Na weer wakker geworden te zijn door de lokale zangers nemen we een
rustig ondbijt. De zon laat ons niet in de steek voor onze laaste dag. Na een
ochtendwandelingetje word het tijd om onze koffers te pakken. Tegen de middag
is de taxi er. Na een laatste dolle rit door Istanbul komen we veilig aan op de
luchthaven. Langs de nodige controles en choppings kunnen we even later op het vliegtuig
dat 15min vroeger kan vertrekken. We hebben een rustige vlucht en 3uur later
landen we op Zaventem in de kou. Tot onze opluchting staat mijn dochter ons op
te wachten. Zij zelf is enkele uren voor dien geland na een geslaagde reis naar
seoel. Nu al de fotos bekijken van een fantastiche reis door een mooi stukje
Turkije.
Wakker geworden met de plaatselijke zangers op een hemelse toon. Na
weer het zoveelste heerlijk ontbijt trekken we de stad in. Eerst jetons kopen
voor de tram naar Kabatas. Daar nemen we de funikulernaar Taksim square. Dat is ook de plaats waar
alle protesten begonnen, we lopen verder naar het Gezi park waar nu de politie
de plaats van de betogers heeft ingenomen en de werkmensen het park aan het
afbreken zijn voor een winkelcentrum. Wij zijn de zoveelste stille getuigen van
een eens zo levendig park in een miljoenen stad. Terug wandelend passeren we
nog een politiemacht die alles van op afstand controleert, zo komen we langs
het standbeeld van de vrijheid op het
Taksim plein waar vele mensen al lange tijd stilstaan als protest tegen Erdogan
en zijn dwaze maatregelen. Zelfs voorbijgangers laten hun schoenen achter uit
sympathie voor de standing people. De stilte is overweldigend. Een eindje
verder ligt Istiklal Street, een winkelstraat zoals De Meir maar tientallen
keer groter dus veel shop plezier. Half weg tijd voor een terrasje en een
pintje. Het is hier enorm druk en toch nog geen solden.Onze zoektocht naar DE bordeaux handtas
blijft zonder resultaat L
Eenmaal de straat teneinde buigen we af in de typische kleine straatjes met
cafétjes, restaurantjes en winkeltjes. Naar boven naar beneden trap op trap af
zo komen we bij Limonlu Bahçe waar het weer tijd is voor een stop en een
verfrissend pintje. Verder naar beneden, wandelen we de Galatabrug over met de
typische restaurantjes onder de brug. Aan de overkant gekomen stappen we de
Egyptische bazaar binnen waar de geuren van echte specerijen je tegemoet komen
en zowaar de mooiste juwelen liggen. We kuieren verder naar de volgende stop
want mijnen buik begint te zagen voor eten en iets te drinken. Na een tijdje
vinden we de perfecte locatie, in een zijstraatje ligt een mooi restaurantje
met leuke zeteltjes. Na enkele rakis bestellen we ons eten met een pint grrr
wat is dat hier toch overal zo lekker. Rechts naast het restaurant is een
kuaför of berber. Daar laat ik me scheren, ik onderga het hele gebeuren en is voor herhaling vatbaar. Vandaar langs de
oude gebouwen en parken wandelen we naar het hotel. Toch houden we nog even
halt aan de haremtuin om iets fris te nuttigen we zijn nu echt moe gewandeld en
nemen nog een siësta op onze kamer zodat we straks voor de laatste keer in Constantinopel
gaan eten.
Op weg naar het gekozen restaurant moeten we oppassen voor kleine
schermutselingen. Wat er ook gebeurt mag zijn weten we niet maar de stukken aardewerk
en wat bloed verraden niet Veel goeds. Enkele nerveuze Turken lopen wat rond
met veel gebaren en lawaai. We lopen er gewoon voorbij en zoeken een ander
restaurant. Het word de Byzantijnse keuken; achteraf bekeken zeer lekker en de wijn is van
perfecte afdronk. Na het eten doen we nog een avondwandelingetje voor we naar
het hotel gaan. Dit was een fantastische vakantie met alles erop en eraan.
