Afgelopen zondag stond voor mij de 1/8 van Viersel op het programma. Zo’n sprint vind ik altijd heel leuk om te doen. Geen of weinig speciale voorbereiding, geen stress en geen taktiek; gewoon een dik uur vollen bak gaan, alles open en zien waar de kar strandt. Afgelopen zondag was het nog eens mijn weer. Ondanks de triestige zomer, waren de afgelopen twee wedstrijden (Aarschot en Antwerpen) steeds af te werken onder een stralende zon en bij tropische temperaturen. Zondag was het eerder bewolkt en een twintigtal graden. Ideaal!

Vorig jaar scoorde ik hier met een 32^e plaats op een 150 deelnemers mijn beste prestatie van het jaar. Dit jaar stonden er 250 deelnemers op de inschrijvingslijst, deze rangschikking herhalen zou dus moeilijk worden. Ik had me voorgenomen vooral te proberen mijn tijd te verbeteren met meer dan 3 minuten. Die 3 minuten zijn de 150 meter die er korter moest gezwommen worden dit jaar. Richttijd werd afgestemd op 1u08’, alles daaronder zou schitterend zijn, alles daarboven…..

Ik ging als één van de laatsten in het water en was nog aan het inzwemmen in de andere richting toen het startschot al klonk. Start volledig gemist, dus. Voordeel hiervan was dat ik rustig mijn baan kon kiezen en zoveel mogelijk hindernissen vermijden. Uiteindelijk werd het een zalige zwemkoers. Ik heb niet één keer moeten worstelen en het werd een echte inhaalrace. Ik lag al in de laatste rechte lijn toen de eerste het water verlieten. Uiteindelijk kwam ik als 44^e uit het water na een kleine 11 minuten.

Vlug de fiets op, 53*15 kiezen en katoen geven. Snelheid lag steeds rond de 38km/u met pieken tot 43km/u. Was er geen scheidsrechter geweest die mij even van de kaart bracht over stayergeneuzel, dan ik nog een half minuutje sneller gefietst. Het enige wat mij wat verontrustte was een hb van boven de 170. Wat zou dat geven tijdens het lopen?  Uiteindelijk zat na een 33-tal minuten het fietsonderdeel erop. Na de wissel zag ik dat er 45 minuten opzaten. Nog 23 minuten de tijd om onder 1u08’ te eindigen. Dat zag er dus goed uit.

De eerste 1,5 kilometer van het lopen was lastig. Hoge hb en zware ademhaling. Daarna ging het steeds beter. Ik voelde ook dat ik gestaag mijn tempo kon opdrijven. Ik haalde wat voorgangers in, mensen die in mijn spoor aansloten moesten al gauw de rol lossen. Uiteindelijk liep ik net geen 20 minuten over de 5 kilometer. Voor het eerst slaag ik erin om meer dan 15km/u gemiddeld te lopen in een wedstrijd. Na 1u04’50” zit alles erop. Een schitterende prestatie met een 29^e plaats. Al is deze wedstrijd helemaal niet te vergelijken met de halve van Antwerpen, toch geeft dit resultaat me een boost en is de wrange nasmaak eindelijk verdwenen.

Volgende week woensdag 5/9 komt alweer de laatste triathlon voor 2007 eraan in Knokke. Eindigen is schoonheid is de boodschap. Ik voel me er alleszins klaar voor.

CU.

29-08-2007 om 15:47 geschreven door juppeke  

DE hoogmis van het jaar kondigde zich veelbelovend aan. “5/8 Marc Herremans Classic Antwerpen” stond al sinds vorig jaar vet rood omcirkeld in mijn agenda. MHC zou mijn absolute piek worden voor 2007. Spijtig genoeg is het allemaal even anders gelopen. Wat de climax van het jaar moest worden, is uitgedraaid op een zware ontgoocheling. Na 3 kilometer lopen was opgeven de enige optie.

De eerste donderwolken verschenen het weekend ervoor aan de einder. Heel het weekend plat op de zetel en verticaal op en over pot met een virale maag- en darminfectie. Afgezien van het feit dat ik gehoopt had nog wat stevige trainingen te doen, was er echter geen reden tot paniek. Nog tijd genoeg voor recup en terug bijvullen van de bezinetank. De hele week die erop volgde voelde ik me echter futloos en somber. In die mate zelfs dat ik tot zaterdag twijfelde of deelnemen wel de juiste keuze was. Uiteindelijk dan toch maar de knoop doorgehakt en richting antwerpen.

