Door mijn ruime marge tegenover de biker op plaats 11 in het klassement heb ik vorige week uitzonderlijk eens een keertje gepast. Vreemd genoeg ziet de ranking er na de geskipte marathon ineens totaal anders uit en staat er plots een biker op slechts 20 punten! Dat wil zeggen dat ik voor deze laatste marathon in Harveng nog eens alles uit de kast zal moeten halen om plaats 10 definitief veilig te stellen. Voor het laatst dit jaar dus vroeg uit de veren en richting Bergen voor de Raid d'englebert, een chrono over 80 km en 1200 hm die tevens het Waals kampioenschap marathon is. Dat laatste verklaart wellicht ook de ruime opkomst van snelle mannen, de startbox voor de 80 km heeft vooraan een apart vak met een dertigtal licentiehouders. Daarbij enkele ex- en huidige Belgisch kampioenen zoals Sebastian Carabin en Michiel van Aelbroeck. Het startschot klinkt om iets over half negen, ik heb me goed opgewarmd en heb me voorgenomen er vanaf het begin in te vliegen. Ik baan me een weg door het pak en schuif goed op. De eerste strook voert ons door een park en een gedeelte asfaltweg. Ondertussen zit ik redelijk voorin, achter de groep licentiehouders die echt niet bij te houden zijn. Na een kilometer of twee duiken we een veldweg in met het ganse pak. Enkel in het midden ligt een smal spoortje, links en rechts zijn diepe plassen waar niet door te rijden valt. Spijtig genoeg raakt een tandem, die op de asfaltweg nog met een rotvaart voorbij kwam, in de problemen op het smalle paadje. Ik sta stil , samen met nog enkele bikers, de scheldwoorden vliegen in het rond. Ondertussen rijden andere bikers langs links en rechts voorbij door het veld. Weg is mijn goede start, ik kan weer gaan achtervolgen. Het eerste deel is golvend en bevat veel brede paden, opschuiven is geen probleem en tegen constant meer dan 30km/h rij ik van biker naar biker. Even later krijg ik gezelschap van een ' rappe' uit de eerste box die duidelijk de sporen draagt van een val. We draaien goed rond, al is het voor mij op de limiet. Na een uur staan er al 26 km op de Garmin, dit kan niet blijven duren! Vanaf hier krijgen we de eerste technische passages voorgeschoteld en begint het echte klimwerk, hier moet ik even doseren en zie ik die rappe stilaan weg rijden. Toch hou ik er goed de vaart in en zit ik na 2 uur al op 47 km, al weet ik dat het zwaartepunt nog moet komen met 2 mijnterrils. Even later duikt inderdaad de eerste stevige puist op in het landschap. Ik zie bikers helemaal boven op de terril rijden, dat gaan pijn doen!. De eerste kilometers zijn lussen met haarspeldbochten, tot hier kan er nog gefietst worden. Daarna gaat het recht omhoog richting top met als gevolg dat iedereen te voet moet. Dit is iets wat ik toch slecht verteer, ik kom boven met benen vol melkzuur. Gelukkig gaat het nu bergaf, alhoewel! De afdaling is bijzonder steil met diepe geulen die zijn getrokken door het regenwater. Toch gaat het vlot, ik heb enkele mannen die sneller bergop liepen terug te pakken. Het laatste knikje bergaf is zowaar nog steiler met enkele boomwortels, niet twijfelen en gaan! Het verbindingsstuk naar de tweede terril laat me even op adem komen, aan de terril aangekomen begin ik met goede moed aan de steile beklimming, tot ik moet afstappen voor... de mannen met hun tandem! Toch zijn het twee sterke kerels want ze trekken al lopend een sprintje bergop waar ik enkel maar eens kan naar kijken! Na de afdaling zit ik in hun wiel. Op een goed lopend stuk draaien de mannen de kraan open, ik moet alles uit de kast halen om aan te pikken. Ondertussen laat de snelle start zich toch voelen, de laatste 20 km zullen puur op karakter moeten. Als ik denk het zwaarste achter de rug te hebben sturen ze ons nog door een steengroeve. De laatste 5 km bollen ook voor geen meter, al kan het ook aan mij liggen. Ik arriveer uiteindelijk na 3u53 min, de Garmin geeft net geen 21 km/h gemiddeld aan. Winnaar is Belgisch kampioen Michiel van Aelbroeck met een tijd van 3u10 min. en meer dan 25km/h avs. Gezien het deelnemersveld met dertig licentiehouders ben ik tevreden met plaats 62 op 188 vertrekkers, plezant om het marathonseizoen af te sluiten binnen de punten. uitslag: https://docs.google.com/spreadsheet/pub?key=0AnWvOAYfo7E2dGtmbTJ2UWwyVFZEWTR3N2g0UnVGbHc&output=html