Kunst en historisch gaan hand in hand met eten en drinken, soms is het moeilijk
om alcohol te vinden maar dat belette ons niet om lekker te drinken. Van 3000 V.C. tot 1930 was hier een enorme tijd
vol nieuwe ontwikkelingen. Nu wordt het echt tijd om onze ogen te sluiten voor
een heerlijke nachtrust want morgen wordt het weer een zware dag.
Na een stevig ontbijt doen we
nog een stadswandeling in Tekirdag. Het is nog vroeg en al bloedheet maar om naar de winkels te kijken en de fraaie
bezienswaardigheden lukt het wel. Het is nog wat te vroeg om naar de bus te
gaan en besluiten dan maar een pintje te gaan pakken. Enige tijd later zitten we
op de bus naar Constantinopel, de rit is ok tot we de stad bereiken. De ring
rond Antwerpen in de spits lijkt dan een landwegtege over hier. Rijvakken worden zelf
bijgemaakt, pechstroken worden plaatsen om in te halen en de snelste manier voor
de afrit te nemen. Aan de otogar aangekomen lijkt het dat we door honderden
bussen worden omsingeld. Bij het uitstappen moet je al je zintuigen gebruiken
om niet overredente worden, snel een
taxi in. Na een lange rit door de stad komen we aan ons hotel(de chauffeur moet
dringend een gps kopen want dit leek op een city rondrit). We worden hartelijk
ontvangen, het hotel is in Ottomaanse stijl metalle moderne comfort. Wat later lopen we door de straten van het Ottomaanse
rijk, na hier al enkele keren geweest te zijn vinden we toch nog altijd oude
nieuwe dingen. We gaan eten bij oude vrienden van Cris alhoewel we niet weten
of dit restaurant nog bestaat. Daar aangekomen komt de chef naar buiten om ons
te begroeten. Op zijn aanraden nemen we de Ottomaanse keuken die ik aan
iedereen kan aanraden. Na nog een Turkse koffie kuieren we door de leuke
steegjes met op de achtergrond de avondgebeden
aan Allah. Na deze drukke dag is het tijd voor ons bedje.
Na een zalige nachtrust staat er een uitgebreid ontbijt klaar. We nemen
afscheid en rijden richting Tekirdag, op aanraden van Luc nemen we de kustroute.
Deze rit bezorgt Cris bijna een hartstilstand. Voor mij is dit fantastisch, langs de smalle baan en
langs de ravijnen is het uitzicht ongelofelijk. Spijtig dat het onmogelijk is om
te stoppen om fotos te nemen. Het
eerste deel is een echt speelterrein voor motorrijders maar later word de baan
slechter, met putten en grind, en dat is niet zo leuk in de haarspeldbochten.
Uiteindelijk geraken we op onze bestemming. Eerst op zoek naar het bureau van
AVIS om de auto binnen te leveren, later
checken we in ons hotel. Na een verfrissing, weer cola want bier kan je hier
niet zo direct vinden, trekken we de stad in die wel interessante
bezienswaardigheden heeft. Het is nu zo warm dat we halt houden aan een terras
waar men frisse pinten kan pakken. Na deze uitspatting wandelen we naar de
otogar voor onze tickets naar Istanbul met de Turkse Greyhound. Wanneer de
duisternis valt, gaan we eten en nog wat nagenieten met een lekker fris
wijntje. Onder tussen mijmeren we over de afgelopen verlofdagen.
Vertrek naar Hösköy maar eerst
langs Gelibolu; de laatste stad aan de frontlijn
waar ook Piri Reis 500 jaar geleden woonde en 1 van grondleggers van de cartografie
was. Na een kleine wandeling door de stad en een verfrissing, nee geen bier, rijden we verder langs de kust
van de Egeïsche Zee en steken we door langs de bergen naar de Zee van Marmara.
De natuur is hier prachtig en zo rustgevend dat het echt relaxt rijden is. Rond
de middag arriveren we bij de Luc&Jale, waar we hartelijk worden ontvangen.
