Ons eerste weekje lesgeven is reeds voorbij. Wat een ervaring! Niet normaal. De kinderen hebben hier zo ongelofelijk veel energie dat het echt moeilijk is om steeds hun volledige aandacht te krijgen. Daarom moeten we echt al onze trucjes uit de kast halen om het klas gebeuren zo rustig mogelijk te laten verlopen.
De juffen krijgen meestal de aandacht van de kinderen door hard op te treden wanneer de kinderen niet betrokken zijn. Deze harde manier van werken ligt ons minder goed dus wij zijn volop aan het zoeken naar andere manieren van werken om de kinderen zo betrokken mogelijk bezig te houden.
We hebben natuurlijk ook nog vele andere dingen gedaan dan lesgegeven. Vrijdagavond hebben we een klein pannenkoekenfeestje georganiseerd voor onze huisbaas en zijn familie. Daarna zijn we gaan poolen met zijn zoon en nog enkele vrienden van hem. Daar zijn ze hier echt wel heel goed in.
Zaterdag was echt een super dagje. We zijn vroeg opgestaan om te vertrekken op uitstap naar de plantages. Daarna zijn we op een bootje gestapt en zijn we van de ene plantage naar de andere gevaren. Nu viel het ons echt op hoe een mooie natuur ze hier hebben.
Op het water zagen we ineens iets bewegen. Het waren dolfijnen!
Super leuk om hier hier dolfijnen te zien! We waren natuurlijk al opnieuw helemaal in de toeristische stemming met ons fototoestel in aanslag.
De combinatie van een fris windje en het zonnetje deed ons zon deugd dat we even alles vergaten. Maar de zon deed haar werk goed dus zijn we even een beetje roder dan anders.
Onze juf van onze stageschool had gevraagd of we even een eucharistieviering wouden bijwonen hier in Suriname. Zij geeft hier in een plaatselijke kerk een neven viering voor de kinderen. Dus wij als vlijtige stagiaires na onze uitstap vlug gedoucht en daarna op naar de kerk! De nevenviering was heel interessant en de juf kon zalig vertellen. Na de viering ontmoeten we hier ook een Belgische broeder. Dus wij nog even bijgepraat.
Daarna zijn we samen met onze juf nog naar een trouwbeurs geweest! Super grappig! We weten nu natuurlijk wel al hoe onze trouwjurk er moet uitzien en welke taart we willen!Één ding staat vast Alles is hier veel goedkoper dan in België!
Daarna zijn we nog een Javaanse soep gaan eten en daarna was het voor ons al laat genoeg om te gaan slapen.
Vandaag, Zondag, staat er vooral werken voor school en klasboeken maken op ons rooster dus veel spectaculairs zullen we over vandaag niet echt kunnen vertellen.
Nog even een kort berichtje op mijn blog tussen ons vele schoolwerk door.
Deze week hebben ik reeds kennis gemaakt met mijn stageklasjes. Ik en sofie staan samen op de Estourtonne-school. Maandag was het nog niet zeker op welke school we stage mochten lopen maar uiteindelijk in de loop van de voormiddag konden we toch reeds gaan observeren in onze stageklasjes. Ik heb gekozen voor de 5-jarigen en Sofie heeftde 4-jarige kinderen onder haar goede genomen. Na deze eerste dag vol emoties en verschillende indrukken hebben we samen besloten om met ons 4 nog iets kort te gaan eten. We hadden van enkele Nederlandse studenten die we hier hebben leren kennen een tof adresje gekregen om iets te gaan eten. En het was inderdaad super lekker. Even alles van de voorbije dag verwerken en onze batterijen opladen voor de volgende dag. We kozen voor echt vlees want dat missen we hier echt wel!
Daarna vroeg gaan slapen want voor ons is het echt wel vroeg dag! s morgens moeten we telkens om 5u45 opstaan. Een ware marteling zeker als je weet dat je wordt gewekt door een ijskoude douche.We moeten dan nog een half uurtje te voet en dan nog een halfuurtje met de bus naar onze stageschool.
De bus nemen is hier ook echt een groot avontuur voor ons. De bussen vertrekken niet voor ze helemaal volzet zitten. Maar gelukkig is er s morgens veel volk op de been en zat de bus aardig vol. Eens we de stageschool bereikt hebben mochten we gaan kijken naar stagiaires van de hogeschool waar we les volgen die een leergesprek of waarneming gaven met de kinderen.Dit was op zn zachtst gezegd een beetje verschillend van bij ons. Maar later vertellen we je in geuren en kleuren over deze ervaringen.
Vanaf vandaag was het aan ons om halve dagen les te geven en vanaf maandag gooien we ons terug volledig in het juf- zijn
Nu ons nog even voorbereiden op onze stagedag van morgen en daarna vroeg onder de wol.
Ik mis jullie allemaal hard en hoop echt dat ik snel wat foto s kan op mijn blog zetten ik doe mijn best.
Ondertussen heb ik me al een beetje kunnen inwerken in het Surinaamse leven.
De grootste aanpassing was vooral de tijd. Iedereen doet hier alles heel langzaam en alles kan wachten wat als zenuwachtig belgske soms echt moeilijk is. Maar aan rust ben je snel gewoon haha. Heel leuk is hier dat we heel goed worden opgevangen door de huisbaas en zijn zoon. Als we metproblemen zitten staan ze altijd voor ons klaar.