klassement: merkelijk betere tijd gereden dan de nummer 11 in het klassement, extra punten genomen en dan zou je verwachten dat plaats 10 binnen is. Vreemd genoeg staat de biker in het eindklassement voor mij en val ik terug naar plaats 11. Deze laatste chrono was mijn 21e en enkel de 20 marathons met de hoogste punten tellen volledig, de marathons extra krijgen slechts 20 punten. Spijtig dat het klassement niet beter up to date wordt gehouden want anders was dit niet gebeurd. Uiteraard kan ik ook met deze eindstand meer dan tevreden zijn, maar plaats 10 had toch mooier geweest.... http://www.bikers.be/uploads/fileGallery/Results_2013[10].xls
La Bastognarde, een chrono van 101 km. Ik maak de verre verplaatsing in het gezelschap van Francis en Steve. Nog 3 marathons en 426 punten te verdienen. Ik sta stevig op plaats 10 met 327 punten voorsprong op nummer 11 in het klassement, vandaag uitrijden en de 152 punten pakken volstaat om mathematisch zeker te zijn van mijn 10e plaats. Om klokslag 8 uur vertrekken we aan de sfeervolle startplaats, met chronopodium a là Tour de France en alles. De eerste 25 km zijn volgens de organisatoren eerder golvend en vlot bollend. Het eerste uur leggen we 20 km af, tot nu toe nog geen echt Ardennenwerk. Na ravito 1 en 25 km verandert het decor, de beklimmingen en afdalingen worden zwaarder en technischer. Eéntje ervan ken ik van vorige week, ik weet dat we nu in de streek van de waarheid komen waar we de hoogtemeters van deze chrono zullen rapen. Steve neemt de hellingen, zoals we hem kennen, vaak lopend op de pedalen en schuwt de inspanningen niet. Francis kijkt met één oog naar de hartslagmeter en doseert, geen slecht idee lijkt me. Ook al is de streek tussen Bertogne en Teneville mij niet onbekend op mtb gebied, toch weten de parcoursbouwers ons te verrassen met mooie singletracks die ik nog nooit heb gereden. Dat het parcours nu een pak zwaarder is, is te merken aan de 12 km die we het 2de uur slechts hebben afgelegd. Halfweg volgt een extra lus die enkel voor de lange afstand is bestemd. Het eerste stuk is een zeldzame strook asfalt die vervelend bergop loopt. Ik hou er een strak tempo op na, Steve zijn lichaamstaal laat me vermoeden dat hij stilaan 'een klopke' krijgt. Als we de weg verlaten voor een off road klim is het inderdaad Francis die mee schuift in het wiel, van Steve geen spoor meer. De volgende ravoto is dan ook welkom, wat snelle suikers en de ketting gesmeerd en Steve lijkt herboren. De klim die volgt is er een die kan tellen, nu is het Francis die de rol moet lossen. Ik laat het tempo wat zakken want ook Steve heeft zijn beste pijlen verschoten. Plots klinkt er luide disco muziek midden in een veld. Op de laatste ravito moeten we door het tentje rijden dat volledig is aangekleed in Disco style, inclusief glitterbal en rookmachine! Met nog 8 km te gaan hangt Steve aan de rekker, plots rijden we voorbij een veld en hoor ik hem roepen; " He da's allemaal wiet, jom!". Daar kon hij blijkbaar moeilijk voorbij want plots is Steve niet meer te bespeuren. Ik maak nog even tempo met Francis in het wiel en bereiken de finish na 7u04 min. , even later komt ook Steve het finishpodium opgereden met de (volgens hem) wietplanten rond zijn stuur gebonden. De cijfers: 101 km en 2296 hm's., avs 14,3 km/h
Alweer een klassieker, de Houffamarathon. De lange afstand van 120 km heeft een groepsstart om 8.30u, daarom kies ik ervoor om al op zaterdag af te reizen richting Houffa en de nacht door te brengen in een b&b in de buurt. Bij aankomst in Houffalize rijden al verschillende bikers rond met hun nummerbord aan het stuur. Sommigen zijn de eerste km's al aan't verkennen, Houffa zal dit weekend weer helemaal in het teken staan van de mountainbike. Ik ga zelf ook richting inschrijving zodat ik de bike kan klaarzetten voor zondag, dan kan ik relaxed met de bike naar de start komen zonder nog te moeten aanschuiven aan de inschrijving. Zondagmorgen 7.45u vertrek ik met de bike vanuit Mont richting Houffa, 1 beklimming en een lange afdaling later ben ik aan de startplaats. Ik heb nog tijd, ik ga nog even opwarmen en rij de startklim eens naar boven. De benen voelen goed aan, ik voel me klaar voor de 120 km en 3130 hm. Precies om 8.30 u klinkt het startschot. Het pak van 130 renners gaat er als een speer vandoor. De snelheid loop direct op richting 30-35 km/h, ik probeer mijn plaats halverwege in het peloton te behouden. Het is duidelijk een sterk deelnemersveld, en anders gaan er vandaag nog velen door het ijs zakken. Na enkele km's vallen er gaten, ik pik mijn bike aan bij een