Hello allemaal wij zijn de laatste voorbereidingen aan het treffen voor ons vertrek naar Oezbekistan en het verre China, waar we een stukje van ons hart verloren hebben: woensdagmorgen vertrekken we.We vliegen via Istanboel naar het Oezbeekse Tashkent (de hoofdstad).
Hongkong, met de ferry naar Macao, een eiland in de buurt van Hongkong.
Dus het was het weer immigratieformulieren invullen. Met een comfortabele luchtkussenboot zagen we de skyline van Macao, waar nog 2 andere eilanden in de buurt liggen die verbonden zijn met zeer lange bruggen. (Mr Janssens kom hier maar even kijken want hier kunnen er zeeschepen onderdoor) Macao is een oude Portugese kolonie Hier en daar zie je daar nog overblijfselen van. Maar Macao is voor de Chinezen voornamelijk een gokparadijs.
Je kunt je niet voorstellen wat voor kitsch daar te zien is. Aan elk hotel dat iet of wat naam heeft is een reusachtig casino verbonden, met honderden tafels en roulettes.
Ze hebben daar ook in een groot shoppingcenter Venetië na gebouwd, met gevels van 3 verdiepingen en zowaar een Canal Grande waar gondels op varen. Stel je dit voor in wijnegem!
We bezochten ook de Tv toren waar je kon benjispringen en skywalking doen, maar er waren bij ons geen kandidaten. In het museum van Macao stond ook een Mingvaas (met speciale bewaker) met een waarde van enkele miljoenen dollars.
Na ons avonddiner trokken we de stad in en konden genieten van nog meer glitter en glamour.
In het casino Wynn was er een reusachtige hall waar plots het ganse plafond openschoof met een lichtshow, maar de muziek ging plots nog krachtiger en er schoof weer iets open ( 30 m doormeter) en dan daalde er een kristallen luchter naar beneden zo groot als onze woonkamer.
En om het plaatje af te maken kwam er een gouden boom uit de grond gerezen, waar de mensen allemaal geld naartoe gooide! Dit is blijkbaar als betekenis iets kleins geven om later in het casino veel te winnen!!! Er zijn Chinezen die 's morgens met de ferry komen, heel de dag en nacht spelen en 's morgens terug keren in hun cocktailjurkjes zoals we er de volgende morgen verschillende gezien hebben.
Zo gaat onze laatste week in. Spijtig, maar er valt nog veel te beleven. Vanmorgen vertrokken we in Kunming naar het Stenen Woud : een karstgebergte, dat natuurlijk honderdduizenden jaren oud is en de meestgrillige vormen aannammet een aantal fantasierijke vormen, maar een aantal best herkenbare, zelfs zonder een scheutje opium. Hier leven de Sanis, een van de vele minderheden. Zij hebben het beheer over dit Stenen Woud. We waren daar met enkele duizenden Chinezen. Het werd droger en droger, dus warmer en warmer. Ook Europeanen hebben de weg gevonden aar deze bezienswaardigheid. Na het middagetennaar een zijderupsenmuseum. Vreselijk interessant ook al hadden we er eentje bezocht in Zuid-Frankrijk. Daarin werden we ook heel subtiel naar een verkoopsafdeling geleid waar we enkele mooie inkopen tegen betaalbare prijs hebben kunnen doen. Dan op en drafje naar de luchthaven voor onze vlucht naar Guilin, waar we weer één nachtje blijven.
