Eindelijk. Om 13.45 zag ik ze. Ze was zo mooi, ze was zo sierlijk en je komt ze maar twee (of misschien nog een derde keer in augustus) tegen. Ze liet wel lang op haar wachten. Maar het was het wachten waard. Sierlijk en elegant, zoals iedereen ze het liefste heeft. Over wat heeft hij het, denken er nu velen...wel ik zal jullie niet langer wachten. Of toch? Misschien nog even. Ik ga nog even vertellen wat er na 13.45 gebeurd is. Eigenlijk niet bijster veel, ik heb voornamelijk in de 'Sash' gezeten met de mensen van mijn klas. Menig goude pretcilinders zijn er aan ieders mond gezet. Na de lange blokperiode hebben we eindelijk nog eens een pijltje gesmeten richting de vogelpiek. Ik smeet blijkbaar het best, want ik kwam als winnaar uit de bus. Ben je nog niet te curieus naar wie zo mooi en sierlijk was ondertussen? Ok ok, ik laat je niet langer wachten. Zoals ik al zei was ze er dus om 13.45, door zowel jongens als meisjes is ze enorm geliefde. Het bangelijk raadseltje van vandaag heeft als antwoord: "het einde van de examens". Ok, het is flauw. Het is dan ook geen evidentie om een hoogstand stukje tekst te typen met een cola of zes in je laarzen. Vanavond heeft Hans een "einde van de examens"-feestje in de 'Chips'. Ook daar zal ik even goeiedag gaan zeggen. Dit hoort nu eenmaal zo als je cultuurpraeses bent en je daar je stamcafé hebt. Laat het echter duidelijk zijn dat ik het niet echt zie als een zware taak die ik ontzie om uit te voeren. Het doet toch deugd eigenlijk, als die zware examenlast van je schouders valt. Het is een zucht van verlichting. Later zal ik hier echter aan terugdenken als de tijd van mijn leven. Dit kan ik echter nu nog niet zeggen, daar ik nog te jong ben. Ik kan er wel al heel goed inkomen dat deze periode een grote kanshebber is. Nu hoop ik alleen dat het brandende kaarsje zijn best gedaan heeft en me een mooi partieel rapport zal schenken. Anders zal ik mijn geloof in de kaars volledig kwijt zijn. Ik hoop dat ik morgenochtend op tijd zal wakker zijn, anders mis ik het spannend raadseltje in de 'grote peter van de veire ochtendshow'. Het is zwart en als het uit de boom valt is je kachel kapot...ho ho, mijn hersenen draaien alvast op volle toeren. Ik heb zo een lichtgroen vermoeden dat ik het antwoord al weet, maar met die stiekeme Sofie Lemaire weet je echter nooit.
Verder vind ik het nodig om hier mijn steun te betuigen aan mijn sappige lebber lebber liefste vriendin die jammer genoeg nog examens heeft. Ik hoop dan ook dat haar examens vlug achter de rug zijn en dat ze snel in mijn armen zal uitrusten. Veel succes!!!
Tijdens een vrij momentje in de blok bekijk ik graag eens wat filmpjes op internet. Mijn oog viel op die van Slikken en spuiten. Wat vond ik dat aangename Hollandse televisie zeg. Filemon was de gelukkige om alles wat er maar te vinden is op de drugsmarkt uit te testen. pado's, weed, alcohol, LSD, lachgas...alles kreeg hij voorgeschoteld. Wat was het toch telkens verwonderd afwachten naar de mogelijke gevolgen. Hilarisch was het als je hem zag kotsen dat het kletterde na het zuipen van de vele alcoholische dranken, geniaal was het als hij heel opgefokt was na speed te hebben genomen. Ik kwam haast niet meer bij tijdens de aflevering dat elk van de presentatoren iets van drugs genomen hadden en zo de show moesten gaande houden. Zij had een joint gerookt, xander slikte xtc, filemon dronk paddestoelenthee en dit zorgde echt wel voor hilarische beelden. Ze hield het echt niet met die lachkick terwijl filemon niet echt meer op de wereld was. Maar laat ons duidelijk zijn, de Hollanders vinden zo een concept natuurlijk niet zelf uit. Het oorspronkelijk idee kwam van de Belgen, en meer bepaald in de laatste show met Mark Uytterhoeven. En toen kwam ik op het filmpje met Roos van Acker(klik op foto). Ken je ze, de jonge knappe deerne waarvan iedereen denkt: "wat een lieve en charmante meid maar net niet stout genoeg". Althans, dat was mijn idee toch. Na het zien van die aflevering van "slikken en spuiten" dacht ik daar toch wel enigzins anders over. Meer dan tien sekspartners, lesbische ervaringen (zonder daarvoor zelf al gesabbelt te hebben aan...wel ja je weet wel), een vibrator, een moeder die de bloemetjes en de bijtjes wel heel expressief overbracht en haar ervaring met de vinger. Op alles antwoorde ze vrank en vrij. En ik laat dan nog heel wat pikante