groepje van een man of 10. Als we de Ourthe naderen is het tijd om op te schuiven, hier volgt een eerste technische passage die je beter alleen neemt. Ik laat het groepje achter en begin stilaan onder stoom te komen. Na een uur biken staan er niet minder dan 22 km en 500 hm's op de teller. De 2de zone tussen La Roche en Houffa bevat enkele zware beklimmingen, op één ervan staat iedereen te voet. Boven weet ik snel terug mijn tempo te vinden, het 2de uur is mijn tempo nauwelijks gezakt en zit ik op 42 km en 900 hm's. Het volgende deel van het parcours gaat terug richting Houffalize. Op een asfalstrook haal ik een Nederlander in die in mijn wiel kruipt. Als hij vraagt welke tijd ik denk te gaan realiseren zeg ik hem dat ik met 7 uur best tevreden zou zijn. Na 60 km worden de rollen omgedraaid, nu snellen andere renners me voorbij. Het zijn de eerste mannen van de 100 km die een half uur later van start zijn gegaan. Na 80 km hou ik halt aan een post voor technische bijstand, even snel de ketting bijsmeren want het schakelen gaat stroef . Met nog 30 km te gaan rij ik vaak alleen, op enkele steile beklimmingen zie ik af en toe een biker rijden. Van versnellen is echter nog weinig sprake en het duurt dan ook een 15-tal km's voor ik hem heb bijgehaald. Op de steile klim die door de camping van Houffa loopt heb ik eindelijk zijn wiel te pakken. Ik blijf even zitten. Ik schat dat we nog een km of 3 te gaan hebben voor we het slot op het wereldbekerparcours bereiken. Ik neem fors over en slaag een kloof. Toch geeft hij zich niet gewonnen en zit hij bij het opdraaien van het wb-parcours terug aan mijn achterwiel. Ik ken de route hier van een chrono eerder dit jaar, ik neem even wat gas terug want er volgen nog 2 lastige klimmetjes. Boven op de 2de klim ben ik terug alleen, vanaf nu is het nog enkel technisch naar beneden. Ook dit ken ik nog en rij een goeie afdaling. Nog snel een rondje rond de kerk en daar is de aankomst! De biker achter mij komt 20 sec. later over de meet. We schudden elkaar sportief de hand, 't was een mooie strijd. Uiteindelijk gefinished na 6u34 min, op de Garmin staan 118 km en 2981 hm's en een avs van 18,5 km/h. Best tevreden met plaats 16 bij de masters 2 ( op 33 deelnemers) in dit sterke deelnemersveld. uitslag: http://media.freecaster.com/doc/houffamarathon/Result_120km_Houffamarathon_2013.pdf klassement: volgt nog
Vandaag een tocht die ik als rando al enkele malen heb gereden, Erneuville is dan ook een vaste waarde op het programma van de Greenbikers. Sinds vorig jaar is de rando ook als chrono te rijden als manche voor de O2MC, 3 clubmakkers ( Ivan C, Dirk en Steve) zijn present en vertrekken mee vanuit een regenachtig Bornem richting La Roche. In Erneuville aangekomen is het nog droog, al zien de wolken er toch dreigend uit. Steve en Ivan schrijven zich in voor de 60 km, zelf krijg ik het gezelschap van Dirk om aan de 75 km te beginnen. We starten rustig, de aanvangskillometers zijn glooiend en liggen er droog bij. Ook dit jaar hebben de parcoursbouwers de tocht blijkbaar weer helemaal hertekend, het moet toch plezant zijn om zoveel prachtige paden ter beschikking te hebben. Na enkele km's is er de gekende steile afdaling richting de Ourthe, indrukwekkend als je beneden even omkijkt en ziet waar je zonet ben afgedaald. Net voor ravito 1 is er dan de eerste echte lange klim, in één klap staan er 120 hm's meer op de Garmin. Steve en Ivan komen even later ook aan op de ravito, we besluiten als kwartet verder te rijden tot aan de splitsing. Op weg richting Houffalize vinden we een geschikt tempo, de 2 mannen die voor de 60 km zijn vertrokken besluiten mee te gaan voor de 75 km. Het zou ook zonde zijn deze prachtige lus door het Bois de St-Jean links te laten liggen, dit is op en top mtb'en in onze Belgische Ardennen! Het is trouwens opvallend rustig op de tracks, buiten enkele chronomannen komen we weinig bikers tegen. Op een lange beklimming richting laatste ravito test ik de benen eens en ga achter een chronorijder van Bikers for life aan. Ik heb het gevoel dat de vorm terug in orde is na enkele mindere weken. Het zal in ieder geval nodig zijn om volgende week de 120 km en 3130 hm's van de Houffamarathon tot een goed einde te brengen! Na de laatste ravito hebben we het zwaarste gehad, de finale is grotendeels dezelfde als vorig jaar. Na 5u 4 min. bereiken we als kwartet de finish , de Garmin geeft net geen 78 km aan en 1678 hm's.