Dinsdag 26 april
Met ons busje reden we naar het beginpunt van onze vier uur durende afvaart van de Lijiang (deLi-rivier). Platbodems zoals op de Rijn. Een vaart tussen een zeer typisch Chinees landschap zoals op de postkaarten : midden tussen de karstbergen. Eten op de boot. We stonden meestal op het voorplecht en waren dus een beetje verbrand, maar hadden een goed zicht voor onze neus. Schitterende rotsformaties, waterbuffels, aalscholvers klassieke bootjes (maar niet meer van bamboe maar met pvc-buizen !). De tocht ging naar Yangshuo. Daar logeerden we in een vijfsterrenhotel. Na het inchecken maakten we een fietstocht tot buiten de stad in een temperatuur van ca 30°. Een beetje gek zijn we natuurlijk wel. Levensgevaarlijk tot we b uiten de stad waren. Het ging langs rijstvelden (geen terrassen), verloren dorpjes, doodlopende wegeltjes De school was uit in een dorpje: schetterend en kwetterend trokken de kinderen naar huis (veel kleine ninaatjes), zoals bij ons. Terug in Yangshuo hebben we onze dorst op een terrasje verjaagd met( een paar grote pinten. Na het avondeten trokken we terug de staatjes in langs (en in ) winkeltjes voor een paar leuke souveniertjes. Een leuk afbieden want hier in China staan de waren niet geprijsd: je moet maar afdingen. Op eren bepaald moment zijn we teruggedraaid want anders was het een kot in de nacht geworden en eigenlijk waren we moe. Dus maar zachtjes naar bed.
Woensdag 27 april
Wekken 6.30u, valiezen 7u, Vertrek 8u, we zitten al helemaal in het ritme zelfs Gui!
Na een busrit van 2u brachten we een bezoek aan De rietfluitgrot de naam kwam ook weer zoals zoveel dingen in China door een legende.
Maar de rit er naartoe was veel interessanter, met veel authentieke dorpen en winkels, marktjes en vooral verscheidenheid van voertuigen. Dit vind ik dan het echte China. Als je dit stuk met de fiets zou kunnen rijden kon je veel meer zien.
Na de grot een ( verplicht ) bezoek aan een staatsbedrijf van zeeparels. Eerst een modeshow van meisjes in mooie lange jurken behangen met parels. En dan gaat het natuurlijk langs een megashop met parels van 300 Yuan tot 500.000 Yuan
Ons middagmaal was in een plaatselijk restaurant waar alle schotels heel origineel versierd waren, we hebben wel wat ideeën opgedaan!
Dan terug de bus op voor een rit van 1,5u naar de luchthaven van Guilin. Waar we spijtig genoeg China voor goed verlaten. Wij hopen toch zeker nog eens terug te komen naar dit fascinerende land van ons kleindochter.
Bij de in t check naar Hongkong was het wel spannend want er waren een paar koffers met overgewicht, gelukkig geen probleem alleen de paspoortcontrole is in China zelfs bij het verlaten zeer grondig en stroef. Na 1,20u landen we in Hongkong, dit is gewoon overweldigend. Hier ging alles super snel en efficiënt. Weer kregen we een andere Chinese gids ( een hyperkinetische ). Met de bus genoten we van de skyline van HK met de hoogste building van 520 m. Onze Vlaamse firma De Nulbaggerwerken doen hier goede zaken,
Met het steeds maar meer opspuiten van grond om de bouwoppervlakte te vergroten.
Sober ontbeten in ons half museum. Dan naar de tweede grootste Confuciustempel van China. Meer dan honderd jaar oud. Veel studenten komen hier studeren zelfs in de regen want het regent sinds we opstonden. Eengrootse tuin met een standbeeld van deze wijze vooraan. Een vijver vol lotusbloemen. Dan bezochten we eendorpje waar juist een huwelijk plaats vond. We werden met zachte dwang uitgenodigd om een hapje mee te eten. Het dorpje is Unesco-werelderfgoed dank zij Frankrijk. We aten bij de Chinese bezieler van dit project. Een vreemde ervaring was het zien van een oude vrouw met lotusvoetjes : voetjes die lang geleden werden gebroken en ingezwachteld om ze klein te houden. Ongelooflijk. We hebben hier minischoentjes gekocht. Dan weer ons busje in om in mist en regen naar Kunming te rijden, de hoofdstad van de provincie (Yunnan). Onvoorstelbaar autoverkeer op de ring rond Kunming te gek om te vertellen. Dat doen we later. Zelfs de politie stond ermee te lachen.
Na enkele dagen iets sobere hotels zitten weer in een luxe hotel op de 34ste verdieping.
De tijdsperiode van deze morgen waar het zoals het er 100 jaar geleden aan toeging, en nu weer in een stad met buildings is heel groot en geeft een hele schok. Maar we genieten toch van ons lekker douchke!
Morgenvroeg richting stenen woud en weer een vlucht naar Guilin.
