De afgelopen 4 maand al mijn energie verlegd van privé naar werk. Het was een perfecte doorkomer van de gure winter die nog niet op vakantie wil. En toen ik niet werkte, want dat zat er natuurlijk ook tussen, las ik, kookte ik lekkernijen en speelde ik een beetje gitaar voor mezelf. Sociaal was even ik even niet. Geen zin in. Of toch niet uitgesproken. Ik ging naar concerten die middelmatig goed waren. Soms prijzig, maar ook dat weer niet overdreven. Ik had het goed, maar het hart was leeg. Bijzonder. Ik was dus niet ongelukkig, maar ja, een leeg hart. Ik vraag me soms af of dat de levensvorm is.
Gisteren hoorde ik een gruwelijk verhaal op Joos (Radio1), over verkrachting als middel in de oorlogsvoering in Syrië... Met een leeg hart kan je leven...
Ik noem het niet voor niets "Een blog vol geluk". We hebben het zo goed. Ook al vinden we dat niet altijd. We hebben het zo fenomenaal goed. Welkom op de blog. Arrivederci.