Alweer een verre verplaatsing richting Chimay voor de raid des Sources, afstanden voor de O2MC zijn 65 en 100 km. Bedoeling is mijn top-10 plaats te behouden dus ga ik voor de lange afstand. Tegen 8 uur ben ik al ter plekke, bikemakker Stefan is er ook en is zijn nummerbord al aan't bevestigen. Hij vertrekt al voor de 100 km terwijl ik mij ga inschrijven. Na 5 km flink doortrekken krijg ik hem in't vizier, we regelen een tempo en gaan samen rijden. Het eerste uur staan er al 20 km op de teller, voorlopig valt het klimwerk mee en ook de ondergrond ligt er vrijwel droog bij. Dat is trouwens maar best ook want de stenige ondergrond heeft niet veel nodig om spekglad te worden. Het 2de uur zakt ons tempo wat, de klimmetjes worden lastiger en het terrein ruwer. Zoals ik vooraf op het grafiekje met de hoogteprofielen had gezien is het middenstuk het zwaartepunt van de tocht, nu krijgen we enkele lange beklimmingen voorgeschoteld waardoor de Garmin halfweg toch al 1200 hm's aangeeft. Rond km 55 geeft mijn bikemakker aan dat ik alleen moet doorgaan. De benen zijn nog goed en ik drijf het tempo op. Even verder,midden in een zware beklimming met stenen, liggen enkele omgewaaide bomen over de track. Terug opstappen doet pijn en het duurt even voor ik terug mijn tempo kan vinden op de klim die nog lang doorloopt. Toch begin ik chronorijders in te halen die ik al 50 km niet meer heb gezien. Ook een duo van het Raes-Niner team dat aan de koppel-chrono bezig is en me al na 5 km voorbij vloog, moet er op 75 km aan geloven. De laatste 18 km zijn iets minder zwaar en kan er nog eens goed tempo gemaakt worden. Op deze tracks zijn ook de deelnemers aan de rando er weer bij en is het vaak zoeken naar een plaats om voorbij te steken, alhoewel de meeste bikers vriendelijk plaats maken. Uiteindelijk bereik ik de finish na 5u 31 min. , op de Garmin staan er 1987 hm' s over de 97 km, goed voor een gereden AVS van 18 km/u. uitslag: 29e plaats op 140 deelnemers, nog eens extra punten gescoord: http://www.bikers.be/uploads/fileGallery/20C_Chimay.ods
Vandaag staat de chrono ' les cretes de la Burdinale' op het programma, een korte chrono over 67 km die ik vorig jaar met de Greenbikers ook al heb gereden. Het merendeel van de Greenbikers is in opbouw naar de buitenlandse trip ( Saalbach), nog 8 van de groene mannen kiezen vandaag voor de 1250 hm van Burdinne om eens te testen hoe ver ze staan. Ik schrijf me als enige in voor de chrono maar besluit de 67 km samen te rijden met de groep, de tijdsmeting heeft vandaag geen belang. De tocht zelf gaat een totaal andere richting uit dan verleden jaar, de eerste 10 km bevatten veel asfalt en brede paden. Gelukkig ligt alles er hier wel goed bij, blijkbaar heeft het onweer hier minder ruig geweest dan bij ons. Als we in ' la vallée de la Burdinale et Méhaigne' aankomen krijgen we voor het eerste echt mtb-werk onder de wielen geschoven. De natte rotsondergrond maakt sommige beklimmingen niet haalbaar en ook bergaf is het opletten op de gladde stenen. Ook voor de controleposten moet ik bij de pinken zijn. Geen bemande controleposten deze keer maar een soort prikker waar ik zelf mijn controlekaart moet mee doorprikken. Iets voorbij halfweg komen veel tracks me bekend voor, alleen rijden we ze nu in omgekeerde richting. De saaiere eerste km's van vorig jaar zijn nu onze ' finale', ik besluit toch nog één keer mijn bike de sporen te geven en ga achter een snelle chronorijder aan die passeert. Tegen 40km/h kan ik nog net mij wagonnetje aanpikken, achter mij doen Ronny en Dirk nog een poging om terug te keren. Even later laten we ons groepje weer samenkomen en rijden we terug de fraaie vierkantshoeve in Burdinne binnen. Ondanks het weinig boeiende parcours toch een plezante voormiddag gehad met de clubmakkers. De tijd speelde vandaag geen rol , maar om een idee te geven van het tempo van de rappe mannen: wij reden 4u24 min ( met ruime pauzes en op elkaar wachten) terwijl winnaar Ken Van den Bulcke net 2u34min nodig had voor de 67 km met 1250 hm's.
