etappe 39 De Schans (Halsteren) NL naar Wouse Plantage (grens NL/B) 19,6 km / etappe 40 van Petit Thier tot in Commanster 15 km
Helaas een tweede poging want mijn eerste blogtekst is om één of andere duistere reden ineens verdwenen.
Etappe 39 en 40 zijn 2 etappes van verschillende tijdstippen. Etappe 39 is er één die we gelopen hebben in december 2021, etappe 40 hebben we gelopen op 20 februari 2022.
Etappe 39 vertrekt vanuit vanuit het natuurgebied 'De Brabante Wal'. We plannen een wandeling van een kleine 20 km tot aan de grenspaal NL/B. We hebben afgesproken met Jan en Vanessa. Zij hebben ons nog al eens vergezeld op een wandeling ... leuk om samen met goede vrienden een dagje door te brengen al wandelend.
Zij hebben hun hondjes thuisgelaten, dus allen Theo, onze kleien viervoeter is erbij. Met zijn kleine Teckelpootjes gaat hij weer graag mee op stap.
De wandeling start mooi en brengt ons doorheen een mooi natuurgebied, langsheen mooie parken, en uiteindelijk stappen we door een oude verstigingsmuur het centrum van Bergen op Zoom binnen. Na door enkele gezellige kleine straatjes gestapt te zijn bereiken we het mooie marktplein waar op dat moment een prachtige ijsbaan staat in een mooi winters landschap. Daar houden we even halt en drinken een warme drank om ons wat op te warmen.
Na een korte pauze besluiten we om verder te stappen. Het vervolg van Bergen op Zoom is een deel om vlug te classeren als 'we moeten er door'. Weinig valt hierover te schrijven tot we door de Natuurpoort een mooi volgend natuurgebied instappen. Het ideale moment om onder de gigantische toeristentoren even te pauzeren.
Na de pauze wandelen we het laatste deel van de tocht dicht langsheen rustige landelijke wegen die ons tot aan de grens brengen van B en NL. Daar staat onze auto zodat we samen terug naar de vertrekplaats kunnen rijden.
Het was een leuke dagtocht met een mooi begin en een mooi einde.
Etappe 40: We starten de wandeling met ons tweetjes en met onze trouwe viervoeter, Theo. Hij heeft elke km al mee gewandeld met ons ... alleen heeft hij kleine Teckelpootjes ... indrukwekkend wat hij presteert. En deze wandeling zou later gezien volledig in het teken staan van hem ...
Het is een tijdje geleden dat we gewandeld hebben en daarom besluiten we om dit weekend rustig in te lopen. De voorbije wintermaanden hebben er geen goed aan gedaan. Bijkomend hebben we de voorbije weken veel voor Vital moeten zorgen omdat hij geopereerd is aan zijn schouders (kraakbeenletsel).
We starten aan de manege in Mont Le Soie waar we één van onze vorige etappes gestopt waren. Het doel was om vandaag een 6 km te stappen en morgen vervolgens een 8 à 9 km te stappen. Na anderhalf u stonden we al in Vielsalm en wisten amper dat we gestapt hadden. Het was een prachtige zonnige dag en morgen is er regen voorspeld ... dus we beslissen om de resterende km ook vandaag nog te doen.
We genoten eerst van een heerlijke dagsoep in een prachtige zaak in het centrum van Vielsalm. Van op het terras van de zaak had men een mooi uitzicht op het meer Lac des Doyards.
Om 13.00u stapten we verder ... eerst door het dorp en dan aan onze eerste klim te beginnen. We wisten dat we nog een 340 hoogtemeters moesten overwinnen. Dit mocht geen probleem zijn. Doel was om morgen een rustige dag te hebben en wat los te wandelen rond het meer in Vielsalm waar we een appartement gehuurd hebben om te overnachten.
Na een heerlijke wandeling doorheen prachtige bossen, langsheen kabbelende waterloopjes, met mooie vergezichten ... tijd voor een sanitaire stop in het bos. Plaats genoeg en we moesten nog een 2,5 km stappen tot in Commanster waar de dame van het appartement ons kwam ophalen. Echt een zeer gastvrij iemand ... een aanrader. Meer hierover later ...
