26-05-2016 om 17:15 geschreven door Mieke  

Vandaag brengen we onze laatste hele dag in Griekenland door. Het is tijd om te overlopen wat we “ beleefd” hebben.

Allereerst is Griekenland bijna nergens vlak. Het is minstens heuvelachtig en overwegend bergachtig. Geen lieflijke bergen zoals bij Heidi, maar ruw, ontoegankelijk, steil. Het gevolg is dat er maar af en toe een recht stuk weg is, vooral bochten in alle soorten. Vier rijvakken zijn dan ook zeldzaam, op een paar nieuwe autowegen na. Als je daarop wil rijden betaal je tol, en voor een camper is dat evenveel als voor een autobus. Het is dus niet goedkoop, er is dan ook weinig verkeer. Die snelwegen zijn wel echte huzarenstukken: tunnels, viaducten, en dat regelmatig op grote hoogte. Door een dorpje rijden met de camper is vragen om moeilijkheden: overal staan auto’s geparkeerd, de wegen zijn amper breed genoeg om één auto door te laten. We hebben regelmatig achteruit terug moeten rijden om een andere weg te proberen. Met de moto is het een heel ander verhaal. Grieken rijden heel veel met brommers en moto’s. Met al de bochten is het hier een paradijs voor een echte motorijder. Niet voor mij dus: scheefhangen in de bochten tot je benen bijna het asfalt raken, ik huiver ervan. Ik moet toegeven dat de moto wel een ideale oplossing was om ons te verplaatsen; We zijn overal geraakt waar we wilden zonder grote inspanningen. Dat heeft het mogelijk gemaakt dat ik uitgerust aan de wandelingen op de sites kon beginnen.

De Grieken zelf zijn heel vriendelijke mensen. Ze zijn altijd tot een babbel bereid, en al is het niet altijd makkelijk om hun Engels te verstaan, ze krijgen heel veel verteld. We hebben heel veel verschillende mensen ontmoet: een Griekse jongeman die ons een heel stuk voorreed op de moto, twee politiek geëngageerde neven die niets van Tsipras moesten hebben, een oud vrouwtje dat een camping uitbaatte en ons eieren, sinaasappels en kruiden gaf, een middelbare scholier die in perfect Engels vertelde over de camperplaats van zijn ouders, een oude campinguitbater met een doorrookte stem die Patrick een kruisje en voor mij een armband gaf, de dronkaard die ons naar het restaurant van een vriend wilde brengen. Eigenlijk kan ik blijven vertellen, elke ontmoeting had wel iets speciaals. Je merkt wel dat dit land een zware crisis doormaakt: in de dorpen zie je bijna geen jonge mensen. Heel veel oude mensen werken nog: kleine zelfstandigen die waarschijnlijk amper of geen pensioen hebben. Op het platteland en in de bergen staan veel vervallen huizen. Hier en daar zagen we zelfs plaatijzeren krotten die bewoond waren.

De Griekse keuken is lekker (wat we al wisten, maar nog eens bevestigd kregen). We hebben in geen chique restaurants gegeten, alleen in echte Griekse taverna’s met meestal een beperkt menu. Ik heb reeds verteld over de sublieme moussaka die ik in Korinthe at. Patrick heeft verschillende keren zelf tzatziki gemaakt en zijn tzatziki heeft nu echt wel een Grieks niveau bereikt. De meeste winkels in de dorpen verkopen maar een beperkt aantal groenten: tomaten, aubergines, courgetten, komkommers, rode uien en knoflook. Als we zelf kookten, was de keuze dus eerder beperkt: Griekse salade en een stoofschotel met groenten, wat vlees of vis. Beenhouwerijen hebben we hier niet gezien. In de meestal kleine supermarkets die we bezochten lag alleen diepvries vlees en – vis. Brood is een geval apart. Bakkerijen vind je in elk dorp. Het brood kan alle vormen aannemen: van groot Frans brood, plat Frans brood tot rond, maar nooit zo dik als thuis en altijd wit. Een keer hebben we donker brood gevonden. Sinaasappels zijn hier spotgoedkoop, Abrikozen en pruimen iets goedkoper, maar appels en peren zo duur als thuis. Levensmiddelen zijn hier niet goedkoop: melk is duurder, vlees en vis ongeveer even duur.