Den Edwin en den Yves stonden mij al op te wachten aan de inschrijvingshal. Rustig alles klaargemaakt en richting zwemstart vertrokken. Bij de tewaterlating  kwam de nodige ongerustheid piepen. 870 atleten in een smalle zwemgeul, dat staat garant voor de nodige watercatch! Ik schrok er dan ook niet van dat ik na 100 meter mijn zwembrilleke verloor door een keiharde stamp op mijn kinnebakkes. Wat zijn die zwemstarts toch leuk… Uiteindelijk kwam ik nooit in mijn ritme en was het wriemelen en spartelen van begin tot einde. Bijkomend was een oprispende maag een niet zo welkome gast. Ik was dan ook aangenaam verrast om toch nog als 300^e uit het water te komen. Een voor mij normale positie. Blijkbaar hadden ook de anderen de nodige KO’s uitgedeeld en mogen ontvangen.

Vlug de fiets op dan maar. Het fietsen ging redelijk goed. Ik had meer kracht dan ik had durven hopen. Door de tropische temperaturen ook het hoofd erbij houden en veel drinken zodat de vochtbalans op orde blijft. Op einde van mij eerste bidon, begon het mij op te vallen dat mijn maag vol bleef. Blijkbaar was er geen vertering waardoor al het vocht in mijn maag bleef staan. Vanaf het moment dat ik dat besefte, heb ik constant met een dilema gezeten: toch drinken omdat het weer dit noodzakelijk maakte of niet meer drinken om mijn maag wat te ontlasten. Ik heb dan maar voor iets tussenin gekozen. Uiteindelijk heb ik tijdens het fietsen hier relatief weinig hinder van ondervonden, al maakte ik mij ongerust over het lopen en die onrust nam alleen maar toe naarmate de loopproef dichter kwam. Uiteindelijk realiseerde ik een 265^e fietstijd. Hierover mag ik best tevreden zijn.

Dan maar heel rustig gewisseld tussen fietsen en lopen. Bij het start van het lopen viel het me op hoe fris de spiertjes nog voelden. Een halve kilometer verder begon mijn volle maag echt op te spelen. Steken langs beide zijden en een maag die volledig blokkeerde. Elke schok bij het neerkomen gaf helse pijnscheuten. Toch zet je dan nog even door, hopen op beterschap, doorbijten, afzien, hier heb je een gans jaar voor getraind. Na 3 kilometer zat er niets anders op dan de handdoek te gooien, geen andere keuze.

10-08-2007 om 00:00 geschreven door juppeke  

De powertriathlon van Aarschot zit er sinds zondag ook op. Vorig jaar heb ik hier mee gedaan met het kleine broertje van de power, de plastriathlon. En ook toen was het heet, een stuk in de 30 graden. Afgelopen zondag was het ook van dat. Helemaal niet mijn weer, vooral tijdens het lopen heb ik hier last van, niet zozeer van de warmte maar wel van de drukkende zon. Ik had dus mijn twijfels. Bij het naar ginder rijden, kreeg ik nog een berichtje van Jef Geys: <<Laat het weer je bondgenoot zijn en niet je tegenstander, denk aan je vochtopname>>. Ik weze gewaarschuwd en nam me voor om hier extra aandacht aan te besteden, dus nog snel een extra bidon gevuld en leeggetutterd tijdens de reis naar Aarschot. Kwestie van te starten met een volle tank.

Bij het uitpakken van het materiaal kwam ook den Edwin al snel aan samen met de Bart en de Jan van zijn club. Allemaal toffe gasten waardoor de sfeer en ambiance er meteen in zit. Fietsend naar de start in Rotselaar langs de oevers van de demer, een stuk van het parcours dat we nadien in tegenovergestelde richting zouden afleggen. Tijdens het naar de start rijden, zat de wind tegen, dat viel dus mee voor de wedstrijd...

Al snel stonden we op het strand klaar voor de start. Mijn eerste vliegende start, altijd weer afwachten wat dat geeft. Na elke rond moesten we ook een stukje over land lopen. Gedurende de twee kilometer heb ik mijn tempo goed strak kunnen houden. Ik ben zeer tevreden van mijn zwemprestatie, de eerste keer dit jaar trouwens. Ook de wissel ging een pak sneller als in Brasschaat, al liep ik wel even een verkeerde gang binnen in het park. Gelukkig kon ik ergens onder door kruipen zodat ik toch nog snel bij mijn fiets was.

