Voor het te warmte werd was onze opzet dus, vroeg op, vroeg op weg met de Drenten.

Zoals steeds konden we ze, eens vrij gelaten, niet meer volgen.

Alles werd weer afgespeurd.

In de stoppels en in het groen van de bieten werd geraasd.

Op het einde van de wandeling is het echter steeds opletten geblazen want dan gaat Maral op zoek naar verkoeling.

Wij wisten dat het moeilijk voor haar zou worden om bij deze droogte ook maar één druppel water te vinden.

Maar één moment van oplettendheid deed ons de das om.

We zijn nog in de richting gelopen maar te laat... Nadezja én Maral kwamen ons al STINKEND én ZWART tegemoet.

Tja nu zat er niets anders op ze moesten samen in één bench naar huis, zonder deken en onmiddellijk in de doggy-wash.

Toch hadden we, een half uurtje later weer witte Drenten met bruine platen.

Van de geur zullen we nog maar eventjes zwijgen.