17 juni 2012: GR-bustocht Conteville-lès-Boulogne - Colembert
Voor een keer waren er drie opstapplaatsen, Roeselare, Ieper en Veurne, voor de tocht naar de Boulonnais. Na de vlotte bediening in de Auberge van Conteville vertrokken de langstappers het eerst. De kortrotchters werden nog even verder gevoerd met de bus. Wij trokken meteen het Bois de Boulogne in: een vochtig bos met enkele leuke soorten als boswederik, beekpunge...Onmiddellijk vielen de vele orchissen op. Ieder orchis is uniek en al zijn de bloemen klein, ze zijn wondermooi. We verlieten het bos en bij een crucifix sloegen we linksaf, richting het gehucht Les Hautes Fontaines. Vandaar stapten we naar Bellebrune, een heerlijke naam voor die kleine dorp. Voor de middagpauze waren we te gast bij Madame Denise Chevalier-Renault. Hier is de tijd even stil blijven staan. En toch! Zo'n groendak vind je niet overal. Jammer dat het kerkje niet open was. Na de middag stapten we langs het Bois de Bellebrune en door een weiland. Een rustige asfaltweg "en balcon" toverde het ene zicht na het andere. Zicht op de Mont Saveri, de Mont St-Sylvestre en waar ligt nu die Mont Dauphin? We hielden een korte pauze in het vredige Henneveux. In de mairie vlakbij was het heel kalm voor de tweede ronde van de verkiezingen. Daarna begon het klimwerk. geleidelijk aan met af en toe een steiler stukje. Zo kwamen we aan de oude N42. We gingen er onder door, trapje op en aan de andere kant opnieuw over de oude N42. Een steile klim leidde naar de Mont Dauphin, 199 m. Aan de rand van het bos staprten we in de wei naar een panoramatafel. het uitzicht was overweldigend: Mont St-Frieux, Boulogne, Napoléon. Wimereux en zoveel meer. Dichterbij sprong het kasteel van Colembert in het oog. We daalden de helling af door wei en hooiland en botsten op een nooitgezien veld margrieten. Ze dichter zaaien is niet mogelijk. Aan de oprit van het kasteel sloegen we linksaf, naar de oude N42 waar we in La Campesina onze dorst konden lessen. De Boulonnais, daar krijg je nooit genoeg van! Zeker bij helderweer! Zo dichtbij en toch zo'n vakantiegevoel!
Dinsdag laatst werd in het Vlaamse Parlement de 10de verjaardag gevierd van de oprichting van vzw Trage Wegen. In de namiddag was er een colloquium "Samenwerken rond Trage Wegen, binnen en buiten Vlaanderen"met sprekers uit Engeland en Nederland. Ook de situatie in Frankrijk, Luxemburg en Duitsland kwam aan bod. Daarna volgde een panelgesprek met Steven Clays, beleidsmedewerker van de vzw, Gedeputeerde Vangheluwe van W-VL (in naam van alle provincies) en drie parlementsleden uit de Vlaamse meerderheid die werken aan een nieuw decreet op de Trage Wegen: Bart Martens, SP-A, Tom Dehaene, CD&V en Lies Jans, NVA. Het geheel werd gemodereerd door Bart Brinkman, journalist bij De Standaard. Om vijf uur startte dan het Verjaardagsfeest. Eerst een gesprek met de mensen die aan de wieg stonden: Paul Maes, die de naam Trage Wegen lanceerde met zijn boek Langs Trage Wegen, Gilbert Spenninck en Piet Hardeman, beide uit Westouter die het initiatief namen voor de oprichting van de vzw, Danny Jacobs van BBL die er meteen zijn schouders onder zette, Lambert Schoenmaekers namens de Regionale Landschappen en Erik Grietens, de eerste voorzitter. Het gesprek werd geleid door Willem Boon, de huidige voorzitter. Daarna werd de blik op de toekomst gericht. Het geheel werd met een waardige receptie afgesloten.