Na een frisse pint en wat bij te hebben gepraat gaan we een hapje eten in een
local visrestaurantje; volgende stop was de wijnbar. Daar hebben we lokale wijn
geproefd. Nadien zijn we de familie van Jale dag gaan zeggen. We sluiten af met
een hapje en een drankje op het terras bij Luc&Jale. Na dit festijn word
het tijd voor onder de wol te kruipen. Nogmaals dank aan Luc&Jale voor de
warme ontvangst.
Het zonnetje maakt ons wakker en
wat later zitten we aan het ontbijt. Onze rondrit van vandaag gaat langs de
slagvelden van W.O. 1. Hier vochten de ANZAC en de Turken een zware strijd uit
die uiteindelijk door de Turken werd gewonnen en aan beide zijden lieten duizenden
mensen het leven. Het Turkse monument voor oorlogsslachtoffers Sehitleri rijst
voor ons op en is van kms ver te zien zelfs als je over zee komt. De drukte
rond de begraafplaatsen is overweldigend; honderden Turken lopen er rond zoekend
of biddend, de sfeer is innemend en ingetogen. Aan het monument is de sfeer
meer uitgelaten iedereen wil een foto nemen van dat groot monument. We verlaten
de drukte en rijden verder langs tientallen mooie begraafplaatsen. Onderweg
staan nogtientallen monumenten allemaal
mooi onderhouden. We bezoeken er enkele van, waaronder ook die van de ANZAC strijders.
Hier is de drukte veel minder, enkele Aussies en New Zealanders bezoeken hun
voorvaders. De sereniteit is overweldigend en brengt een gevoel van verdriet
naar boven. Langs de Battlefields rijden we naar het huis van Ataturk die als
vader van de Turken wordt beschouwd. Zijn huis is nu een museum, zelf bleef hij
daar maar een dag of 7. Op deze rondrit hebben we enorm veel bussen gezien met
bezoekers die ieder met eigen overtuiging of geloof kwamen. Na 7 uur Battlefields
rijden we terug richting hotel voor een verfrissing en enkele biertjes en witte
wijntjes voor madam. Na weer een heerlijk avondeten trekken we naar het hotel
voor een rustige nachtrust.
P.S. : ANZAC = Australian & New Zealand
Army Corps
Opgestaan onder een zonnetje,
ontbijt op het terras met de rustige zee op de voorgrond. Inpakken en naar de
volgende stop. Op amper een uur rijden tussen de bergen en de zee aan onze
linkerkant komen we aan in Troye. Onze eerst blik valt op het Troyaanse paard;
alles is hier mooi aangelegd zodat we rustig op deze site kunnen wandelen. Het
houten paard staat er sinds 1975 en ziet er als nieuw uit, binnenin is er een
mooi uitzicht op de site. Verder langs wandelpaden zie je al weer veel oude
stenen maar met wat fantasie kun je veel van de verschillende troyse bouwstijlen
zien het zijn er 10 en start in 3000 V.C tot de 13de eeuw. We zijn
beide onder de indruk van deze stad. We zetten onze weg verder naar Canakalle
en zien onderweg het paard staan dat in de film Troye werd gebruikt. De weg
naar de ferry boot is zelfs wat zoeken voor onze gps, zonder het zelf te
beseffen staan we op de parking voor de ferry; we krijgen geen kans om enkele
dingen in Canakalle te zien. De overtocht van de Dardanellen verloopt vlot en
zien aan beide zijden de 2 forten die deze zee-engte bewaakten. Aangekomen aan
de overkant vergeten we onze oude sites en stenen en worden geconfronteerd met
de W.O. 1. De eerste indruk staat in het teken van de Turkse overwinning op de Geallieerden.
Na de eerste fotos zoeken we ons hotel op dat op het einde van de stad ligt. Ibrahim
ontvangt ons zeer vriendelijk zoals we op de andere plaatsen werden ontvangen.
