Onze trip naar Spanje zit erop! We hebben er echt een heel goed gevoel bij, maar dat hadden we al geschreven. Op zondag nog rustig een wandeling, menu del dia in de stad, de bus naar Santander en de vlieghaven. Om 19.55 de vlucht naar Charleroi, veilige landing, rond 24 oef terug thuis! Eigen bed, eigen nestje, kinderen en man! Het is zalig thuiskomen!
Bedankt voor de lezers van onze blog, de kansen die we kregen om naar Spanje te gaan, de steun vanuit school, collega's, stageleerkrachten die ons wilden vervangen, RTC, en zeker niet te vergeten, onze eigen man op het thuisfront !!! Merci aan allen!
vandaag nog een keer naar Santander geweest met de bus. Daar hebben we als eerste het museum voor schone kunsten bezocht. De kunst was nogal modern naar onze normen. Een rubens zat er niet tussen. De bijhorende bibliotheek (la bibliothèke de menendez pelayo) daarentegen sprak ons wel aan: een zeer oude, authentieke bibliotheek, met 41500 boeken vanaf de 10de eeuw. Allerlei boeken: woordenboeken, poëzie, toneelstukken, geschiedenis,... De kerk die we nog hadden bezocht was spijtig genoeg niet open. We hebben wel een grote stadswandeling gemaakt. Daarnaast ook nog uitgebreid gewinkeld, lekker gegeten. We zijn tijdig teruggekeerd om ons verslag te maken voor Leonardo. We hebben nog een stadswandeling gemaakt in Torrelavega, een terrasje gedaan en afscheid genomen van de stad. Grappig dat we al heel wat mensen van gezicht en van het Asilo herkennen.
Vandaag uitgebreid afscheid genomen van het Asilo. Evaluatie en gesprek met Luis, Rita, Mercedes en Don Luis (algemeen priester directeur). Tot ieders tevredenheid hebben we deze 14daagse in het Asilo afgesloten. Zij hebben ons ook vaak gevraagd naar onze bevindingen van de verschillende afdelingen, en hoe wij hun teams op de verschillende afdelingen hebben ervaren. Het was een hartelijk afscheid, met de vraag tot een weerziens, misschien gecombineerd met een gezinsvakantie. Fijne mensen hebben we ontmoet, echt waar.
Potes, toch zo'n 80km van hier, is een stadje tussen de Picos (bergen tussen Cantabrië en Asturië). Het is een mooi middeleeuws stadje, met smalle straatjes, traditionele huizen, en enkele monumenten. De weg er naartoe is erg gevarieërd, mooie natuur, mooie landschappen, met de Picos steeds op de achtergrond. Jammer genoeg werd het na de middag slechter weer, en verdwenen de bergen in de regenwolken. Het is echt de moeite om dit stadje te bezoeken. Je kan merken dat het er in de zomer een drukte is (winkels, restaurants, etc...). We hebben er ook genoten van een zeer traditionele maaltijd (zie foto's). Hartige bouilonsoep met brood uiteraard, een uitgebreide vlees en visschotel met de typische witte bonen en ook hier weer brood bij, een fles wijn en fles water. Flan als dessert (kostprijs? 20 euro in het totaal voor ons 2!!).
Nu gaan we de dag nog afsluiten met een korte wandeling door het stadje, en een drankje!