Sanitaire stop in het bos ... met grote gevolgen: in het bos waren er nog geuren te bespeuren blijkbaar ... Theo had iets geroken en zijn jachtinstinct kwam naar boven. Zijn neus in de wind, zijn oren toe, vertrok hij ... hij ging ver ... zeer ver want op een bepaald moment hoorden we hem nog enkele keren blaffen en toen werd het stil. Angstaanjagend stil ... minuten tikten weg ... we begonnen zijn naam THEO wel honderd keer te roepen. Zonder resultaat. Angstzweet verscheen, klamme handen van angst, tranen, ... We zijn onze Theo toch niet kwijt ? Dit kan niet gebeuren ... waar is hij ? Is hij gekwetst ? Is hij in een hol gekropen en zit hij vast ... hangt hij vast met zijn halstertje ? ...
De tijd verstreek, een half u ... een uur ... anderhalf uur ... we beslisten om nog één keer door het bos te stappen ... en toen hoorden we opeens een gejank ... dit was Theo! Na 1 u en 40 minuten vonden we hem ... bijna was dit een nachtmerrie geworden waardoor we zeker ons GR5 avontuur hadden gestopt. Geen 2 honden die we moeten afgeven hè! We hebben onze lieve Louis vorig jaar al verloren tijdens een wandeling van de GR5 ...
Gelukkig loopt het dit keer goed af. We konden ons geluk niet op ... tranen vloeiden van geluk ... verdriet maakt plaats voor euforie! We waren opnieuw met 3 ... op momenten als deze beseffen we zeer goed hoe graag we elkaar zien en hoe veel we aan mekaar hebben.
's Avonds hebben we in het mooie appartement in Vielsalm nog nagekaart over deze ervaring met een lekker flesje wijn.
Trouwens het appartement in Vielsalm is La Reposée du Lac.
etappe 37 en 38 DE START : Hoek van Holland - Oostvoorne
Na 2 maanden geen GR avontuur meer gedaan te hebben namen we de draad opnieuw op. 2 maanden geen GR avontuur was het gevolg van een drukke agenda maar ook van onze nieuwe viervoeter, Vital die we in huis hebben. Een jonge Vizsla vraagt opvoeding en dit vraagt dan weer er veel mee bezig zijn. Stien en ik zijn dan ook super blij dat Vital deel uitmaakt van ons leven ... het is geen Louis maar we zien hem nu reeds zeer graag. Het is een geweldige hond waar we hopelijk veel plezier mee gaan beleven thuis en op de vele wandelingen. Jullie gaan hem vermoedelijk vanaf juli 2022 veelvuldig zien verschijnen tijdens onze wandelingen.
Helaas waren we dit weekend maar met ons tweetjes op pad. Onze goed vrienden, Siegje en Wim, die ons steeds vergezellen hadden de wandelschoenen even aan de haak moeten hangen. We hopen dat ze vlug terug de draad kunnen oppikken. We misten ze al vlug... maar Stien en ikzelf gingen er van genieten. De kleinste van het gezelschap was er gelukkig nog bij , Theo onze onvermoeibare Teckel.
Omdat we maar met 2 waren, was het even anders plannen en voorbereiden. We moesten namelijk dit keer gebruik maken van het openbaar vervoer en hadden dan maar ook één van onze fietsen meegenomen voor dag 2 te kunnen organiseren.
Dag 1: We reden met de auto tot aan het station in Maassluis waar we de metro namen naar de Hoek van Holland. Tijdens de autorit naar Maassluis gingen de regensluizen alvast open ... hopelijk valt alle regen er uit. Aangekomen aan het station van Maassluis was het echt nog regenachtig en vrij guur weer. Zou het dan toch gaan gebeuren dat we een dag moesten aanvangen met regen? De voorbije 36 etappes hadden we maar één keer regen gehad en dat gedurende misschien 15 minuten.
Het station van Maassluis is een mooi modern station. Geweldige infrastructuur, duidelijke instructies voor het bekomen van kaartjes ... na een 10 minuten wachten arriveerde de trein (waarom ze het metro noemen is me niet geheel duidelijk). Na een rit van 20 minuten kwamen we aan in het station van 'de Hoek van Holland'.