De campings dan. Ik heb het al geschreven: veel goede wil maar weinig vakmanschap. Het sanitair en de afwaskeukens zijn netjes, maar oud. Alles lijkt minstens dertig jaar geleden gebouwd te zijn. Op de camping bij de Meteora stonden wij bij het nieuwe toiletgebouw, toch ook al tien, vijftien jaar oud. De Griekse afvoerleidingen zijn niet berekend op toiletpapier. Dat moet je deponeren in een afvalemmer naast het toilet. Een gewoonte die we kenden uit Noord Afrika. Op de drukste campings stonden geen twintig campers of caravans. Het is hier nog echt laagseizoen. Af en toe zagen we mensen terug op een volgende camping. Zo zagen we viermaal een Duitse hotelbus die zowat dezelfde route volgde. Als we geluk hadden was het campingrestaurant open, anders was het op zoek gaan in het dorp of zelf koken. De prijs per overnachting is niet echt goedkoop: minimum 17 euro en  het maximum tot nu toe was 25 euro, meestal elektriciteit inbegrepen. Op een van de duurste campings moest je 20 eurocent betalen voor warm douchewater. Dat was voor Patrick erover: de tweede keer zijn we samen gaan douchen in een cabine…
Het sanitair onderweg was bijna altijd in orde, soms zonder toiletbril maar altijd proper. In een van de Meteorakloosters stond nog een authentiek Frans toilet, maar de nonnekes hielden het echt schoon.

We hebben prachtige sites gezien. In vergelijking met dertig jaar geleden was alles veel professioneler en beter georganiseerd. Nette voetpaden, geen geklauter meer tussen archeologische resten. Ook stonden er meestal borden met uitleg in het Grieks en het Engels, in Olympia ook in het Duits, want Olympia is opgegraven door Duitse archeologen. Eigenlijk waren het Fransen die de eerste resten vonden, maar omdat ze alles wat ze gevonden hadden onmiddellijk naar Parijs versjouwden, verbood de Griekse regering hen om terug te komen. In Mystra hadden ze geen goed gedacht over het intellectueel niveau van hun bezoekers: elk bord werd minstens eenmaal, maar vaak tweemaal herhaald… De inkomgelden zijn niet goedkoop: voor de grote sites betaal je twaalf euro per persoon, maar je kreeg wel waar voor je geld. Het museum van Olympia was het mooiste dat we zagen, met Delphi bijna even goed. Kleine sites zoals het kasteel in Kastro of het folkloremuseum in het dorpje bij Delphi waren (nog) niet geopend.

Het weer was niet echt schitterend. We hebben een paar keer een lichte regenbui gehad en vorige zaterdag een echte zondvloed. Meestal was het ’s morgens zonnig maar kwamen in de loop van de dag de wolken opzetten, wit maar ook grijs. De temperatuur schommelde tussen de 20 en de 25 graden, maar wel met regelmatig flinke eerder koele wind. Vandaag (onze laatste dag) is het schitterend weer. De zon is echt warm, de hemel stralend blauw. Nu steekt er wel weer een frisse wind op.  ’s Nachts hebben we het niet te warm gehad. We hadden ons dekbed thuisgelaten en sliepen met een deken, sprei en enkele plaids, wat den heel gedoe was.

Eindconclusie: we hebben een prachtige vakantie gehad. Nu nog de overtocht met de boot en in drie dagen naar huis rijden.

23-05-2016 om 16:31 geschreven door Mieke  

Olympia

Patrick in het Olympisch stadion

Het Romeinse zwembad in het "hotel"

De weg naar Kalabaka vanuit Sparta door enkele gigantische kloven

22-05-2016 om 17:43 geschreven door Mieke  

Gistermorgen zag de hemel grijs en hingen de wolken laag bij het opstaan. Na ons ontbijt ging Patrick naar de receptie. Hij was amper weg toen het heel hard begon te regenen. Het goot, het donderde en het bliksemde. Zeus was flink vertoornd! Na een half uur minderde het eindelijk, en kon Patrick terug naar de camper komen. Overal stonden grote plassen water en het was flink afgekoeld. Er zat niets anders op dan een voormiddag binnen blijven.