Allemaal, Vandaag al vroeg op pad met de verpleegkundigen in het Asilo. We waren een beetje overslapen, dus zeer snel aankleden, maar een klein beetje ontbijt en snel naar het Asilo. Me de vroege dienst werken er 3 verpleegkundigen.Wij zijn op pad gegaan met Laura omdat ze een beetje Engels kan praten. ' s Morgens beginnen ze met wondzorg (veel preventieve verbanden tegen decubitus maar ook wel wat open wonden). Elke afdeling heeft z'n verbandkar. Andere taken in de morgen zijn: bloednames, aërosol, aspiratie van longslijmen, bloeddruk nemen, blaassonden of maagsonden vervangen,... Toch heel wat echt verpleegkundige taken. Terug op de verpleegpost op het gelijkvloers hebben we samen met de verpleegkundigen de medicatie bedeeld in het restaurant, nog heel wat bejaarden komen eten in het restaurant, wel gezellig. Om 9u een korte theepauze genomen met de verpleegkundigen. Na deze pauze komen de "ambulante" bejaarden van de afdeling naar de verpeegpost om hun inspuitingen te krijgen of wondzorg,... De verpleegkundigen houden goed rekening met privacy, handhygiëne, echt persoonlijk contact , overleg met dokters en afdeling,...Na deze afspraken werden de bejaarden verzorgd die eerst nog moesten gewassen worden (op de afdeling, meestal in bed). Na alle verzorgingen hebben we mee een opname gedaan van een nieuwe bewoner: opnamegesprek, medicatielijsten nakijken, ..De psycholoog zette het gesprek met de nieuwe bewoner verder na ons gesprek. Daarna wat computerwerk om alle gegevens te verwerken. De medicatie van de nieuwe bewoner werd ook al klaargezet voor vandaag en morgen want de verpleegkundige van de nachtdienst zet dit gewoonlijk klaar voor de 400 bewoners. Deze nieuwe bewoner had 3 dozen nodig voor haar medicatie. Rond 12.30 werden enkele insulines toegediend in het instituut voor de mensen met een handicap en op de afdelingen. Om 13u werden we opgebeld door de 11de verdieping omdat een bewoner gevallen was op haar hoofd, ze was gisteren ook al gevallen op diezelfde plaats. Gisteren hadden de verpleegkundigen deze wonde al gehecht. Ja ook dat doen de verpleegkundigen zelf. We hebben deze mevrouw verder onderzocht : bloeddrukname, bloed stelpen en elektrocardiogram genomen. We hebben ervaren dat een aparte verpleegpost, permanent bemand door enkele verpleegkundigen en dokters toch wel z'n voordelen heeft. Professioneel werk hebben we ondervonden. We vroegen ons de vorige dagen af waarom zoveel mensen sondevoeding krijgen, met een peg-sonde, infuus,... Eén van de verpleegkundigen legde ons uit dat de visie van de dokters is dat men de bejaarden zolang mogelijk moet laten leven. Vaak is dit ook de visie van de familie. Echt een interessante werkdag vandaag.
Deze avond van de zon genoten op een bank in het park. Tegenover ons zaten enkele bejaarden in de schaduw. Toen we van bank veranderden spraken ze ons aan om te zeggen dat het 30 graden was in de zon, en dat we bruiner zien dat de spanjaarden. Ze hadden door dat we buitenlanders waren. Nog iets wat ons weer opviel vandaag: kinderen zitten lang in een buggy, tot zeker 4j of 5j.
Vandaag gewerkt op de 9de verdieping,uiteraard bejaarden! Wat ons vandaag is bijgebleven? Weerom veel zeep, veel eau de cologne, veel crème (heel veel). De ogen worden sinds dit jaar niet meer met water gewassen maar met fysiologische water een compressen. Allerlei technieken gezien, droge compressen en spuit deze zeer nat met het fys. water, gedrenkte compressen. Vandaag hadden we toch de indruk dat men soms toch ook bruut omgaat met bejaarden. Vooral bij het wassen en verplaatsen van deze mensen. Zonder iets te zeggen, hop naar boven, gedraaid, erg wild soms. Het hangt misschien ook af van persoon tot persoon, maar we missen echt de belevingsgerichte omgang met dementerenden. Handhygiëne, we ergeren ons blauwer dan de blauwe handschoenen. Men doet altijd handschoenen aan, maar met dezelfde handschoenen gaat men van kamer tot kamer, zonder deze uit te doen. Vele kamers (lees mensen) lang. Dus concreet, wassen, stoelgangluier (sorry voor de niet verpleegkundigen) en met dezelfde handschoen, sondevoeding door de PEG sonde!!!! Met giet de sondevoeding door een spuit, vanuit een kan! Het is wel sondevoeding uit plastiek bussen (dus niet zelf klaargemaakt). Handen wassen zien we ze misschien twee keer doen, met dezelfde dreft als de rest. Keukenhanddoek om af te drogen. Er hangt één dispenser met alcoholgel, maar die zien wij zelden gebruiken. Wij zijn zelf altijd op zoek naar een moment en plaats om onze handen te wassen!!!! Ja handhygiëne daar is nog veeeeeeeel werk aan, in dit Asilo!! Vandaag vonden we het niet zo'n fijne afdeling, niet zo'n fijn team voor de mensen. Wat ons ook opvalt, men heeft dus geen verpleegpost, geen plaats waar het team eens rustig kan samen zitten om de verschillende bewoners te bespreken en te overlopen. Dus heel de tijd staan deze mensen recht. Rughygiëne nog zoiets. Ook daar is nog veel werk aan de winkel, rugklachten hebben ze wel, maar ze doen er weinig aan. Trekken en sleuren, bedden omhoog zetten, zelden! Je kan toch maar beter bejaard zijn bij ons. Toch zeker ook een positieve noot, de mensen blinken als een spiegel (of is het van de crème), en zijn echt zondag's opgekleed. Altijd piccoobello! s Middag gegeten in het Asilo met Rita, Louis en een arts. Gezellig en lekker.
