Mijn eerste frustratie is meteen ook een kleine afrekening met mijn jeugd. Op voorhand dus al excuses aan de ouderlijke units !
Je ziet ze meestal alleen op zondag, een heel enkele keer op een weekdag maar dan is het toch vaak in de vakantie. Per hoge uitzondering op een doordeweekse dag maar dat is gelukkig geen welingeburgerd gebruik. Het moet ook mooi weer zijn, om de een of de andere reden maken wind en regen het geheel toch iets minder aantrekkelijk. Wees gerust, bij de eerste zonnestralen komen ze massaal naar buiten en kost het je geen enkele moeite er eentje te spotten. Het gebeurt meestal in groep, wat meteen ook de reden is van de wrevel. Ik heb niets dan het meeste respect voor de eenzaat die het op z'n eentje aandurft ! Dat zijn dan meestal ook diegene die je in de week aantreft, moedig en alleen. Helemaal te gortig wordt het als de roep van de competitie te luid wordt en men zich overgeeft aan het groeperen der groepen, of beter groeperen der troepen want alle fatsoen en beschaafde regels zijn dan helemaal een non-issue. Ik heb het over de wielertoerist, u kent ze wel...meestal gehesen in een pakje waarvan men zich toch afvraagt hoe het zit met het zelfrespect van de vaak obese pseudo sporter. De groepjes die op zondag morgen per drie of vier naast elkaar vrolijk de weg afsperren en je onder groot lawaai een kwaaie blik of een goed gepositioneerde middenvinger toewerpen als je nog maar in de buurt van je claxon gaat. Om nog maar te zwijgen van de baankapiteins bij wielerwedstrijden, waar men die mensen recruteert is mij een raadsel. Probeert u maar eens zo iemand te passeren, het volstaat vriendelijk op te merken dat u er toch wel doorkan gezien er in geen velden of wegen iemand te zien is om een scheldtirade te onlokken bij deze toch vaak marginale figuren. Of wat de kracht van een gekleurd bandje bij iemand kan teweeg brengen, de geschiedenis had ons toch al een paar lessen op dat vlak gegeven dacht ik? Zo'n mensen mogen van mijn part best ingaan op een sociale behoefte, om ergens bij te horen al is het onder het mom van de sport. Alleen, ik hoef er dan toch wel niet mee geconfronteerd te worden op de openbare weg...Voetbal kan me ook gestolen worden, maar van die sport heb je als non adept geen last zolang je je niet in het stadion begeeft. Zou het voor iedereen gewoon niet aangenamer zijn moesten de wielertoeristen de fiets aan de haak hangen en op zondag morgen gewoon recht de stamkroeg induiken, waar het uiteindelijk toch wel om te doen is? Of ze rijden rondjes op een parcour, afgesloten van de buitenwereld waar er verder niemand last van heeft...het zijn maar een paar denkpistes !
Bon...ben dus ook aan het bloggen geslagen. Niet omdat ik vanalles kwijt wil aan iedereen maar om eens over alles en iedereen mijn gal te spuwen. Dat moet toch heerlijk zijn om eens ongezouten je mening te kunnen spuien over de dingen die mij storen maar waar voor de rest blijkbaar niemand last van schijnt te hebben. Dingen die mij storen, er zijn er nogal wat dus voorlopig moet de muse niet langskomen. Ik weet wel nog niet goed hoe ik dat ga aanpakken, misschien best ergernis per ergenis maar hoe kan je in godsnaam een ranking maken van dat soort dingen. Pak je dan eerst je oudste en meest diepgewortelde irritatie aan, of doe je het "at random"? We zien wel, 't begin is gemaakt...