In het begin van het fietsen had ik last van flanellen benen. Die meewind die ik verwacht had op de demerdijk, bleek ook niet echt mee te zitten. Ik was dan ook blij dat die aanloopstrook van 12 km achter de rug was en we aan de drie plaatselijk ronden van 16km konden beginnen. Die 16 km bestaat eigenlijk uit gene meter plat. Constant op en af met zoals ik had verwacht oprapen en inhalen op de heuvels, en ingehaald worden op de bergaf. Uiteindelijk stond er een gemiddelde van 33,6 op de teller. Ik had hier, gezien het parcours vooraf voor willen tekenen. Te meer omdat ik voelde dat de krachttraining van de afgelopen weken zijn vruchten begint af te werpen.

Ook de loopwissel ging redelijk al zat ik weer in een verkeerde gang! De start van het lopen was een fiasco, niet door slechte benen maar doordat ik mijn gellekes niet in mijn heupgordel kreeg. Ik denk dat ik zeker een minuut of 5 aan het sukkelen ben geweest, dat moet volgende keer anders. Ik zag plots nog een clubtrui langs de kant van de weg staan. René was tot in Aarschot gefietst. Snel een wederzijds knikje en verder... Bij het eerste tussenpunt in de eerste ronde stond er een reporter die enkele namen van "echte goden" door de luidsprekers knalde en het publiek er terloops op wees dat het loopparcours nog zwaarder is dan het fietsparcours. Altijd tof om te horen en om de moed erin te houden als er nog 15km moeten afgelegd worden. Al snel kwam ook hier de eerste heuvel eraan, echt klefferen om boven te geraken. Jezus, moet ik hier 3 keer boven geraken !!!
Tijdens de tweede loopronde kroop de zon even achter de wolken en meteen kon ik wat gas bijgeven, echt ongelooflijk wat een verschil dat geeft. De laatste ronde nog wat cola en een gelleke en dan volle gas binnenlopen. Uiteindelijk kwam ik als 108e over de streep in 3u45'.

Even later kwam ook den Edwin binnengespurt, leeg maar voldaan. Na wat fruit en sportdrank vroeg hij me of we aan de overkant in de zon gingen staan wat hij had het koud... Ik moet nog steeds vragen of dat gemeend was .

Nog drie weken tot Antwerpen, mij absolute hoofddoel voor dit jaar. Ik hoop dat ik de conditie kan aanhouden en als het even kan nog wat verbeteren. Al moet ik eerlijk toegeven dat mijn seizoen al meer dan geslaagd is!

19-07-2007 om 22:00 geschreven door juppeke  

Na het weekend stond een kudde briesende en stampende triatleten op de hete savanne om genadeloos toe te slaan. Het doel was duidelijk; een inschrijving bemachtigen voor de Ironman in Frankfurt voor 2008. De nevositeit die dit teweegbracht op de server van ironman.de heeft bij mij ook z’n sporen nagelaten. Onder tijdsdruk kon de beslissing niet langer uitgesteld worden. Die nam nog toe toen ik zag dat eerwaarde Edwin (die het hele spel in gang heeft gestoken in mijn hoofd) al op de “competitors list” stond. Ik heb dan maar even alle twijfels laten varen en gedaan wat moest gedaan worden.

Exact 1 jaar of 366 dagen van vandaag zal ik aan de start staan van mijn eerste IronMan wedstrijd, die plaatsvindt op 06/07/08. Vanaf het najaar kunnen de trainingen beginnen, eerst gaan we nog genieten van de wedstrijden die deze zomer op het programma staan.

06-07-2007 om 12:20 geschreven door juppeke  

Zoals aangegeven in de vorige posts, stond ik zondag aan de start van de triathlon in Brasschaat. Deze wedstrijd gold voor de beteren onder ons tevens als EK op de lange afstand. Ik was ingeschreven voor de recreatieve wedstrijd (ieder zijn niveau J). In totaal stonden er zondag een 500-tal atleten aan de start, met ruim 200 deelnemers aan de recreatieve. De organisatie was piekfijn en de sfeer in het park, waar het lopen plaatsvond, ronduit fantastisch.

Voor mezelf had ik deze wedstrijd uitgekozen als eerste piekmoment (een tweede piek is voor Antwerpen op 5/8). Na alle hersenspinsels en visualisaties die vooraf de revue gepasseerd zijn de afgelopen week, stond ik rustig en vol zelfvertrouwen aan de start van wat; na het fiasco op de halve van Antwerpen vorig jaar en na een volledige winter van trainingen en een paar  voorbereidende wedstrijden op de kortere afstand; voor mij gold als  “DE” ultieme test.