Na de middag zagen we gelukkig terug de zon, wel tussen de wolken, maar ze was er weer. Omdat we een dag langer in Olympia bleven, vertrokken we naar het museum over de geschiedenis van de olympische spelen in de oudheid. We leven nu allebei zonder tijd, en toe we in het museum aankwamen bleek het nog anderhalf uur open te zijn. De dame aan de kassa vroeg naar onze tickets(van de vorige dag). Die lagen in de camper. Dus Patrick op de moto naar de camping. Hij was op tien minuten terug, maar zei dat hij veel sneller gereden had dan wanneer ik achterop zat. Het museum stelde aardewerk met beschilderingen over de spelen en atleten ten toon. Het hoogtepunt was den mozaïekvloer uit de Romeinse tijd met de verschillende disciplines van de toenmalige spelen op, met erboven muzikanten en dichters. De spelen mochten dan een wapenstilstand opleveren, zelf waren ze niet echt zachtaardig: bij het boksen was alles toegestaan behalve bijten en in de ogen steken (en dat laatste was in Sparta ook veroorloofd)

Omdat onze tijd in Griekenland er bijna op zit, zijn we daarna souvenirs gaan kopen  in de winkelstraat. In de eerste winkel spraken we met de Nederlandse eigenaresse, die al vijfendertig jaar in Griekenland woont en met een Griek getrouwd is. Zij vertelde dat het echt niet goed gaat met de economie. Haar zoon studeerde aan de hogeschool, was twee studiejaren verloren door stakingen, moest daarna zijn legerdienst doen en was nu net afgestudeerd. Hij was een van de gelukkigen van zijn jaar die werk gevonden had: zes dagen per week bijna twaalf uur per dag voor 750 euro per maand. Nu wordt op elke aankoop en elk verbruik in café of restaurant 23% btw geheven, wat binnenkort 24% wordt. Zij vertelde dat veel Grieken alleen overleven door de hechte familieband. Hoe waar dit was bleek uit de blijdschap en dankbaarheid van de winkeliers in de volgende winkels waar we iets kochten.

Vanmorgen zijn we naar onze laatste Griekse camping in Kato Alissos vertrokken. Het was echter niet eenvoudig om uit Ancien Olympia weg te raken. We hebben het dorp langs alle kanten doorkruist voor we eindelijk de juiste weg naar Pyrgos vonden. We wilden nog een middeleeuws kasteel gaan bezoeken in Kastro, maar na verwoede pogingen om de juiste weg naar boven te vinden, zei een dorpsbewoner dat het verloren moeite was, want het kasteel was gesloten. Gelukkig was wel een taverne open waar we heel lekker gegeten hebben: lekkere Griekse salade en verse calamares met zelfgemaakte frieten. Weer kregen we een gratis dessert aangeboden: een bord vol watermeloen.

En nu staan we in de schaduw van olijfbomen voor onze laatste Griekse nachten.

22-05-2016 om 17:23 geschreven door Mieke  

Vandaag is het goede weer voorbij: grijze lucht, veel wind en regelmatig regen. We hebben het even afgewacht, maar het bleef de hele tijd hetzelfde. We zijn dan toch maar naar de archeologische site gegaan. Gelukkig met de moto, want het is hier ook weer heel heuvelachtig. Olympia is, zoals we wel konden vermoeden, de belangrijkste culturele en politieke stad uit de oudheid. Tenminste zo staat het vermeld op het informatiebord. Twaalf eeuwen lang van776 v.C. tot 393 n.C. werden hier om de vier jaar de olympische spelen georganiseerd. Elke Griekse stad stuurde hier haar atleten naartoe en alle oorlogen of conflicten werden stilgelegd uit respect voor de heilige wapenstilstand. De spelen zelf duurde maar vijf dagen, maar er werden ook veel culturele en politieke activiteiten rond gehouden. Ook waren er trainingsmogelijkheden voor de atleten: in het gymnasium en in het palestra. Het oudste hier opgerichte heiligdom was de tempel van Hera, maar het grootste en belangrijkste was de tempel van Zeus. %%%FOTO1%%% De enorme schijven van de Dorische zuilen liggen als salamischijven rond de tempel. %%%FOTO2%%% Onder de tempel van Pelops (die zijn naam gaf aan de Peloponnesos) vonden de archeologen een tumulus waarin voorwerpen en scherven gevonden werden van 3000 jaar voor Christus. %%%FOTO3%%% Het stadion is indrukwekkend maar heel sober: enkel de jury en hoogwaardigheidsbekleders zaten op stenen banken, de overige 45000 toeschouwers zaten op houten banken. %%%FOTO4%%% In het Leonidion (het “hotel” voor de beter begoeden) lieten de Romeinen een zwembad aanleggen op de binnenplaats. %%%FOTO5%%% Voor de eerste keer deze vakantie heb ik mijn paraplu moeten gebruiken…