In de namiddag de grotten van Altamira bezocht, vlakbij. De moeite, alleen het idee dat je naar een replica kijkt, en niet naar het origineel is jammer. Maar weinig volk, en echt interessant was het wel!
Bloggen, eten, skypen, ons avondritueel, en nog even lezen en dan..... buenos noches!
We hebben intussen ook al veel bezoekers op onze blog gehad, en veel reacties. Echt heel fijn!!!!!!!!
Morgen zullen we de hele dag met de verpleegkundigen op stap gaan, we zijn benieuwd!
Vandaag vroege dienst om 7.00H!!!!!!! We werden verwacht op het 7ste verdiep, en konden er meteen invliegen. Het was uiteraard "wastijd", alle mensen uit bed, en SPONSEN maar. Ik bedoel, geen washandjes, maar synthetische sponsen in alle kleuren! Wat we onthouden hebben : veel zeep, niet of weinig afspoelen, veel crème (echt veel), veel eau de cologne, en af en toe een heel snelle wasbeurt, en het gezicht ...... wordt niet gewassen! Er werden mensen net zoals bij ons gewassen in bed, sommigen aan de lavabo, en hier en daar een douche. De douche vond ik wel zeer praktisch, ook goed ingericht (inloopdouche) met goede afloop (letterlijk en figuurlijk), en dit werkt zeer efficiënt, en de mensen zijn echt wel opgefrist en goed gewassen! We hebben goed meegewerkt, alle talen gesproken (Spaans verstaan lukt redelijk, maar spreken is minder makkelijk). Nadien de bedden opgemaakt, het proper linnen in de kast gelegd (en dus alle kamernummers in het Spaans geoefend). De tijd vloog snel, en wij vonden het een echt fijne werkdag! Na nog 2 spaanse kussen van iedereen, vertrokken we vroeger dan normaal want Maria Jesus kwam ons oppikken om 12.00H. Er was voor ons een bezoek georganiseerd in het plaatselijk ziekenhuis. Het is een recent modern ziekenhuis voor 265 bedden. We werden er rondgeleid doorheen de verschillende diensten (afdelingen), de spoedafdeling, etc. Het is een zeer ruim ziekenhuis, gelegen een eind buiten het centrum, boven op een "berg" met zicht op Torrelavega. Voor ons verpleegkundigen erg interessant, doch niet spectaculair verschillend dan bij ons. Rondleiding in het Spaans, en ja hoor we verstonden toch wel heel wat (vakjargon is natuurlijk in vele talen hetzelfde). Gezondheidszorg in een ziekenhuis kost de mensen niets! (uiteraad betalen zij wel belastingen, dat dan weer naar gezonheidszorg gaat) maar toch! Het was intussen 15.00H, nog steeds niet gegeten, gedronken, dus scheel van de honger waren we blij dat het bezoek werd afgerond! De eerst volgende cafeteria werd door ons bezocht, je begrijpt waarom.
