Welkom op onze blog, hier kan je onze spannende avonturen volgen ! Hoi,
Wij zijn Stefanie en Hanne.
U kan 4 maanden ons Roemeens avontuur volgen.
Geniet ervan en laat iets van je horen.
groeten
26-04-2011
Tripje Brasov: van 22 tot 25 april (De la douăzeci si doi aprilie până la douăzeci si cinci aprilie)
Tijdens het Paasweekend zijn we naar het prachtige Brasov getrokken. Een super gezellig en mooie stad gelegen tussen de bergen. Daar hebben we de berg Tampa beklommen (met een kabellift), de Black Church bezocht en natuurlijk naar het kasteel van Bran getrokken (we hebben Dracula wel niet gezien) etc..
Tripje Bukarest: van 12 tot 17 april (De la doisprezeci aprilie până la șaptesprezece)
Hoi hoi,
We zijn naar Bukarest geweest met trein (tjoeketjoeke tuuutt zegt Hanne) Eens we aangekomen waren in Bukarest zagen we de mensen die we zo hard hadden gemist terug. Het weer zat ons deze week niet mee, maar we trokken ons daar niet veel van aan en we verkenden Bukarest dan maar in het wat mindere weer. We hebben lekker gegeten en veel leute gemaakt tijdens deze week. Het was een onvergetelijke tijd voor ons :).
We hebben onze eerste materialen aangekocht voor de zitsituatie van de kinderen te bevorderen, zoals kussens ter ondersteuning, ronde stoelen, stoeltjes met armleuningen. We hebben deze week ook aangeklopt bij een houtzagerij om te vragen of ze hout ter beschikking hebben. Hiermee willen we bankjes maken om de voeten van de kinderen te ondersteunen. Hier kregen we te horen, mits een tolk, dat die man de bankjes gratis wil maken omdat het voor een goed doel is. Onze week was onmiddelijk geslaagd. Nadat we iedereen het heuglijke nieuws verteld hadden, begonnen we vol goede moed aan de voorbereidingen voor vrijdag voor de eerste ontmoeting met de ouders.
Vrijdagochtend wachtten we vol spanning op de ouders van de 8 kinderen die we uitgenodigd hadden. Al bij al kwamen er 5 moeders naar de bijeenkomst. De kennismaking verliep heel goed en je zag dat de moeders wel geïnteresseerd waren in ons project. Ze stelden zelf voor om uitgenodigd te worden op een nieuwe bijeenkomst. Het doel van de eerste ontmoeting was om nader kennis te maken met de ouders en hun kinderen. Hierbij wilden we vooral hun visie over de zitsituatie thuis nagaan maar tegelijkertijd wilden een beeld scheppen hoe de ouders denken over de sociale situatie in Roemenië.
Zaterdagavond zijn we uitgenodigd geweest om het uitgaansleven van Craiova te ontdekken. Ze lieten ons kennismaken met een leuk café waar een sociale ontmoetingsplaats gecombineerd wordt met theatervoorstellingen. Het was een leuke avond en we leerden heel wat nieuwe mensen kennen.
Onze tweede week stage zit erop en deze zijn voorbij gevlogen. We hebben al verschillende kinderen leren kennen met verschillende uiteenlopende problematieken. In het kinderrevalidatiecentrum zijn er 60 kinderen die de therapieën volgen. We hebben een keuze gemaakt om samen te werken met 8 kinderen en hun ouders, waarvan 7 kinderen met een cerebrale parese en 1 kind met musculaire dystrofie. We hebben ons eerste gesprek met de ouders gepland, hopelijk krijgen we enige medewerking. We kijken uit naar de eerste ontmoeting.
Als tussendoortje hebben we onze eerste echte Roemeense avond beleefd. We werden uitgenodigd om met de collega's de internationale vrouwendag te gaan vieren. De plaats waar we naartoe gingen was een immense trouwzaal waar er superveel volk aanwezig was. Er was een traditionale zangeres aanwezig en volgens de Roemeens traditie is er heel wat tijd tussen het voorgerecht en het hoofdgerecht. In die 3 uur is er veel afgedanst geweest en dan spreken we over typisch Roemeens dansen. De calorieën waren onmiddelijk verbrand. Na een aangename avond en schrik van de honden in het terugkeren naar huis, zijn we toch wel veilig thuis geraakt.