weetjes achterwege Ik geef het toe, ik was van men melk. Daar vloog het beeld van brave jonge dametje toch wel even helemaal stuk. Goedele Liekens kan daar in eigenste persoon zelf nog een puntje aan zuigen. Dit heeft echter nog gevolgen. Het programma "expeditie Robinson" krijgt nu ook wel een heel andere invalshoek bij mij. Het zou je maar overkomen, je doet mee aan dat programma, het spel is gewonnen, je mag naar huis gaan...en wat blijkt...heel de crew is weg en jij blijft alleen over met Roos Van Acker (heel toevallig zijn ze jullie beiden vergeten). Je zou verdomme hopen dat er geen reddingsteam je komt halen. Ik zou niet (zoals Tom Hanks in Cast Away) een bal met een gezichtje en haar maken hoor. Neehee, ik zou wel andere dingen te doen hebben. De expeditie zou heel andere weddingen kennen. Bij wijze van spreken natuurlijk, ik zou in realiteit hondstrouw blijven aan mijn liefste poezelewoefke Sharon die ik zo graag zie. Maar een mens mag al eens een fantasieke hebben, nietwaar? En zeg nu zelf, wie heeft er nog niet gefantaseerd over klaverjassen met een bekende persoon? Met deze filosofische gedachte wil ik afsluiten.
Deze blog kende de afgelopen twee dagen geen updates wegens een aanhoudend examensfeertje met het nodige geblok. De schrijver wenst zich te excuseren. Dit is geen spontane staking, de vakbonden hebben het in Genk al druk genoeg. Panikeer niet, de wereld zal (voorlopig) niet vergaan. Het is echter aan te raden om de nodige jodium-tabletten in te slaan. De regering laat voorlopig de alarmfase voor wat het is. Verder wordt het nodig geacht om te laten weten aan de lezers dat er binnenkort een dubbel zo leuk tekstje zal geschreven worden. De scriptschrijvers memoriseren -as we speak-de spannende plots en wendingen zodat u zeker niet op uw honger zult blijven zitten. Nogmaals excuses voor het ongemak!
Ik ben net aangekomen op Peda. Daar ik in Kortrijk studeer en er geen optimale treinverbinding is met Veurne (waar ik woon) mocht ik 'op kot gaan' van mijn ouders. Nuja, een peda is niet echt een kot uiteraard, al verschilt het niet zo veel. Ik kan doen en laten wat ik wil (het is dus niet zo dat er een streng reglement is) en ik moet niet zelf koken omdat ik mag eten in het studentenrestaurant. Dit zit namelijk inbegrepen in de prijs. Ook hebben we een 'kotmadam' die toezicht houdt. Nuja, het is niet dat ze ons streng in het oog houdt hoor, bekijk het als iemand die de ongemakken kan verhelpen. Zo nu weten jullie dat ook al weer. Deze blog brengt jullie elke dag iets meer bij over mezelf, nietwaar? Hier leer ik eigenlijk beter, ik ben minder afgeleid. Vanavond zal ik dus nog wat fiscaliteit verwerken en verder luisteren naar het voetbal op sporza radio. Zo te horen is het een doelpuntrijke speeldag. Vooral in het kuipje ( te Westerlo) vallen er naast regendruppels ook veel doelpunten uit de lucht. (Zo dit literair hoogstandje hebben we ook alweer gehad). Dan moet ik ook nog mijn bed opmaken. Wat is me dat toch een gepruts om die hoes rond dat deken te krijgen. Ik ben daar eerlijk in...het is een niet te ontzien karwei voor mij. Ik zou natuurlijk lui kunnen zijn en een gans jaar in een slaapzak slapen, maar dit zou niet echt handig zijn. Of ik zou kunnen opteren om met een niet-overtrokken laken te slapen, edoch dit zou niet echt proper zijn van me. Oja, dit is ook nog een voordeel op peda: Elke dinsdag komen ze mijn kamer poetsen indien ik dit nodig acht. Dit is toch een grote luxe. Ik kan me inbeelden dat mijn kamer er anders heel wat minder proper zou uitzien, zonder dat gepoets. Nu ik toch bezig ben over mijn peda kan ik zowel nog een paar zaken aanhalen. Je ziet hier met een vijftigtal mensen samen. Zowel jongens en meisjes, het is dus gemengd als het ware. De geschiedenis leerde me dat dat vroeger wel enigzins anders was. Toen was er van een gemengde samenleving geen sprake. Men vreesde waarschijnlijk voor grote orgieën en de daarbij ontspruitende baby's als gevolg. Neem het van me aan, niets van dat hoort bij de dagelijkse gang van zaken. Studenten zijn, zoals iedereen wel weet, zedige, verstandige en nuchtere jonge mensen. Nu ik het toch heb over dat nuchter zijn, de peda ligt vlak naast mijn school. Als ik uit mijn deur wandel zit ik als het ware al op hantal, want zo heet mijn departement van de hogeschool. Maar dit is niet het punt die ik wil aanhalen, want