Dit gaf ons een een speciaal gevoel want we weten dat hier het avontuur eigenlijk echt start.
We gingen op zoek naar de geul waar het zeewater van de Noordzee landinwaarts binnenstroomt. De Noordzee ligt één km verder ... maar daar zouden we niet naartoe gaan. De wandeling zal nu al lang genoeg zijn. Na 5 minuten wandelen zagen we heel wat loodsboten liggen. Gert nam een klein leeg flesje, dat we speciaal meegebracht hadden, uit de rugzak en daalde voorzichtig af naar het water ... hopsakee WE DID IT ... een klein flesje gevuld met Noordzeewater dat ons gedurende al de verdere etappes zal vergezellen ... tot in NICE.
Vertrekken dan maar voor ons langste traject tot nu toe ... een tocht van ongeveer 25 km die ons terug in Maassluis zou brengen. Helaas moesten we starten in pletsende regen. Het was toch niet waar zeker ...
Het begin van de wandeling was niet eenvoudig omdat de aanduiding niet echt goed aangegeven stond. Gelukkig hadden we onze wandelGPS die de goede richting aangaf.
Na enkele drukke wegen overgestoken te hebben stapten we een parkje in ...het regende fel, de bomen gaven geen bescherming in deze grijze herfstdag omdat al hun blaadjes aan onze voeten lagen. Het was wel een leuk wandelpad doorheen het parkje en in de vreugde van alweer op pad te zijn merkten we dat het plots veel lichter werd.
Na 15 minuten stopten we want daar was de zon ... we hingen onze poncho aan onz rugzak en vervolgden onze weg. Het parcours was zo vlak als een biljart. Dat in tegenstelling tot het stuk Ardennen en Luxemburg waar we de laatste etappes liepen. Nu was het fluitend stappen langsheen parkjes, langsheen waterkanten en doorheen mooie bossen.
Na heel wat km's begon het vele asfalt wel zijn tol te eisen bij Stien. Iets te vlug van start gegaan in combinatie met de meestal harde ondergrond zorgden voor wat pijn rond het bekken. Ze verdapperde zich en beet op haar tanden. Het was nog een flink eind dat we moesten stappen.
Langsheen 'de Nieuwe Waterweg', die de Noordzee verbindt met Rotterdam en waarlangs we een 5-tal km moeten stappen, konden we heel wat scheepvaart bewonderen. Gigantische schepen passeerden ons ... eentje viel ons op met de naam SUNRISE (dit deed ons denken aan een nummer van Norah Jones waar we beiden goede herinneringen aan hebben).
Na het kanaal ging het richting Maasland. Het pad ernaartoe was wel uniek. Dwars door gigantische velden lag een pad dat zigzaggend ons verder bracht . We moesten talrijke kleine grachtjes over via mini bruggetjes. Theo vond dit maar niets want hij moest telkens opgepakt worden omdat hij met zijn mini-teckel pootjes niet over de bruggetjes kon geraken. De roosters hadden namelijk net te grote openingen.
Maasland was een gezellig polderdorpje maar de klok tikte verder en aangezien het al omstreeks 17.00u donker werd, besloten we om toch maar verder te stappen. Stien vond dit ook het best omdat ze meer en meer last in haar heup begon te krijgen. Ze had een beetje angst wanneer we nu een stop gingen maken de spieren helemaal zouden verstijven.
Met nog een 5-tal km te gaan zetten we het traject verder langs het kanaal Zuidvliet. Dit kanaal bracht ons bij valavond in het mooie Maassluis waar vandaag Sinterklaas en zijn zwarte Pieten waren gearriveerd. Het is een dorpje met heel wat gezellige cafeetjes langsheen waterlopen.
Om 17.15u kwamen we moe maar voldaan aan bij het station van Maassluis waar onze auto stond.
We reden met veel plezier naar Het Wapen van Marion, onze overnachtingsplaats in Oostvoorne. Dit hotel kenden we al van vroeger waar we al enkele keren op vakantie geweest zijn. Echt een tophotel !
