat Australische supporters de slechtste supporters zijn die ik ooit bezig zag en hoorde. Er zat sfeer in, dat moet ik toegeven, maar het was alles behalve aangenaam voor de twee Poolse die dan uiteindelijk oneerlijk verloren met: 1-6 4-6
Als aflsuiter van onze aangename en hete dag op de Australian Open hadden we nog samen met ons gezinnetje een etentje in een Thais restaurant in de stad. s Avonds, voor het slapen gaan bekeken we samen nog een filmke.
Onze Belgen in Australië:
Alle Belgen out in enkel Flipkens niet voorbij Jankovic, Roddick te sterk voor Malisse
Kirsten Flipkens en Xavier Malisse sneuvelden op 21 januari op de Australian Open na eervol weerwerk tegen een wereldtopper. Flipkens verloor in twee sets van Jelena Jankovic en Andy Roddick was in vier sets te sterk voor Malisse. Meteen zijn alle Belgen uitgeschakeld in het enkelspel.
In de eerste set kon Flippkens goed volgen tot 4-4 en scoorde ze met veel lef meerdere punten aan het net. Maar toen Flipkens haar vijfde opslagspel verloor, maakte Jankovic de set af met 6-4.
Flippkens liet echter het hoofd niet hangen en kwam in de tweede set zelfs op een 3-1-voorsprong. Die werd door Jankovic echter ongedaan gemaakt. En na een nieuwe break kwam Jankovic (de nummer één) 5-6 voor. Dat voordeel gaf ze niet meer uit handen: Na één uur en drie kwartier stond de 6-4 en 7-5 eindstand op het scorebord.
Xavier Malisse speelde ook een verdienstelijke wedstrijd tegen zevende reekshoofd Roddick. Malisse begon goed en haalde de eerste set binnen. De volgende drie sets waren echter voor Roddick, al moest hij daarvoor zijn beste tennis bovenhalen. In een spannende derde set kwam het nog tot een tiebreak, maar in set vier stond Malisse snel 4-0 achter en die kloof kon hij niet meer dichten. Na drie uur besloot Roddick de wedstrijd met 4-6, 6-2, 7-6 (7/1) en 6-2.
Hiermee zijn alle Belgen uitgeschakeld in het enkelspel. Steve Darcis, Christophe Rochus en Yanina Wickmayer hebben ook de eerste ronde van het dubbelspel niet overleefd. De twee Walen verloren hun eerste wedstrijd met 6-4 en 6-3 tegen Fognini en Ljubicic. Wickmayer ging samen met de Poolse Domachowska onderuit tegen Poutchek en Rodinoca met twee keer 6-1. Afgelopen nacht dubbelde Kristof Vliegen nog samen met de Duitser Kohlmann.
Mijn super, mega, demax coole Australian Open sleutelhanger
Sfeerbeelden: Feliciano Lopez en Fernando Verdasco
Sfeerbeelden: Dubbelspel: Feliciano Lopez en Fernando Verdasco tegen Andy Ram en Max Mirnyi
Vandaag heb ik gewerkt aan de komst van Bram. Wat uitgekeken voor treinen en verblijfplaatsen voor tijdens zijn vakantie hier. Het is nu alleen nog maar aftellen!! Voor de rest heb ik gewoon nog wat bankzaken geregeld, wat schoolgerief gaan kopen enzovoort. Daarna voor mezelf wat eten gemaakt (aangezien Jess en Nehy laat werkten) en dat was het zowat.
Die ochtend was Martins alweer vertrokken naar Wodonga.
Het was een vrij zware dag vandaag. Maira (Brazilië) vetrok namelijk terug naar Brazilië vandaag. En zoals elk afscheid van een vriend, was het weer zwaar en moeilijk.
Daarna was het dus terug tijd om aan die domme, tegenstekende huistaken te werken, niet meer en ook niet minder. Daarna heb ik met Nethy het eten klaargemaakt en ben ik nog een toerke gaan lopen. En s avonds nog met zn drieën naar Doctor House gekeken.
De nacht was verschrikkelijk warm, laat ons schatten: een graad of achtentwintig. (afzien dus) Toen ik die ochtend opstond, trof ik Martins weer aan in onze living. Hij verblijft hier weer voor een dagske of 2 aangezien Kate (zijn gastmama) hier werk heeft de komende dagen. Maar gelukkig had hij toch plannen voor vandaag en hoefde ik met hem geen rekening te houden en kon ik nog wat werkskes voor school afwerken. Daarna ben ik dan ook wel in de stad getrokken om met wat AFS-ers af te spreken, iets te gaan drinken enzovoort. s Avonds zijn we dan met Jess, Kate, Alice, Martins en ik iets gaan eten waarna we weer de trein naar huis namen nog wat samen zaten en in ons beddeke kropen.
