:!: ‘S morgens bij het ontwaken ,als ik de vogels hoor fluiten, voel ik de kracht in me opborrelen. Ddit gebeurt ook ’s avond, als ik na een drukke dag de kinderen in bed heb gestopt en ik me met volledige stilte omhul, dan dwalen er soms onverwacht vragen door mijn hoofd.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

:arrow: Waarom raakt(te) het spirituele pad me zo? Omdat ik het herken, omdat ik daar mijn pad zich zie ontwikkelen ,en omdat ik het dan begrijp als ik door diepe dalen ga. Want al groeit mijn kracht, de dalen worden ook dieper, de uitdagingen heviger. De testen harder. En vaak val ik en kruip ik desondanks weer overeind om verder te gaan...

:arrow: Ik voel me bevoorrecht dat ik het pad mag bewandelen, dat ik de uitdagingen en confrontaties aan mag gaan, en dat ik mag groeien. Die keuze heb ik enige tijd (een 8-tal jaar) geleden gemaakt, om deze weg te gaan en… er is geen weg meer terug.

:arrow: Hoe nietig en klein voel ik mij dan soms (want ik ben er nog lang niet), al gaat alles wel in een snel tempo nu. Het leven reikt alles aan wat nodig is op mijn spirituele reis. Soms lang niet altijd wat ik zou willen... maar het is wel altijd goed. Soms begrijp ik het niet direct, soms ook wel. Het komt. Ik probeer te leren. Ik ga door heftige gevoelens en emoties heen die zich ook heel snel afwisselen. Zo kan ik van een enorme dip omhoogschieten in kracht en vreugde. Het lijkt wel of alle gevoelens steeds intensiever worden. Het is zeer beslist geen gemakkelijk pad, dat spirituele pad dat ik heb gekozen, maar het is ook een spannende reis, een boeiende reis...

:arrow: We hebben allemaal ons eigen pad te bewandelen. Ik vind het fijn om het mijne een beetje met jullie te mogen delen. Weet dat de kracht om vooruit te gaan ook in jou schuilt en dat jij de enige bent die die kracht kan aanwenden. Niemand kan dat voor jou doen.

:arrow: Natuurlijk word je in het leven altijd geconfronteerd met gebeurtenissen, dat blijft zo, ook al ben je verlicht... Maar je hebt altijd de keuze hoe je ermee omgaat!

:arrow: Soms zak ik even totaal weg, dan lijkt alles zo leeg en zinloos en dan toch gebeurt er weer iets… of zie ik iets en pak ik de strijdlust weer op en ga verder.

:arrow: Vooruit, niet meer terug naar hoe het was. Dat zou niet eens meer kunnen. Maar ik verbeeld me niets, ik ben er nog niet, maar wel onderweg...

:wink: Spirituele groetjes Luna