Weer vroeg uit de veren, 6.30 wekken. Gisteren was het heel warm, maar het heeft de ganse nacht geregend, nu is het mist. We hopen op opklaringen, want vandaag staan de rijstvelden op programma. Eerst weer naar een lokaal marktje, waar de vrouwen in prachtige klederdracht lopen. Het zijn hier ook weer vrouwen die het zware werk doen, op het veld, bouwen van huizen en wegenwerken. De mannen passen op de kinderen en doen het huishouden, niet slecht hé.( behalve dat zware werk). De Hani-vrouwen waren allemaal in traditionele klederdracht : dat dragen zij elke dag ! Overwegend blauw. De Ni-vrouwen zijn uitermate kleurrijk met( veel borduursel. Allerlei rare dingen op de markt : ook honden die je kon zien slachten om te worden verkocht - we zijn niet gaan kijken. dan over zeer hobbelighe wegen naar de rijstvelden. Grrretverdrie : mist en nog eens mist. Wel gewandeld door de velden door het slijk, slijk, slijk .. Spijts de mist hebben we bij onze eerste stop toch enkele mooie foto's kunnen maken. Zo iets hebben wij nog nooit gezien. Hard labeur, niks romantisch aan : in de toekomlst gaan wij bij elke hap rijst dit beeld van de rijstvelden en hun boeren niet meer kunnen kwijt spelen. een vrouw stond in de halve regen tot aan haar knieën in het water om een dammejte te herstellen. Een boer kwam naar beneden met drie ossen. Dan reden we naar een Hani-paddenstoelendorp, zo genoemd naar de speciale vorm van de daken. 's Avonds sliepen we in Jianshui in een hotel dat vroeger de chique woning was van de Zhu familie, een zeer rijke familie dat vele generaties de plak had gezwaaid in de stad. Eigenlijk meer een museum waar wel een goede veertig kamers waren in ingericht. Subliem !! Prachtige binnentuinen vol met bonsaibomen, ongelooflijk housnijwerk, kamers allemaal in de stijl van honderd jaar geleden, maar de badkamer was modern. Kledij van mandarijnen in de kast - kijk maar naar de foto. Terug in dit hotel na ons avondmaal hing alles vol met lampionnen - rode natuurlijk. Heerlijk mooi. Een echt doolhof, we liepen voortdurend verkeerd. Geslapen als een roos.
We verlaten het mooie Lijiang en ons prachthotel en rijden naar de noordelijk gelegen Tibetaanse stad Zhongdian.
Eerst gaan we nog even langs de groentemarkt in Lijiang, dit is wel het echte China. Misschien wel honderd groentekramen in verschillende straatjes, de groenten zagen er super vers uit. Sommige groenten waren er zoals bij ons, maar er waren de meest rare vormen en kleuren. Heel veel soorten paddestoelen vers en nog veel meer gedroogd. Allemaal vrouwen, ook bij de kramen van het vlees dat er open en bloot werd uitgebeend, gekapt en gesneden.
Ge kunt wel denken hoe die vloer eruit zag onvoorstelbaar voor ons.Tussen de smalle gangetjes zitten ze nog met kleine gemotoriseerde bakfietsen en brommers te rijden. Het was wel echt een belevenis.
We reden langs een bergweg met verschillende stops, bij de Yi-minoriteit met mooie klederdracht. Maar zeer armoedige houten hutjes, alle dieren zoals jaks, varkens en kippen liepen daar allemaal los. We werden ommiddelijk omstuwd door een groep kleine kinderen die eerst een beetje verlegen op afstand bleven, maar dan toch met ons gans het dorp doorliepen.
De volgende stop was bij een Tibetaans dorp, met zeer grote huizen, we mochten bij een oude dame in haar huis en kregen ook jak-boterthee. Dit werd rond het vuur ( dat midden in de kamer stond) gedronken. Het was een zeer oud uitziende oma met haar kleinkind, met een zeer bruin doorgroefd gelaat. We zijn in ons Tibetaans hotelmet warme thee ontvangen, dat was wel nodig want op de kamer was het 7 graden. De verwarming ging maar aan vanaf 19 uur. We zijn dan toch maar eerst gaan eten in het dorp waar het blijkbaar de gewoonte is dat met die temperaturen ramen deuren open te zetten. Onze gids moest echt wel benadrukken dat we warm wilde zitten.