Enkele cijfers: Ruim 40 verenigingen zijn lid geworden, waaronder enkele grote spelers uit het middenveld: Natuurpunt, Pasar, Grote Routepaden, Aktivia, Scouts... Samen goed voor een achterban van 400.00 leden! Momenteel werken 10 mensen in het Trage Wegen-team. Tel daarbij de vele honderden vrijwilligers die elk in hun dorp of gemeente aan de slag zijn! Er werd al met 70 gemeenten samengewerkt: van inventarisatie tot ...heropening van Trage Wegen. Voor het eerst werd het Gouden Spoor uitgereikt aan de meest verdienstelijke gemeente. Er kon gestemd worden op de vijf genomineerden (1 per provincie) op de website van Trage Wegen . En de laureaat werd Neerpelt die in de laatste jaren 12 buurtwegen opnieuw toegankelijk maakte. Een Aanmoedigingspad werd gegeven aan de gemeente die nog beter moeten doen. Hier was het Lier die de meeste stemmen kreeg. Poperinge strandde op de vierde en voorlaatste plaats. Er is in de hoppegemeente nog veel werk aan de winkel!
VVV Heuvelland maakte heel wat promotie voor Heuvelland Tranquillizer: stilteplekken in de natuur waar je even tot rust kon komen. Grote namen als fotograaf Michiel Hendryckx en schrijver Luuk Gruwez moesten dit initiatief het nodige gewicht geven. Helaas, er zit ook een andere kant aan de medaille. Het Gemeentebestuur van Heuvelland heeft de toelating gegeven voor een QUAD-toertocht voor morgen zondag 17 juni! Weg met de stilte! En het volgende weekend is het de Rally van Ieper waarvan de meeste etappes in...Heuvelland liggen. Woensdag shake down in Nieuwkerke, vrijdag gebulder in De Klijte en Westouter, zaterdag tweemaal in Kemmel, Dranouter, Nieuwkerke en Wulvergem. En als kers op de taart vlammen ze over de top van de Kemmelberg, beschermd landschap. Je vraagt je af waar die bescherming toe dient!!!
Niettegenstaande de minder goede weersvoorspellingen stonden een kleine 30 GR-stappers om tien uur te wachten op de veerboot van Drie Goten (een buurt van Hamme met veel restaurants aan de Schelde) naar Weert. De vriendelijke veerman zette ons veilig af aan de overkant en weg waren we. En meteen een mooi natuurgebied in: de uiterwaarden van de Oude Schelde. Weert is een klein dorp aan die Oude Schelde. Die is 6 km lang en was tot de 14de eeuw de echte rivierbedding tussen Mariekerke en Temse. In een stiltegebied ontdekten we zowaar twee hangmatten. Leuk idee om daar een uiltje te vangen. We genoten van de voorgevel van het Kasteel van Marnix van St.-Aldegeonde. We trokken linksaf en in een rechte lijn naar de Scheldedijk. Aan de overkant ligt Temse. Waar vroeger de Boelscheepswerf lag, verrijzen nu flatgebouwen. We stapten onder de drukke weg Temse- Bornem en volgden verder de scheldedijk over 'Buitenland' tot aan De Notelaar. Dit mooie jachtpaviljoen, nu eigendom van het Vlaamse Gewest, werd bekend in de TV-serie Stille Waters. Voor ons was het zonneterras een ideale plek voor de middagpauze. Achter het terras lag voorwaar een beeldentuin. Na de boterhammetjes trokken we al snel richting Hingene met het Kasteel van Ursel en Het Laathof van het Centrum voor Jeugdtoerisme.Langs landelijke wegen bereikten we Bornem: een levendig stadje en bekend om de jaarlijkse Dodentocht, een voettocht van 100 km. Met de GR 5A Zuid trokken we het bos, richting achterkant Kasteel van Marnix. En dan linksaf opnieuw in de uiterwaarden van de Oude Schelde. Toen begon het te regenen. Onder moeders paraplu stapten we vrolijk verder. We zochten weer de Scheldedijk en de veerboot op. Tijd voor een dorstlesser in het restaurant Scheldeoord. Een aangename verrassing die tocht in wat ze noemen Klein Brabant!