Enige minpuntjes: door heel het COVID-gedoe konden we niet meer naar het saunacomplex gaan omdat dit maar een beperkte capaciteit had door de Coronamaatregelen en bovendien had de Nederlandse regering de dag voordien beslist dat de horeca al om 20.00u dicht moest.
Gelukkig konden we nog heerlijk genieten van een lekkere maaltijd en daarna was het licht vlug uit ... de eerste dag was oké geweest. Soms verrassend mooi, soms oersaai, soms mooie wandelpaden, veel verharding ... op naar dag 2.
DAG 2/ MAASSLUIS - OOSTVOORNE:
Aangezien we de overzetboot de dag voordien genomen hadden met de auto beslisten we om onze wandeling te laten vertrekken aan de kant van Rozenburg. Hier waren we naartoe gekomen met het openbaar vervoer.
We startten onze wandeling opnieuw langs het Zuidvliet kanaal maar dan langsheen een bospad iets ervan afgelegen. Het was leuk wandelen de eerste km tussen de kaboutertjes en andere zaken (een thema wanelpad had men ervan gemaakt). Daarna ging de tocht verder over een prachtige verhoogde berm die ons na enige tijd in het mooie vestigingsstadje Brielle bracht. We wandelden langsheen de ringgracht, over de verhoogde verdedigingswal die was opgetrokken om de inwoners te beschermen. We genoten van een lekker drankje in een plaatselijk gezellig cafeetje waar men ons vertelde dat de verwelkoming van Sinterklaas met zijn knechten vandaag niet meer mocht doorgaan door Corona. Het beestje houdt ons nu al 1,5jaar in de greep ...
We zetten onze wandeling verder over prachtige wandelpaden langsheen het Brielse meer. Na een 20tal km gewandeld te hebben kwamen we opnieuw aan in het Wapen van Marion. Daar stapte ikzelf op mijn fiets om de auto te gaan ophalen in het centrum van Oostvoorne. Dit was maar een kleine 2km fietsen. Stien kon ondertussen genieten van een deugddoend glaasje wijn.
Ons tweedaags avontuur had 46 km op de teller ... moe en tevreden reden we terug naar België.
Vrijdag doen we het laatste deel van onze GR 5-daagse nl. van Ehnen (Wormeldange) tot in Remich. Dit betekent dat we op 8 km van de
Franse grens gekomen zijn. Frankrijk here we come (maar dit zal pas volgend
jaar zijn). Eerst moeten we nog het stuk van Vielsalm tot Echternacht
dichtlopen, het deel van Nederland en nog één wandeling in Vlaanderen
(Kalmthout-Brecht).
De wandeling van Ehnen naar Remich was alweer een topper van
10,5 km. Een wandeling door mooie bossen en door de laatste wijngaarden van de Moezel voor dit deel van de tocht. We stapten een hele tijd bovenop het
plateau en zagen zo zeer mooi hoe de Moezel zich een weg al
kronkelend heeft gebaand doorheen het landschap.
Remich is echt wel een toeristische trekpleister. Tof om
weten dat we volgende keer daar verder mogen beginnen wandelen.
Donderdag wandelen we het stukje van Machtum tot
in Ehnen (Wormeldange): Een wandeling van 11,5km die we kunnen samenvatten als:
-* Wandelen doorheen de wijngaarden van de Moezel
in Luxemburg: duizenden, honderdduizenden druivenranken waaraan miljoenen
druiven hangen te rijpen voor lekkere wijn (helaas zal het dit jaar een slecht
wijnjaar worden want de oogst zal zeker 6O% minder zijn dan vorig jaar volgens
een wijnbouwer die we gesproken hebben)
- * Pittige klimmetjes doorheen de wijngaarden maar
ook door stukjes ongerepte natuur
- * Theo, onze Teckel die een druivenpikker is
- * Sproeien doen ze massaal. Zelfs met helikopters
en zoveel dat ze zelfs originele verkeersborden hiervoor hebben ontworpen.
-* De wandeling van de honderden
muurhagedissen die veilige oorden opzochten in de rotsmuren van de wijngaarden wanneer we passeerden.
-* De wandeling van de mooie vlinders : spaansevlag
vlinder, keizermantel enz
Woensdag, 4 augustus 2021: Manternach naar Machtum.
