Vandaag een trip naar het mekka van de surfers : Santa Cruz. Op een goede 40 min. rijden van hier.
Eerste lange trip om zelf te rijden! En oh god kan je het geloven de weg zit vol bochten en kronkels, omdat ja juist we in de bergen zitten..... Het ging me toch allemaal wat snel op de bijna - snelweg.... Ik kreeg dat gevoel vooral door de bochtige wegen dank ik. Om eerlijk te zijn heb ik tot nu nog nooit echt in de bergen gereden. Waren we bijna in Santa Cruz moest ik uitwijken voor een man die de korte invoegstrook helemaal benutte...... Dus ja je hoort het al komen, ik miste de afslag.... Geluk bij ongeluk, reden we Santa Cruz recht binnen. Na een paar simpele plaatjes gevolgd te hebben, hadden we de eerste stop bereikt. We zouden gaan kijken naar de Monarch butterflies. Deze vlinders komen naar een bos vlak tegen de kust, om een soort winterslaap te houden. Om zichzelf warm te houden, hangen de vlinders in trossen bij elkaar ( helaas waren we te vroeg om dat fenomeen waar te nemen) maar we hebben al wel enkel mooie foto's kunnen maken voor een 15 tal vlinders bijeen. Niet simpel, de kleine beestjes verzamelen zich ca 15 meter boven de begane grond. Het vreemde van de zaak wil nu, dat die vlinders enkel naar dat plekje komen, sommige wel zover als 1000 km. Dit plekje is gelegen vlak bij de kust waar enkele eucalyptusbomen groeien. Op deze eucalyptusbomen groeit een soort plant die het voedsel is van deze monarch. Ik wil zeker nog eens terug om te genieten van de trossen vlinders....
Nadat de vlinders hebben we nog een fikse wandeling gemaakt door het achterliggende bos. Met een paar bizarre foto's als gevolg. Hier groeien de dennenappels namelijk ook tegen de stam van de boom, dat laat ons twee opties, 1 ofwel bestaat dit in België niet of 2 ik heb nooit goed genoeg gekeken naar een dennenboom in België... Ik verkies. Optie 1 😀.
Vaak zie je in bossen hier veel dode bomen, ze laten de natuur zijn gang gaan.... Wat ik persoonlijk wel een goede aanpak vond, omdat je zo pas echt een goed beeld krijgt van de natuur en veel foto's oplevert.
Als laatste stop deze voormiddag zijn we naar de natuurlijke brug gaan kijken, een overblijfsel van rotsen in de zee. Waarop pelikanen en meeuwen uitrusten....
Na deze fikse wandeling was het tijd om brood te zoeken. Na de weg gevraagd te hebben, vonden we de supermarkt. Be glad you're in belgium want het brood hier is toch niet zo goed. De weinige bakkers die er zijn, zijn peperduur. Dus we kochten een nogal slecht smakend brood en wilden terug vertrekken. Alleen kreeg ik de wagen niet meer gestart.... PANIEK. Gelukkig mondig als ik ben, ging ik even uitleg vragen.... Je moet in neutraal staan om de wagen te starten... Wat ik dus duidelijk niet gedaan had...
Dus met een beetje vertraging, konden we onze lunch nuttigen, dit deden we op een bankje aan het museum van de surfers... Mooi uitzicht op de zee, het zonnetje op de snoet en boursin met advocado... Beter kan niet 😛.
Na de lunch even gewandeld in het parkje, maar toen was het voor mij hoognodig om de grond te kussen.... Ik ben in een gat gestapt en, bonk daar lag ik... Een geschaafd been is het aandenken. 😉😉😉. En ik kan je vertellen, aan deze kant is de wereld minstens even hard als daar.
Als laatste verkenden we het stadje, idyllisch met hier ook weer veel kunst. Als je hier en daar de weg vraagt, vragen de mensen steeds weer waar we vandaan komen.... Wat soms wel grappige gesprekken oplevert.... Sommigen weten niet waar het ligt, andere denken dat we geen Engels kunnen.....
Aan een tafeltje op het straat zat een jongeman stemmen om jezelf te laten inschrijven om te gaan stemmen.... Zo gaat dat hier... Maar je stemt niet enkel voor de president, maar ook voor een aantal voorstellen die op tafel liggen, in je stad.... Echte democratie?