Kort na twaalven en vlak na de start van het EK weerklonk de blaffer en waren we weg om de twee toerkes van 1500m zwemparcours te verorberen. Ik kwam meteen in een onderhoudend tempo waarvan ik wist dat ik dit 3000m zou kunnen volhouden. Na wat gewring aan de eerste boei kon ik mij redelijk handhaven in een groepje. De tweede ronde kon ik nog wat versnellen (althans dat was mijn gevoel). Na ruim 54 minuten kon de metamorfose van zwemmer naar wielerterrorist beginnen. Bij het uitlopen van de wisselzone realiseerde ik mij dat ik mijn bril was vergeten. Nog even twijfels of ik terug zou lopen en dan toch maar beslist om zonder bril voor de 80km te vertrekken. De eerste 5 kilometer  waren de beentjes niet al te best, maar dan kwam ik er door. Zoals vooraf voorgenomen werd gedurende 80 km mijn snelheid bepaald door mijn hartslag. Na een kilometer of 15 groeide het besef dat ik was opgestaan  met een goeie set benen. Gedurende 2 uur en een kwart en aan een gemiddelde van 35,6 heb ik genoten van elke duw op de trapper. Naar het einde van de fietsproef sloop er toch nog wat onzekerheid in het koppeke om het lopen aan te vatten. Het positieve gevoel dat tijdens het fietsen was opgebouwd, drukte deze onzekerheid echter meteen terug de kop in.

In de fiets-loopwissel rustig de tijd genomen om droge sokken aan te doen en dan op weg voor de 20km. De eerste kilometer had ik last van een verkorte ademhaling maar ik wist meteen dat dit zou verdwijnen en wat mij nog meer verheugde was dat mijn benen nog super aanvoelden. De eerste ronde van 6,7 kilometer werd afgelegd in 30 minuten rond. Stilaan bekroop mij een gevoel van ongeloof en euforie. In het begin van de tweede ronde moest ik mezelf echt terug met mijn 2 voeten op de grond zetten om mezelf niet voorbij te galopperen. De tweede ronde werd afgelegd in dezelfde tijd. Elke ronde stonden de supporters op post om me een hart onder de riem te steken. Ook zij zagen dat het goed zat. Zelfs onze twee kleine deugnieten waren elke ronde aan het gieren van het lachen als papa passeerde en gekscherend over hun bol wreef.  De derde en laatste ronde begonnen de spiertjes wat tegen te pruttelen maar niet van die aard dat ik mijn tempo er door moest laten zakken. Nog snel het derde rode en verlossende armbandje ophalen en zelfs een laatste versnelling zat er nog in. In een voor mij verbluffende looptijd van 1u32 en een totaaltijd  van 4u 46’ liep ik de finish binnen. Tot vandaag kan ik amper geloven dat ik deze tijd heb kunnen realiseren. Dit geeft een ongelooflijke boost voor de komende periode.

26-06-2007 om 00:00 geschreven door juppeke  

De laatste rechte lijn richting Brasschaat. Afgelopen zaterdag was voorzien als laatste lange duurtraining op de fiets (5 uur) nadat ik vrijdagavond nog een loopsessie van 20 km had afgewerkt. De fietstraining is echter iets of wat anders uitgedraaid. Na een dikke twee uur fietsen besliste een groep ganzen er anders over. Precies bij het passeren van een groepje langnekken die in de berm lagen te zonnen, beslisten er een paar om aan de overkant van de weg te gaan zwemmen. Het resultaat was een zwaar remmanoevre op de kasseien en een aanrijding met één van de ganzen. Een valpartij was onvermijdelijk. Achteraf gezien was de averij bij de gans groter als bij mij. Het arme beestje heeft er waarschijnlijk een gebroken vleugel aan overgehouden (ik zit er nog steeds mee in mijn maag want dierernleed is echt niet aan mij besteed). Gelukkig was de Gerry bij de pinken om het beestje snel te helpen.

Bij mezelf bleef de schade beperkt tot een gehavende knie en een voorwiel dat paraplu staat. Even vreesde ik voor Brasschaat maar na twee nachten valt alles wel mee. Deze week nog een bezoekje bij de osteopaat om bekken, rug en knieën te corrigeren/na te kijken en dan moet alles terug in orde zijn.