We trakteren ons op nen raki en de chef verwent ons met een extra hapje: kaas
van Ezine en komkommer uit den hof. Nu is het weer tijd om te eten eerst in de
lokal bar nen Efese en een plaatselijk wit wijntje met zicht op de 10 talle
bussen die staan te wachten op de ferry. In het restaurant naast de bar gaan we
eten. Cris kiest Köfte en ik neem Adana kebab. En neem nog een proevertje van
het plaatselijke stoofvlees. Zoals gewoonlijk staat er geen alcohol op de kaart
maar onze kelner maakt er geen probleem van om in de lokal bar onze witte wijn
te gaan halen, later brengt zelfs de chef van de lokal bar onze witte wijn. Wat
later gaan we goedgemutst naar het hotel voor een welverdiende nachtrust.
k Ga proberen iets op papier te
zetten, we hebben vanavond iets te veel gegeten. We kunnen nu wel een siësta
gebruiken. De ochtend start veelbelovend met een zonnetje en veel te veel
lekkere dingen bij het ontbijt. Onderweg naar onze sites is het weer
fantastisch rijden door de ruwe bergketens, valleien met kronkelende wegen van
de ene bocht naar de andere, een plezier voor motorijders als het wegdek er
beter bij lag. Eerste stop bij Alexandria Troas, is vandaag gesloten maar langs
de lage hekken kunnen we een schat aan fotos nemen. Verder zakken we af naar
de oude haven Dalyan, waar niks te zien valt maar toch een indruk nalaat van
vergane glorie. In het plaatselijk café waar we ons vergenoegen aan een biertje
krijgen we van de patron een schat van info mee over de site en laat ons toe in
zijn privé museum met zelf gevonden voorwerpen. Nu verder naar de thermen, in
deze hoop stenen en muren moet je veel fantasie hebben om daar een kuuroord
voor de oude Grieken te vinden. Het nieuwe gebouw er naast laat niets aan de
verbeelding over, we zouden daar wel een weekje onze draai kunnen vinden.
Verder langs de bergpassen komen we verschillende geitenhoeders tegen die met
hun ezel deze diertjes begeleiden. De laatste stop is Apollon; ook weer zo een
site die onbekend is bij de toeristen. De opgravingen zijn hier nog volop
bezig, maar hetgeen al gevonden is, staat al mooi tentoongesteld. Na een
drankje en een praatje met een local krijgen we nog wat info mee over de
naburige olijfperserij waar ik antwoord kreeg op de vraag wat die rare geur
toch was. Op de terugweg zien we de ruïne van Assos in de verte majestueus
staan.Na iedere bocht komt deze ruïne
mooier uit in het landschap en komt de kracht van zijn locatie tot uiting. Op
weg naar het hotel denk ik al aan mijn plons in het verfrissend zwembad, aan
deze droom komt snel een eind want donkere wolken trekken samen en een hevig
onweder barst los. Dan maar een biertje aan de bar van ons hotel. Even later
schijnt de zon terug zodat ik op het terras nog even skype met mijn dochter die
in Korea zit. Later op de avond zitten we weer
lekker te eten. Wie zegt dat overdaad schaadt?
Voor de eerste keer binnen moeten
ontbijten. Vertrek in de regen. Langs de bergroute rijden we door fantastische
vergezichten en mooie landschappen. Na 150km regen rijden en 2u verder begint
het wat op te klaren , aan een tankstation stoppen we om te roken. 2
Vriendelijke turken die daar aan t werken zijn nodigen ons uit om thee te
komen drinken. We zetten onze reis verder in een water zonnetje door de Turkse
bergen. Wat later begint het opnieuw te regen en gaat over in een zondvloed.
Eenmaal we de kust naderen komt de zon er weer door zodat we ons hotel droog
bereiken. Aan het strand staan alle strandzetels klaar om de Turkse toeristen
te ontvangen maar nu is het nog heel rustig. Ons hotel is eenvoudig en heel
proper en het personeel is super vriendelijk. Het zwembad daagt mij uit, maar
na al die regen is alles te veel afgekoeld en stel mijn plonspartij uit tot
morgen als het dan warmer zal zijn. Na de check-in vertrekken we naar Assos.