Halloween is in town overal, dus heb ik ook wat mooie etalages getrokken.
Na een goede nachtrust na de vermoeiende trip naar de andere kant van de wereld, hebben we vandaag al wat de toerist uitgehangen.
In de voormiddag hebben we de koffers uitgepakt. Dit is toch wel even vermoeiend als de koffer in te pakken.... Alles wat je vastpakt is verrimpeld, hier en daar kom je nog wat gesmokkelde chocola tegen.... Die gelukkig niet gesmolten is of bier dat gelukkig heel is aangekomen.....
De voormiddag was in een knip voorbij.
'S namiddags zijn we naar Santana Row geweest. Dat is een sjieke winkelstraat, Gucci en Armani steken in deze straat de loef af... Gelukkig voor ons was er ook wel een H&M en een urban outfitters. Ook kookwinkels zat. Bijgevolg, hebben we heel wat kunnen snuisteren in de duurste straat van het district. Het voordeel van de dure straat is dat ze mooi is aangelegd, en dat er verschillende leuke fonteinen en kunstwerkjes te vinden zijn.
Plots viel mijn oog op een verkeersbord, dat aangeeft wat de minimum boete is als je een bepaalde overtreding doet.... Het bedrag zou blijkbaar afhangen, waar je de overtreding doet, wie de boete geeft etc. Een gewaarschuwd mens is er twee waard zeggen ze, dus probeer ik me netjes aan de verkeersregels te houden.
Na het avondeten heb ik een spoedcursus " hoe autorijden in de V.S. " gekregen. Verkeersregels zijn redelijk duidelijk en simpel. Aan aan kruispunt waar er een stopbord staat, mag degene die eerste aan het kruispunt was doorrijden... Heel erg eenvoudig. In de regio zijn de chauffeurs heel gematigd, dus je past er zo in.... Tijdens mijn late night rijles zijn we even gestopt bij de supermarkt (24 uur per dag open 7 op 7) om de snoepkast van mijn neefje aan te vullen.....
Zo was de eerste zonnige dag gevuld met wennen aan the big American life.
Op 15 oktober 2012 was het dan eindelijk zo ver, vertrekken naar de U.S. al stegen we pas om tien uur op, zijn we toch al rond uur of zes vertrokken. Maar deze tijd hadden we echt wel nodig om in Zaventem te raken op tijd.
Aangekomen in Zaventem, hebben we onze koffers ingecheckt. En werden we voor de eerste keer geconfronteerd met de paranoia van de Amerikanen. Onnozele vragen als wie heeft je koffer gemaakt en heb je in de laatste week voor je vertrek je elektronische apparatuur laten herstellen. Natuurlijk waren wij topburgers, en hebben we de eerste test met glans doorstaan. 😃 Door de douane en hup, de trip was begonnen. De eerste vlucht was heel aangenaam, en grappig hoe acht uren in een wip en flik voorbij zijn. Aangenaam personeel, geen vervelende mensen op de vlieger en in een knip ben je in the big Apple.
Waar we nog een keertje de paranoia van de Amerikanen te zien kregen, de immigratie dienst die je toestemming dient te verlenen om de vs binnen te komen, neemt van iedereen netjes vingerafdrukken en een scan van de Iris. Stempelen je papiertje af zodat je dan naar de douane kan. Omdat we van een internationale vlucht naar een nationale vlucht gingen dienen we ook de bagage te claimen en terug invite checken. (5 meter verder)..... Douanier was niet echt info the job, waarschijnlijk had die een baaldag, want stempeltjes zetten was het enige wat hij deed. Des te beter voor ons. Bagage terug weg, en dan sta je daar aan de uitgang van de luchthaven, zodat het spelletje opnieuw kan beginnen, terug door de douane, terug je rugzak laten controleren, terug die schoenen uit.....
Vier uurtjes hadden we in New York om over te stappen, en het bleek dat dat inderdaad tijd was die je nodige hebt om over te stappen..., Nog 6 uur te vliegen, leek echt lang..... Misschien omdat de vlucht zoveel kouder en minder aangenaam was.
Maar de bestemming, andere kant van de wereld, kwam steeds dichterbij......
Ik ben Hanne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Verloy.
Ik ben een vrouw en woon in Beerse/ Antwerpen (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 27/05/1987 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