Het museum was indien mogelijk nog indrukwekkender. We hebben prachtige bronzen voorwerpen gezien, hele wapenuitrustingen en als hoogtepunt de Hermes met de kleine Dionysos van Praxiteles.%%%FOTO6%%% Ik heb genoten van alles wat ik gezien heb.

Na ons bezoek hebben we in het stadje nog een ijsje gegeten. We blijven morgen nog hier want het is absoluut geen strandweer. Dus gaan we morgen nog een museum bezoeken en in de “ winkelstraat” kuieren.

20-05-2016 om 18:44 geschreven door Mieke  

Al twee ochtenden zijn we wakker geworden door het gekwetter van de mussen achter ons. Wat die vogeltjes mekaar allemaal te vertellen hebben zo ’s morgens vroeg, weet ik niet. Ik weet wel dat ze flink van hun oren kunnen maken. Gisteravond hebben we in het campingrestaurant dovrades gegeten, een zeevis. Het was heel lekker, zoals alles hier goed gegrild.

Vanmorgen vertrokken we naar Olympia. Omdat we geen wegwijzers vonden in Mysthras, zijn we eerst terug naar Sparta gereden. Gelukkig zagen we daar een bankautomaat, want we hadden ’s morgens onze laatste euro uitgegeven. Je kan hier nergens met de kaart betalen, overal vragen ze cash geld. Tot nu toe vonden we altijd gemakkelijk een automaat, maar Mysthras was er geen rijk. Dus hebben we al ons geld bijeen moeten leggen om het restaurant en de camping te kunnen betalen.

In Sparta zagen we wel een wegwijzer naar Kalamata, de eerste grote stad op onze route. De weg die we volgden liep dwars door het Taygetosgebergte ( tot 2400 meter hoog) en ging van zo’n 700 meter hoogte tot meer dan 2000 meter. Het is al een heel oude weg, want Homeros vermeldt deze route al. Het bochtige parcours leidde ons door verschillende prachtige kloven. Ik heb ervan genoten maar ik was ook regelmatig bang. Ondanks het feit dat Patrick heel voorzichtig door de bergen rijdt zag ik ons al eindigen als kapelletje… Boven was het maar twaalf graden en de bermen waren er schitterend begroeid met veelkleurige bloemen. Uiteindelijk deden we bijna twee uur over de 58 km. De weg vanaf Kalamata tot in Olympia was ook mooi maar minder spectaculair. Rond twee uur bereikten we de camping voor de volgende nachten. Patrick is al op verkenning. Ik kijk uit naar de site van morgen. De reisgids belooft heel wat…

19-05-2016 om 17:01 geschreven door Mieke  

De archeologische site van Asini

Zicht op het strand waar onze camping was

Het beroemde amfitheater van Epidaurus

Medische instrumenten uit de oudheid

De versterkte burcht van Mystra

Een van de kerkjes in Mystra

18-05-2016 om 17:49 geschreven door Mieke  

Vandaag hebben we Mystra bezocht, een Byzantijnse ruïnestad op een heuvel dicht bij Sparta. Sparta was in de oudheid een van de belangrijkste stadstaten, maar er zijn amper archeologische resten van teruggevonden. Waarschijnlijk komt dit omdat Sparta geen omwalling had. Het rekende voor zijn verdediging volledig op de sterkte van zijn hoplieten. Het moderne Sparta is gebouwd door koning Otto I einde negentiende eeuw. Hij liet er een raster van boulevards aanleggen, maar veel bijzonders is er niet te zien. Als Mystra niet vlakbij lag, denk ik dat nog weinig toeristen naar Sparta zouden komen.