niet alleen mijn klaslokalen zijn vlak naast de deur, ook de café's zijn op kruipafstand. Hantal 6 ligt vlak achter de klaslokalen. Hantal 6 is een koosnaampje voor "de chips" (mijn stamcafé). Dit koosnaampje is er gekomen omdat studenten die brossen daar vertoeven in plaats van de lessen te volgen. De chips kan men dus vergelijken met de appendix van Hantal. Waarom Hantal zes hoor ik u zich afvragen. Wel, het departement is ingedeeld in vier gangen en sinds vorig jaar is daar nog een stuk bijgebouwd...het vijfde stuk. En zodoende is het café het zesde en plezantste stuk van het departement. Naast "de chips" zijn er echter nog andere café's te vinden hoor op " 't hoge" en ook de kinepolis ligt vlakbij. Zoals ik eerder al aanhaalde is Kortrijk misschien net dat ietsje minder bruisend dan Gent, maar we vinden hier toch ook alles wat een student maar nodig kan hebben ter ontspanning. Zo, ik neem nog een senseo-koffietje en ga verder blokken.
Zo, deze vrijdag zit er ook alweer bijna op. Wat bracht deze dag me bij? Dit is een hele goeie hamvraag? Dit was zeker geen dag die ik me binnen vijftig jaar nog zal herinneren als boeiend of leerrijk. Zal ik je even een korte samenvatting geven? Lees even mee: Ik stond op om negen uur, een uur later dan gepland met dank aan de snooze-functie van mijn wekker. Met een enorm grote tegenzin slofte ik op weg naar de keuken om aldaar een ontbijt te nuttigen...een tas 'chocoschelpjes' die ik voor de tv verorberde. Zo kon ik de herhaling van het laatavondnieuws nog meepikken om op de hoogte te blijven van de actualiteit. De nodige hygiënische activiteiten die volgden na het ontbijt zal ik hier niet volledig tot in de details beschrijven. Een blog is een openbaar iets, maar de intieme reiniging van het lichaam hou je best iets minder openbaar, nietwaar? Het vervolg van deze ochtend was al minstens even slaapverwekkend als kijken naar "the sound of music" na een nachtshift in de fabriek. Na de juiste slides en cursussen te hebben gevonden startte ik met het leren van Fiscaliteit. Welke roerende inkomsten ik moet aangeven en welke niet zou nu geen geheim meer mogen zijn voor me. Toch was ik vandaag (meer dan anders) enorm snel afgeleid. Alles bleek boeiender dan mijn leerstof. Een 1-jaar oude sportmagazine werd volledig uitgelezen, een map werd (her)beklad, FIFA07 werd nog eens in de playstation2 gestoken (waar ik met Kaka een subliem doelpunt gemaakt heb)...kortom alles wat me maar van die cursus weg kon houden. Nu, ik heb toch nog intellectueel verricht hoor. Ik heb namelijk voor mijn kerstdag een brainbreker gekregen (zie foto) en die kon ik nog steeds niet oplossen. Dus daar heb ik me dan ook nog eens een uur mee beziggehouden (zonder succes overigens). De moed om te leren kwam dan eindelijk terug,was ik eeeiiiiindelijk op dreef gekomen...kwam mijn ma dan niet binnen zeker met de DVD van Urbans (Vobiscum). Het lukte me om hem onberoerd te laten tot na het middageten. Toen werd de lokroep van de DVD me te groot. Wat is Vobiscum toch een schitterend eerbetoon aan de meester van de stand-up comedy. Het liet Urbanus klaarblijkelijk ook niet koud. Wat me ook opviel was dat die grietjes van Laïs verdomd lekkere poepkes zijn. Ik zal mijn muzieksmaak dringend eens moeten uitbreiden me dunkt, dunkt me. Flip Kowlier moest tijdens zijn versie van "belastingscontroleur" er zijn aandacht waarschijnlijk flink bijhouden toen ze daar heel sensueel bij hem dansten. Een Miauw-kreet kon ik niet onderdrukken. En zo kom ik tot de eindconclusie dat ik vandaag veel te weinig leerstof verwerkt heb. Nuja, een goede student zit nooit op schema en ik heb nog een gans weekend. Voorlopig is er dus nog geen stress aanwezig. Vanavond zal ik lui in de zetel vertoeven al kijkend naar "thuis"...ja ik geef het eerlijk toe: Ik kijk naar "thuis". Geef toe, wie zit er niet op het puntje van zijn stoel om te weten of Leontien wel degelijk kunnen vluchten is? Of wie wil er nu niet weten of Youssef met Aischa zal verkeren? Dit zijn toch wel prangende vragen vind ik. Daarna zal ik in mijn bedje kruipen om nog enkele pagina's te lezen in het boek: een spoor van vernieling van Tim weiner. Een boek die het ontstaan en het verloop van de CIA beschrijft. Het is allerminst flatterend voor de central intelligence agency (Ik zit nu ergens eind jaren vijftig en tot nu toe tel ik 1 succesvolle operatie.)