Na 5 jaar gaan we opnieuw naar Parijs. Schitterend weer in zicht: er zal veel volk in de stad zijn. Zaterdag. We starten aan de het Sportcomplex van Bercy en trekken naar de Seine. Wat verder ligt de jachthaven Bassin de l'Arsenal. We veroveren de Place de la Bastille. Dan komt de wijk Le Marais aan de beurt en Le Village St-Paul. Centre Beaubourg of Centre Pompidou: het blijft even kleurrijk. Op place Michelet is het middagpauze: tijd voor een broodje en een koffietje. Daarna gaat het richting Les Halles, nu een bouwwerf. In de buurt van het Louvres is het bijzonder druk. De hoogtepunten volgen elkaar snel op: piramide op Cour Naploléon, Palais Royal, Jardin des Tuileries, Place de la Concorde, Petit en Grand Palais. We klimmen door de Jardins du Trocadéro naar het palais de Chaillot: ook hier bijzonder veel volk. We zoeken nog het Vrijheidsbeeld op en eindigen met een leuke tocht door het Bois de Boulogne. We overnachten in een Etap Hotel bij de Porte de la Chapelle (een kwartiertje rijden met de bus) en gaan lekker dineren in een restaurant in de buurt. Zondag. We vertrekken te voet aan het hotel. We steken al snel de Périphérique over en meteen ook de brug over het Canal St-Denis. In het Parc de la Villette zien het wetenschapspark, de vroeger beestenmarkt en het slachthuis. We stappen door smalle straatjes en klimmen naar de hoogte van Belleville. Het Parc des Buttes-Chaumont blijft verbazen: heel veel aktieve Parijzenaars op zondagmorgen. We komen uit aan het Canal St-Martin en bij de sluis aan de square Lemaître pauzeren we voor de picknick. We komen opnieuw in Le Marais, vandaar gaat het naar het bekende Place des Vosges. We zoeken weer de Seine op en stappen door het Ile de la Cité. De Notre Dame de Paris blijft steeds wondermooi. We flaneren verder langs de Seine en komen weer aan hetr sportcomplex van bercy, het eindpunt van dit weekend. en dat allemaal dank zij de perfecte voorbereiding van Marleen en Johan.
Op donderdag 26 april vlogen we naar Alicante. En met de bus naar Elche waar Asun woont, onze vriending van de Via de la Plata. Elche is Patrimonio de la Humanidad omwille van zijn palmbomen en het Misteri-verhaal van Maria Hemelvaart. Angela, de moeder van Asun, toont ons heel trots haar stad. 's Anderendaag met de trein naar Alicante. Om 11 uur konden we onze credencial afhalen en waren we klaar voor de start. Bij het verlaten van de stad hield Manolo ons tegen. Hij zag dat we pelgrims waren en schonk ons de 'Guia practica' waaraan hij zelf had meegewerkt.We stapten door de mooie barranco del Infierno en klommen naar de Cueva de San Pascual. In Novelda, einde eerste etappe, werden we hartelijk ontvangen door hospitalero Paco. Etappe 2 leidde naar de rio Vinalopo met bron van ijzerhoudend water. In Sax kwam Asun ons bezoeken in het weekend.Voorbij de colonia de Santa Eulalia was het één en al klaprozen: amapolas. Via een oude spoorwegbeddding bereikten we Yecla. Op weg naar Montealegre del Castillo stapten we door een open, weids landschap met rode