Met de moto reden we naar de bovenstad. De inkom was gratis, omdat het vandaag 18 mei Europese museum dag is. Van aan de inkom was het nog een flinke klim tot boven in de versterkte burcht. Heel waarschijnlijk heeft hier sinds mensenheugenis een verdediging gestaan maar begin dertiende eeuw heeft een Franse kruisvaarder de versterking laten bouwen. De Byrantijnse despoten en de Ottomanen hebben zijn werk verdergezet en uitgebreid. Vanuit het Kastro wandelden we naar de bovenstad. Hier bezochten we twee monumenten : een kerk die vernoemd is naar de Aya Sophia van Constantinopel en het veertiende-eeuwes paleis. Het paleis wordt helemaal gerestaureerd en heropgebouwd en kan je alleen van buiten bewonderen.

Van de bovenstad reden we met de moto naar de benedenstad. Ook hier wachtte ons weer een stevige klim. We hebben een aantal gerestaureerde kerken bezocht, allemaal met nog min of meer goed bewaarde fresco’s. Ik moet wel toegeven dat deze veertiende-eeuwse fresco’s minder mooi zijn dan de fresco’s die we in Ravenna zagen. Op het hoogste punt ligt het Pantanassa klooster, dat nog steeds bewoond is. In de kerk hangt een vergulde icoon van de Madonna met kind. Eronder hingen massa’s zilveren en vergulde plaatjes als bedanking voor een genezing. De museumwacht vertelde dat je in een aantal winkels in Sparta deze plaatjes nog kan kopen. Gelukkig was er in het kloostertje een kraan waar je water kon nemen want door de inspanning en de warmte was mijn flesje water helemaal leeg.

Het weer is de laatste dagen aan het veranderen. ’s Morgens schijnt de zon, stralend blauwe hemel en amper of geen wind. In de loop van de dag komen er meer wolken en wordt de wind steeds harder. Vanavond ziet het voor het eerst echt grijs, de zon is weg en het druppelt wat.

Morgen wacht ons een lange rit : door de bergen naar Olympia.

18-05-2016 om 17:25 geschreven door Mieke  

De akropolis van Korinthe

De ingang van de graftombe van Atreus in Mycene

Een replica van het gouden dodenmasker van Agamemnon

Zicht op de archeologische site van Korinthe

17-05-2016 om 19:11 geschreven door Mieke  

 Gisteren had ik een lang verhaal geschreven. Toen ik het wilde doorsturen had ik plots geen verbinding meer en was mijn ganse verhaal verdwenen. Dus nu een nieuwe poging.
De voorbije twee dagen voelde ik me minder goed. Daarom besloten we om Nafplion links te laten liggen, met spijt in ons hard. Uiteindelijk was het belangrijker dat ik me terug goed voelde. Wij zijn van Mycene naar Argos gereden. Eerst hebben we de Akropolis bezocht. De eerste wegwijzer vonden we vrij gemakkelijk, maar aan de eerstvolgende tweesprong stond geen bewijzering meer. We kozen links en reden langzaam omhoog tot we tussen geparkeerde auto’s door moesten en de straat doodliep voor een orthodoxe kerk. Het was er heel druk, allemaal chique geklede mensen. Omkeren was onmogelijk. Patrick moest dus tussen de auto’s achteruit manoeuvreren tot we eindelijk plaats genoeg hadden om te keren. Dan maar de rechter afslag, langs een smal weggetje alsmaar omhoog tot we vlak voor de akropolis aankwamen. Een prachtig zicht, maar de poort was gesloten. Even rondkijken, een paar foto’s en terug naar beneden. In Argos vonden we snel een wegwijzer naar het amfitheater, en we bleven wegwijzers zien en volgen en opeens waren we de stad uit en hadden we geen amfitheater gezien…