Na de check out uit ons hotelletje in Duitsland starten we aan het station van Mertert. Het hotel waar we 2 nachten verbleven lag net over de grens, eigenlijk gewoon aan de andere kant van de Moezel. We starten aan het station en na een pittige klim over een asfaltweg komen we aan een dolmen waar we in de verte Trier zien liggen. We
hebben vandaag opnieuw geluk met het weer. Zonnig, afwisselend met wat
wolken maar alweer droog.
Na enige tijd bereiken we de eerste wijnranken. Deze
zullen we nog dikwijls zien de volgende dagen.
We bereiken al snel het dorpje Grevenmacher waar een prachtig
metalen kunstwerk de kenmerken van deze streek weergeeft (druiven en wijn). In
Grevenmacher klimmen we naar een kapel die uitzicht geeft over het dorp.
Tijd voor onze middagpauze en hoog tijd om Telenet te
contacteren want Stien en ik zijn al enkele dagen niet bereikbaar of kunnen
zelf niet bellen wegens problemen met het netwerk gelukkig hebben onze
vrienden, Wim en Siegje, wel een werkende telefoon zodat we via hun onze
provider kunnen bellen. Helaas zou dit euvel voor Stien nog 2 dagen duren
voor mezelf was het s avonds opgelost.
Terug naar onze wandeling. We trekken verder door een mooi
natuurgebied, Kelsbach, dat zich situeert hoog boven de oevers van de Moezel.
s Avonds vinden we in de buurt van onze verblijfplaats een
geweldig Sushi/Thais restaurant waar we genieten van echte sushi-kunstwerkjes voor
zowel oog als smaak.
Trouwens onze verblijfplaats, Hotel & Spa Saint-Nicolas,
is een aanrader. Het ligt naast de Moezel en vlakbij de GR5 route in Remich.
WE MAKEN EEN SPRONGETJE OM HET VERSTE STUK VAN LUXEMBURG AL TE LOPEN ... DE ETAPPES (25-31) VOLGEN LATER.
5-daagse Luxemburg (augustus 2021)
We vertrekken halfweg in Moersdorf voor ons 5-daags
traject. Dit doen we omdat we het deel tussen de Belgische grens met Luxemburg
en Moersdorf nog tijdens weekends kunnen belopen.
De eerste stappen in Moersdorf spreken voor zich en we weten
onmiddellijk dat de klimmetjes in Luxemburg pittiger zijn dan in de Ardennen.
De klim brengt ons onmiddellijk in een mooi natuurgebied dat
veel woester is dan de Belgische Ardennen. Na heel wat klim en daalwerk komen
we onder de gigantische brug van de autosnelweg die naar Trier gaat.
Na een laatste klim zien we vanuit de hoogte de Sauer, een
rivier die enkele kilometers verder uitmondt in de Moezel. We merken al snel de
grote ravage die de overstromingen van enkele weken geleden veroorzaakt hebben.
Gigantische bomen zijn ontworteld, massas rommel hangt in bomen, brugleuningen
zijn beschadigd en overal langsheen de oevers van het water staan de
garagepoorten open om de woningen te laten drogen.
De laatste 4 km van deze etappe lopen we bijna helemaal vlak
langsheen de oevers van de Sauer en vervolgens de Moezel. Langsheen de Moezel
merken we weinig tot geen schade.
Na een tocht van 16 km bereiken we het dorpje Mertert waar
we onze eerste wandeling eindigen. Dit keer is het niet naar huis maar rijden
we gewoon naar Duitsland om daar te overnachten. Om het hotel te bereiken
hebben we 2 opties. Optie 1 is ongeveer 15 km rondrijden omdat er dan pas een
brug over de Moezel is optie 2 is gewoon een mini veerboot nemen waarop enkele
autos kunnen en die ons naar de overkant brengt. Optie 2 hebben we vlug
genomen omdat dit alweer een leuke ervaring was van welgeteld 3 minuten. Langer
duurde deze tocht niet.