Aangezien het de voorlaatste week vakantie is en het huiswerk nog alles behalve gemaakt is, is het vandaag (en waarschijnlijk ook de rest van de week) dé ideale dag om daaraan te werken. Een hele dag heb ik dus aan van alles gewerkt en tegen het einde van de dag ben ik dan naar de fitness gegaan om wat te ontspannen, waarna een douche genomen en nog wat met mijn gezinnetje van de avond genoten.
Zondag, rustdag. Dat namen we ook letterlijk die ochtend, want we sliepen allemaal nog eens goe lang. Rond de middag zijn we dan Jess haar zus (Alice) een bezoekje gaan brengen met een kabas vol groeten als cadeau. Samen zijn we dan een goe jatteke kaffee gaan drinken wat getetterd en gekwijkt en het was alweer avond toen we terug thuis kwamen. Daar was het tijd voor nog eens een skypegeprek met de parents, weer wat samenzijn met het gezinnetje en dromenland, olé!
Die ochtend waren we allemaal al vroeg uit de veren. Martins moest namelijk zijn trein halen, terug richting Wodonga. En, zoals elke zaterdagochtend, trokken Jess, Nethy en ik naar de fitness. Rond de middag waren we dan weer thuis en na een douche begaven we ons weer naar de Viktoria Market, achter extraveel groenten, fruit en vlees (waarvoor onze koelkast trouwens veel te klein was) en achteraf nog naar de supermarkt achter al onze andere benodigdheden. Die avond zaten we dan nog lekker samen (weer met zn 3tjes) te genieten van een zaterdagavondfilm met een glaske wijn en tralala.
Vandaag was het een rustig dagje. Die ochtend, had ik thuis wat klusjes gedaan, wat kleren gewassen en blabla, maar omdat Martins zich zat te vervelen en hij weer naar een andere Russische winkel wou om deze keer (gelukkig niet voor ons) eten te kopen om klaar te maken voor zijn eigen gastgezin. Na daar dan te zijn langs geweest, weer thuis te zijn gepasseerd om alles in de koelkast te bewaren, zijn we naar de cinema geweest naar de film: Seven pounds. Een aanrader voor wanneer die (of al is) uitkomt in België! Die avond aten we nog een goed avondmaal (om de laatste dag hier van Martins (te vieren)) waarna we nog wat samen schilderden en laat, laat in ons bed kropen
Voor vandaag gaven ze SNIKHEET: zevenendertig graden Celsius!! (zelfs warmer dan in Wodonga, waar het normaal gezien een goeie 5à8 graden warmer is als hier in Melbourne. s Ochtends was de buik en darmpijn nog niet echt verdwenen maar zon heerlijke warme dag, kon ik niet zomaar laten voorbij gaan.
Voor we naar het strand trokken, moesten ik voor Jess eerst nog een werkje in orde brengen. (naar een huis gaan kijken, er fotos van maken en blabla)
Daar op het strand (Aspendale) was het overbevolkt met pubers en natuurlijk (nog steeds) snikheet! Er was dus niks beter dan een frisse duik (om de 5minuten) in de prachtige blauwe oceaan.
Maar toen we weer thuiskwamen en na een douche, hadden we al snel door, welke plaatsen we waren vergeten in te smeren. Vuurrood verbrand.
Die ochtend was ik al vrij vroeg wakker en ben voor Martins (Letland) zou wakker zijn, gauw een uurtje naar de fitness geweest. Toen ik thuiskwam was hij natuurlijk al wakker en na mijn douche, zijn we dan eerst, voor hem naar de kapper gegaan, waar hij zijn kopke bros heeft geschoren en vervolgens naar de Russische winkel in Balaclava (Martins keek er al zo lang naar uit (aangezien hij Russisch kan spreken) die winkel een bezoek te brengen, Russisch eten te kunnen kopen en ook de taal wat te spreken.) Met een zak vol eten zijn we dan weer naar huis gegaan. Daar hebben we wat gehuurde films bekeken en een paar uur later (rond de avond) maakte Martins voor ons zijn fameus eten klaar. Ik kan niet zeggen dat ik het slecht vond, maar mijn darmen, die dachten er anders over Kzat al gauw op de wc en die avond ook gauw in mijn bed. Ajejaj!