Eerst naar de antieke haven. De weg daarnaar toe is zeer stijl met veel
haarspeldbochten zelfs Cris zat met een groot ei en hield haar ogen toe van de
schrik, spijtig want het zicht was zo mooi. Beneden aangekomen doen we een
wandeling langs de kade met veel restaurants en over de aanlegsteiger waar
kleine yachtjes liggen.Ondertussen zien
we hoe een fotograaf een bruid fotografeert. Na een kleine versnapering rijden we
terug richting van de site van Assos. Cris weer met een heel klein hartje, maar
ze heeft het overleeft; ik zelf heb ook
wat geluk gehad dat er geen tegenliggers kwamen. Voor de site van Assos te
bereiken moeten we een steile klim te voet doen.De weg is aangelegd met grote keien waar
tussen grote spleten zijn. Boven staan de restanten van de Griekse tempels en
omwalling met de uitkijktorens. Het uitzicht is er prachtig en je kan er zo ver
zien als je ogen kunnen zien . Op de weg terug nodigen we ons uit op een
lekkere verfrissing in een van de plaatselijke koffieshops en luisteren we naar
het namiddaggebed. Terug aangekomen bij het hotel maken we ons klaar voor het
aperitief dat al snel gevolgd word door het avondeten. Waarna ons bedje roept
voor een heerlijke overnachting na zon gevulde dag.
Opgestaan onder een strak blauwe
hemel. We besloten alles te voet te doen. Eerst wandelen we naar de telefirik
en gaan richting Acropolis. Cris overwint haar hoogtevrees op de 700m lange
kabelbaan die ons 900m hoger brengt. Onderweg zien we al de oude restanten en
een stuwdam. Boven aangekomen vinden we de oude site, na 2uur en 150 fotos
brengt de telefirik ons weer naar beneden. We wandelen door de kleine straatjes naar het centrum.
Langs de rode Basiliek gaan op zoek naar volgende verfrissing . Toen voelde we
1 druppel. Tijd om op te krassen en verder te gaan naar Asklepion. Amper 1
straat verder begint een zwaar onweer. Gekleed in zomer uitrusting wordt het
tijd om te gaan schuilen. Onder een afdak van een lokaal winkeltje staan we
droog om even later de straat te zien veranderen in een kolkende rivier. 30min later onze 2de poging om naar
Asklepion te geraken. Gelukt! Asklepion was de grondlegger van huidige
geneeskunde waar we hier de restanten van heteerste hospitaal terugvinden. Vervolg regenvlaag. Dan maar met taxi naar
onze guesthouse. Nu is het tijd voor koffie en baklava. Na wat relaxen is het
tijd voor raki, gevolgd door een traditioneel diner.Nu de dag afsluiten met een degustiefke ,
slaap wel xxx
De zonnige ochtend heeft ons
wakker gemaakt en we verlaten onze boot richting binnenland. Langs de
hoofdbanen is het rustig rijden alleen de vele flitscontroles baart Cris
zorgen. Zodat ik me meer op het verkeer kan concentreren gidst Cris me me de te kleine gps. De banen liggen
er niet beter bij dan in België. Na 200 km rijden is het tijd voor een drankje
en een sigaretje, buiten de auto is het zeer heet,in de de auto is airco geen luxe. Enkele km
verder stuurt de gps ons van de grote baan weg op een klein verhard baantje. We
denken dat het verbindingsweg is maar na 10km word de baan alleen maar smaller
en slechter. Avontuurlijk is het wel.Op
een moment denken we aan terug draaien maar de gps is nog altijd overtuigend om
ons verder te laten rijden. Na 50km prachtige natuur in een bergachtige
omgeving komen we aan een klein dorpje (Savastepe). Daar drinken we een turks theetje tussen de zeer vriendelijke locals . Zo komen
we terug op de normale weg richting Bergama. Aangekomen bij ons guesthouse
installeren we ons in een oase van rust met een hapje en een drankje. Bij 30°
is een plonsje in het zwembadje een aangename afkoeling. Het avondeten nemen we
ter plaatse waar die MAMA nog de echte Turkse keuken kookt. Na de laatste raki
is het tijd voor ons bedje.
De deiningen van het
water hebben ons in slaap gewiegd en een heerlijke
nacht bezorgd. s Morgens na het ontbijt gaan we onze auto ophalen bij Avis. Daar
krijgen we een Fiat Punto mee en na een kleine uitleg vertrekken we naar Bursa.