Vandaag Le raid de 4 fils Aymon in Rulles, een verplaatsing van net iets meer dan 200 km enkel. Na vorige week weer wat punten te hebben laten liggen door 'slechts' de 90 km te rijden ga ik vandaag zeker voor de 110 km. Ook Francis is terug van de partij en gaat alweer zijn grenzen verleggen op de 90 km. Klokslag 8 uur gaan we van start, op een eerste technische singletrack ben ik aan't sukkelen en de diepte links van mij komt gevaarlijk dicht bij. Ik ben precies nog niet goed wakker! Ondanks het vroege uur is het zelfs in de bossen al warm en is er weinig zuurstof in de lucht. Dat belooft want het gaat vandaag meer dan 30° worden. De eerste 10 km gaan vlot voorbij, het parcours is een goeie mix van brede paden in de bossen en knappe singletracks in de ongerepte natuur. Na een kleine 20 km komen we aan ravito 1, op de teller staan al een kleine 400 hm. Vanaf hier gaan we ieder ons tempo rijden, ik ga proberen flink gas te geven zodat Francis niet te lang moet wachten aan de aankomst. Al snel heb ik een goed tempo te pakken en begin ik chronorijders op te rollen. Eens de 110 km afsplitst van de andere afstanden zijn er geen andere bikers meer te bespeuren. Ik ben al ruim een half uur allen aan't biken in de prachtige bossen als ik plots geritsel hoor. Nog geen 10 m voor mij kruisen 4 herten de singletrack. Onvoorstelbaar hoe mooi de natuur hier is. Met de droogte en dit warme weer doen sommige passages me zelfs terug denken aan de tracks in het hinterland van de Roc d' Azur. Na een uur alleen te hebben gereden kom ik terug op de paden van de andere afstanden. Ik blijf chronorijders inhalen en hou er nog altijd een goed tempo op na. Na 70 km is het mijn beurt om voor het eerst plaats te maken, één van de top-5 mannen van het Raes-Niner team zoeft me voorbij. Ondertussen is de temperatuur al aardig opgelopen en beginnen de inspanningen te wegen. Toch hou ik er nog altijd goed de vaart in en zit ik nog altijd op een gemiddelde van bijna 17 km/u na dik 80 km. Op een technische singletrack hoor ik nog eens een biker naderen, Ik maak plaats en topper Alexis Matthys vliegt voorbij. Ik tracht even aan te pikken en vraag om hoe laat hij vertrokken is. 'Neuf et quart' roept hij. Hij heeft dus al 1u15 min op mij goed gemaakt op 85 km! Op de eerstvolgende beklimming stuift hij er vandoor, indrukwekkend welk tempo hij ontwikkelt. Na 95 km kom ik aan de laatste ravito waar ook Francis zijn krachtenarsenaal aan't bijvullen is. Het hoge tempo op het middenstuk heeft krachten gekost en ook bij Francis is het beste er af, we blijven samen voor de laatste 20 km. We klokken uiteindelijk af op 6u58 min , met een gemiddelde van 17km/u over de 115 km en 2268 hm ben ik best tevreden. Ook Francis leverde een puike prestatie met dezelfde tijd over net geen 100 km. De snelste tijd staat op die moment op naam van Alexis met 5u17min!