et voilà, dit was alweer een spannende dag in het leven van een student accountancy-fiscaliteit. Hopelijk kon dit stukje proza je wat bekoren.
Ik ben (reeds 20 jaar en zes maanden) één zekere Dimitri. In het dagelijkse leven studeer ik Accountancy-fiscaliteit in Kortrijk. Momenteel ben ik bezig met de partiële examens in het tweede jaar. Boekhouden stond als eerste op het menu. Dit was geen lachertje. Niet alleen omdat het mijn hoofdvak is en omdat het tien studiepunten waard is, maar ook omdat de Brugsche derby dan geprogrammeerd stond. Cercle Brugge moest het die bewuste maandag, 14 januari, opnemen tegen stadsrivaal Klup Brugge voor de beker van België. (Dit brengt ons trouwens naadloos naar mijn grootste hobby: Cerclesupporter in hart en nieren.) Ik had die dag dus al een enorme stress wegens de derby en onder die druk moest ik dan nog eens mijn examen boekhouden tot een goed einde brengen. Hopelijk is dit gelukt, want een misstap tijdens dit examen hypothekeerd meteen mijn eerste zit slaagkansen. Maar genoeg over die examens, ik kom daar later (als ik de resultaten heb) wel op terug.
Gedurende de match stierf ik dus bijna van de zenuwen, mijn hart begaf het bijna. Het was dan ook mijn eerste derby die ik volgde vanop tv (mijn ouders zouden een mogelijke buis zeker linken met de aanwezigheid in het stadion) en dit is een gans andere beleving dan in het stadion. Na gelukkig maar negentig minuten had Cercle bevestigd dat groen-zwart wel degelijk de ploeg van 't stad is. 1-0 was de eindstand van een geladen derby die Cercle verdiend gewonnen heeft. Ik wil alvast de reacties voorzijn en eerlijk toegeven dat Klup Brugge inderdaad een doelpunt onterecht zag afgekeurd worden. Dit maakt de uitslag daarom niet minder terecht, want Cercle (die een helft met een man minder speelde) bleef voetballen en Blauw zwart kon hier geen antwoord op vinden. Het is trouwens cynisch, vele klupsupporters lachten voor de match stiekem in hun vuistje al hopend dat de derby zou gewonnen worden door hen met een onterecht doelpunt (verwijzend naar het buitenspeldoelpunt met de hand van Balaban in een vorige derby). Nu verloren ze hem, zelfs al hadden ze een geldig! doelpunt gemaakt. Cercle mag dus door naar de volgende ronde. Standard wordt nu voor de groen-zwarte leeuwen gegooid. Deze match kan ook weer bekeken worden op tv. Ik zal dan gelukkig gedaan hebben met de examens en deze keer kunnen kijken vanop mijn plaats in het stadion. Het zal niet simpel worden, maar als Cercle de beker wil winnen moet ook deze taak kunnen volbracht worden.
Verder hou ik me onder andere nog bezig tijdens de week met mijn studentclub Mercurius-kortrijk waar ik cultuurpraeses ben, speel ik hattrick ( Cercle sportif Sahadt 1539096) en probeer ik een goed liefje te zijn voor Sharon die al een jaar en vier maanden mijn vriendin mag genoemd worden.
Zo, hierbij ga ik het houden als eerste bericht. Ik ga mijn bed opzoeken, morgen is het weer vroeg dag en moet er weer volle bak gestudeerd worden. Nog vier examens staan er volgende week te wachten en dan ben ik er van af. (ik heb naast boekhouden ook al BTW en Engels gehad en moet nog Fiscaliteit, excel, Frans en verzekeringen trachten tot een goed einde te brengen.)
Deze blog kende de afgelopen twee dagen geen updates wegens een aanhoudend examensfeertje met het nodige geblok. De schrijver wenst zich te excuseren. Dit is geen spontane staking, de vakbonden hebben het in Genk al druk genoeg. Panikeer niet, de wereld zal (voorlopig) niet vergaan. Het is echter aan te raden om de nodige jodium-tabletten in te slaan. De regering laat voorlopig de alarmfase voor wat het is. 
Zo, deze vrijdag zit er ook alweer bijna op.