aarde. De dag daarop klommen we naar de Puerto Pinar: op de crête stonden meer dan 100 windturbines! Het was leuk binnenkomen in Albacete. Tijdens de siësta viel de eerste regen. Onderweg naar La Gineta kegen we een eerste bui. Toen we daar in het dorp aankwamen, was het fiesta en nergens een slaapplaats. Nog eens 20 km extra, zagen we niet zitten, liften dan maar. Een vriendelijke man bracht ons tot in La Roda. Die hele zaterdagnamiddag is het blijven regenen. Van geluk gesproken. 's Anderendaags dreigende wolken maar het bleef droog. We zijn op een platean (718 m) beland, een soort meseta: een landbouwgebied met vooral graangewassen... Lange rechte, onverharde pistes: het is heerlijk vlot stappen. Hospitalero Manolo vergezelt ons naar de polideportivo waar we Falk ontmoeten, een Duitser die van de Camino de Levante is afgedwaald. Wijnstokken, laag bij de grond of hoger en geleid. Soms zo ver je kijken kunt. In Las Mesas is het opnieuw slapen op de turnmatten van het gemeentelijk sportcomplex. Zacht zijn die niet! We zien verschillende lagunas (vijvers): de flamencos hebben al jongen. El Teboso heeft iets met Don Quijote: we zijn immers in de regio Castilia La Mancha. De etappe naar Tembleque is lang: 30 km in de felle zon.Toledo is prachtig want ook Patrimonio de la Humanidad. We blijven er een dag extra om de stad te bezoeken. In de bar van ons hostal in Quismondo is het al toros op TV. De Spanse mannen gaan op in het stierengevecht. Het landschaop wordt golvend en de Sierra de Avila is in aantocht. Na Cadalso de los Vidrios komen we voorbij aan de Toros de Guisando: stenen stieren uit de Iberische tijd. We zien nu regelmatig ooievaars op de kerktorens. We klimmen naar een eerste pas, de Puerto de Arrabatacapas op 1068 m. het was heerlijk stappen door een wastinelandschap. Voor we afdalen naar Avila moeten we over de Puerto del Boqueron op 1315 m. Prachtig weer en een prachtig landschap. Avila, ook Patrimonio de la Humanidad, is vooral bekend om zijn volledig ommuurde binnenstad. De zaterdag krijgen we bezoek van onze vrienden uit Madrid. Malena en Gonzalo hebben we leren kennen op de Camino Francès in 2001. Ze hebben nu twee zoontjes, Marcos en Alvaro. Het weekend is bitterhoud en er vallen een paar buien. Onze tocht zit er op. Na een extra dag om de stad te bezoeken, sporen we naar Valladolid waar we nog 2 zonnige dagen genieten van het dolce far niente. Op 23 mei vlogen we weer naar België. We probeerden om iedere dag om 8 uur al te vertrekken, soms nog een half uur vroeger. Meestal kwamen we dan aan rond twee uur. Zo konden we 's middags genieten van de menu del dia: voorgerecht (primero), hoofdgerecht (segundo) en nagerecht (postre). En met brood en vino blanco of vino tinto (meestal een fles van 75 cl voor 2 personen). En dat voor de prijs van 9 of 10 euro. Anders moet je tot 9 uur 's avonds wachten om te eten. En dat is wat laat .... Het is een prachtige tocht geworden, meestal goed stapweer: 20 à 25 ° In Toledo was het meer dan 30 ° en in Avila vrij koud.