Vandaag richting Surice nabij Philippeville voor de Rando de L'Hermeton, de afstanden voor de chrono's zijn 65km, 90km en zelfs 120 km. Tot gisteren was ik er nog van overtuigd voor de ultra van 120 km en 2800hm te gaan, een uitgelopen BBQ de vorige avond en alweer een slecht nachtrust doen me echter twijfelen. Als ik dan de tijd van de Hautes Fagnes doortrek naar deze 120 km mag ik reken op 9.30u op de fiets wat toch wel heel veel is. Om 5.45u zit ik al in de wagen, nog steeds worstelend met de vraag welke afstand ik ga rijden. Tot aan de inschrijvingstafel twijfel ik nog steeds, de berichten al zou deze zowel technisch al fysiek op het niveau van de Raid des Hautes Fagnes staan laten me besluiten de 90 km met 2200 hm te kiezen. Iets na 7.30u neem ik de start. De eerste strook bos is al enorm technisch met veel stenen, dat belooft. Toch volgen er daarna veel veldwegen met eerder vals plat dan steil klimwerk, de eerste 30 km vliegen dan ook relatief vlot voorbij met slechts 450 hm op de teller. Daarna begint echter het serieuze werk. Nu volgen de technische, steile beklimmingen en dito afdalingen zich in snel tempo op. Het blijft ook oppassen op de singletracks die overgroeid zijn met gras en die vaak tegen hoge snelheid genomen worden. Ondertussen doet het zonnetje ook zijn werk en is het puffen op de zware beklimmingen. Een lange track rond km 60 langsheen een riviertje met regelmatig een rivierdoorsteek zorgt voor een deugddoende afkoeling. Ik ben vandaag eerder voorzichtig vertrokken en met nog slechts 20 km te gaan voelen de benen nog goed aan. Ik besluit de laatste ravito over te slaan en drijf het tempo wat op in de hoop nog binnen de 6 uur te finishen. In het laatste stuk zitten echter nog enkele stevige beklimmingen en technische passages door het water waardoor ik afklok op 6u13 min. , op de Garmin staan 92 km en 2145 hm. Mooie tocht maar qua zwaarte toch nog niet van het kaliber van de Hautes Fagnes. Toch wat spijt dat ik niet voor de 120 km ben gegaan.
De Rando Ducasse de la Houzée, voor de 3de keer dit jaar richting Thuin. Na het zware werk van de laatste weken een "korte" marathon van 75 km met 1250 hm's. Eindelijk is er echt zomerweer, bijgevolg staat er deze namiddag een BBQ op het programma en vertrek ik ( heel) vroeg. Al om 7.15 u ben ik ter plaatste. Zoals wel vaker bij onze Waalse vrienden kadert de tocht in het dorpsfeest, inschrijven gebeurt in een feesttent waar enkele uurtjes geleden nog goed gefeest is. Als rando vallen deze tochten vaak nog goed mee, afwachten hoe ze het er van af brengen als chronorit. Om 7u34 ga ik als eerste van start. Na 2 km krijg ik de eerste strook off road voor de wielen, een diep spoor dat overwoekerd is met gras. Van maaien hebben ze hier blijkbaar nog niet gehoord. Ook de uitpijling belooft niet veel soeps te worden, af en toe een pijltje en met wat geluk een streep kalk. Even verder komt de eerste passage door het bos er aan. Zoals ik het ondertussen gewoon ben, een pak slijk waar amper te rijden valt ( vooral door toedoen van de 4x4's). Gelukkig was dit achteraf gezien de slechtste strook, na 10 km begin ik aan het echte werk met steil klimwerk en technische afdalingen. Regelmatig moeten ik door de riviertjes, soms bijna tot aan de knie diep! Door de zwakke uitpijling moet ik regelmatig wat gas terug nemen of zelfs terug rijden, het spook van Malmedy nog in gedachte. Ondertussen kom ik op bekend terrein, hier was ik enkele weken geleden ook al van de partij voor de chrono van Thuin. Het parcours van vandaag volgt vaak dezelfde track, de sporen in't slijk zijn nog goed zichtbaar. Plots sta ik aan een splitsing zonder pijltjes. Op goed geluk volg ik het spoor van enkele weken geleden. Even verder liggen enkele pijlen op de grond, hopelijk ben ik nog 'on track'. Gelukkig kom ik wat later een bordje met 'ravito à 300 m' tegen. Even gestopt aan de bevoorrading om te verwittigen dat de pijltjes weg zijn en snel verder. Met ondertussen 50 km op de teller voelen de benen toch al wat minder goed aan, de opéénvolging van steile beklimmingen en het hoog off road gehalte laten zich voelen. De laatste 15 km zijn plots veel saaier met afwisselend brede grindwegen en asfaltwegen.Ik dacht nog redelijk goed tempo te rijden maar enkele snelle chrono's vliegen me tegen naar schat ik 5km/u sneller voorbij.
uiteindelijk gefinished na 4u 45min, goed voor plaats 16 onder de 66 starters voor het O2MC klassement. In het klassement sta ik op plaats 13.