Onze eerste 2 nachten brengen we door in het Almbachmuhle
hotel. Dit charmant hotel ligt in het midden van de natuur waar een GSM netwerk
niet bestond. Enkel kon je via Wifi de buitenwereld bereiken .als je geluk had.
We besloten om de eerste avond ter plaatse te blijven en
onze maag te vullen met typisch Duitse kost, schnitzel en het was goeie.
De eerste dag was het weer een voltreffer. De voorspellingen
waren niet goed, vertrokken met regen in België, maar geen druppel regen gehad
tijdens de wandeling.
We verlaten Manternach langs een verharde asfaltweg maar
mogen opnieuw onmiddellijk beginnen met klimmen. Na een korte klim komen we aan
Dag 2 begon grijs met regen. Veel regen echt veel regen maar gelukkig waren
de hemelsluizen volledig geledigd na het ontbijt. De 2de wandeling
vertrok in Mertert en eindigde een 10,5 km verder in Manternach.
Deze wandeling begon door een mooi park in Mertert en bracht
ons daarna door enkele woonwijken met gekleurde huizen (toch wel typisch aan
deze streek in Luxemburg) en met een eerste stevige klim aan de voet van een
mooi natuurgebied. Juist op tijd voor een kleine middagsnack in een
toffe boshut want de regen was van de partij. Na een halfuurtje zetten we onze
wandeling verder terug zonder regen en trokken we een stukje natuur in dat ons deed denken aan Oostenrijk. Een pad langsheen een
bergriviertje en ondertussen klimmend een heuvel op. Dit natuurgebied was al
één van de meest ongerepte die we doorgewandeld zijn met oude beukenbossen.
Omdat we bewust onze eerste wandelvijfdaagse afwisselen met
korte en iets langere wandelingen konden we vandaag relatief vlug onze
wandelschoenen aan de haak hangen. Dit gaf ons de gelegenheid om een bezoekje
te brengen aan Trier, de oudste stad van Duitsland. Het is zeker de moeite om
deze stad te bezoeken vanwege zijn mooie verzorgde gebouwen, prachtige pleinen
en zijn rijke historiek. Karl Marx, de oudste apotheek van Duitsland, Romeinse
poort, zijn maar enkele van de vele bezienswaardigheden.
Morgen doen we opnieuw een iets langere wandeling en
verhuizen we van overnachtingslocatie naar Luxemburg.
etappe 19 en 20 : domain de Berinzenne (Spa) tot enkele km voor Vielsalm
Etappe Spa (domain Berinzenne) naar Stavelot /Stavelot richting Vielsalm (Mont le Soit 5
km voor Vielsalm)
Donderdag, 29 juli en vrijdag 30 juli verblijven we bij onze
vrienden in Malmédy die daar op vakantie zijn. We werden door hen uitgenodigd
om mee op vakantie te komen omdat onze vakantieplannen in letterlijk in het
water waren gevallen door de ernstige overstromingen in Dinant. Normaal gingen
we met de zussen van Stien een weekje fietsen in Dinant maar dit stadje is
getroffen door een overstroming.
Vertrekkend aan het domein de Berinzenne zitten we onmiddellijk
in een mooi natuurgebied dat ons over houten wandenbruggetjes brengt doorheen
een veengebied waar ook een hoge uitkijktoren is gebouwd tot we plots merken
dat we in de verkeerde richting aan het wandelen zijn. We zijn namelijk terug
richting Spa aan het stappen helaas 3 km extra die dag !
We starten dus opnieuw en nu wel in de juiste richting. We
merken dat er de voorbije dagen veel regen is gevallen want het is echt op
sommige plaatsen ploeteren. Het is hoogzomer en alles is doorweekt niet
normaal ! De overvloedige regenval en de grote overstromingen merken we ook in
de natuur. Heel wat kleine watertjes hebben de voorbije dagen lelijk
huisgehouden en een spoor van vernieling getrokken in de omgeving. Zo zijn er
heel wat paden die naar akkers leiden weggespoeld.