Die ochtend tijdens het nakijken van mijn mailbox (gebeurt elke ochtend deze week, aangezien ik uren moet wachten vooraleer Martins wakker is) vernam AL mijn vluchtdetail voor mijn terugreis. En ik garandeer jullie, dat voelde echt raar! Maar ach, kben misschien al over de helft van mijn avonturen hier, maar het is (gelukkig ook) nog lang niet gedaan!!
Vandaag ben ik na een bankbezoek nog wat CVs gaan binnenbrengen. Mijn vorige op-zoek-naar-een-job-inspanning was blijkbaar niet echt goed genoeg, vandaar. S Avonds ben ik nog eens onze nieuwe fitness gaan bezoeken (spinning) en na nog wat samenzijn met zn allen, in mijn bed gekropen.
Voor vandaag gaven ze: negenendertig graden Celsius. Op het strand viel het heel wat kouder aan dan dat, aangezien er vandaag sprake was van een fris briesje. Khad besloten gewoon wat op het strand te lezen, geen duikje te nemen en dus zeker niet te verbranden. Natuurlijk, ik viel in slaap en had pas een paar uur later, (wanneer mensen in de stad me bezorgd bekeken), al vlug door dat mijn benen vanachter, goe rood verbrand waren. (kvoelde me een zalmke)
Kmoest nog een paar uurtjes wachten (aangezien we eerst in de stad Grieks moesten gaan eten met twee vrienden van Jess) vooraleer ik mijn benen en dikke laag aftersun kon geven. Die avond, weer thuis aangekomen, bekeken we met ons 4tjes nog een filmke (ik al platliggend op de grond met mijn goeie laag aftersun)
Deze week hadden Jess en Nethy nog congé. En samen hebben dan nog wat genoten van onze vakantie samen. Wat bezoekjes gebracht aan familievrienden, gaan wandelen aan zee, gaan picknicken, gaan kennismaken met de nieuwe fitness in onze buurt, . Ook ben ik nog op zoek gegaan naar een jobke en heb nog afgesproken met vrienden van Broken Hill en Wodonga. Vanaf zondag komt er nog wat Wodonga volk logeren (voor een weekje) dus geen verveling deze vakantie!
Die ochtend zijn we nog eens vroeg opgestaan om toch niet te veel van onze allerlaatste dag samen te verliezen.
Va en ik, zijn eerst nog in het zwembad van het hotel gaan zwemmen terwijl mam al aan onze valiezen was begonnen. Na samen nog lekker te hebben ontbeten, zijn we nog eens door de straten gelopen en nog wat laatste cadeautjes gaan kopen. Rond elf uur hoorden we dan de taxi richting de luchthaven te nemen waar we uiteindelijk nog samen hebben kunnen inchecken en waarna ik, na het uitzwaaien van de parents (die hun vliegtuig richting Sydney namen) het vliegtuig terug naar Melbourne nam.
Eens aangekomen in Melbourne, stonden mijn andere lieftallige ouders me op te wachten. Met hen heb ik tenslotte nog een toffe namiddag doorgebracht.
Vandaag begaven we ons, na toch wel een hele poos in de auto te hebben gezeten, in een nieuw staat van Australië namelijk: Zuid-Australië.
Nog beter, we begaven ons die dag en de twee volgende dagen in de hoofdstad van Zuid-Australië, namelijk: Adelaide.
Eens aangekomen in ons hotel, alles gearrangeerd te hebben, zijn we naar het strand getrokken, om daar te genieten van een ijsje en VEEL zonneschijn (het was zo ronde de vijfendertig graden die dag) en natuurlijk een wandelingetje langs het strand.
Toen we langs de brug van een paar honderd meter over de zee liepen, werden zwemmers gewaarschuwd omdat er een groot beest richting hen zwom, waarvan ze veronderstelde dat het een haai was. Maar nee, (en gelukkig maar) toen dat beest een sprongske in de lucht maakte, had iedereen al gauw door dat het de dolfijnen waren die met wat met de mensen kwamen spelen.
Maar wisten jullie:
Vader vermist na aanval door haai in Australië
Een Australische man is vermist sinds hij op zes meter afstand van het strand door een haai werd aangevallen.
De 51-jarige man was met zijn zoon aan het snorkelen bij Port Kennedy, ten zuiden van Perth, toen hij door een haai werd aangevallen. Sindsdien ontbreekt elk spoor van hem. De 24-jarige zoon is ongedeerd.
In de omgeving is een grote haai waargenomen. De familie van de man heeft gevraagd de haai niet te doden.
