Jaja, toen mijn groene kool nog op 't land stond te rijpen, en ik knusjes weggemoffeld van tussen de bladeren mijn toekomstig wereldje zat te bekijken, leerde mijn tante Marie ene Griek kennen.
Bij een natje (vooral) en een droogje zoals men zegt. Het was meteen koekebak.
Petros Poupelouros werd haar echtgenoot. En mijn tante noemde nu ook Poupelouros.
Ze vertrokken naar Athene waar ze zich overgaven aan hun hobby. Natjes.
Zoals bij ons gebruikelijk, openden ze een staminé op de Grote Markt.
De Zeebries.
Bij Marie & Petros.
De Poupelourosjes werden wereldberoemd op het plein aldaar.
Wie daar toevallig passeert, mag altijd eens zien of het kleine cafeetje nog bestaat.
20-11-2011 om 08:44
geschreven door Groengeel Fredje 
|