Zondag 22 april 2012: Haies-Gerpinnes-Oret: GR 129
Zondagmorgen: de zon was onverwachts van de partij: iedereen welgezind. We waren uiterst welkom in resto 'Le Bouzouki de chez Basil': koffie met croissant of chocoladekoek voor slechts 2 euro. De bus voerde eerste de langetochters naar hun startplaats en daarna de kortetochters. We trokken meteen het bos van Warchoissaux in en genoten van een schitterende voorjaarsflora met vooral tapijten van bosanemoon. Eens voorbij het gehucht Les Flaches was het één en al weidsheid: het platteland op zijn best. Glooiingen en golvingen, bosranden en weilanden. En wolken, wolken, soms dreigend maar het bleef droog tot de middag. Het was leuk binnenkomen in Gerpinnes: een gezellig stadje met de geschiedenis van Sinte Rolende. De kerk is zeker een bezoekje waard. Middagpauze in een bovenzaaltje van Taverne Chez Mich, ambassadeur van Orval. Sommigen horen dat graag. Na de middag kwakkelde het weer een beetje: pet op, pet af, jas aan, jas uit. Maar het landschap bleef steeds even mooi. En de vegetatie in de bossen even uitbundig en glinsterend na een kort buitje. En af en toe een uitschieter: eenbes en dalkruid! Je ziet dat niet ieder jaar! Na de doortocht van het Bois de Frécheux klommen we naar Fromiée. Daarna ging het naar het Forêt du Tournibus. We begonnen de afdaling naar Les Etangs du Vieux Moulin, het eindpunt van de tocht. We waren 'binnen', net voor een fikse bui en lesten onze dorst met Ciney Blonde, een pression of...Orval of. Met borrrelnootjes, kaasjes en chips! Gezellig onthaal. Op TV waren de renners van Luik-Bastenaken-Luik bezig aan de beklimming van La Redoute. De ontknoping konden we volgen op de bus richting Kortrijk.Het was weer eens een prachtige tocht. Met dank aan Noël en Johan voor de gedegen voorbereiding. De cafés hadden ze zeker goed uitgekozen!
Vrijdag 30 maart: met de trein van uit Belle via Rijsel naar Nîmes en zo naar Port-la-Nouvelle aan de Middellandse Zee. We overnachten in een hotel op de zeedijk. Zaterdagmorgen ontbijt om 7.30 u en daarna vertrekken we voor de eerste van de 12 etappes. Dit gebied kende een héél bewogen geschiedenis in de 13de eeuw. De Catharen die voor Rome ketters waren, werden uitgeroeid (velen stierven op de brandstapel) en hun burchten boven op de rotsen werden vernield. De eerste twee dagen stappen we door de garrigue (lage, doornige begroeiing) en tussen de wijngaarden van Corbières. Het is prachtig weer en vrij warm: le grand beau! Twee dagen van 7 uur stappen. De tweede dag komen we aan de ruïne van het eerste kasteel, Aguilar.Daarna volgen Quéribus en Peyrepertuse. Wij kiezen voor de zuidelijke variante en stappen we door de schitterende Gorges de Calamus. Na de prachtige Gorges de St-Jaume (alleen voor voetgangers!) komen we aan de voet van het Château de Puilaurens. Het einde van de volgende etappe ligt 810 m: Quirbajou. Daarna volgt Puivert met ook zijn kasteel. Op weg naar Espezel zien we meer en meer besneeuwde toppen! De etappe naar Comus is het vrij koud en er waait een strakke wind op de Col de Languerail. We klimmen naar 1352 m op de Col de la Gargante.'s Nachts valt er verse sneeuw daarboven. We stappen door de Gorges de la Frau en genieten van een uitzonderlijke flora: enkele soorten kan ik niet op naam brengen. Daarna volgt een heel modderige en steile klim naar Montségur: een van de bekendste plekken in de geschiedenis van de Catharen. De terras van onze gîte ligt in de zon en er eijn veel dagjesmensen want het is Paasmaandag. Daarna volgt de etappe naar Roquefixade: het regent als we aan de gîte aankomen. Nog één etappe in een schitterend wandeldecor en we bereiken Foix, het eindpunt van deze tocht. We hebben ruim 230 km gestapt en 7420 m gestegen! 10 dagen 'droog' gestapt! We verbleven telkens in half-pension en de top 3 van de gîtes waren Mas Occitan in Puilaurens, Relais des Marionnettes in Puivert en Lou Sicret in Montségur. Overal hebben we vrij lekker gegeten en kregen we een stevig ontbijt. De flora was op bepaalde plaatsen heel uitbundig: slanke en gulden sleutelbloem, narcissen, heel veel Donderdag met de trein terug van uit Foix, via Youlouse, Parijs, Rijsel en zo naar Belle waar onze auto 2 weken op de parking stond van het station. Het is een heel boeiende tocht geworden! Een aanrader!!!! Besluit:
