Wel en wee van een pelgrim tijdens zijn eerste camino.
31-08-2013
Heenreis naar St Jean Pied de Port
Ondanks de start van de kermis op Hijfte met KLJ fuif in de tent met bijhorende zware bassen die door merg en been dringen, toch behoorlijk geslapen. Bij het opstaan wel een eigenaardig gevoel. Al 2 jaar kijk ik naar deze trip uit en denk ik automatisch aan iets groots en bijzonder en aan Compostela. Nu dacht ik gewoon aan een vliegreis en de trein, en niet aan de 'grote tocht' die er op volgt. Heel bijzonder.
De chauffeurs naar Wetteren en Charleroi waren goed op tijd, dank Frans en Hugo. De vlucht naar Biarritz is goed verlopen en tussen het vliegtuig en de trein hadden we net de tijd om een croque te eten in Bayonne. De trein naar St Jean was een verschrikking, in die zin dat we opeengepakt als haringen en bijna zonder verluchting anderhalf uur moeten uitzweten hebben. Dan te voet (4 km) naar St Michel, naar ons hotel. Een goede test met de zware rugzak. Het is hier prachtig weer en we hebben onszelf beloond met een frisse pint op het terras van ons hotel Xoko Goxoa. Een frisse douche en dan een lekkere maaltijd, of vinden jullie melklam niet lekker soms?
Morgen trekken we de bergen in, maar eerst om onze stempel in St Jean.
Dit takkenbosje als symbool van sterkte en verbondenheid met het thuisfront, heb ik gekregen ter gelegenheid van de pelgrimszegen in de kathedraal van Mechelen op 23 feb 2013.
Zondag 25 augustus zijn de kinderen en kleinkinderen mij komen 'uitwuiven'. De kleinkinderen (8 en 5 jaar oud) hadden een tekening mee met hun visie van de camino. Pépé was zo blij en fier dat de tekeningen een plaats verdienen op de weblog. Bedankt Pauline en August!
Vandaag hebben we afscheid genomen van André Lybaert. Kort na mijn beslissing om naar Compostela te gaan, hoorde ik van enkele kennissen dat ik zeker eens tot bij André moest gaan, want die kon mij zeker veel vertellen uit zijn eigen ervaringen. Begin vorig jaar maakte ik een afspraak met hem. Als ik binnen kwam lag de tafel reeds vol met documentatie en voorwerpen die hij tijdens zijn tochten gebruikt had. Veel vragen heb ik niet moeten stellen, die man was zo begeesterd en zijn hart zo vol van de camino dat al zijn ervaringen er uitrolden. Na 4 uren moest ik vragen om eens te onderbreken en volgende week verder te doen. Zo veel informatie en emoties kon ik niet op één dag verwerken! Tussen 1988 en 2010 is hij 13 keer op stap geweest naar Compostela. Alles werd nauwkeurig bijgehouden in een notitieboekje en later werd dit verwerkt tot een voordracht, presentatie of zelfs een heus boek. De uitspraak die me het meest is bijgebleven is zijn antwoord op mijn vraag of het soms geen probleem is om telkens een slaapgelegenheid te vinden. Zijn antwoord was spontaan en overtuigend: "Ik zei elke dag tegen Sint Jakob dat hij mij voor een bed moest zorgen, en dat heeft hij altijd gedaan". Niet dat André wereldvreemd of naïef was, want wie verwacht van een tachtigjarige een discours over Best Available Technology! "Koop het beste van kledij en uitrusting wat er vandaag op de markt te verkrijgen is" drukte hij mij op het hart. Hij toonde mij zijn kledij, gaf mij de nodige technische uitleg en voegde er aan toe dat er nu zelfs al veel beter te verkrijgen was. Als afscheid gaf hij mij zijn Jacobsschelp. André, ik zal ze met waardigheid dragen ter uwer eer!
... en te veel is trop! Dit geldt niet alleen voor de huidige temperaturen (alhoewel, dit is een goede training ) maar des te meer voor de inhoud van de rugzak. Alle lectuur over pelgrimage naar Compostela en alle getuigen met ervaring, bezweren u om het gewicht van de rugzak strikt te beperken. Zo wordt er gesproken over een gouden regel die zegt dat uw rugzak voor de tocht naar Compostela ideaal 10 procent en maximaal 15 procent van uw eigen gewicht mag zijn. Voor mij zijn er dan twee keuzes: ofwel snel 10 à 15 kilo bijkomen ofwel drastisch snoeien in mijn bagage. Ik hou het dus wel bij de laatste mogelijkheid, want voor de eerste faal ik al mijn ganse leven! Bij alles wat ik aangekocht heb voor deze tocht was het (laag) gewicht de doorslaggevende factor. Soms heb ik dan wel eens moeten slikken als ik de 'bijhorende' prijs zag, maar ik had geen keuze! 'The proof of the pudding is in the eating' en vandaag was het dan zo ver! Na eerst wat geaarzel heb ik toch de rugzak genomen en alles wat er naar mijn mening (en volgens de 'lijstjes' door ervaringsdeskundigen samengesteld) in moest, naast elkaar op bed gelegd. Dan ben ik beginnen vullen, niet oordeelkundig zo blijkt, want hoe krijg je er op het eind nog een gevulde 'camelbak' in? Enfin, dat laatste was nu niet direct aan de orde, want tot mijn eigen verbazing ging alle bagage er in! Of toch bijna, want de 'camelbak' was nog niet gevuld en een lunchpakket had ik ook niet klaar gemaakt. Ook de tandenborstel, tandpasta, stuk Marseillezeep en enkele pilletjes (uit voorzorg) ontbraken nog. Zo te zien kan dit ook geen probleem vormen. En dan naar de weegschaal! Deze wees onverbiddelijk 7,5 kilogram aan. Nu weet ik een beetje hoe vele vrouwen zich voelen als ze de stap op de weegschaal wagen. Het gewicht van de rugzak overstijgt dus het ideale maar blijft wel beneden het maximale. Oef!
) maar des te meer voor de inhoud van de rugzak. Alle lectuur over pelgrimage naar Compostela en alle getuigen met ervaring, bezweren u om het gewicht van de rugzak strikt te beperken. Zo wordt er gesproken over een gouden regel die zegt dat uw rugzak voor de tocht naar Compostela ideaal 10 procent en maximaal 15 procent van uw eigen gewicht mag zijn. Voor mij zijn er dan twee keuzes: ofwel snel 10 à 15 kilo bijkomen ofwel drastisch snoeien in mijn bagage. Ik hou het dus wel bij de laatste mogelijkheid, want voor de eerste faal ik al mijn ganse leven!
