Een verschroeiende hitte (28°C) en een parkoers met het label "Vlaamse Ardennen" meer moet dat niet zijn om eens goed af te zien op de fiets. Wie al eens de wedstrijd in Maarkedal-Kerkem heeft bijgewoond weet dat de helling waarop de eindstreep ligt niet van de poes is. Wie niet over én klimmersbenen én superconditie beschikt krijgt het zwart voor de ogen want het is echt afzien om bij deze hitte op een dergelijk parkoers de door de groep opgelegde snelheden te realiseren.

Bij de ASP12 stonden er 28 moedigen aan de start waaronder onze Arno. Hij reed zoals steeds voor wat hij waard is, hij had echter tot 3x toe kettingpech en dan is het moeilijk om de plaats te halen die je echt verdient. Toch moedig blijven strijden en finaal als 24^ste afgeklokt.
Bij de ASP13 stonden er 34 namen op het wedstrijdblad waaronder 4 van onze club. Voor Senne was het zijn eerste koers, geef toe: zo'n wedstrijd er uitpikken als vuurdoop, dit getuigt van de nodige lef en vooral gedrevenheid. Reeds in de eerste ronde werd de gashendel opengedraaid en viel de groep in stukken uit elkaar. Vooraan voerde Robin O. zijn gekende solo op achterna gezeten door nog twee solisten en daarna een groep van 16 met daarin Tjebbe en Jonas. Zij konden bij deze groep de aansluiting behouden en trokken er mee naar de streep, in de sprint haalden ze alles uit de kast, wat op deze helling sowieso nodig is om boven te raken, en zij konden beslag leggen op resp. de 15^de en 17^de plaats. Wat meer naar achter hadden Isaac en Senne elkaar gevonden en besloten "partners in crime" te worden en trokken samen naar de streep om zo de plaatsen 32 en 33 op hun naam te laten schrijven.
Bij de ASP14 een totaal van 48 vertrekkers waarbij Willem als enige vertegenwoordiger van onze club. Hij reed de laatste maand geen wedstrijd en moest een 3-tal weken van de fiets wegens ziekte waarbij hij antibiotica heeft moeten nemen, toch moedig dat hij dan net in deze wedstrijd de competitie wil hervatten, zeker omdat vanaf nu op deze grote parkoersen bij de ASP14 de lengte mag worden opgedreven tot max. 50km, hier trok men de af te leggen afstand op tot 45km, zijnde 14 ronden. De eerste 4 ronden bleef de wedstrijd gesloten maar dan sloeg het vuur in de pan en werd het peloton in stukken uit elkaar geslagen. Eerst in enkele grote groepen, nadien in steeds kleinere groepjes en solisten. Willem had nog niet de kracht om de eerste groepen te volgen en raakte wat verderop verzeild, hij maalde eerst nog 4 ronden alleen af om zich dan te laten uitzakken bij een kwartet. Hij trok met hen naar de streep en wist nog de 36^ste plaats op zijn naam te schrijven.

Proficiat aan deze 6 rode ridders die hun pedalen lieten spreken en hun fietsros de sporen gaven.