In de late namiddag, rustig genoten van het zonnetje, op een bank in het park, nog wat cadeautjes voor de thuisblijvers (vrouwen hé), en ..... Monique is naar de kapper geweest (Peluqueria). Veel goedkoper dan bij ons, en redelijke snit! (zie foto).
Nu doen we nog een kleine kaas avond op ons kamer, wat dat laat eten bekomt ons niet altijd even goed.
We voegen ook nog foto's bij van onze uitstap gisteren naar Suances!
Vandaag een bezoek aan de school/centrum "Fernando Arce", een centrum en school voor kinderen en volwassenen met een handicap. Deze instelling en school is van dezelfde instelling dan het Asilo (San José). De directeur heeft ons bijna de ganse voormiddag een rondleiding en uitleg gegeven over alle faciliteiten in deze instelling. Er was een lerares bij die wat Frans kan praten. Er is een school voor kinderen met een handicap (verschillende types/groepen): 6 klassen. Een dagcentrum voor 18+: een 4-tal groepen Een beschutte werkplaats waar verschillende producten worden gemaakt,de gasten werken ook in de keuken van het Asilo, in de wasserij, in de tuin,... Een internaat waar 20 kinderen met een handicap verblijven , crisisopvang is ook mogelijk. Eén klas (kinderen met een licht mentale handicap) was bezig met een Comeniusproject over België. Deze kinderen gaan 6 november naar Dilsen_Stokkem voor een uitwisselingsproject. Ze hebben een interview van ons afgenomen met allerlei vragen over België. Dit interview werd gefilmd. Ze waren enorm enthousiast. We hebben verschillende klassen bezig gezien. Er was een klas bezig met de voorbereiding van de koffiepauze, de was en onderhoud van het internaat,... We hebben de fysiotherapeut bezig gezien met enkele leerlingen, een turnklas, ... De schoolse activiteiten, de huishoudelijke activiteiten, het onderhoud,..; alles is goed uitgewerkt, zeer netjes,...Stimulatie is er ook hier weinig te zien. Eén kleine snoezelruimte, met slechts enkele matten, ballenbad. Geen visuele of auditieve prikkels. Wat ook wel opviel was dat de groepen rustig bezig waren, geen drukte, lawaai. Per groep 2 tot 3 begeleiders (10 leerlingen). In deze school is een aparte keuken aanwezig omwille van de diëten. We hebben zeer veel uitleg gekregen en hebben alles gezien, wel vermoeiend omdat het allemaal in het Spaans was en onze Franse tolk kon eigenlijk toch niet zo goed Frans. Om 13u hebben we het verpleegteam van het Asilo (rusthuis) kunnen spreken, we hebben ook al onze vragen kunnen stellen. Er werken 10 verpleegkundigen in het Asilo voor 400 bewoners. Elke dag zijn er met de vroege shift 3 verpleegkundigen aanwezig, met de late shift 2 en met de nacht 1 verpleegkundige. Ze hebben op het gelijkvloers een verpleegpost met alle verzorgingsmateriaal, medicatie, dossiers, computers,... Hier zijn alle gegevens over de zorgvragers aanwezig, ook digitaal (daar waren we al een tijdje naar op zoek). De verpleegkundigen moeten dus dagelijks de medicatie van de 400 bewoners verzorgen, de wonden verzorgen, de inspuitingen geven, sondevoeding verzorgen, aërosols toedienen, contact met de dokters,.... Een hele boel werk. Ze moeten ook alle 400 zorgvragers kennen met naam, voorgeschiedenis, ziekten,..... de verzorgenden daarentegen wassen enkel de zorgvragers, geven ze eten, dekken de bedden, maar veel over de zorgvragers weten ze niet. Er is op die manier toch wel een malcommunicatie tussen de verpleegkundigen en de verzorgenden. Er zijn wel plannen om ook op elke afdeling een computer te installeren. Woensdag gaan we de hele dag met de verpleegkundigen op pad. Morgen gaan we met de "vroege dienst" werken met de verzorgenden om de zorgvragers eens mee te wassen in de douches. Ze worden met een sponsje gewassen. We zijn benieuwd. Deze namiddag hebben we een bezoek gebracht aan "Suances", een prachtig dorpje aan de zee hier vlak bij. Het was ook weer zonnig vandaag. We hebben de surfers nog bezig gezien en genoten van een prachtige strandwandeling. tot morgen.