Eindelijk! De tocht waar ik al lang naar uitkijk, dit moet het hoogtepunt van het marathon seizoen worden. Ik heb me da laatste weken gespaard waar het kon om vandaag voor de volle 115 km met iets meer dan 3000 hm's te gaan. Het lijstje met beklimmingen is indrukwekkend: 19: 1280m à 12,5% 18: 900m à 10% 17: 1065m à 7,5% 16: 125m à 20% 15: 1570m à 8,6% 14: 1660m à 9,3% 13: 200m à 15,5% 12: 420m 13,5% 11: 1595 m à 6% 10: 755m à 8,7% 9: 810m à 7% 8: 520m à 7,7% 7: 810m à 9,9% 6: 1390m à 6% 5: 600m à 14% 4: 2520m à 7,4% 3: 760m à 13,2% 2: 425m à 14,1% 1: 1480m à 10,9% Zaterdag vroeg genoeg gaan slapen, spijtig van de DJ die op vis & folklore stevig bleef draaien tot 2 uur en precies bij ons op de kamer stond. Dus 's morgens om 5 uur op met 2 uurtjes slaap achter de rug, niet ideaal om aan zo'n helletocht te beginnen. Om 8 uur ben ik al in Malmedy waar ik gelijk met ex-greenie Patte de parking opdraai. Nog even een snelle babbel en me vlug gaan inschrijven. Ik krijg een lage startnummer (215), dat wil zeggen dat ik tussen de pro's in startbox 1 mag starten. Om 9 uur stipt beginnen we er aan, net voor mij staan de kleppers met enkele Belgisch kampioenen en bekende buitenlanders waaronder Gerben de Knegt. Indrukwekkend hoe die mannen ( en vrouwen) de zware startklim aanvangen, net of de meet boven ligt. Ik doseer en merk al snel dat de benen niet formidabel zijn. Ik kom maar niet in mijn ritme, als het zo verder gaat zal het een héél lange dag worden. Veel recupereren zit er in de eerste lus niet in, met 800 hm's op 19 km's en weeral een pak slijk zal ik nog stevig gas moeten geven om tijdig aan de tijdspoort op 41 km te passeren. Ook de lange draagpassage langs de waterval van de Bayehon doet het gemiddelde zakken. Gellukig voelen de benen intussen al wat beter aan, op de stukken vals plat kan ik snelheid maken en ik weet ruim op tijd voorbij het kritieke punt op km 41 te geraken. Het 2de deel is qua klimwerk iets minder zwaar maar met de doortocht over de vlakte van de Hoge Venen zeker geen lachertje te noemen. De ondergrond is slijk en zuigt de wielen in de grond. Ook nu moet ik de klok in de gaten houden want voor 17.00 u moet ik tijdspoort 2 passeren op 88 km. Goed voorbij halfweg en al 4,5 uur op de fiets worden de benen steeds beter, klimmen gaat vreemd genoeg een stuk vlotter dan in het begin. De zware strook langs de Warche verteer ik goed, ik heb nog ruim 1,5 uur overschot als ik de 2de tijdspoort passeer. Met nog een goeie 45 km te gaan kan ik stilaan bginnen aftellen. Eén ding staat vast, ik ga uitrijden ! Nu volgt de lange finale met de zware klim naar het kasteel van Reinhardstein, daarna rijden we over de stuwdam van Robertille waarna een lange technische singletrack volgt. Ondertussen is het een pak drukker op de tracks, ik haal deelnemers in die aan de 65 en 90 km deelnemen. Bij het dwarsen van een asfaltweg krijg ik aanmoedigingen van een seingever" allez, encore quatorze km!". Vreemd, als mij frans me niet in de steek laat zijn dat nog slechts 14 km terwijl ik nog maar 92 km op de Garmin heb staan. Het slot is nog bijzonder technisch met als laatste km de afdaling van een deel van het downhill parcours van Ferme Libert. Veel bikers staan te voet, ik volg in het wiel van een biker die vlot naar beneden gaat, tot hij zich misrekent en overkop gaat. Gelukkig vangen de oranje veiligheidsnetten hem op of hij had in de afgrond gelegen! Beneden gekomen rij ik over de meet na 8u23 min, maar met "slechts" 107 km op de teller. Toch even informeren bij enkele andere bikers die fisnishen en die hebben vreemd genoeg wel 115 km gereden. Onderweg heeft mijn Garmin het wel even laten afweten en is ook de hoogtemeter uitgevallen, ik hoop dat ik alles heb gereden en wijt mij mindere km's daar aan. Thuis gekomen staat de uitslag al online en jawel; ik sta als "disqualified" genoteerd! Ik moet in de euforie van het te gaan halen de stroom bikers van de 65/90 km gevolgd hebben en op het laatste een lus van de 115 km hebben gemist. Ik blijf dus zitten met het wrang gevoel dat ik de 115 km tot een goed einde zou hebben gebracht maar zonder punten terugkeer van een loodzware dag Ardennen. Bovendien misloop ik 196 punten, wat me veel plaatsen in het klassement gaat kosten.