Voor de rest is de voorbereiding nagegenoeg perfect geweest met een constante stijging van de vormcurve en een prachtige generale repetitie in Hamme. Ik mag dus niet klagen. Ook de test die ik vorige week heb afgelegd wees uit dat ik in een goede conditie verkeer. Ik ben alleszins in een betere vorm als vorig jaar in dezelfde periode. Hoeveel het verschil is zal duidelijk moeten worden in Brasschaat.

Deze week volgen nog een aantal trainingssessies met wat kortere intensieve prikkels om wakker te blijven en niet in stand by mode te gaan tegen zondag. Vanmorgen stond er nog een kleine zwemsessie (door de lange tijd in de file) samen den Edwin op het programma. Donderdag gaan we alles nog eens overdoen. Kwestie van elkaar wat op te jutten voor zondag.

En als het nog even mag, dan nog graag deze kleine bestelling voor zondag: Een blauwe hemel met wat schapewolkjes, een temperatuurje van een graad of 20 en een lichte bries met kracht 1-2 uit variabele richting.

17-06-2007 om 00:00 geschreven door juppeke  

14-06-2007 om 00:00 geschreven door juppeke  

De Gerry genoot dit WE nog van vakantie met zijn drie vrouwen, onze gebruikelijke weekend- rit zou dus een duo-rit worden met Ronny Ventoux. We hadden om 9 uur afgesproken voor een rustige rit. Alhoewel op mijn programma een intensieve training gepland stond, heb ik beslist hiervan af te zien. De laatste tijd krijg ik mijn hartslag niet meer omhoog, ook niet bij “zware/intensieve” inspanning. Ik vrees dat dit een verschijnsel is van lichte overtraining. Vandaar de beslissing om het schema even links te laten liggen, en puur op gevoel te trainen.  Omdat ik wat extra fietskilometers kan gebruiken, ben ik om 7 uur op mijn stalen ros gekropen om dan om 9 uur de andere helft van de “groep” te gaan ophalen. Tegen middag stonden er 5 rustige fietsuren en 145 kilometer extra op de teller. Nu een relatief rustige week want zondag staat de kwart van Hamme op het programma. De laatste wedstrijd voor de halve van Brasschaat op 24/6.

05-06-2007 om 16:37 geschreven door juppeke  

De kop is er af. Ik ben tevreden van de geleverde arbeid en het resultaat. Deze wedstrijd heeft mij inzichten gegeven die ik kan gebruiken voor de komende periode. Ondanks het goede gevoel tijdens de zwemtraining de laatste tijd, heb ik heel slecht gezwommen. Qua tijd viel het nog mee, maar het was een ongestructureerde energie-verslindende manier van voortbewegen. Het fietsen ging zoals verwacht zeer goed. Het lopen ging ook zoals verwacht een stuk minder goed. De komende periode een paar keer gaan buiten zwemmen om dat kanaalgevoel terug te krijgen, iets meer het accent op looptraining en het fietsen op een onderhoudsmodus. Dat moet volstaan om de komende wedstrijden nog wat extra te brengen. Een volledig verslag van de wedstrijd kan je lezen op www.bloggen.be/ons_verzet

14-05-2007 om 00:00 geschreven door juppeke  

Overmorgen sta ik aan de start van mijn zesde triathlon sinds ik hier 1 jaar geleden mee gestart ben. De start van het tweede seizoen. Ik mag zeker niet klagen van de voorbereidingen. Die verliepen veel gerichter en met 1 jaar ervaring in hoofd, armen en benen. In tegenstelling tot vorig jaar is er veel meer getraind op uithouding, waar vorig jaar het accent lag op weerstand. Het zou de langere wedstrijden ten goede moeten komen en nadelig zijn voor de kortere afstand.

Gisteravond werd ik gevraagd of ik geen goesting had om in 2008 mee te doen met de IM van Frankfurt. .... euh... een hele ? Ik ga er eens goed over nadenken. In mijn hart lijkt me dit enorm leuk, de ultieme uitdaging ook. De rede zegt me tegelijkertijd ook dat ik hier geen tijd voor heb, dat ik daarvoor niet in de wieg ben gelegd. Ik weet het nog niet, ik ga er eens heel goed over nadenken. Wie gaat er winnen mijn engeltje of mijn duveltje...

Maar eerst de volledige concentratie op aankomende zondag. Ik heb zin in een spetterende prestatie. De huidige weersomstandigheden zitten me alleszins niet tegen.

11-05-2007 om 13:26 geschreven door juppeke