Vandaag gestart met goede moed voor onze laatste stapdag, spijtig genoeg met regen tot in de namiddag. Tegen de middag werden we vriendelijk uitgenodigd om in de kerk te komen schuilen, waar we lekkere koffie en koekjes aangeboden kregen. Daarna terug en route,,,met de handen in de zakken en de kop diep naar de grond, tjokten we voort. Op het einde van de trip ( dachten we) zei Roger : Kom op nog een uurtje. Mijn gedachten werden toen rebels en....ik verwenste R. Maaaaar dank zij hem ( hebben wij allen ) toch op tijd de finish gehaald en daarvoor onze dank.
Lieve:
" Verleden maandag wisten we niet waar we aan begonnen. Stappen...piece of cake dachten we. Heel vlug voelden we dat THE WALL toch niet zo gemakkelijk was. Ruige landschappen, gladde stenen, koeien die we moesten voorrang geven, poortjes open en toe, laddertjes over...niet te geloven wat we meegemaakt hebben. Ook iemand die de grond gekust heeft....Maar alé al bij al een super ervaring. Was dit een voorsmaakje ? Compostela?
Zou Roger gids in bijberoep kunnen worden???? Doei.....en groetjes van ons allen."
Roland:
"
Voor de eerste keer serieus weg zonder Jolleke. Ons avontuur begon in Heddon on-the-Wall in de boerderij Houghton North Farm bij Paula. Langs smalle wegen en weiden tussen koeien en schapen en...Spijtig genoeg was er op de derde dag een fysiek mankementje. Na een zware rit met de taxi werd ik met open armen en een lekker stuk taart ontvangen door Elisabeth (niet de Queen). Terug op krachten gekomen ben ik mijn medestappers tegemoet gekomen in Birdoswald Roman Fort. David bracht ons 's avonds naar een lokaal restaurant, wel een klein 20 km verder, de restaurant houder bracht ons na het eten terug naar de B &B in Brampton
De volgende dag met veel moed en goesting vertrokken en na 8 uur wandelen aangekomen in Carlisle. Zaterdagmorgen vertrokken voor onze laatste etappe. Roger trok ons vooruit door regen en wind. Gelukkig rond 2 uur verscheen er een waterzonnetje en bereikten we ons eindpunt. Gelukkig was er daar toch een pub met als beloning een frisse Engelse pint met een beetje schuim. Oef........
Roger : Een weekje wandelen..???
Uit België geraken was nog niet zo simpel, maar 's anderdaags in bussines class naar Newcastle vliegen via London is dan toch mooi mee genomen. Om in het schema te blijven eerst onze eerste stempel laten plaatsen op onze "passport" daarvoor naar Segedunum in Wallsend. En dan nog naar Heddon om de eerste slaapplaats te zoeken. Dag 2 naar Chollerfold, we wisten meteen dat Engeland niet vlak is. De derde dag nog meer klimwerk op groene weilanden en hard gesteente. Maar dat was nog niet alles...op weg naar Banks (het toppunt van de muur) onder een fantastische zon werden we getrakteerd op het mooiste stukje van de Wall. Ondertussen moest ik ze soms wat achter hun biezen zitten om de vaart er in te houden. Foto links, vogeltje rechts, bloemetjes voor ons, koeien in onze weg bereikten we ons doel. De regen namen we erbij.
De laatste wandel naar het eindpunt was ook niet zo eenvoudig, lange rechte lijnen, in langs de bedding van de Solway Firth. Echt tof dat we er samen zijn geraakt. Ik vermoed dat het voor sommige toch op de limiet of er net over was. Voor herhaling vatbaar??? Roger.
In de Howard Lodge te Banks bij Elisabeth en David een stevig breakfast gekregen naar eigen keuze, alles erop en aan. Natuurlijk ook onze pick nic mee voor vandaag. Door licht heuvelend en dalend landschap tussen koeien en schapen met allerlei hindernissen, ook de lichte regen verplichte ons om de regenkledij aan te trekken. We bereikten Walton en een koffie stop in "The Reading Room" was een nodig momentje van rust. De regen van vorige nacht had hier en daar wel wat voor modder gezorgd, maar de slabbing stones zijn een goede oplossing. In Newton bij het verlaten van de zoveelste wei staat er een Honesty box of ook Snack hut. dit is een frigo waar je water, melk, en koekjes vind, wel tegen betaling van 1 Pond.
Wat hier nog erg goed zichtbaar is zijn de Vallums, je weet wel heel diepe grachten om de vijand het moeilijk te maken. In de Bleatarn Farm waren we niet erg welkom, en de farmer stuurde ons dan ook weer op pad zonder onze pick nic te kunnen nemen. Wat van het pad afgeweken en ja Roland is daar tegen de vlakte gegaan; gevolg tot boven zijn knie in nogal stinkend water, voor de rest alles ok. Van hieruit reeds wat meer langs de straten gelopen tot in Crosby-on-Eden. Niet tegenstaande er steeds een heel goede weg aanduiding was, zijn we daar door werkzaamheden aan de dijken van de rivier Eden de weg kwijt gespeeld. Een rondje door een weiland was de oplossing tot we terug op het juiste pad kwamen.
De vermoeidheid was erg hoog en daarom net voor de M6 autobaan brug in een parkje "chips time".
In Rickerby bij een oorlog memorial door het park over een ijzerbrug naar het hotel Howard Lodge, wat zoek werk om te vinden. Zo waren we aangekomen in Carlisle. De kamers in , lekker douche, en dan bij de Italiaan wat verder op gaan eten. Wat bij kletsen en de blog bijhouden en dan in bed, want morgen nog een lange wandeldag. Sommige gaan dan ook op de vloer slapen omdat het bed niet OK is.
van Once Brewed naar Banks en de naar de top van de wandeling
Vanuit hotel Twice Brewed terug naar het pad, direct ondervonden dat het geen lachertje ging worden, alles in stijgende lijn, weergaloze uitzichten en stevige klimmetjes, en eindelijk bij het hoogste punt (345m) van de wandeling "Green Slack" natuurlijk moet hier een foto van.
Voorbij " Great Chesters fort". de Wall slingerde zich door het ruige landschap met veel ups en downs. Moeilijke weg met veel rotsen en stenen, wel een super uitzicht. het wandelpad loopt steeds langs de muur maar steeds erg golvend.
Hier hebben Roland en Marleen omwille van voet problemen de strijd gestaakt voor vandaag, een zekerheid inbouwen om de volgende dagen door te komen. uiteindelijk een heel goede beslissing want het was heel zwaar en riskant met al klauter partijen. Meestal is er langs de weg geen mogelijkheid om iets te kopen , dus altijd de pick nick meedoen. ja ook eens een paar keer aan spoor lopen moeten doen.
Na ons vieruurtje en chips time aan Turret 48 één beklimming buiten categorie tegengekomen, die bracht ons naar het Birdoswald Roman Fort om onze 5 de stempel te laten plaatsen. Op weg naar onze slaapplaats Quarryside van familie Harding in een serieuze plensbui met hagel gezeten. Dat alles was vlug vergeten na een lekker stukje taart van Elisabeth. Voor het avondmaal naar een pub op zo een 20km en 's avonds door de restaurant houder weer naar de B&B. Ik vermoed dat deze dag de mooiste was van natuur en zichten op de muur. Morgen weer verder