La Bastognarde, een chrono van 101 km. Ik maak de verre verplaatsing in het gezelschap van Francis en Steve. Nog 3 marathons en 426 punten te verdienen. Ik sta stevig op plaats 10 met 327 punten voorsprong op nummer 11 in het klassement, vandaag uitrijden en de 152 punten pakken volstaat om mathematisch zeker te zijn van mijn 10e plaats.
Alweer een klassieker, de Houffamarathon. De lange afstand van 120 km heeft een groepsstart om 8.30u, daarom kies ik ervoor om al op zaterdag af te reizen richting Houffa en de nacht door te brengen in een b&b in de buurt. Bij aankomst in Houffalize rijden al verschillende bikers rond met hun nummerbord aan het stuur. Sommigen zijn de eerste km's al aan't verkennen, Houffa zal dit weekend weer helemaal in het teken staan van de mountainbike. Ik ga zelf ook richting inschrijving zodat ik de bike kan klaarzetten voor zondag, dan kan ik relaxed met de bike naar de start komen zonder nog te moeten aanschuiven aan de inschrijving.
Vandaag een tocht die ik als rando al enkele malen heb gereden, Erneuville is dan ook een vaste waarde op het programma van de Greenbikers. Sinds vorig jaar is de rando ook als chrono te rijden als manche voor de O2MC, 3 clubmakkers ( Ivan C, Dirk en Steve) zijn present en vertrekken mee vanuit een regenachtig Bornem richting La Roche. 
Alweer een verre verplaatsing richting Chimay voor de raid des Sources, afstanden voor de O2MC zijn 65 en 100 km. Bedoeling is mijn top-10 plaats te behouden dus ga ik voor de lange afstand. Tegen 8 uur ben ik al ter plekke, bikemakker Stefan is er ook en is zijn nummerbord al aan't bevestigen. Hij vertrekt al voor de 100 km terwijl ik mij ga inschrijven. Na 5 km flink doortrekken krijg ik hem in't vizier, we regelen een tempo en gaan samen rijden. Het eerste uur staan er al 20 km op de teller, voorlopig valt het klimwerk mee en ook de ondergrond ligt er vrijwel droog bij. Dat is trouwens maar best ook want de stenige ondergrond heeft niet veel nodig om spekglad te worden.
Vandaag Le raid de 4 fils Aymon in Rulles, een verplaatsing van net iets meer dan 200 km enkel. Na vorige week weer wat punten te hebben laten liggen door 'slechts' de 90 km te rijden ga ik vandaag zeker voor de 110 km. Ook Francis is terug van de partij en gaat alweer zijn grenzen verleggen op de 90 km. Klokslag 8 uur gaan we van start, op een eerste technische singletrack ben ik aan't sukkelen en de diepte links van mij komt gevaarlijk dicht bij. Ik ben precies nog niet goed wakker!
Vandaag richting Surice nabij Philippeville voor de Rando de L'Hermeton, de afstanden voor de chrono's zijn 65km, 90km en zelfs 120 km. Tot gisteren was ik er nog van overtuigd voor de ultra van 120 km en 2800hm te gaan, een uitgelopen BBQ de vorige avond en alweer een slecht nachtrust doen me echter twijfelen. Als ik dan de tijd van de Hautes Fagnes doortrek naar deze 120 km mag ik reken op 9.30u op de fiets wat toch wel heel veel is. Om 5.45u zit ik al in de wagen, nog steeds worstelend met de vraag welke afstand ik ga rijden. Tot aan de inschrijvingstafel twijfel ik nog steeds, de berichten al zou deze zowel technisch al fysiek op het niveau van de Raid des Hautes Fagnes staan laten me besluiten de 90 km met 2200 hm te kiezen. 