Vandaag was het een regendag! We wilden naar Suances, een vissersdorpje, vlakbij. Maar het moeilijkste was om de juiste bushalte en maatschappij te vinden. Vlakbij ons hotel is een grote bushalte, maar er zijn ook kleine busmaatschappijen. De bus die naar Suances rijdt is een andere dan diegene die we normaal nemen naar Santander. Je moet weten dat de busuren van die kleine maatschappijen uithangen aan het venster van meestal een kleine winkel. Zo'n papiertje van 10cm X 5cm, probeer dat maar eens te vinden in de stad. En als je het vraagt aan de mensen dat weten ze het meestal zelf niet! Maar intussen begon het te regenen, en zijn we toch niet vertrokken. Aternatief : misviering van 11.30H. Speciaal hoor! Alle dames waren gisteren naar de kapper geweest! Mooie kledij, te laat komen, veel gebabbel, volle kerk, hostie op de tong, knielen op het bankje voor je, ...... We hadden veel te zien! Nadien, koffietje, lekkere paëlla, vis, chocoladetaart, wijntje, ...mmmmmmm lekker! Nadien, internetproblemen opgelost, skype met de familie, grote wandeling, nat geworden, .. een rustige klassieke zondag! Morgen weer een werkdag, in het Asilo!
Wist je dat we hier hebben leren Spanglisch spreken, goed verstaanbaar hoor! We omschrijven onszelf als internationale taalbeheersers, we spreken in de ogen van de Spanjaarden, alles!!!!
Nu nog in het badje, rustig boekje, en tot morgen,
Vandaag de dag gestart met een American breakfast (vanaf 8u kan je dit krijgen). Daarna zijn we een bloemetje gaan kopen om af te geven aan de vrouw van Fernando, Lourdes. Verder nog wat gewinkeld voor de familie. Schoenen, handtassen, kleren zijn een stuk goedkoper dan bij ons. Bloemen, sommige cadeau-artikelen zijn dan weer duurder. Op het pleintje nog een drankje genuttigd in de zon (21 graden). Het was er al een drukte, terwijl de ouders op het terras zittten spelen de kinderen op het plein. Rond 14.30 pikte Fernando ons op aan het hotel. We werden bij hem thuis verwacht. Fernando had al voor ons gekookt. Als entremese (voorgerecht) was er speciaal voor Griet omelet met groenten, voor Monique jamon serrano, foie gras, ansjovis, salade, chorizo met natuurlijk een stukje stokbrood. De hoofdschotel was vis in een tomatensausje uit de oven. Er wordt bij de hoofdschotel geen rijst of aardappelen gegeten, eventueel een stukje brood. Het nagerecht had Lourdes, de vrouw van Fernando gemaakt: een appeltaart. Zeer lekker allemaal. De dochter van Fernando, Marina , heeft met ons meegegeten. Na de maaltijd hebben we nog even genoten in de tuin van de zon en de buren. Fernando is samen met Lourdes en ons naar Camillas gereden. Het is een mooi dorpje aan zee. We bezochten er een bekend gebouw van Gaudi, een mooi universiteitsgebouw, één van de kerken die op weg liggen naar Santiago De Compostella, het strand, enkele straten,... Na Camillas zijn we doorgereden naar San Vincente De La Barcuera, een mooie vissersplaats uit de Romeinse tijd, altijd een belangrijke vissershaven geweest. Daar hebben we een terrasje gedaan en eindelijk churros gegeten. Niet echt ons ding , het zijn, deegstengels gebakken in frituurolie die je in een kop met chocopudding moet soppen. Zwaar en vettig. We hebben afscheid genomen van Lourdes en de kinderen en zijn teruggebracht naar ons hotel. Een zeer fijne dag. Enkele sfeerfoto's.
