'Het spel van de engel' van Carlos Ruiz Zafon,
een pocket van meer dan 500 blz. Het boek dat ik niet onmiddellijk ter
hand neem in een boekenwinkel door het uitzicht en de Spaanse auteur.
Meestal zijn boeken van Spaanstalige schrijvers heel beschrijvend, denk
maar aan Gabriel Garcia Marquez. Daar hou je van of niet en ik
meestal niet. Maar deze ene keer had ik een uitzondering gemaakt, het
blijft de vraag waarom? Wat trok er mij aan in dit boek?
Het stond al enkele weken op de vensterbank, te wachten op een blik, een
smachtend moment om gelezen te worden. Een bezoeker vroeg of ik het al
gelezen had. Hij had het gekregen om te lezen van een collega en had
gehoord dat het heel goed was. Ik weet dat hij veel leest en zijn
standaarden hoger liggen dan de mijne maar ergens was ik getriggerd. Het
boek verdween in mijn nieuwe zak van Kipling, mijn apentas en trekt zo
met mij mee naar allerlei plekjes en heb ik het bij de hand terwijl ik
een tasje koffie drink, in de wachtzaal van de dokter vertoef of ik een
heerlijke maaltijd verorber in het Chess Café.
Het heeft even geduurd en ik heb even geworsteld met de beschrijvingen
maar ik kan mij de paleizen en de Ramblas in Barcelona levendig
voorstellen. De eerste akte: de stad der verdoemden, zit erop en ik
hunker al naar het vervolg. Morgen lukt het niet maar dinsdag, kan ik
dan een gestolen uurtje vinden met koffie en mijn boek?
Categorie:Romans Tags:Het spel van de engel, Barcelona, Carlos Ruiz Zafon, Chess Café, Gabriel Garcia Marquez
Over mijzelf
Ik ben Hangsenjoor, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Hang Seniorina.
Ik ben een vrouw en woon in Vlaams-Brabant () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 29/02/1952 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: verhalen vertellen.
Geloof dus niet alles maar sommige dingen zijn wel waar.