Aangezien vandaag geen enkele, maar dan ook geen enkele winkel zijn deuren open deed, hadden we ons de vorige dag al bevoorraad met een gebakken kipje, om mee te nemen naar Robe en dat daar met wat groenten en dergelijke op te eten als avond/kerstmismaal! Na daar toch wel van genoten te hebben, hebben we nog een paar wandelingetjes gemaakt langs de mooie kusten van Robe. Die avond, zijn we dan ietsjes vroeger gaan slapen als gewoonlijk, zodat we de volgende ochtend nog konden genieten van de levende sfeer (toch tegenover de 25ste) en de prachtige omgeving in Robe. En natuurlijk om wakker te zijn tijdens onze-toch-wel-lange-rit naar Adelaide.
Vandaag was het nog eens zalig, (ietsje) langer slapen, aangezien er vandaag niet gereden moest worden. Na een ontbijtje op het zalige warme terrasje, zijn we in Halls Gap gaan proeven van de prachtige natuur. Met onder andere een bezoekje aan de watervallen, Wildlife-zoo, wijngaard,
Aangezien het vandaag ook kerstavond was, hoorden we toch ook een klein feestje te bouwen, met als afsluiter het uitdelen van cadeautjes!
Die ochtend begon al goed met een smakelijk ontbijt bij de gastvrije mensen in Warrnambool. Na alles te pakken en zakken, zijn we nog wat door de straten van Warrnambool gelopen en zijn tenslotte terug in onzen Aurion gesprongen om naar Halls Gap te rijden.
Rond de middag kwamen we dan aan op een rustig en gezellig domein waar enkele vakantiehuisjes te vinden waren. Eens daar ingenesteld, zijn we de omgeving gaan verkennen. Kangoeroes, hadden we die week maar amper gezien, maar daar in Halls Gap, hoefden we maar 2 stappen uit het huisje te zetten en we hadden er al 10 zien voorbij springen. Heerlijk hebben we daar nog genoten van de dieren en de omgeving. En die avond was er dan ook nog eens eten van mams keuken, want we konden koken voor onszelf.
De vorige avond waren maar laat terug van Kangaroo Island, maar omdat we niet veel dagen meer hebben, was het vroeg tijd om op te staan en om van die laatste dagen te genieten. Het begon allemaal die dag met een ontbijtje in het hotel, gevolgd door een bezoek aan een Aboriginal Museum, waar we ook aanwezig konden zijn voor een digerido-concert door échte Aboriginals.
Achteraf na wat rond te zijn gelopen door de straten van Adelaide, hebben we het Belgium Beercafé ontdekt, waar we natuurlijk een goe Belgisch bierke zijn gaan drinken. De rest van de dag verliep nog vrij rustig, ontspannen en gezellig, we moesten er nog van profiteren, want het was het laatste samen!
Die vorige dag, hebben we spijtig genoeg ook afscheid moeten nemen van onze Aurion, aangezien we vandaag (heel erg vroeg), eerst met de bus, vertrokken richting de boot, die ons dan naar Kangaroo Island bracht.
Kangaroo Island, is het op twee na grootste eiland van Australië. Het eiland was onbewoond toen het in 1820 werd ontdekt door Matthew Flinders, een Engelse ontdekkingsreiziger. Inheemse plantengroei bedekt nu nog ongeveer de helft van het eiland. Een derde van het eiland is aangeduid als beschermd natuurgebied. Mede hierdoor is Kangaroo Island de ideale plaats om inheemse dieren in hun natuurlijke leefomgeving te bewonderen.
De bijzondere stops op Kangaroo Island:
Remarkable Rocks (Merkwaardige Rotsen):
De Remarkable Rocks, zijn een verzameling grote granieten keien, gevormd door de weersomstandigheden. De keien liggen op een hoge rots, die steil uit de oceaan oprijst. U kunt rond deze reusachtige keien lopen, die door de wind en nevel van de oceaan door de eeuwen heen tot diverse rare en indrukwekkende vormen zijn gevormd.
Admirals Arch:
Dit gebied is een broedplaats voor een kolonie van Nieuw-Zeelandse pelsrobben. U kunt ze zien spelen in het water en op de rotsen.
Seal Bay:
In Seal Bay, leeft een kolonie Australische zeeleeuwen. De kolonie is de op eenna grootste broedkolonie van Australië. U kunt de dieren hier van heel dichtbij bekijken, zwemmend in de golven of liggend op het strand. Sealy Bay is een beschermd natuurgebied. Wanneer de dieren zich bedreigd voelen, kunnen ze agressief worden.