Maandag 28 februari 2011 (douazeci si opt februarie)
De eerste dag stage in het kinderrevalidatiecentrum, spannend. We leerden kennismaken met het multidisciplinaire team, kinetoterapie, logopedie, special education, terapie occupationale en fysioterapie. We merkten al vanaf de eerste dag dat er een groot verschil is met België, we hebben toch wel al onze ogen open getrokken. Zeker wat betreft de bruikbare middelen en technieken die ze voor handen hebben. De mensen zijn heel vriendelijk en de kinderen zijn ook heel enthousiast, we zullen er ons zeker en vast honderd procent voor in zetten. De therapeuten staan wel redelijk open voor nieuwe dingen, waar we voor vreesden in het begin. Voor de rest wordt het een hele grote uitdaging wat betreft de taal maar we proberen ons uit te drukken met handen en voeten en sommige mensen uit het team spreken Engels dus dat is ook al een grote steun.
Woensdag 23 februari 2011 ( douazeci si trei februarie 2011)
De grote dag vandaag, na een afscheidsfeestje met de Pakistaanse vrienden was het toch wel vroeg opstaan. Onze trein vertrok om 6 uur 's morgens en met maar 2 uurtjes slaap was dit wel een lastige ochtend. Na 7 uren op de trein arriveerden in Craiova waar we toch weer opkeken van de overvloed aan sneeuw. We werden op gepikt door een jongeman die ons begeleidde naar ons verblijf. Onze kamer zag er heel wat beter uit dan we zelf konden voorstellen, toch in vergelijking met Timisoara. Een klein studiootje met eigen keuken, badkamer, tv... Na een lange ochtend hebben we ons voorbereid om het bed in te duiken om toch wat slaap in te halen.
Maandag 21 februari 2011 (douazeci si unu februarie 2011)
Vandaag was de 'Final examination' van de Erasmus Language Course wat is ons goed bevallen is. Eind goed al goed en bij deze kunnen we een woordje Roemeens. Nu even genieten van het vrije leven in Roemenië, vanavond een afscheidsdrink met de vrienden en morgen de valiezen maken voor de trip naar Craiova.
Donderdag 17 februari 2011 (șaptesprezece Februarie două mii și unsprezece)
'S avonds gingen we naar een pianoconcert kijken in de capitol van Timișoara. Ingang was maar 5 lei (ongeveer 1,50 euro) voor studenten, dus waaron niet. Het was prachtig en gezellig. Toch waren we blij als het concert na 2 uur ten einde was. Daarna lekkere pasta gegeten met de Italianen op onze verdieping en vlug gaan slapen.
Maandag 14 februari 2011 (paisprezece Februarie două mii și unsprezece)
Valentijn. Voor ons vooral belangrijk, omdat we vandaag ons eerste examen gekregen hebben. Met een klein geheugensteuntje toch met glans geslaagd :). 'S avonds kookten we toevallig ter gelijker tijd met de Pakistanen op ons verdiep. Ze waren opnieuw zeer gul met lekker verse hapjes, lekker gemarineerde kip en vis, krokant gebakken. We kregen ook een vierde van hun taart en een glas cola. Het leuke was dat we geen dank u mochten zeggen, wat voor ons ( als beleefde meisjes) een automatisme was. Zo kregen we toch een beetje valentijn.
Zondag 13 februari 2011 (treisprezece Februarie două mii și unsprezece)
Een hele dag leefden we vol spanning. Savonds voor de eerste keer naar de Opera. ''La Turandot" verteld het verhaal van een chinese prinses. Volgens de wet moet ze trouwen met diegene die alle testen, op gelegd door de ministers van de keizer, overleefd. Maar nadat 13 prinsen niet slaagden en daarna geexcecuteerd werden, kwam plots een charmante stoere man opdagen. De prinses weigerde met hem te trouwen, zij wou trouwen met iemand waar ze verliefd op was. ... Maar eind goed al goed. Ze leefden nog lang en gelukkig.
Onze allereerste opera voorstelling, we waren dol enthousiast. De voorstelling duurde uiteindelijk 3 uren. Buiten het feit dat we niet verstonden wat er gezongen werd ( was oud italiaans) en we ook niet verstonden wat de ondertiteling vertelde ( dit was de vertaling in het roemeens), was het toch een super belevenis en zeker voor herhaling vatbaar. Achteraf nog wat nabespreken in gezellig cafe en daarna vlug in het bedje kruipen.
