Vandaag komen de eerste gasten met het vliegtuig. Nico gaat ze afhalen. Terwijl ik met de kinderen bij de buren ben (het jonge koppel) om een stukje pruimentaart te eten, komen ze toe. Wij springen direct recht om hen te begroeten. Het is niet zo'n goed weer, maar de kinderen vinden dit niet erg, en beginnen direct met hun nieuw bezoekertje te spelen. Het is lang geleden dat ze zo stil geweest zijn...
Onze gasten trekken zich niet veel van het weer aan, en gaan direct te voet de omgeving verkennen. Ook met de fiets ontdekken ze mooie plekjes in de buurt. Een bui kan hun pret niet bederven.
Maurane geniet op haar verjaardag van de extra aandacht die ze krijgt van onze bezoekers.
Tegen het einde van de week is hun vakantie gedaan, en brengen Nico en Tanguille hun terug naar de luchthaven. Maurane zal haar kleine speelkameraad wel effe missen, maar we kunnen hen altijd in België een bezoekje brengen ;-)
En de dagen daarop heeft Nico met zijn nonkel Erik veel aan zijn mobilhome gewerkt. Ze hebben alles vervangen wat er te vervangen kon, en hem doen blinken als een spiegel (zie foto). Het gevolg was natuurlijk dat onze afspraken minder goed konden nageleefd worden. Vervelend, want de mensen moesten natuurlijk gaan werken. Gelukkig was er begrip van de mensen, en hechten ze veel belang om ons terug te zien en onze verhalen te horen.....
Twee weken vakantie voor Nico. Vrijdag om 16h stond Nico al klaar om te vertrekken naar België. Ik had een druk programma opgesteld om zoveel mogelijk mensen te zien, te beginnen met de familie natuurlijk. Ook de pépé's en mémé's konden niet ontbreken.
Zaterdag zijn we tegen 12h bij de mama van Nico en Jacques gaan eten. De zaterdagavond was er een BBQ met de mensen van het toneel. Zo zagen we direct een 25-tal mensen tegelijk. Ze hadden een kleine dropping voorbereid, zodat we ook eens de Drongense velden konden doorkruisen.
Zondag zijn we bij mijn ouders langsgeweest, en hebben we nog eens gefietst in de Massemse modder ;-) Fietsen kuisen!
Het doet goed dat de mensen het belangrijk vinden dat wij het goed stellen.
Tanguille is woensdagnammidag ook eens naar zijn voetbalploegje van België gaan kijken. De kinderen waren blij hem terug te zien, maar Tanguille wist niet goed hoe hij hem moet gedragen. Ja, 't is een moeilijke periode, België is afgesloten, en in Duitsland kent hij nog niet veel kinderen. De voetballertjes zaten bij hem in de klas, de scouts, de zwemles en kwamen soms bij ons slapen. Dat is een band dat je niet direct terug opbouwd, en daar heb ik toch tranen bij gelaten. De kinderen zijn zo spontaan, en wensten Tanguille geluk met de voetbal en op school, dat ik toch hebben moeten slikken. Voor supportster Maurane was het wel zeer leuk, ze genoot nog eens van alle aandacht van de jongens waarvoor ze 2 jaar gesupporterd heeft. 's Avonds zijn we bij vrienden gaan eten en hebben de kinderen gespeeld tot ze er bij neervielen.
We zijn natuurlijk ook eens onze wijk gepasseerd waar we 7 jaren gewoond hebben. Ons huis staat er nog (hoe kan het ook anders), alhoewel met wat meer onkruid dan ik gewoon ben. Ook onze vroegere wijkbewoners, waar we veel avonturen mee beleefd hebben, zijn goede vrienden gebleven, en willen ons zien. Onze kinderen waren blij dat ze ook daar nog eens konden spelen. Het was alsof we nooit zijn weggeweest.... Nico heeft van de Leffe genoten ;-)
Ja, en ik heb ook mijn collega's van het WTCM gaan bezoeken. Het was een warm welkom.