Donderdag 21 april
Bezochten we een pracht van een Tibetaans klooster,maar de temperatuur steeg niet boven de 10 ° hier kunnen we onze warme kledij wel gebruiken.
Het eten is hier zeer lekker maar heel andere gerechten zoals jakvlees. In de namiddag brachten we eenbezoek aan het Bita-Haimeer met ongerepte natuur, maar de Chinese controle werk zelfs hier op volle toeren. Voor je in het domein gaat moet je overstappen op specialebussen, wij met ons 7 tussen al de rest chinezen we hadden bekijks. Je kon daar ook speciale warme lange jassen huren, alde chinezenhadden zoiets aan dus dachten we dat zij ook die wandeling van 1,5u gingen maken. Maar neen zij stapten 5 min uit aan een uitzichtpunt en dan terug de bus in naar beneden. Wij deden een prachtwandeling in een gebied waar vroeger de mongolen langs dit gebied hun verovertochten maakten, nu was het muisstil buiten af en toe een kreet van een jak.
We zitten hier op 3800 m en ik krijg serieus last van dehoogteziekte, kotsmisselijk drukkende hoofdpijn en zeer moe. Avondeten was niet aan mij besteed. En morgen is het weer vroeg op.
Vrijdag 22 april
Vertrek 7.30
Nog steeds misselijk met s nachts het nodige overg .Amai dat beloofd voor straks op het vliegtuig, we zullen de nodige plasticzakjes maar bij de hand houden. Op de luchthaven was er een chinees Ninaatje dat helemaal in hun klederdracht was zo koddig. Geen kotszakje moetengebruiken maar nog steeds verschrikkelijke hoofdpijn, maar we dalen nu tot op 900m
Onze nieuwe gids stond ons op te wachten in de luchthaven van Kumming.
We reden direct met een busje verder richting Jianshui, we haddeneen rit van 6 uur voor de boeg. Deze streek is recentelijk ontsloten dankzij de aanleg van een nieuwe weg, een echt stukje China nog. Als dit een nieuwe weg was wat moet dat vroeger dan geweest zijn?
Met de nodige tussenstops en eten (ik niets en waar iedereen kwam kijken aan de deur naar ons) kwamen we redelijk door elkaar geschud in Jianshui aan om 21u , oef.
Onderweg had onze Chinese gids aan een soort apotheek gestopt voor mij en daar speciale medicijnen gaan kopen tegen naweeën van de hoogteziekte. Ik moest 4 zwarte pillen innemen met een verschrikkelijke geur en na het eten 3 gele die al niet veel beter smaakten. Als avondeten heb ik een lepeltje groeten gegeten en voor het slapen weer 4 van die afgrijselijke pillen. Zo gezegd zo gedaan na mijn 2 de pil geraakte ik nog juist aan de wc .Afwachten wat morgen zal zijn.
Het verkeer is hier in de dorpjes echt hectisch in zeer smalle straten rijden er zware vrachtwagens door, iedereen claxoneert telkens hij iets of iemand op de weg ziet om te melden ik kom er aan, dus lawaai genoeg. En ik had al hoofdpijn
Amaai we zijn al een week onderweg: de tijd gaat te vlug. We zijn begonnen met een bezoek aan de panda's, in een kweek- en onderzoekcentrum. Prachtig aangelegde tuin, zoiets als Plankendaal maar dan 15x groter en op zijn Chinees aangelegd. Er waren een 5tal schattige kleintjes die nog niet zo lui waren als hun ouders, die in bomen klommen en op een dun takje bleven zitten of hangen. Ze hadden juist hun portie bamboe gehad en de oudere zaten onderuit gezakt aan hun takjes te knabbelen. Na het eten zijn we naar het volkspark geweest met allerlei kraampjes en weer zoals in Beijing de gepensioneerde die allerlei activiteiten in groep deden, maar dan wel met een duizendtal! Een pittig detail: er hingen aan een lage draad als afscherming van het gazon allemaal papieren met uiteraard Chinese tekens op. We vroegen uitleg aan onze gids. Dit waren een soort huwelijksannonce van moeders die hun dochters aanprezen als huwelijkskandidaat, maar ze hadden ook wel eisen. Hij moest een auto hebben, groot zijn en een universiteitsdiploma hebben En zo hingen er wel 20 briefjes, die hebben geen huwelijksbureau nodig. Dan met ons busje naar de luchthaven voor onze 2de binnenlandse vlucht naar Lijiang in de Tibetaanse bergen op 1500 m hoogte, waar we om 22u aankwamen.