Het verkeer hier is anders dan bij ons en je komt ogen tekort om alles in het
oog te houden . Links/rechts komen ze er tussen gereden, waar 2 rijvakken zijn
maken ze er 3 van maar na een tijdje geraak je er wel aan gewoon, go with the flow. Aangekomen in Bursa starten we met
ons bezoek aan de Bazar, deze is een doolhof van steegjes met duizenden
winkeltjes en terrasjes. Zo komen we langs de moskee s Yesil cami en Ulu cami
dan langs het oude Kozahan waar veel
zijde word verkocht. Verder trekken we door de stad langs moderne winkelstraten
naar de Türben waar de sultans zijn begraven. Op weg naar de Citadel komen we
langs de oude stadsomwalling maar geen kasteel te vinden. Na deze historische
uitstap word het tijd voor een hapje en een drankje bij de lokale Küçük Saray
eten we Iskender Kebab en Köfte en weeral met cola want bier is op deze plaatsen
niet te vinden. Na weer een spannende rit komen we aan op onze hotelboot waar we
ons aan dek zetten en ik enkele biertjes tot mij neem. Tot slot nog even skypen
met mn dochter die een tussenlanding maakt in Abu Dabi, op weg naar Seoul.Waar al die techniek niet goed voor is. Na
weer een mooie zonsondergang en enkele pinten hoor ik mijn bedje roepen want
morgen word het weer een spannende dag.
Na een rustige vlucht zijn we aangekomen
in Istanbul waar de drukte al begint. Eerst aanschuiven voor een visa 15 dan
de douane dan de taxi in en door het hectische Istanbul verkeernaar het hotel. Even later wandelen we langs
de Bosphorus op zoek naar een pintje(Efese) maar niks te vinden dan maar ne cola op een terrasje met zicht op
Dolmabahçein een zomers zonnetje. Wat
later wandelen we verder naar de Galatabrug waar het zo als gewoonlijk druk is.
Iets verderop is Tünel waar we wachten op Irem . Samen gaan we richting
Istiklal Caddesi waar we in restaurant Yakip 2 lekkere Raki Sofrasi gaan eten.
Op advies van Irem stellen we de wandeling naar Taksim uit misschien morgen bij
daglicht nog eens proberen te gaan kijken. Na een snelle taxi rit terug naar
het hotel staat ons bedje op ons te wachten voor een heerlijke nachtrust na een
geweldige dag.
09/06/2013
Mudanya
Na een goed Turkish ontbijtgaan we opstap door de wijk Kadaköy waar ook
juist een grote cruiser is aan gemeerd. De troosteloze huizen in die wijk
worden afgewisseld door mooie gerenoveerde woningen met prachtige gevels. Wat
later belanden we in ons koffiehuis (Julius Meinl) waar echte lekkere koffie
word gedronken. Na deze geneugte des leven wandelen we terug langs de Bosphorus
naar het hotel. Eerst het museum
Istanbul Modern binnen springen, niet om de kunst te zien, maar voor het
wondermooi zicht op de oude stad, dit gecombineerd met een sigaretje en een
biertje wat moet men nog meer hebben. Aan het hotel gekomen staat onze
taxial te wachten om ons naar de ferribot
te brengen. In Yenikapi aangekomen eten
we nog nen lekkere McDonalds. Op de boot heerst een gezellige drukte en na 90 min
varen komen we aan in Mudanya waar ons avontuur begint. Ons hotel ligt vlak
naast de steiger waar we aanleggen.Het
is een oude boot omgebouwd tot hotel. Ons 1ste gedacht was wat is
dat? maar onze gedachten waren vals ! Mooie moderne kamers met zicht op zee
echt een luxe boot. Aperitief aan dek en een lekkere visschotel als avondeten
en dit gecombineerd met de zonsondergang, wat moet ne mens nog meer hebben. Nu
naar de kajuit voor een heerlijk nachtje slapen op t water.
10/06/2013
Bursa
De deiningen van het water hebben
ons in slaap gewiegd en een heerlijke nacht bezorgd.
alle voorbereidingen zijn gemaakt de vluchten , auto, boot, en de eerste overnachtingen straks de koffers pakken en morgen vroeg zijn we weg t'is wel wat spannend door die rellen in Istanbul maar dat zal wel los lopen