Samen met mijn dochter (vrouwen ondereen) ben ik gaan shoppen in Gent. We hebben van de Dampoort naar de Kouter gelopen, en terug. Het is toch leuk als je in een stad komt, waar je direct alles weet terug te vinden. We hebben Vlaamse boeken (oa. K3) en DVD's gekocht, en voor onze buurvrouw in Duitsland, Belgische pralines. Ook een Belgisch vlagje voor op onze mobilehome moesten we absoluut hebben.
Zondag zijn we op terugweg naar huis gestopt bij de Simsee. Dit is een kleiner meer in de buurt van de Chiemsee. Ook hier is het zicht prachtig. Er staan bijna geen wolken meer aan de hemel, en we maken een kleine wandeling. Van overal komen er fietsers aangereden om iets te komen drinken in de Biergarten.
Voor het eerst horen we Nederlands! Een mama zit aan het meer met haar 2 jonge kinderen. Ze spreken Duits en Nederlands door elkaar.
Het grootste meer in Bayern is de Chiemsee (www.cheimsee.de). Het is bewolkt, dus er zit niets anders op dan de jassen aan te trekken en met overzetboot een tochtje te maken. We kopen een ticket waarmee van naar het Herreninsel ent het Fraueninsel kunnen varen.
Op het Herreninsel staat een mooi kasteel (Schloss) dat gebouwd werd door Ludwig II volgens de plannen van Versaille, en waar je met de koets naartoe kan gaan (www.herren-chiemsee.de).
Op het Fraueninsel daarentegen staat een klooster dat vandaag nog bestaat uit "Benediktinerinnen". Het is een rustig en verkeersvrij eiland met goed onderhouden huisjes en verschillende restaurants. Wie wil, kan ook een broodje met verse vis eten bij de inwoners. De inwoners doen boodschappen met hun speedboot, en elk huisje heeft een aanlegsteiger in het gras met terrasje en een BBQ. Hier en daar staat zelf een springplank om in het water te duiken. Heel gezellig! We waren het er alle vier over eens: dit is het MOOISTE eiland. Wie hier een huisje heeft, verkoopt dat nooit!
Voila, het is gelukt, we kunnen mailen vanop ons terras. Na veel bellen en 2 avonden draden versteken met de buurman (super lieve en jonge mensen), hebben we connectie via internet. Tv-Vlaanderen installeren was eenvoudiger ;-)
"Joepie, ze komen af" roepen de kinderen, "Komen de kinderen ook mee?". Ik moet "Nee" zeggen, en dat vindt Tanguille niet leuk, want hij had erop gerekend dat zijn "Lego"-vriend hem ging meehelpen met een helikopter dat hij nog moet ineensteken.
's Avonds komen ze toe. Blij ze te zien, lopen we direct op hun af. Ik heb het weer niet makkelijk. Ik mis mijn goede vrienden van België echt wel. Het weer is jammer genoeg al veel verslechterd, af en toe regent het. We hebben een BBQ belooft, dus we doen BBQ, weliswaar onder het afdak in de tuin achteraan.
Zondag regent het jammer genoeg, maar we nemen toch de S-bahn naar München. Na een wandeling in het centrum, nu eens als de winkels toe zijn, nemen we de S-bahn naar het Olympiazentrum (www.olympiapark-muenchen.de). Bij het naar boven komen uit de S-bahn zien we direct de BMW-toren en de nieuwe gebouwen van de BMW-WELT (www.bmw-welt.com). Een beetje verder in het Olympiapark is het (wat wij noemen) kermis. We nemen effe de tijd om naar het oude Olympia-voetbalstadion te gaan, waar Jean-Marie Pfaff nog gevoetbald heeft. Ja, als je de Allianz Arena gezien hebt, is dat er niets tegen.
Maandag gaan ze naar de Allianz Arena gaan kijken, en daarna naar München shoppen. Ik ga met de kinderen ook nog eens mee naar het centrum.