Dan maar naar Tiryns. Net als Argos was Tiryns een stadstaat uit de oudheid, wel een heel maatje kleiner. Argos behoorde bij de belangrijkste stadstaten. Ik heb de indruk dat hier op zowat elke serieuze heuvel een stad uit de oudheid ligt. Je kan dus archeologische sites bezoeken tot je geen steen meer kan zien. Tiryns is echter van een ander kaliber : zoals ik zei was het veel kleiner, en het lag op een heuveltje van 18meter hoog. Het had dus behoefte aan een sterke omwalling en die heeft het ook gebouwd : acht tot tien meter dik. De oude Grieken waren er zo van onder de indruk dat ze zeiden dat de omwalling gebouwd was door de Cyclopen. Het was indrukwekkend langs die dikke muren te lopen, en te zien hoe ze net als in de moderne gevangenissen gebruik maakten van een sluis : eerst de ene poort dicht, dan pas de andere open.

We hadden van Duitsers op de Meteoracamping gehoord over een camping in Tolo, vlak onder de archeologische site van Asani. Tot onze verbazing vonden we de camping zonder een probleem. We vonden een mooi plaatsje (volgens het anywhere you want- principe) vlak aan het strand. En omdat ik me zoals gezegd niet echt goed voelde, besloten we het even kalm aan te doen.

Pinkstermaandag lang geslapen (Patrick al vroeg gaan lopen, helemaal de heuvel op), gelezen en in de late namiddag vertrokken we met de moto naar Tolo. Onze eerste halte was de archeologische site. De poort stond open, maar er zat niemand aan de kassa. Met bijna een miljoen euro van de EU is de site helemaal in orde gebracht : een toiletgebouw op slot, een multimediaruimte op slot en een kleine expositieruimte ook op slot. Dan maar over het mooi aangelegde pad met trappen en kleine loopbruggen naar boven. Weer een stevige verdedigingsmuur , ook een prachtig uitzicht over de baai. Ik moet het waarschijnlijk niet meer vertellen, maar Asini was ook een stadstaat in de oudheid, zelfs vermeld door Homeros in de Ilias.

Tolo is een Oostende van de Grieken: een breed zandstrand, een haventje, hotels en appartementen. We reden er net als iedereen tegen de richting door, hebben een lekker ijsje gegeten en inkopen gedaan in de supermarket. ’s Avonds zijn we nog eens terug gereden om te gaan eten. We hebben een heerlijke vissoep gegeten met een verse vis en heel veel groenten.

Vanmorgen zijn we richting Epidaurus gegaan met de bedoeling vandaag een rustdagje op de camping en morgen het bezoek aan de site. Bleek dat we eerst langs de site reden voor we aan de camping kwamen. Dus hebben we het programma omgedraaid. Vanmiddag hebben we het prachtige amfitheater gezien. In mijn enthousiasme heb ik mijn linkervoet gestoten tegen een steen. Resultaat een flink bloedende vierde teen en de nagel los… Maar ik ben flink geweest en heb de pijn verbeten om het museum en het heiligdom van Asclepios nog te bezoeken. Die oude Grieken kenden wel wat van geneeskunde: in het museum lagen instrumenten die nu nog steeds gebruikt worden. De behandeling was allesomvattend: vasten, of een dieet, baden, beweging en een nacht slapen in de tempel. De slaap was de dood van de ziekte, de dromen van Asclepios brachten genezing en ’s morgens werd je herboren wakker. De zieken kregen ook de raad de wonderbaarlijke genezingen op de muren te lezen, een vorm van autosuggestie…

Na ons bezoek besloten we onze planning aan te passen en al door te rijden naar Misthras. Eerst rustige weg naar Nafplion en Argos, dan een bergweg om u tegen te zeggen (weer vol kapelletjes in de bochten) en uiteindelijk een bijna lege autostrade tot in Sparta (kostte wel 12 euro!). Nu staan we op camping Castle View maar de talrijke bomen beletten ons het uitzicht op het Kastro. Patrick vertrekt dadelijk op verkenning. Ik ben benieuwd…

17-05-2016 om 19:02 geschreven door Mieke