We werden dus gisteren door hen naar school gebracht heel onwennig hebben we onze eerste stappen op de nieuwe schoolbodem gezet. Iedereen keek ons aan en dacht wat doen deze blankskes hier. Maar we werden heel vriendelijk ontvangen. De lessen werden stilgelegd in alle klassen om iedereen aan ons voor te stellen. Dit heeft de hele voormiddag geduurd je kan je dus voorstellen hoe snel alles daar gaat. Maar we voelden , ons wel onmiddellijk thuis mooi weer, open klassen en toffe studenten en leerkrachten. Het was de bedoeling dat we die dag gingen weten waar we stage konden lopen dit lag echter nog niet echt vast dus nog steeds een vraag maar maandag weten we meer. Gelukkig!!!!!
Eens terug in ons huisje kregen we zin in iets lekkers om te eten, onze missie was iets plaatselijk zoeken. Maar onze zoektocht was toch niet zo makkelijk dat bleek later want we kwamen terecht in een soortgelijke mac donalds. Typisch eten was dus voor een andere keer gepland. Dan besloten we om s avonds naar een straatfeest te gaan wat bleek weinig muziek en veel gepraat. Niets voor ons dus dan zijn we maar iets gaan drinken.
En dan een lange nachtrust .
Vandaag wordt het leuk want we zijn uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van een werknemer van onze huisbaas. Het wordt een rustige avond met eten, een unieke kans dus om de plaatselijke mensen en hun gewoonten beter te leren kennen. Ik kijk er echt al naar uit!!!!! Ziezo nu zijn jullie al weer op de hoogte van mijn gebeurtenissen hier.
Maar jullie willen misschien ook wat meer te weten komen over Suriname zelf wel hier volgen enkele wist je datjes .
Wist je dat
-ze hier met hun vogel gaan wandelen (in de kooi)
-de pompelmoezen hier zo groot zijn als bij ons een watermeloen en ze super lekker zijn
-de matrassen hier de vorm aannemen van je lichaam en die vorm nooit meer weg gaat (tip leg drie matrassen op elkaar voor een goed enachtrust)
-we als een leeuw achter tralies zitten in ons huisje zelf in de voortuin.
Ik ben ondertussen aangekomen in Paramaribo. Wat was die reis lang
Na tien uur vliegen maakten we een tussenlanding op de Caraïben jaja jullie mogen jaloers worden want het zag er echt super mooi uit!
Daarna nog twee uurtjes vliegen en toen kwamen we aan op onze langverwachte bestemming PARAMARIBO. Als een bende gekken liepen we vlug het plaatselijke vliegveld binnen uit schrik voor de lange wachttijd. En we werden beloond want we waren eerst! Daarna stond Dennis (de huisbaas) ons op te wachten en dan hebben we nog een uurtje in de auto moeten zitten. Toen kwamen we eindelijk aan het huisje.
Al vlug besloten we waar wie ging slapen. Ook was de beslissing om per twee een bed te delen snel gemaakt want alleen is maar alleen. De andere kamer doet nu dienst als opslagruimte en dat was echt nodig met Gwen haar 34 kilo ipv 25 kilo bagage!!!!!!
Dan was het eindelijk bedtijd tot opeens Celine heel luid begon te roepen doorheen het huisje. Wat was dat? ging er door ons hoofd. Een kakkerlak man man wat een dier maar de reddingsactie was nog veel spectaculairder. Even een beeld om te schetsen hoe het er aan toe ging: Celine en Sofie op de stoel met de nodige geluiden en Sofie coppens lieprond de tafel op hoop van zege met de spuitbuis en uiteindelijk heeft moedige Gwen de kakkerlak doodgemept met de plaatselijke borstel. De laatste uren van de kakkerlak waren geteld en dan de lange nachtrust die we wel echt verdiend hadden.
Om zeven uur plaatselijke tijd waren we al terug wakker. Onze eerste taak was een ijskoude douche wat natuurlijk goed is om wakker te worden voor ons hart daarentegen hihi. Dan hebben we onze zakken geleegd en alles een plaatsje gegegeven. Nadien hebben we alles eens goed onder handen genomen. Met de borstel in de hand en de javel achter de oren gingen we goed vooruit.
Van al dat werken begon ons buikje te grommen. Het rijkelijke ontbijt bestond uit toastjes en kaas en niet te vergeten water. Dan hebben we nog even kort de stad verkent om boodschappen te doen. Naveel courgetten en komkommers zijn we met blaren op de voeten terug huiswaarts gekeerd wat een tocht!
Straks gaan we samen met de huisbaas op verkenning door de stad. Morgen komen ze ons al halen om half zeven om naar de hogeschool te vertrekken. Ik kijk er al naar uit!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Dag iedereen!!!! Na veel zwoegen en zweten is het mij toch gelukt om mijn eigen site te maken. In het kader van mijn buitenlandse stage heb ik deze site aangemaakt. Eens ik op Surinaamse bodem ben kunnen jullie van mij regelmatig een nieuw berichtje verwachten. Ook jullie mogen gerust jullie hartje even luchten. Want ook ik wil graag op de hoogte blijven van ons Belgische landje waar zon en rust centraal staan! Maar ik doe mijn best om langs deze weg de Surinaamse sfeer tot bij jullie te brengen en als het lukt stuur ik misschien ook wel een beetje zon. En vergeet niet op 30 maart ben ik weer helemaal van jullie... Groetjes Gwen
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