Maar de omgeving blijft zeer mooi prachtige vergezichten
brengen ons na 13 km in Stavelot Het slot van deze wandeling was indrukwekkend
te noemen. We moesten doorheen een soort grote open riool. Die bracht ons aan
de andere kant van de heuvel. Stavelot is een mooi Ardens stadje waar aan heel
wat huizen een hoofd met grote neus hangt. Opzoekwerk heeft ons geleerd dat dit
een overblijfsel is uit de middeleeuwen waar de broeders van de Abdij ter
plaatse, het verbod kregen van hun abt om naar het carnaval gebeuren te gaan in
hun stad omdat ze altijd dronken terugkwamen.
Vrijdag, 31 juli zetten we onze tocht verder van Stavelot tot enkele
km voor Vielsalm. Het was een wandeling doorheen een prachtig natuurgebied waar
we heel wat vlinders tegen kwamen.
etappe 18 + start van etappe 19 die we nooit zullen kunnen aanvatten
Begin van onze vakantie ! We kijken uit naar een weekend
stappen en hebben de 2 meest noordelijke routes gepland van de GR5 in België.
De etappe van de grens met Nederland tot in Kalmthout aan de kerk (doen we in
omgekeerde richting op zaterdag) en de etappe van Kalmthout tot in Brecht aan
het station Noorderkempen.
Zaterdag 17 juli is een prachtige wandeldag met zomerse
temperaturen. Vertrekkende in Kalmthout zetten we onze GR stappen richting de
Nederlandse grens. We kijken uit naar deze tocht omdat we de Kalmthoutse heide
moeten doorkruisen. Een natuurgebied waar we al veel van gehoord hebben maar
waar we nog nooit geweest zijn. Alleszins dit geldt voor Stien en mezelf. Voor
Wim is dit anders. Hij kan een stukje gids spelen voor ons omdat hij woonachtig
is in Essen, een gemeente vlakbij Kalmthout.
De eerste kilometers gaan via kleine gemeentelijke wegen
richting de heide en dan start ons avontuur in het heidegebied. We passeren
diverse biotopen die mooie beelden opleveren en natuurlijk zit er ook een
gigantische poel in het gebied. Tijd voor afkoeling en waterplezier voor onze
viervoeters. Het is zalig om hen te zien genieten in het water. Vooral Louis
haalt opnieuw zijn hart op in het water. Water is nog altijd zijn ding om zijn
zwemkunsten naar boven te halen. Samen met Liv, de Duitse herder van onze
vrienden ravotten ze in het water.
Na de waterpartij moeten we een gebied in waar we normaal
niet in mogen samen met onze honden. Toch doen we dit omdat onze route doorheen dit
deel loopt. Gelukkig geen controle van een boswachter
Ondertussen krijgen we een mede wandelgezel die haar
levensverhaal aan onze partners vertelttijdens enkele kilometers wandelplezier.
Na de Kalmthoutse heide gaat de wandeltocht verder langsheen
vele weilanden en akkers tot aan de de Nederlandse grens waar we de grenspaal
zien staan. Het deel Nederland willen we in het najaar van dit jaar bewandelen.
Uiteraard wordt deze wandeling afgesloten bij een heerlijke
pint en wat lekkers bij Wim thuis in Essen waar we in de tuin de plannen
concreet maken voor morgen.
Zondag 18 juli een dag die we nooit vergeten alles begon
zo mooi maar die dag zou ons leven drastisch veranderen. Louis, onze 9 jarige
Vizsla, springt nog opgewekt uit de auto bij de start van de wandeling maar al
snel wordt duidelijk dat hij plots ernstig ziek is. Zijn hart, zijn oh zo
groots hart, zijn liefdevol hart is te groot geworden waardoor hij plots
ernstig ziek is zo ziek dat hij de volgende dag, maandag 19 juli om 13.10u
een sterretje wordt in de hondenhemel. We zijn er kapot van verdriet,
ontreddering, ongeloof, Waarom ? Waarom onze lieve Louis ? Wat is er gebeurd
? Hebben we iets fout gedaan ?
Gelukkig heeft onze dierenarts Lobke, van Dasivet, ons echt
gerustgesteld. Louis heeft een prachtig hondenleven gehad, hij had niet beter
kunnen terechtkomen in jullie warm nest zoals Lobke dit omschreef. Lobke heeft Louis zachtjes laten inslapen en heeft dit op
een prachtige, respectvolle wijze gedaan. Dankjewel Lobke.