Dinsdag moeten ze al vertrekken. Zij gaan nog eerst een naar Dachau, het concentratiekamp bezoeken (www.kz-gedenkstaette-dachau.de).
Vrijdagavond is er een zeilvriend van Nico op bezoek geweest. Hij is Nico al twee keer komen bezoeken als hij hier alleen was. Toen was het hier nog rustig zonder de kinderen.
Het weer is schitterend en we gaan de zaterdag naar München.
De zondag besluiten we naar een See te gaan, maar omdat we horen dat er Stau is, gaan we naar Vierkirchen, een dorp naast Biberbach. Daar is een Naturbad om in te zwemmen. Dit is eigenlijk een grote aangelegde zwemvijver met gras errond. Mooi gedaan, en er staan 2 redders aan de kant, en er is een Biergarten!
Er komt vanavond bezoek van België. Een collega van Nico komt vergaderen in München, en springt voor hij naar zijn hotel gaat bij ons een binnen om een hapje te komen eten. De vlucht heeft wat vertraging, maar de kinderen willen niet gaan slapen voor ze hem gezien hebben.
Deze morgen zijn onze vrienden vertrokken. We zijn meegereden tot aan de autostrade.
Omdat Nico zijn collega's gevraagd hadden mee te wandelen, hebben we gebeld dat we daar om 12h gingen zijn. Afspraak was: de Spitzingsee aan de Schliersee. In de winter is dit een skioord. Toegekomen hebben we de lift genomen naar de top van de berg. Daar zaten zijn collega's iets te eten in een berghut. Samen met de kinderen zijn we door de koeien heen de berg afgedaald. Bij een berghotel zijn we wel nog iets gaan eten, want de kinderen begonnen moe te worden. Maar we hebben het toch allemaal samen zonder kleerscheuren gehaald en ze vonden het super.
Joepie een vriendje van Tanguille zijn klas uit België op bezoek en dat samen met zijn zusje die het vriendinnetje is van Maurane. Hun geluk kon niet op! Ook voor mama niet, het was een emotioneel terugzien, ook al was het niet lang geleden. We hadden veel te vertellen over de kinderen. De dag na hun aankomst zijn we naar München gegaan met de S-bahn om samen FC Bayern-München te bezoeken, en een "pintje" te drinken op de Viktualienmarkt. Twee maal zijn ze blijven slapen, want ze waren op doorreis naar Hongarije.
Vanavond is er familie van vrienden op bezoek geweest op doortocht zijn naar Oostenrijk. Onze kinderen staan vol ongeduld te wachten op hun komst. Ze kijken er altijd naar uit als er bezoek komt van België. Vriendjes hebben ze hier nog niet, dus ze moeten veel met elkaar spelen. Ze blijven 1 nachtje slapen en vertrekken de volgende morgen naar hun vakantiebestemming. Voor ons is het ook leuk, want dan kunnen we weer eens in het Vlaams tetteren.
Van 11 juli tot 15 juli is de broer van Nico op bezoek geweest met zijn vrouw en kinderen. Ze zijn direct op hun fiets gesprongen en hebben samen met ons een ritje gemaakt naar Vierkirchen. De kinderen hebben naar hartelust kunnen spelen in de tuin en de speelkamer. Vooral het zwembadje in de achtertuin was heel leuk. We zijn samen Tanguille gaan afhalen op school. Het was prachtig weer en we hebben veel kunnen BBQen.
Het is zover, onzen Tanguille moet naar school, ook al is het schooljaar in België reeds beeindigd. Hij heeft geluk, het is maar les tot 12h15, want ze hebben "Hitzefrei" omdat er hier een ook een warmtegolf is met temperaturen tot 35°.
Iedereen gaat hier naar dezelfde school (er is maar 1), maar Tanguille zit jammer genoeg niet in de klas van Biberbach. De juf heeft 2 jongens aangeduid die voor hem moeten "zorgen", en dat bevalt hem wel. De jongens zijn hier allemaal gek van voetbal (wereldkampioenschap), en Tanguille heeft dus direct zijn plakboek van de voetbal meegedaan naar school.