Na de ochtendkoffie in Café Ensor aan de Dietsesteenweg in Kessel-Lo werden de langetochters nog doorgevoerd naar de kerk van Linden. Zij begonnen met een leuk stuk Lindenbos en passeerden langs de abdij van Vlierbeek. De kortetochters vertrokken meteen te voet in de richting van het Provinciedomein in Kessel-Lo. Al snel kwam de Kesselberg in zicht. Via een paar reeksen trappen klommen we op de heuvel van waar we een mooi zicht hadden op Leuven en omgeving. Dan volgde een mooi parcours doorheen het St.-Gertrudisbos. Een steile afdaling met Zounk en een klim aan Honkelberg brachten ons bij de GR-Wandelboom. Hier volgden we verder een stukje GR 128 en een mooie kerkwegel bracht ons in het centrum van Holsbeek voor de middagpauze. We waren welkom in het cafetaria van de plaatselijke Sportschuur. Daarna zochten we opnieuw de Streek-GR Hageland op die nu een afzonderlijk traject volgt en dus geel-rood gemarkeerd wordt. Twee mooie veldwegen leidden naar het Chartreuzenbos. Het golvende landschap kon iedereen bekoren. Ter hoogte van het Bed van Napoleon, een bekend eethuis, daalden we een mooie holle weg af. Beneden trokken we rechts Delleput in en klommen naar de kapel van O.-L.-Vrouw-van-Speelberg. In een bijna rechte lijn stapten we richting Kortrijk-Dutsel. Opnieuw mooie veldwegen en stilaan kwamen we in de buurt van het bekende kasteel van Horst, het kasteel van de Rode Ridder op het grondegebied van Sint-Pieters-Rode. Wedllicht komt vandaar de naam Rode Ridder. Het kasteel is in restauratie en het is nodig. We genoten van het mooie zicht op het kasteel van op de andere kant van de vijver. Een mooie stukje langs de Winge bracht ons in de buurt van Nieuwrode. We verlieten de Streek-GR om onze dorst te lessen in Café Klokhuis in Nieuwrode. De kortetochters bleven droog, de langetochters moesten op het eind hun jas aantrekken. Het was een verrassend mooie tocht op deze Streek-GR Hageland. Volgend jaar komen we aan de bekende wijngaarden....
Half tien: de eerste GR-stappers komen toe op de vernieuwde parking (waar zijn al die bomen naar toe?) van de Lange Munte in Kortrijk. Tochtleider Luc Meert, die een thuismatch speelt, trekt stipt om 10 uur de groep van 60 op gang. Aan de Drie Kaven ('kave' staat voor schoorsteen en komt niet van het Franse cave, kelder, maar er is geen enkele kave te zien want teveel nevel...) slaan we linksaf en vinden een nieuw aangelegd tegelpad. Aan het einde ervan trekken we naar links op een grintweg in de buurt van het wachtbekken op de Keibeek. Zwerfvuil blijft een groot probleem: het was ons die morgen al opgevallen dat er zoveel zwerfvuil lag aan de nieuwe middenberm op de A19!! We steken de weg Kortrijk-Zwevegem over en stappen in de richting van de vier Daltons, windturbines, die zich verschuilen in grijze nevelslierten. We steken de Leie over en zoeken stilaan het Provinciedomein De Gavers op Een lusrond de vijver brengt ons naar de ruime cafetaria waar we welkom zijn voor de middagpauze. Daarna maken we een grote lus langs de buitenkant van het domein dat jaren geleden ontstaan is door de aanleg van de E17, vroeger de E3,dat nu nog alleen in wielermiddens bekend is. We stappen langs het kanaal Kortrijk-Bossuit en door de groene long van een bedrijventerrein. Via de Campus van de Kulak komen we weer aan de Lange Munte, onze startplaats. Met wat zon zou het nóg mooier geweest zijn.