Twee weken later kregen we post van haar haar mooie
woorden kan je lezen in bijlage.
De etappe van Kalmthout naar Brecht zullen we nog eens
moeten herdoen dit gaat een bijzondere wandeling worden ... een wandeling gevuld met mooie herinneringen aan een prachtige hond die we NOOIT zullen vergeten.
Dit weekend stappen we in onze auto met heel gemengde gevoelens. Het positieve gevoel is er omdat we aan zeer mooie etappes starten. Maar er zijn ook minder leuke gevoelens die we moeten meedragen zoals onder andere het feit dat één van onze beste vrienden haar laatste dagen van haar leven aan het strijden is tegen een verschrikkelijke ziekte ... en deze strijd gaat ze helaas verliezen. We verwachten dat dit de laatste dagen zijn ... Daarnaast zijn we moeten vertrekken zonder onze Louis, onze trouwe viervoeter die ons steeds vergezeld op wandelingen maar nu thuis moet blijven wegens een ontsteking aan zijn schouder.
Maar, we gaan er het beste van maken en hebben alvast de belgische vlag aan onze rugzak hangen omdat vanavond onze Rode Duivels hun eerste wedstrijd spelen van het Euro 2020 tegen Rusland.
We vertrekken in Vaux sous Olne, waar we vorige keer gestopt waren. We vertrekken richting Spa en merken al vlug dat we weinig meters vlak zullen moeten stappen. Net uit het gehuchtje gaat er een paadje rechts omhoog. En ja, de klim is meteen pittig. Maar de natuur, de prachtige uitzichten maken dit leuk om doen. Wel moet ik toegeven dat ik blij was dat ik een lange broek aan had want de brandnetels, bramen en grassen waren door het vochtige en warme weer van de voorbije dagen serieus gegroeid. Het pad was op sommige plaatsen amper nog zichtbaar en de doorgang was niet evident.
Na enkele km komen we in Banneux, een bekend Mariabedevaartsoord dat jaarlijks door zo'n 700 000 pelgrims wordt bezocht.
Na een 19 km komen we aan in La Reid, een typisch Ardens dorpje waar de huizen voornamelijk gebouwd zijn met natuursteen uit de regio.
De volgende dag starten we met een gezapige klim die ons op een zeer mooi plateau brengt waar we een mooi uitzicht hebben.
Daarna passeren we nog mooie velden, bossen en komen uiteindelijk in het bos van Mambaye. Een schitterend bos waarin het beekje Vieux Spa steeds in onze buurt blijft en mee afdaalt richting Spa.
We wandelen Spa binnen met een prachtige lentezon ... dus ideaal om een terrasje op te zoeken.
Na een lekker streekbiertje genuttigd te hebben zetten we onze wandeling verder richting het einde van onze tocht, Domein de Berinzenne. Maar hiervoor moeten we eerst nog een zoveelste klim trotseren doorheen het bos van Malchamps. Hier bevinden zich de bronnen voor het beroemde Spa water. We bereiken het hoogste punt van de GR5 in België, 572 m.
Na ongeveer 18 km bereiken we de parking van domein de Bérinzenne. Hier is een museum van flora en fauna uitgebouwd in 2008. Het presenteert de flora en fauna van de Ardense wouden, de waterkringloop en de thermische geschiedenis van Spa.
![IMG_5077[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/gr5stienengert/attach/93208116623.jpg){kind=link}
![IMG_5079[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/gr5stienengert/attach/93208116624.jpg){kind=link}
![IMG_5107[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/gr5stienengert/attach/93208116618.jpg){kind=link}
![IMG_5112[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/gr5stienengert/attach/93208116619.jpg){kind=link}
![IMG_5114[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/gr5stienengert/attach/93208116620.jpg){kind=link}
![IMG_5119[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/gr5stienengert/attach/93208116621.jpg){kind=link}
![IMG_5127[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/gr5stienengert/attach/93208116625.jpg){kind=link}
![IMG_5130[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/gr5stienengert/attach/93208116626.jpg){kind=link}
![IMG_5151[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/gr5stienengert/attach/93208116622.jpg){kind=link}