Dinsdag 19 april
Ontbijt 7.30u. Ze hebben geen compassie met ons.
We reden naar een fantastische opvoering met 500 dansers, mannen en vrouwen en wel 50 paarden, geregisseerd door dezelfde persoon die de openingsceremonie v de olympische spelen deed. Alleen de chinezen zitten ondertussen luid te telefoneren, en lopen constant van hun plaats weg. Daarna met een kabelbaan naar boven naar de heilige berg of Jadedraakberg! Toen waren we op 4560 m, het leek of we allemaal een goeie kater hadden. En ook als je nog verder te voet ging: serieuze ademhalingsproblemen, dus alles in slow motion.
Dan gegeten in een Naxidorpje waar ze niet binnen eten, maar zelf met deze temperatuur en ook in het putje winter. De kamers zijn aan één zijde volledig open.
Daarna met ons busje terug naar ons hotel dat weer super de luxe was en helemaal in de stijl vandaar.
Iedereen was zeer moe, blijkbaar normaal van die hoogte, dus eens vroeg in ons bed
Vandaag mochten we uitslapen vertrek om 8.30, Gui verstaat iets anders onder uitslapen. Met ons busje naar de site van DE terracotta krijgers, ongeveer 45 min rijden. Wij hadden op de tentoonstelling in Maaseik al enkele krijgers gezien. Maar dit is onvoorstelbaar.Tom heeft ons nogmaals de geschiedenis van deze keizer geschetst, gene gewone hoor. Er zijn 4 paviljoenen op de site, de grootste hall is een oppervlakte van 2 voetbalvelden groot. Er is voorlopig maar een gedeelte terug in elkaar geknutseld, en de rest ligt of wel helemaal kapot zoals ze het gevonden hebben of nog volledig onder de aarde. En hier ook weer een paar honderd duizend Chinezen. Hier hebben we wel een paar uur geslenterd, daarna naar het historisch museum terug in het centrum.
Maar het beste was: met zijn allen een voet-,billen- en rugmassage, de heren door een meisje en de dames door jongens. Onze chinese begeleidster had wel gevraagd voor very soft, amai als dat soft was dan zullen we maar nooit een echte chinese laten doen.
Iets wat ik gisteren al had willen vertellen, de wc-gewoonte van de boeren die ook op staatsreis gaan. Als wij ergens onderweg naar het toilet gaan, staan of zitten die vrouwen allemaal met wc deur wagewijd open. Op een bepaalt moment was het aanschuiven, wij keken verlegen een andere kant uit maar die vrouw zat nog op de wc en ze riep kom maar al binnen en ondertussen moest ze haar broek nog optrekken hilarisch voor de rest van ons.Wij sloten de avond af met een buffet met kreeft, oesters en de rest navenant in ons 5 sterren Hyatt hotel.
Morgen is het weer om 5 uur opstaan voor de volgende vlucht naar de pandas
Zondag 17 april
5 u !!! De koffers zijn klaar (het deed pijn). 5.40 vertek naar het vliegveld en dan naar Chengdu. Weer langs eindeloze km woonblokken. De appartementen zouden hier 700 euro per m² kosten, dus onbetaalbaar voor een gewone Chinees. In de steden zijn er duizenden straatvegers bezig in de steden, maar zelfs ook op de autosnelweg zie je oude vrouwen eenzaam met hun veegborstels kilometers lang de baan schoon (???) vegen. Je krijgt per dag zoveel indrukken te verwerken en je wilt van al deze dingen foto's nemen : onbegonnen werk. We bezochten in Chengdu een teeplantage en de reuzeboeddha (70 m hoog). We logeren nu in een super² luxueus hotel, de Shangri La en hebben hier ook van een dinder genoten.
Hello allemaal