Hij kwam na school direct naar mij en riep: "Ik heb al 1 vriend, die naast mij in de klas zit".
Volgend schooljaar zal hij zoals alle kinderen met de schoolbus naar school gaan. Wat anders is dan in België, is dat ze pantoffels moeten dragen in de klas, om de klas netjes te houden.
Onze verhuis is bijna voltooid, er staan nog maar een 10-tal dozen in de kelder. Dankzij mijn ouders hangen er gordijnen en hebben we de nodige boodschappen kunnen doen. Vandaag vertrekken ze terug naar huis. Ze zijn samen met ons vertrokken vanuit België, zij met de kinderen in de wagen, wij de huisdieren. De verhuiswagen is een 2-tal uur voor ons toegekomen, en er stonden een 4-tal extra man te wachten om mee te helpen uitladen. De kasten en bedden zaten dus bijna allemaal in elkaar toen we toekwamen. Wij zijn er direct ingevlogen, want de Duiters speelden 's avonds en de verhuisers wouden snel naar huis.
Vandaag gaan we met Tanguille naar de voetbal. Hij mag direct meespelen want het seizoen is hier tot eind juli. Keeper zijn zal moeilijk worden. Hier spelen de kinderen tot hun 8 jaar op alle posities.
Tanguille zijn opmerking is direct dat ze hier zo goed niet spelen als in België. Ja, dat zal moeilijk worden, want hij zat bij een Winning Team. Omdat niet in de goal staat, moet hij ook meer lopen, en het is zo warm.....
Volgend schooljaar gaat hij over naar een hogere groep, want dan is hij 7 jaar. Dan moeten ze 2 maal trainen in de week. 'k Ben benieuwd.
Vandaag hebben we onze eerste Belgische krant gekregen. Welliswaar een dag later dan in België, maar wij vinden het een SUPER cadeau van mijn collega's van het WTCM. Bedankt!
Voila, het is zover, nu zijn we inwoners van Biberbach.
Tanguille is ingeschreven in de Grundschule, en moet in theorie vanaf vandaag gaan, maar de juf geeft hem 1 week vakantie. De school duurt nog tot eind juli, en het is maar een halve dag nl. van 8 tot 13h.
Maurane is ingeschreven in de Kindergarten aan de S-Bahn, maar kan pas starten vanaf 1 september omdat er nog geen plaats is. Hier is het voor de kinderen die nog niet schoolplichtig zijn te betalen: 12 maanden. Dus Maurane kan eigenlijk gans het jaar naar school gaan ;-).
Vandaag is het de laatste dag dat de kinderen naar school gaan in Merelbeke. We proberen nog zoveel mogelijk mensen te zien, en gaan 's avonds ook om het rapport van Tanguille. Dat is zeer goed. Hij heeft vooral aanleg voor taal, en kan heel goed lezen. Na school komt nog vlug hun juf van Duits langs. Het is druk bij ons bijna lege huis.
Mijn laatste werkdag bij het WTCM. Ik neem mijn verlof op, en dan neem ik loopbaanonderbreking. Ik kan dat 5 jaar aanvragen, maar moet de papieren jaarlijks laten invullen. Tijdens mijn laatste uurtjes drinken we er nog 1en, en vertellen we leuke verhalen.
Twee weken vakantie voor Nico. 
Joepie een vriendje van Tanguille zijn klas uit België op bezoek en dat samen met zijn zusje die het vriendinnetje is van Maurane. Hun geluk kon niet op! Ook voor mama niet, het was een emotioneel terugzien, ook al was het niet lang geleden. We hadden veel te vertellen over de kinderen.
Van 11 juli tot 15 juli is de broer van Nico op bezoek geweest met zijn vrouw en kinderen.
Onze verhuis is bijna voltooid, er staan nog maar een 10-tal dozen in de kelder. Dankzij mijn ouders hangen er gordijnen en hebben we de nodige boodschappen kunnen doen.