Na heerlijk te hebben geslapen en na een lekker ontbijtje, zijn we weer met onze valiezen in onzen Aurion gesprongen om door te rijden naar Warrnambool, met onderweg de meest spectaculaire uitzichten, rotsen, van de Great Ocean Road. Gelukkig vielen de kilometers van Apollo Bay naar Warrnambool nog goed mee en hebben we al die prachtige natuurwonderen kunnen bewonderen. In Warrnambool zelf hebben we die dag niet zo veel meer kunnen bezichtigen, maar onze eerste indruk was wel van: Wow, hier willen we wel langer blijven!"
Stop 1:
Cape Otway Lightstation: is de oudste, overlevende vuurtoren in continentaal Australië. Het licht, dat continue operationeel is sinds 1848, ligt op torenhoge kliffen waar Bass Strait en de Zuidelijke Oceaan botsen. Voor duizenden immigranten, na vele maanden op zee, was Cape Otway hun eerste zicht van grond na het verlaten van Europa.
Stop 2:
De Twaalf Apostelen: zijn gelegen langs de spectaculaire Great Ocean Road.
Op het eerste gezicht lijken de Apostelen er geen 12 te zijn. Vanaf het uitzichtpunt, ziet u alleen een aantal van de twaalf apostelen. De andere zijn gelegen achter de rotsachtige keerstroken (die de kustlijn van Victoria vormen) of verborgen door andere rotsachtige uitsteeksels. 4 van de apostelen zijn in de loop der tijdal ten prooi gevallen aan de zee, de laatste stortte in in 2005.
De Twaalf Apostelen werden gevormd door erosie van de oorspronkelijke kustlijn. De rots is nog steeds uitgehold, tegen een koers van ongeveer 2 cm per jaar, en in de toekomst waarschijnlijk tot meer 39 apostelen in de andere rotsachtige keerstroken aan de lijn van de Victoriaanse kust.
Mam op het strandje
Stop nr :
in 1990 stortte bij Peterborough (met mooie golflinks op de klippen) zonder voorafgaande waarschuwing een boog van de London Bridge in.
Die ochtend was het weer wat zenuwachtig, deze keer omdat het voor onze Va de eerste keer ging links gereden worden. Na in het hotel eerst onze valiezen gemaakt te hebben, zijn we samen de huurauto gaan ophalen. Niks minder dan onzen: Toyota Aurion. J Maar al vlug was mijne Va het links rijden gewoon en opt gemakske begaven we ons, (lekker gezellig samen in onzen Aurion) richting Apollo Bay. Natuurlijk nog wat tussenstops om de wilde Koalas te bewonderen wat van de schone kusten te genieten,
Eens aangekomen in Apollo Bay, ons valiezen gedropt te hebben in onze kamer, hebben we ons nog met een ijsje langs het strand begeven.
Om de dag af te sluiten was er nog avondmaal en een tourke met den Aurio om nog wat Koalas te bewonderen.
Die ochtend waren we een beetje gehaast en ieder van ons ook wel wat zenuwachtig, want vandaag, was het de dag dat mijn parents mijn gastgezin zou ontmoeten. Die ochtend hebben we van aan het hotel de tram en trein genomen richting ons huisje, waar we verwelkomd werden door Jess en Nethy. Na wat gebabbel, zijn we allen in de auto gesprongen met onze picknickmand in de koffer, om na een smakelijke picknick, de Hanging Rock te beklimmen en van het mooie uitzicht te genieten.
Weetje:
Hanging Rock, is een kleine heuvel bedekt met rotsen en staat bekend omdat het de plaats is waar vijf schoolmeisjes werden vermist tijdens een excursie in het begin van de 20ste eeuw en nooit werden terug gevonden.
In de late namiddag, na het genieten van de rotswandelingen en de mooie uitzichten van op de top, zijn we in de stad gereden om samen te dineren.
En uiteindelijk werd het Thai. (een hele uitdaging voor de parenst (en dan vooral voor Va)) Maar de goeie compagnie, goeie wijn en eigenlijk ook het goede eten maakte van de dag een mooie afsluiter!
Die ochtend, weer na een ontbijtje in het hotel, namen we, nog in de voormiddag de boot richting Williamstown. Via de Yarra-river, kregen we veel te zien van de haven van Melbourne, de autowegen die over de rivier lopen en natuurlijk ook de immens grote gebouwen, die van ver piepklein leken.
Daar hebben we dan nog wat rondgelopen, een terrasje gedaan en ons tenslotte richting de zee begeven om ook daar nog een wandeling te maken.
De trein hebben we dan terug genomen richting Melbourne-stad, waar we op Federation Square nog het museum met Aboriginal kunst hebben bezocht.
Tenslotte, na een douche zijn we in Lygonstreet (de Italiaanse straat) nog op zoek gegaan naar iets lekkers om te eten.
